Toch noemt ze problemen op waar veel bullen eigenaren mee zitten (of niet, maar waar bij de bullen wel deze problemen zijn). Bullen eigenaren die trots hun bul laten zien met grote neusgaten, en dan nog steeds maar net spleetjes hebben. Bullen die constant aan het knorren zijn. Ik zie zelden andere bullen. In Amerika laten ze honden niet uit, dat scheelt een hoop. Daarnaast gebruiken ze daar veel airco, daar is het vaak 21 graden binnen. En een hoop honden zijn daar ook sneu. Te weinig lichaamsbeweging. Dat cesar millan constant wijst op beweging heeft een reden.
Ze zijn soms sociaal, het zijn ook regelmatig beukers met een bord voor hun kop. Wat logisch is, want dat is een typische manier van bullenspel.
Zwemmen kunnen ze ook lang niet allemaal, een hoop zinken omdat ze te ongunstige verhoudingen hebben (te veel gewicht voor de inhoud van de hond, te weinige opwaartse kracht door te korte poten). Al die operaties die uitgevoerd worden bij bullen komen ook niet zelden voor (te lang zacht gehemelte om maar een voorbeeld te noemen).
Natuurlijk heeft ze pech gehad met haar bul, andersom heb jij geluk gehad. Want de kans op een gezonde bul is gewoon klein. Net als de kans op hd-problemen bij een windhond weer klein zijn. Of de kans op een bullterrier zonder huidproblemen niet zo groot is. Maar voor het ras zelf is wat jij doet het aller gevaarlijkst. Namelijk het ontkennen van de rasproblemen. Daardoor is het ras zo'n karikatuur van zichzelf geworden.
Hier een post die terugslaat op een boekje van 88, nu 25 jaar terug. Heel voorzichtig is er de afgelopen 2 jaar iets aan het veranderen, maar hard gaat het allerminst. Het gehele topic is interessant om door te lezen.
Mizora @ [BB] rasfokkerij --> zembla