Geplaatst Daar ik heel veel privé-berichten heb ontvangen met de vraag naar een heus ”Lagune-Dagboek” wil ik bij deze graag dit topic openen om alle ups en downs van Lagune in kaart te brengen. En hopelijk ook andere paardenliefhebbers ooit te kunnen doorgronden van het feit dat de behandeling van ‘afgeschreven dieren’ echt niet per definitie ophoud zodra de reguliere behandelmethodes geen heil meer zien…. Ontmoet Lagune.
♥ Lagune
♥ 1.65mtr
♥ Ruin
♥ Roan Bruin
♥ El rosso x Lector
♥ ZZ-Z dressuur getraind (Z1 + 3 winst), M springen
♥ 12-05-1993
Voor het hele verhaal zie ons eerdere topic: Onderwerp: Artrose: Inslapen of met pensioen?
Lagune is van 2003 tot eind 2007 in mijn eigendom geweest, en heb ik van mijn moeder gekregen toen ik 14 jaar oud was. Een clown in omgang, een tank om te rijden, maar won om een mystrieuze reden toch elke wedstrijd. Veel mensen nam hij in de maling, mij niet, en was (en is) echt mijn allerbeste vriend.
Omdat ik op mezelf ging wonen en aan een nieuwe studie begon moest ik hem vanwege tijdgebrek helaas verkopen. Iets wat mij heel erg aan het hart is gegaan, zeker omdat ik altijd het idee heb gehad nog niet ‘klaar’ te zijn met hem. En als ik alles had geweten wat ik nu weet…. Dan had ik hem ook nooit verkocht, helaas kon het toen gewoon niet anders.
Met Lagune heb ik heel veel meegemaakt en hij heeft me door veel moeilijke tijden heen gesleept en is mijn leermeester geweest in de “Grote paardenwereld”. We voelde elkaar perfect aan, wat hem al met al in mijn belevenis een heel bijzonder paard maakt.
In de loop der jaren heeft hij me geschaafd en geschuurd tot de ruiter die ik nu ben; Mij bewust gemaakt van actie-reactie, mij doordachter gemaakt en intense waardering en respect bijgebracht voor de innige band die tussen mens en dier haalbaar is, mij geleerd elke vorm van progressie te waarderen, fouten eerst te zoeken op rijtechnisch vlak en dan pas bij mijn paard en misschien nog wel het allerbelangrijkste: Engelen geduld en heel veel rust.
We wisselde elkaar voortdurend af met blessures; Ik heb altijd al problemen gehad met mijn bekken en rug, in goed vertrouwen bestede ik Lagune uit aan een andere amazone die hem binnen de kortste keren een vreselijk hardnekkige peesblessure bezorgde. Maanden heb ik met hem over het asfalt gelopen en eenmaal genezen zat ik zelf weer in de lappenmand. Ik vond een geweldige ruiter voor hem, die hem trainde zolang ik nog herstellende was… Hij liet Lagune uitstappen door een jong meisje en ging zelf even een drankje nuttigen in de kantine, datzelfde moment liep ik het erf op en zag hetzelfde jonge meisje een 1.40 parcours springen met mijn paard…. Hij stond alweer op 3 benen.
Volgens de veeartsen was hiermee zijn doodvonnis getekend…. Eigenwijs als ik was heb ik zo mijn eigen gedachtengang losgelaten op Lagune, en werd hij wonder boven wonder eind 2006 weer goedgekeurd als sportpaard. En zoals het nog steeds door menig veearts wordt genoemd (“Dat paard maakt het onmogelijke waar”)…. De pees had namelijk aan een zijde draadje gehangen en was zo goed als 'door'.
Zoals gezegd ging de verkoop me erg aan het hart, zeker toen ik niet veel later ontdekte dat hij dagelijks heel wat uren in de manege-lessen liep en dat zichtbaar ten kosten ging van zijn gezondheid…. Mijn lieve Lagune, op onze top trainde we ZZ-Z en deinsde we niet terug voor hoge hindernissen. Vanaf het moment dat ik hem zo verdrietig in de manege zag staan heb ik Lagune beloofd; "Als jouw tijd is gekomen om met pensioen te gaan, weet dan dat je hier welkom bent en dat ik je zal verzorgen tot je allerlaatste bries...
Op maandag 29 november 2011 werd ik plotseling gebeld door de toenmalige eigenaren van Lagune dat hij met een zware peesblessure in het achterbeen stond en dat hij vrijdag 9 december de kogel zou krijgen in een slagerij. Sindsdien is het hele verhaal rondom Lagune in sneltreinvaart gegaan....
Lagune is een gecompliceerd geval, hij heeft namelijk insulineresistentie, artrose in zijn benen en nu dus ook nog eens een peesblessure. De peesblessure herstelt alleen maar door boxrust, terwijl de artrose juist extra beweging vergt en zorgt dat hij paard helemaal 'vastroest' zodra hij veel stil staat. Tegelijkertijd moeten we volle weiden mijden en de voeding van Lagune volledig uitbalanceren om zijn insulineresistentie onder controle te houden.... Voor de manege was dit geen haalbaar proces. Commercieel gezien was het dan ook voordeliger om Lagune de kogel te geven, en de verzekering uit te laten keren.... Gelukkig heb ik hier een stokje voor kunnen steken, want na héél veel overleg met Sander Blaauw van DAP bodegraven en hoefsmid Onno Grund zijn we tot de conclusie gekomen dat Lagune een uitstekende kans heeft om weer te herstellen als recreatiepaard en een plezierig en pijnvrij leven kan leiden. Ookal betekent dit dat we nog een hele lange weg te gaan hebben….
Op kerstavond '11 is Lagune door zijn oud-eigenaren naar 'huis' gebracht en ik kan niet in woorden uitdrukken hoe gelukkig ik was toen ik eindelijk die laadklep naar beneden kon doen, en zijn zachte gehinnik 'in veiligheid' op mijn erf hoorde. Vanaf hier begint dan ook ”Lagune’s Dagboek
Vrijdag 23 december 2011
Vrijdagavond laat zaten we op een verjaardagsborrel toen ineens mijn telefoon af ging, het waren de eigenaren van Lagune of ze hem morgen konden komen brengen... Wooow, dat was even schrikken... Want ik had verwacht dat ze wilde wachten totdat de verzekering geld had uitgekeerd.... We besloten vroeger naar huis te gaan en bijtijds ons bed in te rollen, morgen zou een lange lange dag worden.
Zaterdag 24 december 2011
Op zaterdagochtend zijn we snel naar een Hypo-store geraced voor enkele benodigdheden. Lagune werd door hen voorzien van een complete HV-polo set met 70% korting (Zweetdeken, beenbeschermers en halsterset) onze dank was dan ook zeer groot.... Ik vond het zo lief dat een groot commercieel bedrijf zich toch begaan voelt met paardenleed absoluut een warme douche waardig. Daarna snel doorgeraced naar stal, alles gedesinfecteerd en zijn stal gevuld met ontzettend veel stro. Het was 2 uur, ze zouden pas rond half 4 komen.... Tijd genoeg om nog even een buitenrit te maken met mijn andere ruin.
KERSTAVOND:
De tijd tikte voorbij en ik stond inmiddels al uren te wachten in de kou, starend naar de weg waar ik hoopte dat ieder moment een trailer kon verschijnen. Maar niets... Ohhh brrrrr... wat een spanning, hoe zou hij eruit zien? Had ik er wel goed aan gedaan? Hij zag er vast vreselijk uit.... For sure.... Oh nog meer spanning. Inmiddels 2 uur later ging mijn telefoon, ze stonden helemaal aan de andere kant van het dorp en ze hadden geen idee hoe ze weer op de juiste weg moesten komen. Snel in mijn auto gesprongen en hun kant op gereden om nog geen 5 minuten later eindelijk de laadklep van de trailer open te kunnen gooien....
Tranen biggelde even over mijn wangen, zachtjes hinnikte hij.... Mijn lieve oude vriendje. Met stijve achterbenen liep hij voorzichtig achter mij aan richting zijn nieuwe stal, binnen no time stond hij rustig te eten. Ik heb nog zeker een uur naar hem staan kijken, soms keek hij verbaast op... Vaak met zijn oren plat in zijn nek. Ik heb hem met rust gelaten en ben thuis gaan gourmetten met mijn gezinnetje.
Lagune komt van de laadklep
Hijs boos... No kidding, ik zie op deze foto echt een verdrietig/ongelukkig paard.
Om 00.30uur begon ik me plotseling zorgen te maken, dus toch maar naar stal gegaan... Meneer lag heerlijk te ronken in zijn box
en was absoluut not amused dat ik hem wakker maakte. Chagerijnig sprong hij op en wilde me een knauw geven, ik reageerde niet... 5 minuten lang hebben we elkaar compleet gebiologeerd aan staan staren, alsof hij zich afvroeg 'Wat doe ik toch hier? Je weet toch dat ik nooit meer iets kan? Wat moet je van me?' Hij was boos, en het leek wel alsof hij stond de peinzen. Ik praat altijd tegen mijn paarden alsof het mensen zijn, zo ook nu.... 
"Ik verwacht niets meer in jou. Je hoeft niet meer te werken, je moet gewoon genieten van het paard-zijn, eindelijk paard-zijn. Ik maak je beter, dat beloof ik je. En ik word door heel veel mensen compleet voor gek verklaard, maar ik geloof in jou. Ik weet zeker dat je weer beter zult worden, daarom geef ik je deze kans. Het is aan jou of je hem grijpt of niet, ik zal je niet dwingen" ik sloot de boxdeur en ben naar mijn auto teruggelopen. 1E KERSTDAG:
S'morgensvroeg stonden er 2 luidhinnikende paardjes naast elkaar.... Ik werd oorverdovend begroet door Lagune die enthousiast boven zijn tralies uit probeerde te komen. Toen ik de boxdeur opendeed, gaf hij direct een lik over mijn gezicht, kriebelde door mijn haren heen. Oortjes naar voren. Ik heb hem aan de hand mee genomen voor zijn allereerste revalidatiewandelingetje, braaf liep hij mee langs de 80km weg... Maar het vreemde was, hij liep geen seconde kreupel. Heel de stijfheid was uit zijn benen, en op de terugweg draafde hij uitzichzelf enthousiast mee.... Ook in draf geen pas echt kreupel of stijf, wow!
^^ Het vrolijkere koppie komt al langzaam terug
Ik besloot hem toch even los te laten in het paddock, we hadden immers een flink stuk gewandeld en ik verwachtte geen bomexplosie meer. Meneer plofte direct in het zand neer om te rollen, en het was wel duidelijk dat hij dat al in geen weken meer had gedaan
En toen had hij ineens mijn andere paard in het vizier... Lagune spurde in volle galop weg (terwijl hij volgens de oude eigenaren al maanden niet meer kán galloperen) en knalde onverschrokken door de omheining met 6 dikke ijzerdraden. Met deze vriendschap tot gevolg.....
2E KERSTDAG:
Voor het eerst begonnen met coolpacks (diepgevroren). Been was inmiddels 5mm geslonken & Lagune liep nog steeds volledig zuiver.
Dinsdag 27 december 2011
Voor het eerst met Lagune in de avond gewandeld langs de 80km weg. Hetgeen hij toch nog wel erg spannend vind, gelukkig heeft hij inmiddels door dat de regels van vroeger nog steeds gelden en dat 'hoo' ook echt 'hoo' is. Ziek of niet ziek, hij was toch wel errrrrg imposant om te zien vanavond
Lagune heeft een heuse fanclub en is in korte tijd reeds door heel veel mensen gesponsord met spullen & financiële middelen om zijn medische behandelingen straks te kunnen bekostigen.
De teller stond binnen 1 dag op: 132,75 euro En dat allemaal dankzij BOKT.nl en lieve kennisjes die Lagune in zijn goede oude tijd hebben gekend. Er zijn tweedehands spulletjes verkocht, er heeft sponsoring plaatsgevonden door bedrijven, er worden spullen gedoneerd etc.etc. En des te groter is onze drive om Lagune die geweldige oude dag te geven waar hij zo bikkelhard voor heeft gewerkt, maar die hem bijna werd ontnomen omwille van zijn ongelukkige blessures.
Huidige tellerstand: 324,60
Aantal dagen bij mij: 3
First goal: Zwelling wegnemen & positieve (alsin herstellende en goed genoeg om de wei op te mogen) scan in April ‘12
Duimen jullie allemaal mee dat mijn lieve meneer weer helemaal mag herstellen?
Soms moet je egoïstisch durven zijn en een paard ook de rust gunnen die het verdient 
Dat hadden hun ook nooit durven denken, ze belde me op 29 november j.l. eigenlijk alleen maar om te vertellen wanneer hij afgemaakt werd om mij in de gelegenheid te stellen afscheid te nemen.... De afspraak bij de slagerij stond al vast. 
