Geplaatst 
Over een paar dagen is Django alweer een jaar bij mij...
Vorig jaar deze tijd stond hij op het transport van Spanje naar Nederland en was ik de uren aan het wegkijken op de klok....
Iets voor hij naar mij zou vertrekken, nog in Spanje, wat was ik weg van deze witte prins!
De allereerste dag bij mij! Wat schrok ik wat daar van de wagen af kwam vliegen. Het was nogal wat paard, ik mocht hem niet aanraken, hij bleef maar heen en weer gaan... Ik dacht bij mezelf, "WAAR BEN IK AAN BEGONNEN!" Dit was niet echt het droompaard waar ik op had gehoopt
Na een paar weken veel met hem spelen, geen verwachtingen, gewoon bezig zijn en elkaar leren kennen, veranderde hij al enorm veel. Hij werd aanhankelijker, stond open om samen te werken. We hebben in het begin alleen maar lekker los gespeeld, vrijwerk gedaan, een beginnetje gemaakt aan vrijheidsdressuur (Want oh wat word hij blij van benen gooien) en hij kwam terug in zijn eigen trots en kracht.
Na een poosje zijn we dan ook begonnen met het een en ander doen onder het zadel. In het begin eigenlijk alleen maar gestapt, draf was nog wat hoog gegrepen, daar zijn we pas met een half jaar aan begonnen. Het is een poos heel goed gegaan, maar sinds december heb ik er eigenlijk niet meer opgezeten
Hij vond t niks, het weer werkte niet meer mee, en van mij hoeft rijden toch alleen maar als hij er ook plezier in heeft 
Toen kwam het voorjaar doorzetten, Django bloeide nog meer open, werd een stoer paard met een EIGEN mening! Wat ik belangrijk vind is dat een paard niet braafjes volgt, maar ook wel eens zegt "maar waarom?" of gewoon een keer zegt "nee niet vandaag". Dus gewoon lekker een eigen wil
(maar toch zoveel mogelijk in samenwerking)
3 maanden nadat ik hem had dacht ik: ik doe eens gek, hup Django wit gewassen en mee op show
Wat was hij de koning te rijk! Nooit verwacht dat een paard zo intensief kon genieten van de aandacht van publiek, camera's en geluid... Sinds die dag weet ik dus ook zeker dat Django mijn nieuwe showpaard is... Hij vind het leuk, hier maak ik hem blij mee!
Afgelopen zomer ben ik een paar maanden intern geweest bij Moravita. Dit heeft énorm veel voor ons betekend. We zijn allebei enorm gegroeid, ik heb veel meer inzicht gekregen in het trainen van een paard, Django is zowel mentaal als fysiek énorm gegroeid, hij is sterker en flexibler geworden en we konden steeds beter aan het werk.
Ik bleef verliefder worden op dit paard...
Lekker buiten rijden ging ook steeds beter! Wel spannend, maar ach... We hadden lol
Voor de leuk tussendoor eens naar het circus gegaan...
Sintpaard gespeeld
Hij kwam steeds meer bij in bespiering, werd nog relaxeter, liet meer los... We zijn continue doorgegaan met veel werk aan de longe, rechtrichten... Daarnaast lekker buiten fietsen, iets wat we allebei fijn vinden! En dan nog het spelen in de vrijheidsdressuur en het loswerk.. Het rijden missen we eigenlijk ook niet echt
Een poosje geleden ook nog een training met de roofvogels gedaan, Django is zo enorm lief en zacht geworden naar andere dieren
Inmiddels begint Django ook een zeer ervaren model te worden, begin maart hadden we een grote shoot in de studio (lampen, flitsers, tapijt, rook, model en een crew) en dat was toch wel een hele gave en bijzondere ervaring
Afgelopen dinsdag hadden we een opdracht in de Soesterduinen, ook weer met rook, gekke dingen en camera's. Hier was hij helaas érg druk, maar gedroeg zich uiteindelijk toch best keurig 
En last but not least.... Mijn 2 grote liefdes bij elkaar
Deze foto wil ik nog uit laten vergroten Mijn vriend heeft totaal niks met paarden, maar hij en Django gaan zo leuk samen
Ik hoop natuurlijk nog jaren en jaren van dit geweldige paard te mogen genieten, nog veel gekke dingen samen te doen en continue samen te groeien en ontwikkelen, ben nog elke dag dankbaar voor dit heerlijke paard met geweldig (humoristisch) karakter
) 
Zelf ben ik eigenlijk nooit zo van de schimmels, maar dit is echt een knapperd! 