Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
- xRoosss
-
- Berichten: 1645
- Geregistreerd: 04-06-10
Geplaatst: 10-04-11 13:27
Ik ben wel geïnterreseerd in historisch fotomateriaal eigenlijk, vond het erg interessant om te lezen dat er
skeletten en gemummificeerde paarden waren gevonden. Lijkt me echt heel bijzonder om een paard dat
eigenlijk al honderden jaren oud is nog goed intact te zien. Erg interessant allemaal!
Bedankt voor de toegevoegde informatie!
- JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 18-04-11 20:29
Er zijn verder 2 type paarden gevonden in de graven. Ik zal van beide voorbeelden laten zien. Het laat ook het verwantschap tussen Mongoolse en Turkoman paarden zien; er is sprake van een gedeeltelijk gedeeld gebied, waarbij echter beide zich specifiek aanpasten aan leefomgeving, gebruik en voeding.
Ik ga er verder niet heel diep op in omdat ik op diverse zaken ook in mijn boek in wil gaan en niet alles op internet wil zetten.
Dan naar het lugubere gedeelte. De foto's laten geen paarden zien die gisteren gestorven zijn, deels doordat de permafrost aangetast is, deels omdat er voor het helemaal bevroren is er toch enige rotting heeft plaatsgevonden, en deels omdat de technieken vroeger lang niet perfect waren wanneer het ging om het behouden van bodemvondsten als deze. De paarden waren echter in zo'n uitstekende staat dat zelfs de maaginhoud kon worden onderzocht.
Ik waarschuw vooraf even dat het hier dus om dode paarden gaat (van ruwweg 2500 jaar oud) en tenminste 1 van hen je recht aankijkt.
Type 1
Hoofdfoto van 1 van de mummies. Foto door Griaznov, evenals diverse andere.
Nog een hoofdfoto van 1 van de mummies.
Type 2
Geheel incl. gevlochten staart.
Recenter gevonden resten. Opgegraven in 1993.
Nog een van de Ukok paarden. Waarschuwing: deze grijnst je tegemoet.
Reconstructie type 1. Paarden van dit type waren makkelijk verkrijgbaar. Ze tonen een beduidend Mongools type.
Reconstructie type 2. Laat een duidelijk Toeranisch type zien.
Nog een reconstructie van 1 van de (inmiddels enkele tientallen) gevonden paarden.
Nog een.
Recentere versie in kleur. Het waren allen (wildkleur) vossen met donkere hoeven en geen aftekeningen.
Andere reconstructie uit een set van 10.
Reconstructie door kunstenaar uit een recent boek van D.V. Cheremisin.
Reconstructie door hippoloog B. Furugren.
De archeoloog Rudenko heeft bijzonder veel werk verricht vanaf het begin van de 20e eeuw mbt de vondsten in de Pazyryk. De 2 types paarden heeft veel archeologen en zoölogen na hem gefascineerd. Vermoed wordt dat het verfijnde type geïmporteerd werd uit het gebied rond Fergana (Uzbekistan) en aangrenzende gebieden (de huidige bakermat van de AT... toeval of niet).
Eigen vrije impressie van Scythische paarden van type 2.
(De voorste had overigens een stuk fijner gemogen qua type).
Ruiter afgebeeld op een tapijt dat in een van de graven gevonden is.
Drinkhoorn met een gevleugeld paard.
De Middeleeuwen en (vroeg)moderne tijd sla ik wat betreft dit topic voor nu even over. Ik zal in een volgende post in het kort wat afbeeldingen en tekst plaatsen over Turkomans uit de 19e en begin van de 20e eeuw. (Een sprong in de tijd dus).
Het verwantschap tussen de Turkoman en het Mongoolse paard is niet eenduidig. Ze hebben zich beide met een soortgelijk doel ontwikkeld, maar door de geografische omstandigheden heeft de Turkoman zich kunnen ontwikkelen tot een zeer groot, langgelijnd oorlogspaard terwijl het Mongoolse paard over het algemeen robuuster in type is. Het Kyrgizische paard is een duidelijke mengeling van beide types en waar de invloed van de Turkoman groter is (grensgebieden) is het type groter en verfijnder en waar het grenst met Mongolië is het type compacter en met een zwaarder hoofd.
De Turkoman is bijvoorbeeld duidelijk verwant met het Yakoetische paard, terwijl je dat zo op het eerste oog qua uiterlijk misschien niet zo snel zou denken.
Bij Gonur Depe (Turkmenistan) zijn ook diverse skeletten gevonden die nog ouder zijn dan de hierboven getoonde mummies (uit de Altai) en qua botstructuur zeer verfijnd zijn incl. de uitstulping op het hoofd waar Parthische paarden zo beroemd om waren. Deze skeletten stammen uit het derde millennium v.C. en het is goed mogelijk dat dit (voorlopers van de) Turkoman groep waren.
Ik heb ook wel een foto van zo'n skelet op mijn pc, maar er valt weinig aan te zien, behalve als je er verstand van hebt denk ik.
F_Orumster: als je wilt kijken lijkt me dat alleen maar fijn.
Heb in het verleden (tot ong. een jaar terug) heel regelmatig diverse sites afgespeurd, maar veel onderzoek wordt er niet naar gedaan voornamelijk door gebrek aan fondsen. Dat is iets waar archeologen zelf al aardig mee te kampen hebben met het oog op de verdwijnende permafrost, genetici ivm het gebruik van eigen getrokken DNA tov het gebruik van wat er al aan (niet altijd even relevant) DNA materiaal zit in de databanken, enz. enz.Het meeste onderzoek gaat naar zaken die commercieel interessanter zijn, en gek genoeg zijn paarden dat vooralsnog niet.
Mocht iemand antwoord willen op een specifieke vraag, stel hem gerust. Ook als er specifiek interesse is in bepaalde zaken als bloedlijnen en subtypes of het verschil tussen Turkoman en AT dat hier misschien voor het oog wat door elkaar wordt gebruikt.
Wat overigens ook een curieus iets is wat schrijvers al sinds 2000 jaar bezig hield is vrij recentelijk opgehelderd: de Hemelse Paarden van Fergana werden ook wel bloedzwetende paarden genoemd omdat ze zoals de naam al doet vermoeden bloed zouden zweten. Uit onderzoek is gebleken dat het bloedzweten uit de legendes waarschijnlijk werd veroorzaakt door een parasiet die in een specifiek water voorkomt in het noorden van Iran en aangrenzende gebieden (Uzbekistan, Turkmenistan) die de paarden opdrinken. De parasiet nestelt zich in de schouder en na een tijd 'barst' hij naar buiten toe en laat een bloederige schouder na. Dat linkt de paarden uit Chinese versen en de Hemelse Paarden van Fergana direct aan het gebied dat al eeuwen bekend staat om zijn goede Perzische en Turkoman paarden. Lang dachten historici dat het bloedzweten een mythe was. Ik hoop daar ook foto's van te kunnen tonen in mijn boekwerk. Heb er in elk geval al beeldmateriaal van gezien, erg interessant.
Ik zal kijken of het me vanavond nog lukt om wat fotomateriaal van Turkomans uit de 19e eeuw te uploaden, maar ik beloof niks.
-----
Voor de liefhebbers van AT tenslotte nog twee recente topics van onze merrie:
[ITP] Een Aziatische schone en haar Friese bodyguards
[ITP] Onze valk Akhal-Teke alweer vier jaar!
Vandaag ook weer enkele leuke foto's geschoten in het zonnetje. Die staan nog niet op de pc.
- Quarah
- Berichten: 12
- Geregistreerd: 02-03-09
Geplaatst: 19-04-11 11:42
Ik ben al begonnen met lezen in dit topic toen je het vorig jaar startte maar ik ben niet iemand die berichten plaats maar meer iemand die alleen maar leest.
Had nog nooit van het ras gehoord, misschien wel eens gezien maar ben mijn hele leven zo verliefd geweest op de arabier dat ik nooit veel verder heb gekeken.
Dat is door dit topic wel veranderd, de Akhal-Teké is op paarden gebied echt mijn tweede liefde geworden.
Loop regelmatig het hele internet af te struinen op zoek naar meer info, en ieder keer kom ik weer bij jou topic uit.
Over twee weken heb ik even vakantie en dan wil ik bij de Argamak stud langs gaan om ze eens in het echt te kunnen bewonderen.
Verder ben ik helemaal verliefd geworden op deze merrie Mukam: http://www.akhaltekin.com/ppmukame.html.
Ik zou het leuk vinden om jou merrie ook een keer in het echt te kunnen bewonderen maar zit momenteel heel krap met tijd.
Blijkbaar heb ik op paarden gebied dezelfde voorliefde als op honden: mijn eigen hond is een Pharaohond wat ik kwa karakter best op de arabier vindt lijken maar de hond van mijn ouders is een Azawakh uit Africa en kwa karakter net als de Akhal Teké dus gereserveerd naar vreemden, adellijk maar vooral heel mensgericht (op haar eigen mensen dan wel te verstaan) en ook zeker geen ras voor iedereen. (Even een korte beschrijving dan)
Verder wil ik uiteindelijk graag de endureance in en heb ik eigenlijk altijd al interesse gehad in paardenraces. Ook iets waar dit ras in uitblinkt.
Ik vindt alle type's ontzettend mooi, maar het windhondtype vindt ik het aparts. (Heb dan ook een voorliefde voor windhonden dus is misschien ook wel logisch).
En de hooded eye vindt ik echt schitterend, en dan in het zwart of palomino kleur wow!
Voel me ook erg aangetrokken tot het karakter, is echt compleet mijn ding.
Ik hoop ooit in de gelegenheid te komen er 1 te kopen.
Zit eventueel te denken om te kijken of ik bij een fokkerij stage kan lopen mocht je nog tips hebben.
Doe verder geen paarden opleiding maar puur uit interesse en uit persoonlijke ontwikkeling.
Verder hoop ik dat je nog lang door blijft gaan met het posten van info!
En eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot het moment dat je boek uitkomt.
Ik lees het allemaal met veel plezier, je hebt een prettige manier van schrijven.
Jou merrie is schitterend, heel veel plezier en succes met haar, ik zal jullie blijven volgen.
- Quarah
- Berichten: 12
- Geregistreerd: 02-03-09
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 19-04-11 12:13
Bedankt alvast.
- jamiroquai
-
- Berichten: 2575
- Geregistreerd: 29-03-10
- Woonplaats: Remunj ( Roermond)
- JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-11 18:20
Turkomans (van het alaman type).
Aan een rivier.
Turkoman amazones.
Turkoman paardenmarkt. Diverse types. Ik heb diverse foto's op mijn pc van Turkoman paardenmarkten. Let wel: de meesten fokten niet voor verkoop en verkochten hun beste paarden nooit, alleen als het echt helemaal niets anders kon. Mindere exemplaren en enkele fokkers die minder gericht waren op het houden van alamans (rooftochten) fokten weleens voor de verkoop. Het gros ervan ging naar het Osmaanse Rijk of richting India en Pakistan. Vaak werden ze eenmaal daar opgekocht door Britten.
Turkoman bruiloftsrace. Het is in Centraal-Azië heel normaal dat gegadigden te paard achter een bruid aanjagen en degene die haar 'vangt' mag met haar trouwen. De bruid rijdt meestal op de beste hengst van haar familie. Bruiloften zijn en waren onder Centraal-Aziatische nomaden een heel belangrijke aangelegenheid. Van huwelijksceremonieën zijn diverse reportages gemaakt in de 19e en begin 20e eeuw.
Ik heb wbt foto's tot ruwweg 1910 gerekend, omdat er na 1880 (met een overgangsperiode tot ongeveer 1880-1910) geen sprake meer was van de Turkoman, maar van de Akhal-Teke: een door de Russen gecreëerde nieuwe opdeling van de Turkoman groep, waarbij alles wat zij daar niet onder vonden vallen werd genegeerd of zelfs vernietigd en in hun ogen een nieuw superras werd gevormd. Wat de Turkomans daarvan vonden was niet belangrijk.
Sterker nog, om de Turkomans eindelijk tot overgave te dwingen werden extreme maatregelen genomen, waaronder het massaal afslachten van hun paarden, waardoor hun aantallen extreem terugvielen van duizenden (sommige schattingen liepen zelfs in de tienduizenden) naar minder dan 100. De Turkoman werd dus van een uitermate succesvol oorlogspaard in 1 klap gereduceerd tot met uitsterven bedreigde oorlogsbuit.
Na de laatste slag om het behoud van hun vrijheid bij Geok Tepe in 1881, werden de rooftochten verboden. De straffen op overtreding van deze wetgeving waren niet mals. Hele groepen Turkomans werden verplaatst richting Stavropol en Dagestan, andere groepen pakten zelf hun biezen door naar Perzië te vluchten. Ze trokken het Kopet Dag gebergte over en vestigden zich in het noorden van Iran, waar al duizenden jaren groepen Turkomans leefden die de Perzen tot wanhoop dreven vanwege hun rooftochten.
De meest beruchte stammen waren die van de Teke (met name de stammen rond Akhal) en de Saryk. De Turkomans waren in Perzië zelfs zo berucht dat stadsmuren en stadspoorten slechts aan 1 standaard hoefden te voldoen: als een Turkoman alaman at de poorten niet omver kon trappen, was men veilig. Ze bouwden zelfs speciale uitkijktorens om Turkoman rovers op tijd op te merken en om zich in te verschansen.
Illustratie van hoe zo'n rooftocht in zijn werk ging. Zoals gezegd waren vooral de grensgebieden met Perzië extreem gevaarlijk. Voor Perzen was het Turkoman territorium zelfs zo gevaarlijk dat hij zijn leven niet zeker was en grote kans had te worden verkocht als slaaf, te worden onthoofd, of te worden gewurgd doordat hij met een touw om zijn nek achter het paard werd meegesleurd als ze hem te pakken kregen. Dit hield stand tot ver in de 19e eeuw, en deze nomadische krijgers waren zelfs al in de Oudheid berucht om hun krijgskunst te paard en hun grote, onnavolgbare paarden.
Turkoman rond 1850.
Mooi voorbeeld van de klassieke langgelijndheid van het oorspronkelijke type.
Turkoman hengst omstreeks 1880.
Een naar het Osmaanse Rijk geëxporteerde Turkoman hengst.
Turkoman omstreeks 1900. De alamans waren toen dus al een verboden praktijk.
Turkoman met ruiter. Let ook even op de kekke schoenen.
Turkoman omstreeks 1901.
Turkomans in Europa. Ook in de 19e eeuw werden nog altijd Turkomans naar Europa geëxporteerd, doorgaans via Turkije, Rusland of Syrië.
Een groep Turkomans.
Turkomans. Ik geloof dat dit in Iran is, maar zou de exacte datering en locatie moeten nazoeken in mijn documentatie.
Boinou. De hengst Boinou werd door Gorelov en Belenogov getypeerd als het ultieme voorbeeld van wat zij voor ogen hadden met de Akhal-Teke. Sallaint detail is dat Boinou niet alleen van het extreme toi type was (en dus nooit een alaman had gedaan), maar vooral dat Boinou niet behoorde tot de Teke stam en al helemaal niet tot de Teke uit de Akhal oase. Boinou behoorde tot de Saryk.
Ik zal even wat dieper op deze foto ingaan. Boinou was een toi at, oftewel een renpaard of statiepaard van de khan van de Saryk. Deze toi ats werden gebruikt voor races (over ovalen banen en over afstanden van doorgaans 6km) en als luxe rijpaard voor de khans. Toi ats werden niet ingezet voor alamans, want daar had men alaman ats voor, de oorlogspaarden. De alamans waren anders getraind en over het algemeen minder extreem en zwaarder van bouw en bot dan de tois. De alamans waren ook exact de hengsten die in trek waren bij merrie eigenaren. Merrie eigenaren legden honderden kilometers af voor de hengst van hun keuze. De beste hengsten deelden in de oorlogsbuit die ze ophaalden en droegen om die reden versierde zilveren en gouden banden. De reputatie mbt het extreme uithoudingsvermogen van de Turkoman en Akhal-Teke komt voornamelijk bij de paarden van het alaman type vandaan.
Vanaf het selecteren door Russen, het verbod op rooftochten en later het instellen van paardenraces naar Westers model (die het oorspronkelijk uit Turkestan hadden meegenomen!) werden de selectiecriteria anders dan ze eeuwenlang geweest waren. Een groot deel van de huidige bloedlijnen van de AT is terug te leiden naar Boinou. Slechts een heel enkele bloedlijn is zuiver van Boinou en vrijwel geen enkele AT voert geen enkele keer Boinou terug in zijn stamboom.
Dan terug terzake.
Ik zal in het kader hiervan ingaan op de vraag van Quarah over AT en endurance. Daarvoor moet ik terug gaan naar de oorsprong van de AT.
Is de AT geschikt als endurancepaard? Ja. Maar met een aanzienlijke maar.
Heeft de AT potentie om te behoren tot de absolute wereldtop in de endurance en de AV naar de troon te stoten? JA! Maar met een grote, grote maar.
De simpele uitleg is: de Turkoman had deze kwaliteit zonder meer. Door selectie is de potentie bij de AT echter voor een groot deel weggemoffeld.
Zoals ik al eerder noemde stond de Turkoman bekend als een langgelijnd, groot oorlogspaard met ongekend uithoudingsvermogen. In de openingspost noemde ik ook al de extreme trainingsmethoden om tot zulke prestaties te komen (300 kilometer in drie dagen was absoluut niet ongewoon). Een hengst die niet tot zulke prestaties in staat was ging dood, klaar. Op die manier werden ongeschikte paarden geweerd uit de genenpoel.
Vanaf het moment dat de Russen de zaken overnamen is er echter een splisting ontstaan en daarbij zijn er meerdere 'forks in the road' en bottlenecks geweest die in diverse gevallen de potentie als endurancepaard niet ten goede kwam.
Een Teke Turkoman omstreeks 1910.
Deze foto is gemaakt door de Brit R.L. Kennion. Hij merkte 100 jaar geleden heel scherp het volgende op:
"The Yamut and Goklan raid but little if anything while the Tekke and other tribes in Russian territory raid not at all; so that the breed of horses is probably doomed, at any rate so far as its most famous characteristics are concerned. Already the Russians have had to apply the usual artificial stimulus of shows and prizes."
Vertaald voor diegenen die geen Engels kunnen: "De Yamut en Goklan roven weinig of niet terwijl de Tekke en andere stammen in Russisch gebied helemaal niet roven; zo is het paardenras waarschijnlijk verdoemd, in elk geval voor zover zijn beroemdste eigenschappen. De Russen hebben nu al de gewoonlijke kunstmatige stimulans van shows en prijzen moeten toepassen."
Hij is overigens niet de enige die dit opmerkte en vreesde voor de vernietiging van het ras om ervoor in de plaats een soort Russische Volbloed te krijgen.
De Yamut en Goklan stammen vluchtten vrij vroeg naar Iran, waar ze nog heel af en toe rooftochten hielden. De Teke bleven in eerste instantie in Turkestan/Turkmenistan, waar rooftochten volledig geband waren in 1910. De kwaliteiten als ultiem rijpaard en oorlogspaard voor de lange afstanden waren grotendeels gebaseerd op de rooftochten. Er werd geselecteerd op basis van de rooftochten; succesvolle alaman ats werden ingezet voor de fok, waren de supersterren onder de Turkomans en werden uitverkoren door merrie eigenaren van heinde en verre.
Ook merkte deze schrijver op dat het vooral de 'stayer' kwaliteit die deze paarden zo uitmuntend maakte. Stayer is een term die in de rensport gebruikt wordt, maar in dit geval bedoelde de schrijver geen 2000+m races maar 100+km races. De ironie gebiedt dat tegenwoordig een AT stayer een is die uitblinkt op 2000 tot 6000m. Er is dus veel veranderd...
Turkoman in Iran, omstreeks 1910.
Toi At met een khan, omstreeks 1910.
Turkestan werd opgenomen in het Russische Rijk en er werd een fokprogramma opgezet om Akhal-Tekes te fokken. Boinou was daarbij het toonbeeld. Er ontstond een eerste splitsing tussen particuliere fokkers die nog enkele Turkomans in handen hadden en Russische fokkers op de staatsstoeterijen.
Er voltrok zich echter na de rampzalige campagnes eind 19e eeuw in het begin van de 20e eeuw nieuwe rampspoed.
De Eerste Wereldoorlog vernietigde vrijwel gehele regimenten van Turkomans en Tekes. De AT werd kanonnenvoer.
In 1917 voltrok zich de Sovjet Revolutie. Vanaf dat moment werd persoonlijk bezit volledig geband en werden paarden samengebracht in kolkhozen (ook wel kolchozen). Dit waren collectieve boerderijen en stoeterijen.
De Turkomans die weigerden vluchtten in de jaren twintig, toen dit regime met harde hand werd ingevoerd, alsnog naar Iran en Afghanistan. De Ersari en Saryk trokken voornamelijk naar Afghanistan, de Iomud, Goklan en Teke trokken naar Iran. Daar hebben ze destijds nog een opstand veroorzaakt in de hoop op autonomie, maar tevergeefs.
De herstructurering hield bovendien in dat de Russen vonden dat de Teke moest worden omgebouwd tot modern cavalerie- en renpaard. Ze vonden daarbij dat de recente paarden te klein bleven (wat niet verwonderlijk was gezien er diverse hongersnoden overheen gingen in de jaren 20 en 30) en er werden om die reden en om een sneller renpaard te creëren Engelse Volbloeden ingekruist.
Om deze praktijken een halt toe te roepen sloegen Iomud Turkomans en Teke Turkomans in 1935 de handen ineen en organiseerden ze een gedwongen mars van Asjchabad naar Moskou door woestijn, moeras, steden, bossen en over bergen over een afstand van 4300 kilometer. De afstand werd doorkruist in 84 dagen, waarvan 6 door de onherbergzame Karakoem woestijn, zonder water (de waterputten waren gesaboteerd/stonden allen droog).
Vijftien Akhal-Teke, vijftien Iomud en diverse Anglo-Turkomans namen deel aan de trek. Van de Akhal-Teke en Iomud haalden allen in goede gezondheid de eindstreep. Van de Anglo's overleefde geen een.
Beeldmateriaal van o.a. de beroemde trek.
Stalin was erg onder de indruk van deze trek en riep het kruisen een halt toe.
De reorganisatie had echter wat haken en ogen.
Het stamboek, dat voorheen een divisie had voor de AT, de Iomud en de Anglo's, werd gesplitst. De AT kreeg een eigen stamboek, zo ook de Iomud. Omdat de ambtenaren niet goed wisten wat ze aanmoesten met de Anglo's werd de onbegrijpelijke beslissing gemaakt om ipv een hulpstamboek bij beide de Anglo-Tekes bij de Tekes op te delen en de Anglo-Iomuds bij de Iomuds. De Anglo's werden op die manier van de ene op de andere dag gebombardeerd tot volbloeden.
Nieuwe inbreng van EV werd officieel verboden, maar het weerhield veel fokkers er niet van o.a. te selecteren op EV kwaliteiten ipv oorspronkelijke Turkoman kwaliteiten. Dit werd in de hand gewerkt door het zoethoudertje van de eeuw: gokken.
Gokken werd sterk aangemoedigd bij paardenraces. Het was de enige hoedanigheid waarbij gokken legaal was en het werd ten zeerste aangespoord.
En dit was nog niet de laatste rampspoed voor de AT, bij lange na niet.
De Tweede Wereldoorlog betekende dat de AT opnieuw kanonnenvoer werd.
Tot overmaat van ramp werd tijdens de hongersnoden in o.a. de burgeroorlogen en nadien AT naar de slacht gebracht en het vlees aan de lokale bevolking gegeven. De Turkomans weigerden uiteraard om hun eigen paarden (of welk paardenvlees dan ook) op te eten en ook nu nog heerst er een groot taboe op het eten van paardenvlees. Mocht iemand ooit op vakantie gaan naar Turkmenistan, dan adviseer ik je zodra de vraag wordt gesteld of je paardenvlees eet ten stelligste te ontkennen of je nu wel of geen paardenvlees eet. Als je namelijk 'ja' zou antwoorden krijg je op zijn allerminst zeer afkeurende blikken toegeworpen.
Onder het bewind van Chroesjtsjov werden AT opnieuw massaal naar de slacht gebracht op last van de overheid. De opvolger van Stalin vond namelijk dat zijn land gemoderniseerd moest worden en paarden waren volgens hem gedateerd als vervoersmiddel, onderdeel van oorlogsvoering en op de collectieve boerderijen. Hij wilde hen vervangen voor vrachtwagens en traktoren. Vele Tekes zijn het slachtoffer geworden van deze praktijken. Uit wanhoop dreven de Turkomans hun paarden de woestijn in, waaruit ze in de jaren die volgden weer werden opgevist en terug in de stoeterijen gestopt.
In Turkmenistan was intussen het fokken van renpaarden zo populair geworden dat er in de jaren 60 en 70 zeer veel werd geselecteerd op aanverwante kwaliteiten en het EV aandeel door selectie in wezen werd vergroot. Baanwinnaars als Karlavach (12,5% EV) en diens zoon Kambar tieren bijv. welig in veel uit Turkmenistan afkomstige AT.
In de overige delen van de USSR werd anders geselecteerd. Om Westerlingen eens goed te laten zien hoe superieur de Sovjets op alle fronten waren werd ook de Europese paardensport meegenomen. Het bekendste voorbeeld van AT selectie voor FEI sport was 668 Absent. Absent werd Olympisch Kampioen dressuur en sprong bovendien niet onverdienstelijk. Zijn vader Arab (Kazbek) blonk uit in de eventing en had bovendien op vijfjarige leeftijd succesvol de trek van Asjchabad naar Moskou voltooid. Hij sprong op 16-jarige leeftijd nog 2,12m.
Rensport in de woestijn.
Springsport in de woestijn.
Absent en andere Tekes in de 'moderne' paardensport.
Een van de zoons van Absent, Abakan, stond op het punt deel te nemen aan de Olympische Spelen toen het noodlot toesloeg en hij vlak voor deelname kwam te overlijden. Het selecteren op warmbloedkwaliteiten had vooral zeer sterk plaats in Kazachstan, en ook in Oost-Europa werd de AT veel ingezet voor het verbeteren van warmbloeden.
In de jaren 50, 60 en 70 ontstond er in Rusland een nieuwe stroming onder leiding van Vladimir Shamborant. Hij selecteerde heel rigoreus extreem zuivere AT (sterker nog: hij zag erop toe dat zijn fokmateriaal geen EV voerde). Hij selecteerde o.a. Fakir-Sulu, waaruit hij supersterren Gelishikli en Fakirpelvan fokte. Uit deze hengsten fokte hij vervolgens o.a. Gundogar en Yulduz.
Hij selecteerde raszuivere merries uit o.a. Kir Sakar, Dor Bairam en Sapar Khan bloedlijnen. Hij selecteerde op uithoudingsvermogen, karakter, vlakke en soepele gangen, maar testte de paarden ook op de renbaan. Hij liet echter zijn selectiekeuzes niet volledig afhangen van succes op de baan.
Het werd hem ook zeer, zeer moeilijk gemaakt. Maar liefst drie keer is hij met zijn hele hebben en houden (incl. paarden) moeten verhuizen. Eerst vanuit Turkmenistan (waar hij graag wilde blijven) naar Tersk. Toen de stoeterij in Tersk besloot het fokken met AT (er werden ook Tersks en AV gefokt) stop te zetten heeft Shamborant hemel en aarde bewogen om toch AT te kunnen blijven fokken en is hij naar onherbergzaam gebied in Dagestan getrokken en op hoge leeftijd het fokken doorgezet. Hij heeft onnoemelijk veel betekend voor het voortbestaan van de AT en de endurance potentie van de AT.
Na de dood van Shamborant is de selectie op rensport hand over hand toegenomen. De AT werd bovendien als ruilmiddel verhandeld naar het Westen. Sommigen hadden geluk en belandden in kundige handen, anderen hadden minder geluk en eindigden in de worst of in de handel. Die laatsten kwamen soms dan nog bij particulieren terecht die er een leuk rijpaard aan hadden, maar de meesten kregen nooit ook maar 1 raszuivere nakomeling.
Een video eerbetoon aan Shamborant.
Vanaf de val van het IJzeren Gordijn ontstond er een nieuwe stroming: de showfok. Selectiekeuzes werden meer en meer gebaseerd op wat men graag op de kampioenschappen (in de ring) zag, hoewel er ook nog steeds steeds meer op baanwinnaars werd geselecteerd. Dit leidde tot selectie in extrema: steeds langere halzen (soms met een s-vorm, een dubbele knik, extreem lange nek), steeds langere benen, steeds langere rug, steeds weker in de aansluitingen (heup, pezen, koten). Niet elke fokker fokte in die richting, maar ook de gangen (warmbloediger, optillen vanuit knie) en het karakter raakt in veel gevallen steeds verder verwijderd van de oorspronkelijke Turkoman en daarmee de kwaliteiten waar de Turkoman ooit zo beroemd om was. Die fokrichtingen zijn momenteel populair en het type Teke dat tegenwoordig graag gezien wordt is ook het type Teke dat om die reden meer gefokt wordt. Of dat goed of slecht is voor het ras laat ik voor de goede orde maar enigszins in het midden. Het is het eeuwige dilemma tussen moderniseren van een ras (en daarmee dus veranderen) of selecteren op oorspronkelijke kwaliteiten die wellicht in de huidige markt wat minder commercieel aantrekkelijk zijn. Money makes the world go round.
Ook wordt er steeds vaker geruind, waarbij ontzettend interessante hengsten voorgoed verloren zijn geraakt simpelweg omdat hun type tegenwoordig niet zo graag gezien wordt door de meerderheid en het minder goed doet op kampioenschappen (halter classes welteverstaan).
Dus wat is er nog over van die endurance capaciteit van de Turkoman?
Goed, allereerst zijn de successen van de AT in de moderne endurance zeer dungezaaid. Dat heeft meerdere oorzaken.
Er zijn nog maar heel weinig AT.
De meeste AT zijn voor veel geld gekocht (tot kortgeleden was het gemiddelde voor een naar het Westen geëxporteerde AT 30.000 euro). Wat heeft dat ermee te maken? Die paarden moeten hun geld terugverdienen, en dat geld is niet te vinden in de endurance.
De meeste AT worden en zijn niet speciaal voor endurance gefokt. Het gros is allround gefokt en in de eerste plaats geselecteerd uit showfok of voor rensport.
Vanuit de AT fok wordt door veel toonaangevende fokkers op endurance neergekeken. Waarom? In de eerste plaats komt hier wederom geld om het hoekje turen. Geld om een deuk te slaan in de Arabische hegemonie is er simpelweg niet. Endurance levert in hun ogen ook bijster weinig op en is een amateursport voor ruiters die niets anders kunnen dan erop blijven zitten (zijn niet mijn woorden). Bovendien kost goede training veel tijd, en succes daardoor ook. Veel fokkers zien bar weinig in het opklimmen vanuit 'amateur' afstanden (alles beneden 100km) om deel te kunnen nemen aan 120ers en 160ers. Daarbij staat endurance in Rusland niet erg hoog in aanzien.
De tendens was ook lange tijd dat men Tekes voor de endurance weliswaar zeer interessant vond, maar de meeste endurancepaarden worden niet aangekocht voor gem. 30.000 euro (eerder 1 tiende). Nu de prijzen sterk zijn gezakt en zich lijken te stabiliseren waardoor er ook een goedkoop segment is bij AT (1000-5000 euro) zou daarin een kentering kunnen komen als meer endurance ruiters hun geluk gaan beproeven met Tekes.
Diverse prominente endurance ruiters willen het nu wél proberen met de AT, terwijl deze voorheen onbekend (en dus onbemind) was of te duur werd gevonden. Bijv.: door een blessure had Britse enduranceruiter Jill Thomas ineens veel tijd omhanden en is ze op internet gaan surfen. Ze is toen op de AT gestuit. Ze kende het ras wel al vaag uit boekjes (het goudglans verhaal) maar ging zich er nu in verdiepen. Ze heeft toen ook enkele AT gekocht. Een van haar aangekochte hengsten zat op hetzelfde transport als de onze (is nu ook 4) en het is afwachten wat ze gaan presteren. Ze is vooralsnog erg te spreken over hun werkwillendheid, doorzettingsvermogen, vriendelijkheid en intelligentie.
Maar wat hebben AT tot nu toe in de endurancesport gepresteerd? Ze hebben absoluut in het verleden wel eens wat laten zien mbt uithoudingsvermogen en in de jaren 80 is de trek van Asjchabad naar Moskou nog eens overgedaan.
Weinig Tekes lopen momenteel in de endurance. De meesten timmeren nog wat aan de weg in afstanden beneden 100km. Dat heeft meerdere oorzaken, en is voor een groot deel te wijten aan het feit dat de deelnemende AT nog vrij jong zijn en niet gereden worden door 'echte' professionele enduranceruiters. De meesten worden bereden door hun eigenaren, en de meesten daarvan zijn toch echt amateurs.
Ik zou daarbij overigens best eens een proefballonnetje willen oplaten onder Teke eigenaren en fokkers als zeer ambitieuze (en wellicht reeds succesvolle) enduranceruiters zich bij me melden met interesse om een Teke in de endurance uit te brengen. Wie weet krijg ik wel mensen zover het serieus te overwegen als serieuze gegadigden zich melden. Mocht ik zelf tzt een stoeterij opzetten zal ik in elk geval absoluut oren hebben naar het koppelen van getalenteerde ruiters aan geschikte Tekes in mijn eigen bestand. Dat geldt overigens ook voor onze huidige merrie.
In Frankrijk is naar verluid een serieuze poging ondernomen met diverse Tekes om daar de endurancelijsten te bestormen. Dat heeft weinig opgeleverd. Daar is wel een verklaring voor te vinden: de gekozen Tekes waren voor een groot deel modern in type. De meeste moderne type Tekes doen het leuk in de amateurklasses maar haken af zodra het echt serieus wordt. Het is dus zaak goed te weten waar op te letten bij de selectie van een Teke die wél een deuk in een pakje boter zou kunnen slaan mbt endurance. Want de potentie zit er zeker nog in, maar er wordt slechts door weinigen met kennis en overgave op geselecteerd.
In Nederland had je Pelvan. Deze deed het leuk in de endurance in de jaren 90. (Beter bekend als Love over Gold).
Ook is er de partbred Bugainvillia (de meeste paarden die in NL worden aangeprezen als zijnde AT zijn op papier AT sporthorse: partbred dus).
De v. Kasterens hebben diverse CEI geklasseerde wedstrijden gereden de afgelopen jaren, met diverse van hun Tekes. Hun Tekes zijn sterk geënt op o.a. de rensport fok in Turkmenistan, dus wederom niet specifiek voor endurance gefokt.
In de VS zijn er bij mijn weten ook nog geen echt zware wedstrijden gedaan met Tekes, hoewel er geloof ik wel al een heeft deelgenomen aan de Tevis Cup en er ambities zijn dit in de toekomst weer te doen, met diverse Tekes.
In de jaren 90 is een ruiter met zijn Teke van Hongarije naar Duitsland gereden in 11 dagen (ong. 700 km).
Nog diverse andere sporadische wedstrijden in de 100+km categorie met verscheidene Tekes, maar er is weinig informatie en deelnemers zijn tot nu toe nog steeds zeer dungezaaid.
De toekomst en selectie door toegewijde fokkers zal dus moeten gaan uitwijzen of de Teke serieus kan worden genomen op het vlak van endurance. Feit blijft dat de afgelopen eeuw heel, heel zwaar is geweest voor het ras en voor hun voortbestaan.
Dan heb ik het niet specifiek gehad over de Turkomans uit Iran. Deze worden door de fokkers grotendeels genegeerd. Dat ze potentie voor endurance hebben heeft Laurence Bougault in 2009 laten zien toen ze met de toen 5 jarige merrie Almila 6.500km aflegde in 140 dagen (164 als je rustdagen en verplicht wachten aan de grens meetelt). Deze merrie zou na aankomst in Frankrijk weer teruggaan naar Iran, maar is intussen aangekocht door een Duitse AT fokker. Ze is gefokt in Iran, maar haar vader is een MAAK geregistreerde AT, terwijl haar moeder van Iraanse fok is en van de Iomud/Yamout strain uit een AT moeder. Het schept de indruk dat het links laten liggen van de Iraanse AT absoluut onzinnig is.
Video van Almila.
Almila in Duitsland.
Quarah: wat bijzonder gaaf dat je door mijn topic zo verliefd bent geworden op dit ras en ze een plekje hebben weten te veroveren naast de Arabier (waarvan ik weet dat die liefde ook zeer hardnekkig is!)
Ik weet niet waar je woont, maar je bent sowieso altijd van harte welkom om eens een keertje bij onze merrie te komen kijken. Ze is tot nu toe een hele goede ambassadrice voor het ras en toont heel typische, vlakke gangen. Overweeg je om Mukam te kopen? Je mag me altijd een PB sturen als je een pedigree analyse wilt. De parallel met honden en liefde voor AV en AT ben ik vaker tegengekomen!
Als je bij een fokkerij stage wilt lopen weet ik wel een adresje voor je. Is wel in het buitenland, weet niet of je daar bezwaar tegen hebt?
Bedankt voor je verdere complimenten, ook aan het adres van onze merrie.
@jamiroquai: of het karakter op papier je aanstaat of niet kan ik natuurlijk niet over oordelen. Ik vind het in elk geval super dat je voor jezelf durft toe te geven dat ondanks dat je ze heel gaaf vindt, je van jezelf weet dat het karakter niet bij je past. Mocht je willen zien of de praktijk klopt bij de theorie ben je in elk geval welkom om eens langs te komen. Veel mensen zijn verbaasd over hoe lief en gemoedelijk onze merrie is in de omgang, maar dat er toch zoveel pit inzit als het tijd is om te gaan-gaan-gaan.
- jamiroquai
-
- Berichten: 2575
- Geregistreerd: 29-03-10
- Woonplaats: Remunj ( Roermond)
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 19-04-11 19:02
Amsterdam is niet echt naast de deur, maar als ik eens die kant op moet.... En ik kan ook al genieten van de foto's en de filmpjes. Een recent filmpje zou ook leuk zijn.
Mukam is wel heel mooi, maar zwaar overbouwd, lijkt me.
- JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 20-04-11 14:02
Het beste advies zou zijn om eens bij een stoeterij net over de grens in Duitsland te gaan kijken, want dat is voor jou veel dichterbij. Kun je er eventueel een dagje shoppen in Bonn of Keulen oid aan vast plakken. De meeste fokkers vinden het helemaal fantastisch als er mensen met interesse in het ras willen komen kijken.Quarah: als het goed is heb je PB terug.
Aanstaande zondag is het ook weer Turkmen Horse Day in Turkmenistan.
Voor meer info: [ON] Aanloop naar Turkmeense Paardendag, zondag a.s.
Of stel hier je vragen.
- jamiroquai
-
- Berichten: 2575
- Geregistreerd: 29-03-10
- Woonplaats: Remunj ( Roermond)
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 20-04-11 15:46
Nou, ik heb geen haast hoor. Ik vind dit topic al heel leuk. Zet maar veel filmpjes en foro's neer!
- Quarah
- Berichten: 12
- Geregistreerd: 02-03-09
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 20-04-11 20:50
- JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
- JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 27-04-11 13:02
Het is ook meer dat ze het ras zeer lelijk vinden maar de mijne is blijkbaar weer wél mooi... terwijl ze juist mooi rastypisch is...Een kort verslag van afgelopen weekend, met name de zondag (Turkmeense Paardendag).
Er werd vooraf een schoonheidswedstrijd gehouden, waarvan de finale op zaterdag was.
Om een indruk te geven:
De winnaar was de hengst Khanbegler, in het bezit van de AT fokker O. Sheripov. Daar volgen ongetwijfeld nog wel foto's van.
Tonen van versierd tuig:
De dag zelf (zondag) werd officieel geopend door een demonstratie te paard van president Berdymukhamedov.
Het was bedoeld om te laten zien dat hij een echte paardenman is en fervent ruiter.
Verder een eerste indruk van de foto's:
Steigerende hengst tijdens 'schoonheidswedstrijd'.
Persbericht van Turkmeense staat over het behoud van de AT, wat natuurlijk een zeer goede zaak is.
Links en rechts gonst het al enige tijd dat de grenzen voor export binnenkort officieel open gaan. Onderling overleg tussen fokkers en liefhebbers wereldwijd begint nu steeds grotere vormen aan te nemen. Samenwerking en een goed plan van aanpak mbt het behoud van dit ras en problemen binnen de fokkerij is erg belangrijk.
Meer foto's en video's volgen nog wel.
- Gowlan
- Berichten: 5119
- Geregistreerd: 21-04-06
Geplaatst: 27-04-11 13:15
Ik kijk meer naar het paard zelf, als ik hem niet mooi vind gaat het niet specifiek om het ras maar waarschijnlijk om de bouw/aftekeningen/bijzonderheden etc.
Ik kan wel zeggen dat ik bijvoorbeeld veelvoudig met een bepaald ras meegemaakt heb dat de klik er niet is, maar ook dat zal ik niet meer gebruiken omdat het tegendeel bewezen is:
Het ras die mij het meest aansprak was toch wel de Welsh Pony, ook omdat ik er best goed mee kon opschieten. Maar mijn laatste verzorgpony bewees het tegendeel: ik had echt totaal geen klik met hem.
- jamiroquai
-
- Berichten: 2575
- Geregistreerd: 29-03-10
- Woonplaats: Remunj ( Roermond)
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 02-05-11 15:22
- Zitouna
-
- Berichten: 1368
- Geregistreerd: 17-06-09
- Woonplaats: Djerba, Tunesie
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 06-05-11 07:28
Erg mooie paarden, ook erg mooie tuigen, maar hoe zit dat nou; zie volgens mij allemaal westernzadels toch? En dan gecombineerd met traditionele borsttuigen?
- Juangi
-
- Berichten: 4701
- Geregistreerd: 18-09-08
- Woonplaats: Bureaustoel
Geplaatst: 06-05-11 21:12
JoSav schreef:Wat me overigens nu ook even te binnen schiet: een bijzonderheid bij Turkomans en AT welke ook gevonden is bij paardenschedels van Parthische en Niseiaanse herkomst is een soort bult boven de ogen, die vaak 'hoorn' genoemd wordt. Het pariëtale bot, boven het voorhoofdsbeen heeft een fikse uitstulping. Ik zal even kijken of ik een foto kan opsnorren van een AT met die typerende bolling boven de ogen. Helaas kan ik onze merrie daarvoor niet gebruiken, want zij heeft wat platter voorhoofd.
Deze hengst heeft een zichtbare bult.
Op deze foto is het duidelijker te zien.
Deze heeft het ook een beetje.
.
Ik moest een paar dagen terug meteen aan dit topic denken! (meelezer)
Paar dagen terug wreef ik over de voorhoofd van mijn pony (Garrano uit Portugal) http://www.bokt.nl/wiki/Garrano , en tot mijn verbazing was het niet glad, zat er geen bult, maar zat er een soort gat/hol... Als je erover heen wrijft voel je duidelijk dat het er om laag gaat, net alsof er een gat gegraven is (
) - JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 09-05-11 20:03
jamiroquai: ja, dat is de manier van presenteren in Turkmenistan. Best wennen, he? In Rusland en Centraal-Azië worden AT anders gepresenteerd dan hier, al zijn er ook duidelijk overeenkomsten.
lakshmi: je zou het voor de grap eens moeten vergelijken met een AT show in Europa. Is echt een wereld van verschil. Die zadels zijn iets van de laatste jaren. Er wordt ook veel met 'Engelse' zadels gereden, en de oorspronkelijke Turkmeense zadels zie je steeds minder. Wat daar de reden van is weet ik niet, want de Turkmeense zadels (klassiek Centraal-Aziatisch type) waren voorheen al eeuwen in gebruik en grotendeels onveranderd.
Het paard dat de schoonheidswedstrijd dit jaar won, Khanbegler, was op traditionele wijze betuigd. Wel zijn er ook ruiters die liever traditionelere stijgbeugels gebruiken, bijv. maar dit geeft een goed beeld van een oorspronkelijk zadel.
Juangi: wat bijzonder dat je paard juist een soort deuk heeft. Weet je of dit iets is dat vaker voorkomt bij de Garrano? Ik ken het ras verder nl. niet goed, weet van hun bestaan en gebruik, e.d. maar daar houdt het ook grotendeels op. Ik weet verder ook niet specifiek waarom Turkomans die bult hebben, bijvoorbeeld. Het zal ongetwijfeld een heel specifiek doel dienen, maar het is minder duidelijk dan bijv. de hooded eyes of de fikse breedte van de kaak op een verder vrij smal hoofd bijv. Dat is allemaal vrij gemakkelijk te verklaren qua functie.
Zoals beloofd nog divers beeldmateriaal van de Turkmeense Dag v/h Paard, inmiddels alweer 2 weken terug.
Ik heb momenteel erg weinig tijd, dus ik hou het voorlopig even bij een kleine selectie van de albums die op internet te vinden zijn.
Set van Artur Baboev.
Deel 2.
Set van Kerri-Jo Stewart.
Op de site van Kerri-Jo staat een compilatie in delen van deze set, met enige uitleg van de tentoonstellingen en presentaties die ze hebben bijgewoond.
Er zijn er nog wel meer, maar deze selectie geeft al een heel aardige indruk, dacht ik zo.
De schoonheidswedstrijd bestond uit diverse onderdelen, waaronder een presentatie aan de hand, presentatie onder zadel en een presentatie met tuigage.
Ook werden er races en parades gehouden.
Ik vlieg weer mijn nest in, sorry!
- Zitouna
-
- Berichten: 1368
- Geregistreerd: 17-06-09
- Woonplaats: Djerba, Tunesie
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 09-05-11 20:29
En over die bulten nog, had toevallig een foto van mijn vos waar je het een beetje kunt zien, kan ook nog wel een x een betere maken. Onze arabier heeft het trouwens ook een beetje..
http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos- ... 6358_n.jpg
- kiekje.be
-
- Berichten: 121
- Geregistreerd: 14-01-09
- Woonplaats: Waregem
Geplaatst: 15-05-11 21:49
JoSav schreef:De dag zelf (zondag) werd officieel geopend door een demonstratie te paard van president Berdymukhamedov.
Het was bedoeld om te laten zien dat hij een echte paardenman is en fervent ruiter.
Had hij beter niet laten zien
Vreselijk, precies of het paard elektroshocks krijgt! Dat nerveus trekken in die mond en keihard z'n sporen in die ribben drammen... arm dier, dan ben je die favoriet van de president en krijg je dit als 'beloning' Verder wel hele mooie beelden gezien hoor uit Ashgabat - enkel die president mocht achterwege blijven
- jamiroquai
-
- Berichten: 2575
- Geregistreerd: 29-03-10
- Woonplaats: Remunj ( Roermond)
Re: Wat een lelijk ras! Oh, maar die van jou is wél mooi hoor...
Geplaatst: 16-05-11 08:07
In ieder geval zijn de bitten ruim genoeg!
Altijd als ik een bericht krijg over dit topic, hoop ik dat het foto's of films zijn. Dus ik viel vandaag met mijn neus in de boter!
- JoSav
-
- Berichten: 4744
- Geregistreerd: 08-02-05
- Woonplaats: Verweggistan
Geplaatst door de TopicStarter : 19-05-11 13:44
lakshmi: ik ben het met je eens, absoluut. Het is iets dat ik bij veel paardenculturen ben tegengekomen. Ook bijvoorbeeld het kunstmatig in stand houden van (soms uitgevonden) tradities middels jaarlijkse festivals waarbij de nadruk wordt gelegd op traditie, oorsprong en nationalisme.
Ik zie het op je foto eigenlijk niet, maar misschien is hij vanuit die hoek ook gewoon onduidelijk. Het zou me niets verbazen als het bij berberse paarden eveneens voorkomt. Het is jammer dat ik nu geen foto van een van zulke schedels kan vinden, want het is echt vrij prominent.
kiekje.be: het ligt gevoelig, ben ik bang. Je kunt in ieder geval absoluut nagaan hoe ontzettend braaf dit paard is!
jamiroquai: het heeft met de uitvinding van traditie te maken, want de manier van presenteren was onder de nomaden een jaar of 150 geleden anders. Je zou ter vergelijking eens terug kunnen bladeren naar de presentatie van de paarden onder Turkomans in Iran. Dat is dag en nacht verschil en dat is ook vrij eenduidig te verklaren.
Ik denk eraan binnenkort geen updates meer te plaatsen omdat het eerste deel van mijn boek afgezien van enkele afbeeldingen zo goed als zover is om te worden ingezonden en dit topic kan dan eerder in mijn nadeel dan in mijn voordeel gaan werken. Ik twijfel er nog over, maar het speelt door mijn hoofd. Het topic loopt inmiddels natuurlijk ook alweer vrij lang.
Tot slot nog enkele foto's:
Presentatie met/van tuig.
Vlaggenparade. Enkele ruiters komen erg scherp in, jammer genoeg, maar dat is voor een deel vanwege de drukte natuurlijk.
Presentatie v/d paarden:
Khanbegler
Melegush
Khanbegler met tuig
Kapdagy
Khanburgut
Dostbag
Garagum
Perman
Khanpata
Arafat
Kaan
Deze foto's zijn genomen door mw. Kuznetsova.
Tijd zit er voor nu weer op.
ETA: voor wie een indruk wil hebben van hoe de prijzen momenteel in Rusland liggen, kijk hier eens. Het aanbod is nog niet heel groot omdat de site nog niet zo heel lang in de lucht is, maar zoals jullie wel kunnen zien lopen de categorieën vanaf 1000 euro. Ik heb mijn AT ook via deze tussenpersoon gekocht. Ik heb de site hier geloof ik nog niet genoemd.