Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-18 10:55

Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-18 10:55

Hoewel bokt voornamelijk paard gerelateerd is, merk ik dat jullie ideeen of ervaringen vaak helpen. Vandaar open ik dit topic.

Ik zit met mijn handen in mijn haar -O-

Zo verward over alles. Ik ga proberen het kort te houden.

Mijn partner (1.5 jaar getrouwd) en ik zijn nu 4 jaar samen. Hij heeft altijd aangegeven dat ik hem in een vervelende periode leerde kennen. Veel feesten, weinig verantwoordelijkheid. Ik verhuisde voor hem naar een ander continent, maar voelde me vaak alleen. Er zijn dingen gebeurt waar ik niet blij mee ben, maar ik hield veel van hem en probeerde dat zsm te vergeten.

Mijn moeder merkte dat er wat strubbelingen waren. Zo kwam ze langs voor vakantie en was hij nog hele nachten weg en droeg hij verder geen verantwoordelijkheden (veel te laat komen voor eten, huis nog overhoop met alcohol of sigaretten terwijl ze langskomt)

Fast forward, we bleven samen, hadden ook onze leuke momenten. Ik genoot van het land, onze huisdieren, maar was vaak alleen. Om culturele redenen besloten we uiteindelijk te trouwen toen ik 21 was. Ik hield van hem en hij ging proberen wat zaken te veranderen.

Het feesten stopte, hij was vaak thuis. De bank werd zijn plek, verder veroerde hij zich weinig. Ook niet ideaal. Ik gaf dat bij hem aan, maar het lijkt alsof hij het echt niet ziet.

Inmiddels 1.5 jaar verder. Hij doet nu echt zijn best. Leert mijn taal, helpt meer mee in het huishouden, gaat vaker samen met mij op pad. Hij is thuis, ik werk 40 uur per week. Toch brokkelt de hulp al snel af. Koken wordt overgeslagen, de was ligt er nog als ik thuis kom, overal rommeltjes. Op mijn verjaardagen vertrekt hij hele ochtenden om nog snel een cadeautje te halen.

Op emotioneel vlak gaat het goed samen. Hij steunt me in mijn keuzes qua werk, laat me alleen op vakantie gaan (vind ik heerlijk haha) en geeft me vaak een steuntje in de rug.

Toch is mijn gevoel na 4 jaar sterk verminderd. Ik blijf met de 3.5 voorgaande jaren in mijn maag zitten. Ik offerde zoveel op, maar heb het gevoel daar heel weinig voor terug te hebben gekregen. Het laatste half jaar doet hij inderdaad zijn best, en daarom voel ik me nu zo schuldig. Ik zie nog steeds de man van de voorgaande 3.5 jaar, en ben dus vaak skeptisch over zijn beloftes. Een mens veranderd immers niet zo snel.

Mijn moeder is er helemaal klaar mee. Ze heeft gezien dat ik vaak alleen ben (ook tijdens het regelen van zaken of plannen voor ons samen) en kan moeilijk omgaan met zijn mindere verantwoordelijkheidsgevoel. Ze pushed me om het te beeindigen en dat begrijp ik ook wel. Maar het is zo verwarrend. Mijn gevoel voor hem is nu een stuk minder, maar ik voel me verantwoordelijk. Hij is onwijs gelukkig met mij zegt hij, en misschien wordt ik dat ook wel. Ik kan echter de eerste jaren niet zomaar vergeten.

Beide partijen trekken me dus naar zich toe. Hij wil mij, zij wil dat ik terug bij haar kom wonen. Ze is zelfs al begonnen aan de bouw van een appartementje voor mij. Onwijs lief, maar ik voel zoveel druk op me dat het echt verstikkend is. Mijn partner weet nu van mijn twijfel en geeft me tot de 22e deze maand. Dan wil hij ook zekerheid, wat ik wel snap want 3 weken in een 'wat zijn we nou' situatie zitten is ook lastig.

Ik wil mijn partner echt nog. Maar de verliefdheid is weg. Misschien door de voorgaande jaren, dat denk ik wel. Maar toch, welke keuze ik ook maak is direct zo definitief. Hij is ook echt 'klaar' met ons zodra ik iets kies, er is geen middenweg of teruggaan voor hem. Ik voel me alsof ik hem aanval terwijl hij nu juist zijn best doet de laatste tijd.

Pfoe. Tja, advies geven zal lastig zijn. Maar wie weet zat iemand ook in een situatie zoals deze (ik hoop het niet voor jullie) en zijn er toch dingen of gedachte die een goed inzicht kunnen geven... Bedankt voor het lezen in ieder geval

**Geplaatst**: 17-06-18 11:04

Geplaatst: 17-06-18 11:04

Ik denk dat moeders vaak gelijk hebben...
Sterkte met je keuze.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:05

Geplaatst: 17-06-18 11:05

Heftig... maar hoe ik het lees heb jij helemaal gelijk, zoveel geofferd en zo weinig terug... het ultimatum en het definitieve van je partner zou voor mij denk ik doorslag geven terug naar NL te gaan. Is het geen optie dat je partner mee komt?

**Geplaatst**: 17-06-18 11:05

Geplaatst: 17-06-18 11:05

Wat een lastige situatie. Heb je voor jezelf al eens op papier gezet wat de voors en de tegens zijn. Ga je hem missen als je gaat of ga je iemand om je heen missen? Je moet uit proberen te vogelen wat jou gelukkig maakt. En daar je keus op maken. Heb je niet de mogelijkheid om wat tijd voor jezelf te nemen om vanaf afstandje naar alles te kunnen kijken? Sterkte iig met je keus

**Geplaatst**: 17-06-18 11:05

Geplaatst: 17-06-18 11:05

Ik geloof dat ik hem mooi zou laten zitten en naar je moeder terug zou gaan..

3,5 jaar lang zich zo mis/gedragen.. en dan nu ook nog druk erop leggen terwijl jij probeert uit te vogelen wat je wilt vind ik echt niet oke..

**Geplaatst**: 17-06-18 11:08

Geplaatst: 17-06-18 11:08

Ik vind het eigenlijk zorgwekkend dat je moeder zo loopt de duwen.
Het is jullie relatie en daar moeten jullie keuzes in maken. Wat je moeder daar van vind zou eigenlijk irrelevant moeten zijn, het is immers niet haar partner.
Het is wat anders als je metaal of fysiek mishandeld zou worden, dan moet soms iemand van buiten ingrijpen, maar dat lijkt me hier niet het geval.

Waarschijnlijk ben je het beste af als je even een week weg gaat zonder enig contact moeder of partner en zelf bedenkt wat jij wilt.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:08

Geplaatst: 17-06-18 11:08

Verliefdheid weg is niet zo vreemd, dat wordt houden van.

Iedere relatie kent hoge bergen en diepe dalen, jullie zijn zo te horen in een diep dal terecht gekomen.

Wat ik wél vind is dat je moeder zich er überhaupt niet mee moet bemoeien, ze mag haar mening geven maar ze gaat naar mijn mening veel en veel te ver.

Persoonlijk zou ik even een week of twee geen contact meer met je moeder zoeken zodat je zelf een mening kunt vormen, want die wordt nu voor je gevormd.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:12

Geplaatst: 17-06-18 11:12

Ik zou sowieso tegen je moeder zeggen dat ze je niet moet pushen. Het is jou leven en jou keuzes. Advies geven, prima. Maar laat het daarbij. Het zorgt eerder voor afgunst richting haar, dan dat je je echt gesteund voelt.

Verder. Mensen veranderen alleen voor zichzelf en niet voor een ander. Dat het nu alweer minder wordt geeft wel aan dat het voor hem een flinke effort kost om aan jou verwachtingen te voldoen. Dat dat niet in zijn natuur ligt en dat het lange termijn nooit zo wordt als jij zou willen. Hem tegen die “perfecte” standaard houden is ook niet helemaal eerlijk. Het zal zeker wel beter zijn/worden dan vroeger, maar jij zult je verwachtingen ook bij moeten stellen denk ik. Het zal nooit zo worden als jij nu voor ogen hebt.

En dan zul je bij jezelf moeten nagaan of je daar mee kunt leven. Bij hem blijven omdat je vind dat het moet, of dat je het sneu vind omdat hij zo zijn best doet, zijn sowieso geen goede redenen. Je bent bij iemand omdat jij hem wílt en jij van hem houdt, niet omdat hij jou als prijs mag houden voor zijn inzet.

Maar laat het -jouw- keuze zijn. En niet die van je moeder.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:19

Geplaatst: 17-06-18 11:19

Sizzle schreef:
Ik vind het eigenlijk zorgwekkend dat je moeder zo loopt de duwen.
Het is jullie relatie en daar moeten jullie keuzes in maken. Wat je moeder daar van vind zou eigenlijk irrelevant moeten zijn, het is immers niet haar partner.
Het is wat anders als je metaal of fysiek mishandeld zou worden, dan moet soms iemand van buiten ingrijpen, maar dat lijkt me hier niet het geval.

Waarschijnlijk ben je het beste af als je even een week weg gaat zonder enig contact moeder of partner en zelf bedenkt wat jij wilt.

Dit dus

Het is best logisch dat ze zich zorgen maakt, maar dit is niet de manier

Maar het is ook niet oké als je partner je zo onder druk zet

Het wordt denk ik hoog tijd dat je er achter komt wat jij nu eigen zélf wilt, zonder dat een van twee zich er mee bemoeit.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:20

Geplaatst: 17-06-18 11:20

KimD schreef:
Verliefdheid weg is niet zo vreemd, dat wordt houden van.

Dat kan, maar dat hoeft natuurlijk niet

De vraag is of het in het geval van TS over gegaan is in houden van, of in een gewoonte...

**Geplaatst**: 17-06-18 11:23

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 17-06-18 11:23

Ook gewoonte hoeft niet perse slecht te zijn. Er zijn ontzettend veel soorten van relaties. Zolang je tevreden bent en jullie elkaar de vrijheid laten tot zelf ontwikkelen is er geen reden om ineens geforceerde keuzes te maken toch?

**Geplaatst**: 17-06-18 11:23

Geplaatst: 17-06-18 11:23

Dat ze ongevraagd een appartement aan het bouwen is vind ik ook geen goed teken.
Jij moet gewoon bij jezelf nagaan of je met hem verder wilt en als je dat wilt zal je het verleden toch echt moeten loslaten.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:27

Geplaatst: 17-06-18 11:27

Sizzle schreef:
Ook gewoonte hoeft niet perse slecht te zijn. Er zijn ontzettend veel soorten van relaties. Zolang je tevreden bent en jullie elkaar de vrijheid laten tot zelf ontwikkelen is er geen reden om ineens geforceerde keuzes te maken toch?

Klopt

Maar de aanname dat verliefd zijn overgegaan is in houden van, vond ik wat te kort door de bocht. En dat lijkt me iets wat TS voor zichzelf moet onderzoeken: wat is de status, waarom wil ik verder/niet verder en wat vind ik belangrijk?
Het punt is alleen dat de mensen om haar heen die geforceerde keuzes af aan het dwingen zijn.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:27

Geplaatst: 17-06-18 11:27

ClauH schreef:
Ik denk dat moeders vaak gelijk hebben...
Sterkte met je keuze.

Dit

**Geplaatst**: 17-06-18 11:30

Geplaatst: 17-06-18 11:30

Hij klinkt niet als een pareltje en ik snap heel goed de inmenging van je moeder.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:36

Re: Kiezen tussen moeder en partner

Geplaatst: 17-06-18 11:36

Lastig, je zit nu precies tussen twee vuren in. Hoe zie jij jezelf over vijf jaar? Wil je dan bij je moeder in de buurt wonen, met je vriend zoals het nu gaat of een derde keuze onafhankelijk van zowel je moeder als je huidige man. Die laatste keuze betekent wel een relatiebreuk, maar niet terug naar je moeder gaan, maar zelf een eigen leven in je huidige land of een ander land opbouwen. Je hoeft daarbij natuurlijk niet helemaal met je moeder te breken, maar je laat haar wel zien dat je zelf je eigen keuzes maakt.

Veel sterkte met je keuze.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:37

Geplaatst: 17-06-18 11:37

Het enige wat ik kan zeggen hierover is: Kies voor jezelf. We zijn even oud, maar als ik je verhaal zo lees moet je zoveel verantwoordelijkheid dragen. Je bent voor hem naar een ander continent verhuisd, je bent daar eenzaam. Zal het niet een bevrijding zijn om terug te gaan? Alleen om jezelf hoeven te denken? Ik denk dat als het zo doorgaat je diep ongelukkig wordt daar, en geloof me, je partner gaat niet veranderen.

Ik ben zelf op jonge leeftijd een relatie aangegaan met een oudere man, woonde ook met hem samen, maar die had ook geen verantwoordelijkheidsgevoel. Hij werkte wel, maar zijn salaris ging direct op aan sigaretten, drank, drugs en dure kleding. Ik was net klaar met de havo, werkte achter de kassa in de supermarkt en moest van dat geld alles betalen voor ons samen. Ook ging hij vreemd. Ik zeg niet dat jouw partner vreemd gaat, maar er zijn heel veel gaten in je verhaal over wat hij doet als hij weg is. Je blijft toch altijd in een soort onzekerheid hangen. Ik voelde me op een gegeven moment heel oud. Moest alle eindjes aan elkaar vastknopen want hij deed het niet. Ik dacht ook dat ik niet bij hem weg zou kunnen, zag als toekomstbeeld mezelf helemaal uitgeblust met drie gillende kinderen en hij met een blik bier op de bank voor de tv.

Je bent nog jong, hebt nog je leven voor je. Gun jezelf wat rust, en over een tijd een partner die ook iets voor jou doet, die ook verantwoordelijkheid kan dragen, die ook een baan heeft.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:38

Geplaatst: 17-06-18 11:38

Ik denk zelf dat jullie de afgelopen jaren uit elkaar gegroeid zijn. Hij liet jou vaak alleen en jij bent op jezelf gaan leren bouwen in plaats dat je een team vormt met je man. Ik geloof zeker dat jullie relatie te redden is. Maar veel zal afhangen van communicatie en of je elkaar weer kunt vinden. Daarbij vind ik het ultimatum van 3 weken ook echt waardeloos. Ja ik snap dat hij antwoorden wil of duidelijkheid, maar zo werkt het dus niet in een relatie. Je moet blijven werken en elkaar aandacht blijven geven, anders heb je je relatie over 3 weken "gered" om over 2 jaar weer op hetzelfde punt te staan. Is er in jullie land mogelijkheden tot relatietherapie? Of kun je bijv met iemand uit de geloofsgemeenschap praten? Soms komen dingen eerder boven als je met een derde persoon erbij praat. Zodat jij ook echt je gevoel van eenzaamheid en wantrouwen kwijt kan en jullie daarover kunnen praten zonder dat hij het voelt als een verwijt naar zijn verleden. Want veel mannen sluiten dan het verleden af, en voor hen is het klaar zand erover en door naar de toekomst. Terwijl voor jou de toekomst veel meer verweven is met het verleden en jullie verleden als een rode draad van afwijzing en teleurstelling door je gevoel nu loopt. Dit stuk mag jij verwerken, maar meestal geven partners hier weinig ruimte voor, maar ik heb natuurlijk geen idee hoe dit bij jullie is

.
Verder mag jij voor jezelf uitzoeken wat jij verwacht in een relatie, hoe is je ideaalbeeld en wat zijn je verwachtingen van je partner? En past dit bij het beeld dat je partner heeft van een relatie. Mannen en vrouwen zitten anders in elkaar en soms voel je je afgewezen terwijl een man dat nog niet eens zo bedoelt. (bijv met je verjaardagscadeau, echt waar heeeel veel mannen zijn zo, en wij zien dat dan als een gebrek aan waardering en voelen ons afgewezen, alsof we niet belangrijk genoeg zijn om iets leuks en speciaals te regelen 1x in het jaar, terwijl veel mannen gewoon niet zo diep nadenken

. Zij zien het probleem niet en hij voelt zich ook niet afgewezen als je zijn cadeau wat later zou geven waarschijnlijk)
Net als het huishouden, mannen zijn hier ook minder bedreven in of vinden het allemaal wat minder belangrijk. Ook hier is het belangrijk dat jij je afvraagt wat het met je doet en waarom? Vaak gaat het niet over de vaat die er nog staat, maar is het grotere probleem niet dat jij het gevoel hebt veel meer verantwoording te nemen in jullie relatie? Dat jij je de blubber werkt en hij feest er vrolijk op los/hangt als een lamzak op de bank

. Kun je dit gevoel ook benoemen naar hem? En wat zou jij graag willen en wat zou hij graag zien? Hoe denkt hij eigenlijk over zichzelf en wat hij tot nu toe bereikt heeft. Allemaal dingen waarover je de komende weken kunt praten en het zal ervan afhangen of jullie op 1 lijn kunnen komen, zonder dat je je eigen gevoel hoeft af te breken. Blijkt dat jullie beeld over relatie toch heel anders, kun je misschien beter stoppen. Maar misschien vinden jullie elkaar wel juist en is er ruimte voor vergeving en elkaars gevoel. Voor je moeder zou ik als tip willen geven tw vragen of ze zich er helemaal buiten wil houden. Zeg haar dat je haar mening 100% begrijpt, dat je hiermee bezig gaat maar dat je je gepusht voelt in het nemen van een beslissing die tijd kost. Neem je tijd ook, en laat je niet opjagen. Stoppen met een relatie kan op elk moment, maar zorg dat je het heel zeker weet. Niet omdat anderen het zeggen. En probeer voor nu niet je gevoel met je moeder te bespreken, want omdat zij er negatief instaat, zul jij ook snel je ergernissen delen. Dit bevestigt voor je moeder weer heel erg dat hij niet goed is. En heel veel succes :(:)

.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:39

Geplaatst: 17-06-18 11:39

Dagfieduck, Dat wilde ik inderdaad ook schrijven: wil je eigenlijk wel automatisch terug naar NL met je moeder gaan wonen als de relatie over gaat?

Ik woon niet meer in NL en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om terug te gaan als mijn relatie onverhoopt zou stranden.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:41

Geplaatst: 17-06-18 11:41

Vriendlief heeft het goed voor elkaar. Hij hoeft niet te gaan werken, het huishouden wordt gedaan en hij kan lekker doen waar hij zin in heeft. Ik zou het met zo'n lamzak niet lang uithouden.

Moeders willen graag dat hun kinderen het goed hebben, ik kan me haar zorgen wel voorstellen.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:43

Geplaatst: 17-06-18 11:43

Dat snap ik Sizzle, alleen kan het wel heel fijn zijn als je even een vangnet hebt als je je relatie verbreekt. TS geeft aan eenzaam te zijn in het land waar ze nu woont. Mocht ze besluiten toch de relatie te verbreken kan het erg fijn zijn om terug naar Nederland te gaan, waar er tijdelijk iemand is die je kan opvangen en waar je misschien makkelijker aansluiting/vriendschap kan vinden. Dat betekent niet dat je daar de rest van je leven moet gaan wonen, maar het kan veel rust bieden.

Waarom wilde hij eigenlijk dat je daar kwam wonen? Hij heeft geen werk daar?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-06-18 11:45

Geplaatst door de TopicStarter : 17-06-18 11:45

Licor schreef:
Ik geloof dat ik hem mooi zou laten zitten en naar je moeder terug zou gaan..

3,5 jaar lang zich zo mis/gedragen.. en dan nu ook nog druk erop leggen terwijl jij probeert uit te vogelen wat je wilt vind ik echt niet oke..

Dat is waar. Ik heb alleen zo gehoopt op die verandering (misschien ook oneerlijk van mij) en nu zie ik dat soms. Geeft zoveel hoop. Maarja inderdaad de tijd hiervoor was niet makkelijk

**Geplaatst**: 17-06-18 11:46

Geplaatst: 17-06-18 11:46

Misschien ben ik blind, maar ik nergens staan dat TS eenzaam is?
Als je niet gelukkig bent met het land, dan vermakkelijkt dat de keus uiteraard.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:47

Geplaatst: 17-06-18 11:47

Maanlicht schreef:
Dat snap ik Sizzle, alleen kan het wel heel fijn zijn als je even een vangnet hebt als je je relatie verbreekt. TS geeft aan eenzaam te zijn in het land waar ze nu woont. Mocht ze besluiten toch de relatie te verbreken kan het erg fijn zijn om terug naar Nederland te gaan, waar er tijdelijk iemand is die je kan opvangen en waar je misschien makkelijker aansluiting/vriendschap kan vinden. Dat betekent niet dat je daar de rest van je leven moet gaan wonen, maar het kan veel rust bieden.

Waarom wilde hij eigenlijk dat je daar kwam wonen? Hij heeft geen werk daar?

Ik ben het helemaal eens met dat vangnet. Maar eerlijk gezegd komt moeder behoorlijk verstikkend over. Een appartementje bouwen? Er dus maar automatisch vanuit gaan dat je kind bij je komt wonen. Het gaat hier wel om een volwassen dochter, die haar eigen leven opbouwt. Niet het leven dat moeder probeert voor haar op te bouwen.

**Geplaatst**: 17-06-18 11:48

Geplaatst: 17-06-18 11:48

Happyfeet2 schreef:
Licor schreef:
Ik geloof dat ik hem mooi zou laten zitten en naar je moeder terug zou gaan..

3,5 jaar lang zich zo mis/gedragen.. en dan nu ook nog druk erop leggen terwijl jij probeert uit te vogelen wat je wilt vind ik echt niet oke..

Dat is waar. Ik heb alleen zo gehoopt op die verandering (misschien ook oneerlijk van mij) en nu zie ik dat soms. Geeft zoveel hoop. Maarja inderdaad de tijd hiervoor was niet makkelijk

Wil je verder met hem gaan als er een manier is om de tijd ervoor een plaatsje te geven?