Geplaatst In het kader van, ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig, open ik toch maar een topic.
Ik heb altijd op paarden van anderen gereden en vaak wel leuk mee gereden met de wedstrijden. In 2007 ben ik gaan rijden op Tovèrla, een fantastische merrie die mij al mijn plezier in het rijden heeft terug gegeven. Ook heb ik met haar alles gedurfd, springen, crosslessen, alles. Zij was mijn steun en toeverlaat, in goede tijden, maar ook tijdens de ziekte van mijn vader, daaropvolgend de ziekte en het overlijden van mijn moeder.
In 2 jaar van L1 tot Z1, met enkele blessures en veulens tussendoor. 2 jaar geleden, ben ik helaas wegens blessures gestopt. Ook helemaal gestopt met rijden. Door alle gebeurtenissen rondom de ziektes van mijn ouders, het overlijden van mijn moeder ging het een hele tijd niet goed met mij. Ik zat thuis, veel thuis. Na het stoppen met het rijden van Veer, was ik er helemaal klaar mee. Ik heb nog wel geprobeerd een paardje te rijden, maar de motivatie ontbrak, geen plezier, geen klik. Veer zat (en zit) veel te veel in mijn hart, mijn maatje. In die 2 jaar is het heel stil geweest rondom alles wat met paarden te maken heeft.
Tot enkele maanden geleden. Ik zag een oproep voor een bijrijder op facebook, waarop ik bij enkele bekenden ging informeren. Zo ook bij Odenxia@bokt. Zij gaf mij echter een andere tip. Een paard bij haar op stal, zijn eigenaresse kan wegens rugklachten niet, of nauwelijks nog rijden. Bogan is nu 7 en wel toe aan wat werk. Hij is opgeleid tot basisniveau. De laatste 1.5 jaar staat hij niet meer in het werk onder het zadel. Dus er zat nog wel wat werk in.
Goed, afgesproken op een druilerige dag, om kennis te maken. Ik kom aan op stal en daar stond hij. Bogan. GROOOOOT 1.77 schoon aan de haak. En ik? Ik ben net 1.62. Maar goed, 1e indruk, groot, wat te mager, wat lomp, maar lief. Lieve kop, fluwelen blik.
Zijn bazin kan uren over hem vertellen, zij reed al op zijn moeder, heeft de hengst uitgekozen en hem van veulen af aan in haar bezit. Hij volgt haar ook overal, als een hondje. Wel een wat groot uitgevallen hondje dan...
Enkele weken later, nadat ik had besloten me niet door zijn grootte af te laten schrikken, afgesproken om te gaan rijden. Ik ben er op de 1 of andere manier opgekomen, zelfs met krukje leek het of ik de Mount everest moest beklimmen…
Verder? Braaf dier, vlot aan de hulpen. Wel was het wennen, voor hem en voor mij. Maar, ondanks zijn grootte, toch wel het stugge gevoel, was er iets. Een klik, of wat dan ook. Ik vond het leuk, meteen! Het liefste ging ik de dag erna weer
Maar toch rustig aan gedaan. De eerste weken 1x per week gereden. Er werden de 3e keer wat foto’s gemaakt, en pffff dat was geen pretje om te zien! Lekker confronterend haha
De keer erna mezelf even aangepakt, en wat een verschil. Ik voel hem elke keer vooruit gaan. Nu, na slechts 7 of 8 keer rijden, heb ik al een heel ander paard onder me. Wat een werkwillendheid, wat een genot, leergierig en alles bij elkaar. En als ik afstap? Dan volgt hij ook mij als een hondje. In de box altijd zijn oortjes erop, rondje naar buiten, alles prima.
Bogan is gewoon bijzonder!
Voorafgaand had ik vooral als doel, weer plezier krijgen in het rijden, in het werken met een paard en de omgang met een paard. Ehm CHECK! Er werd meteen overal gevraagd, ga je ook starten? Ehm, geen idee. Eerst maar even bovenstaand waarmaken. Maar nu? Nu kriebelt het al wel, heel erg. Ook al zouden we nu nog geen B proef door kunnen rijden, de zin is er! Als ik ons doel echt zou moeten omschrijven, is het vooral genieten van het rijden, genieten van alles en genieten van de vooruitgang en ontwikkeling van beide en ja, hopelijk ook in de wedstrijdring. We werken hard aan de losgelatenheid, schakelen, op het achterbeen en dus meer in de oprichting etc
Ik heb echt niet de illusie dat wij bij de meest populaire bokkers zullen eindigen, verre van
Maar niet geschoten is altijd mis. Wij zouden dit sponsorship heel goed kunnen gebruiken, ik zou dit geld in meerdere dingen investeren. Sowieso in lessen, zonder lessen kom je er niet. Maar om het rijden van wedstrijden mogelijk te maken, heb ik ook enkele praktische dingen nodig, zoals een E rijbewijs! Dus wil jij het mogelijk maken dat de reus en de dwerg de dressuurringen onveilig gaan maken? Om onze ontwikkeling maximaal te laten zijn? Laat dan een berichtje achter !
Je kunt ook op ons stemmen : Sms sponsor 1729 naar 4422 (0,60 cent per sms). 1 sms staat voor 1 stem
Hier dan wat foto’s van onze ontwikkeling in de afgelopen 5 a 6 weken.
Hier ben ik heel blij mee! Natuurlijk wel de juiste foto uitgezocht
Het lijkt hier al heel wat haha Maar, toch, vind het een mooi beeld. 
De 3e keer rijden, ik rijd hem hier bewust met het slofje. Hij is enorm groot, heel lang niets gedaan, ik heel lang niets gedaan en behoorlijk onbekend voor mij. Dus voor de zekerheid een extraatje.
De week erna, de 5e keer erop
Gisteren, weer een week later
Even belonen
Een voorzichtig pasje opzij, meer bedoeld voor de controle/reactie op mijn binnenbeen dan om een goed stukje wijken te rijden.
Even controleren of ikzelf er los aanzit en me niet te sterk maak
Moderatoropmerking:
Dit topic maakte deel uit van de Pavo-win een sponsorship-actie, zie ook [VN] Win een Wildcard, maak kans op een sponsorship!. Inmiddels is de winnaar van de wildcard bekend, [VN] De winnaar van de wildcard Pavo/Trust actie is bekend!!.
Dank je Knol 
