Bokt.nl

Over de Regenboog

Boyzone schreef:

12 jaar geleden kwam je zo via bokt mijn leven binnen lopen en op 9 september heb ik je moeten laten gaan. Je lichaam was op, wat je nog deed, deed je letterlijk voor mij. Bijna 12 jaar samen en nu is het leeg en mis ik je verschrikkelijk. Dank je wel voor de fantastische tijd samen, alle kilometers die je hebt gelopen. Samen op stap waren wij 1. Alle ups en downs, alle blessure overwonnen. En nu via bokt laat ik je gaan. Dag mijn allesie, mijn liefste.

fenijro_tani schreef:

Mijn tekst over dammie:Mijn liefste vriendje, op 18 was je nog zo jong en al zou oud. Wat doe je als je zelf nog zo graag wilt maar je lijf niet meer kan? Bedankt voor alle liefde, humor en de soms zo nodige spiegel. Je wordt voor altijd gemist.

Lyona schreef:

Aurora's Vitae - Rory
30/4/2025 -- 29/10/2025

Iets meer dan een maand na het overlijden van haar moeder is Rory ook over de regenboog gegaan.
Lieve, lieve Rory. Zo zelfbewust, zo vriendelijk, zo intens liefdevol. En zo onschuldig en klein.
En makkelijk leven heeft ze nooit gehad en helaas veels te kort. Rory verdiende alles op de wereld, ze verdiende het leven te krijgen wat haar moeder niet heeft kunnen hebben. Dit heeft niet zo mogen zijn.
12 uur voordat ze 6 maanden oud zou worden is ze zachtjes ingeslapen. Ze is weer bij haar moeder, om wie ze zo heeft gerouwd. Lieve lieve Rory, het spijt me zo dat ik je niet heb kunnen helpen, dat je niet hebt kunnen genezen.
Een van de moeilijkste keuzes die ik ooit heb moeten maken. Het voelt zo verkeerd zo'n klein lief meisje te laten gaan. Het was de beste beslissing voor haar maar wat doet het zeer.
Dat ze nu aan de zijde van haar moeder eeuwig over de groene weides mag lopen...

kiki1976 schreef:

Na 14 jaar samen moesten we een hele zware beslissing nemen om jouw te laten gaan.
Voor jouw de eerlijkste beslissing, want je kreeg steeds meer pijn van die stomme rot blessure.
Ik ben gebroken, maar jouw welzijn ging voor alles.
Lieve Bo bedankt voor alles.
Ren maar lekker vrij over de groene weides.

Nouvel schreef:

Dag lieve Daan,
Geen zorgen, geen angst, geen paniek, geen wantrouwen en geen pijn meer…
Na het behandelen van je maag en de verhuizing van stal werd je blijer, meer ontspannen en minder angstig voor alles om je heen.
Maar toen werd je kreupel en werd alles ineens weer veel lastiger voor je, weinig bewegen gaf je weer stress , je kreeg weer last van je maag … en je been wilde niet over gaan …
Soms is houden van ook los laten, hoe moeilijk ook…
Ik hoop dat daarboven heel veel lieve merries zijn om mee te knuffelen en grote groene weides om hard te racen en veel te grazen.

Imaginaerum schreef:

Mijn allerbeste vriendin Genève Garienke P. is niet meer. Ze heeft maar veertien jaar oud mogen worden. Door een progressieve blessure (DSLD/ESPA) kon ze niet langer staan of bewegen zonder pijn, en heb ik haar in liefde laten gaan.

Elf jaar lang was ze mijn constante factor. In iedere roerige tijd, van onbezonnen student met grote dromen tot alleenstaande moeder met te veel zorgen, gaf Gen me rust, kracht en onvoorwaardelijke trouw. Ze heeft me gedragen, gespiegeld en gevormd.

Samen kwamen we van zadelmak tot Z1, en daarnaast was ze de ultieme bixiepony voor mijn dochter. In haar drie prachtige zoons blijft ze voortleven.

Bedankt, lieve Gen, voor alles. Je was mijn steun en toeverlaat, mijn rots in de branding – en je blijft voor altijd mijn koningin.

jolmer20 schreef:

Eind september zag ik een advertentie op Facebook staan. Een shetlander, slechte hoeven, veel aan te doen.
1 oktober ben ik er op gaan halen, direct doorgereden naar de kliniek om te kijken of het überhaupt nog te doen was om haar een pijnvrij leven te bezorgen.
Helaas was dat niet het geval, maar hoefbeentjes waren bijna helemaal weg en vervormd.
Ik heb haar daar direct uit haar lijden laten verlossen.
Lieve lieve Nina, wat had ik je graag een pijnvrij leven gegund. Ookal had ik je net 2 uurtjes, ik ga je missen lieve, eerlijke pony.