Geplaatst Het is niet zo compleet als het muizendagboek, want terwijl ik met dit project bezig was, is er veel gebeurt.
Hier een link naar het muizendagboek: [BB-ITP] Jonge wilde muisjes met de hand opvoeden.
Dinsdag 14 april.
Gisteren besloten om de spullen van Teuntje terug te brengen naar de dierenambulance, en dan meteen een pauwenstaart duif mee te nemen die er al een tijdje zat. Daar aangekomen bleek dat er niemand was, dus zijn we omgedraaid en teruggegaan naar huis.
Vandaag dus weer gegaan. Komen we daar aan, spullen afgegeven, bleek dat ze de pauwestaartduif zelf gingen houden. Wel jammer, want ons hok is helemaal klaar voor duiven, en we hadden hem wel graag gewild. Maar goed, niets aan te doen. Dus ik loop naar binnen om de spullen van Teuntje op te bergen, zien mam en ik ineens een bakje met daarin 2 gele poef duifjes. Mam was in katzwijn gevallen, en ik vond ze ook heel erg leuk. Iemand zei blij tegen ons: Vraag maar of je ze mee mag nemen.
Zo gezegd zo gedaan, gevraagd, en ja hoor, we mochten ze meenemen. Dus hier is mijn nieuwe project, het dient zich alweer aan. 2 Jonge, volgens hun stadsduiven, van misschien hooguit 2 dagen oud. Ze komen bij een café vandaan, de eigenaar wilde het nest weg hebben. Dus dan moesten de duifjes er ook maar uit. En die zitten nu bij ons. Eentje is wat donkerder dan de ander, maar ze zijn allebei nog zo klein! En lelijk, alhoewel mam vind van niet.
Maar ze zijn schattig van lelijkheid, dat moet ik wel even zeggen. Nou hebben we dan toch over een tijdje onze duifjes voor in het hok, en waarschijnlijk ook nog 2 hele tamme duifjes ook!
Ik heb via een meisje op Bokt een telefoonnummer gekregen van een vrouw die een kleinschalige dierenopvang heeft, en daar heb ik naartoe gebeld voor tips. Wij geven ze nutribird 21, dat is speciaal om jonge vogels mee groot te brengen. Het lijkt heel waterig, maar het is de goede verhouding! Zij gaf me de volgende tips:
• Als ze niet willen eten moet je electropuur geven. Ofwel wat door het eten, of een héél klein beetje zo. Is om ze wat op te peppen.
• Als je niet het goede eten in huis hebt, kan je een papje maken van wat ei en beschuit, en dat weken in water. Maar dat kan je niet te lang geven, een dag of 2 maximaal, want anders krijgen ze teveel ei binnen.
• Je kan als je geen nutribird in huis hebt ook tortelvoer helemaal fijn malen, daar doe je water bij tot je een soort brinta consistentie krijgt. Je kan er ook een heel klein beetje brinta doorheen doen. Een snufje gistocal voor de kalk (hiermee wel oppassen, want dat kan je snel overdoseren), en wat baksteenschraapsel. Hoe groter ze worden hoe grover je het tortelduivenvoer kan maken. Maar maak het niet te grof!
• Baksteenschraapsel moeten ze altijd hebben, want normaal geven de ouders dat. Wij doen zelfs een beetje door de nutribird. Je kan hiermee niet echt snel over doseren.
• Zorg dat de krop niet te vol komt. Het moet een beetje losjes aanvoelen. Dit omdat de krop anders open kan barsten, of omdat je een slechte vertering krijgt als je te veel voert.
• Als ze veertjes beginnen te krijgen kan je een bakje voer erbij zetten. Wel nog door blijven voeren eventjes, omdat ze misschien niet genoeg binnen krijgen. Je moet ze wel leren eten, door het ze echt te wijzen.
• Als ze groot zijn kan je gewoon een zakje grit-roodsteen kopen, dat vervangt dan de kalk en het baksteenpoeder.
Wij voeren ze nu dus nutribird, met een lepeltje. Je doet een beetje op het lepeltje, doet hun kopje wat naar achteren, en giet een beetje in het snaveltje. En dan wachten tot ze dat doorslikken, dan pas kan je het volgende geven.
Woensdag 15 april.
De kuikentjes doen het nog steeds, en ze zien er nog blij uit ook. Vanmorgen om kwart voor 5 hebben ze me wakker getjilpt met een serenade, vonden ze denk ik wel leuk. Ik heb ze toen maar gelijk gevoerd.
Ze zitten nu op een warmteplaatje, in de drinkbak met een handdoekje onder hun, en een theedoek over hun heen. Ze lijken het zo best wel lekker te vinden. Ook lijken ze stoppels al wat meer door te komen, dus ze zullen denk ik best gauw nu veertjes gaan krijgen.
Donderdag 16 april.
De tweeling doet het wonderbaarlijk goed. Ze eten heel erg veel, zoveel dat ik echt op moet passen dat ze niet te veel binnen krijgen. De verhouding van het prutje is nu 1 op 4, en dat gaat erg goed. Wel goed op blijven letten dat ze goed blijven poepen en dus niet verstopt raken.
Ze krijgen nu ook al stoppetjes op hun konten, en de schouders zijn ook al bestoppeld.
Het voeren gaat nu ook goed, ze doen hun mond nu redelijk goed open, en dan kan je het er zo in gieten. Ook kunnen ze goed boeren, dan kan je bijna tot aan de achterkant hun smoel in kijken, heel erg grappig.
Vrijdag 17 april.
Stoppels all over! Ze beginnen nu echt overal stoppels te krijgen, en sommige zijn al best lang ook. Ik denk als je een dagje lang puur naar ze kijkt, dat je ze dan kan zien groeien.
Ze eten nu veel, de verhouding van het voer is nu 1 op 2.5. Ze eten veel, zoveel dat ik er echt niets meer bij durf te stoppen, maar ze hebben wel nog honger. Maar als je ze dan in het bakje terug zet, houden ze wel op met piepen. Het gaat ze echt heel erg goed, denk dat ze ook al best zwaarder zijn geworden.
Ze boeren nog steeds flink, en dat is alleen maar goed denk ik. Als ze dan hebben gegeten, en dan boeren, hebben ze weer ruimte voor nog een beetje voer. En zo kan je bezig blijven denk ik
Ik breng ze na het eten wel elke keer nog terug naar de warmte plaat, want ze beginnen dan te rillen. Ik verheug me erop dat ze dan nog even kunnen blijven, en dat ze dan zo naast de computer kunnen zitten. Ik geloof dat mam zich ook al op van alles verheugt, zoals dat ze door de keuken kunnen flapperen enzo.
Ik geloof dat dit was wat we nodig hadden na Teuntje.
De kuikentjes beginnen nu te staan als ze moeten poepen, en ik heb zelfs al gezien dat ze gingen staan om te bedelen. Nou ja, staan is een groot woord, het is meer wiebelen op zwabberpootjes.
De stoppels op de vleugels zijn nou echt al pennenschachten geworden. Ze ook een paar op de krop.
Poi ligt qua veren voor op Ilik, maar allebei gaan ze echt heel erg hard.
Ilik zijn pootjes hebben zich onder hem gevouwen, wat resulteert in het feit dat hij nu soort van kan zitten, en dus ook een beetje kan waggelen, in plaats van dat hij zich met zijn snavel voort sleept.
Zaterdag 18 april.
De eerste stoppels zijn donspuntjes geworden. Het zijn nog niet echt veertjes, maar de bovenkantjes zijn echt al pluisjes. Ze zien er nu meer uit als paardenbloem pluisjes dan als stoppels.
Ilik kan al zijn vleugeltjes uitflapperen, en met zijn staartje schudden, en ze zijn ook goed gegroeid al. Het gaat echt hard met die twee!
Zondag 19 april.
De kuikentjes kunnen staan! Het gaat echt heel erg goed met ze. Ze krijgen steeds meer veertjes, en moeten echt veel gevoerd. Ze krijgen nu 1 op 2.5, en nog moeten ze elke 3 uur gevoerd, omdat de kroppen leeg zijn.
Ilik wordt nu echt veel groter dan Poi, het verschil is nu duidelijk te merken.
Maandag 20 april.
Alles is eigenlijk nog hetzelfde als gisteren. Ze gaan nu staan om gevoerd te worden, en stoppen dan hun hoofdjes met open snaveltjes in je handen om gevoerd te worden. Er zijn nu nog meer veertjes bij gekomen.
Dinsdag 21 april.
De duifjes staan nu echt goed, en ze hebben al heel veel veertjes. Ik heb voor de eerste keer met wat tortelduifjes gevoerd, in een papje van verhouding 1 op 2.
Misschien als het morgen mooi weer is dat ze even mee naar buiten mogen om op het gras te zitten, maar dan moet ik even kijken of ze dat aan kunnen.
’S Morgens tjielpen ze me niet meer wakker, maar blijven ze slapen tot ik ze roep. En dat bevalt heel erg goed. Ze eten nu ook dat papje in tweevoud op, dus ik moet het nou drie keer maken. Dat wil zeggen 3 schepjes voer, 6 schepjes water, en dan nog een klein hapje gemalen tortelduiven voer.
Woensdag 22 april.
Ze hebben even op het gras gezeten, maar erg veel vonden ze er niet aan. Ze hebben even een beetje rond gescharreld, en toen zijn ze weer bij me komen schreeuwen. Ze zijn nu benoemd tot ‘de gilnichten’. Ik heb hun reismandje eruit gehaald, ze zitten nu gewoon op handdoeken. Dit omdat ik ze eigenlijk te groot vond worden.
Donderdag 23 april.
Niet veel verandering. Ze krijgen nu iets meer tortelduiven voer door hun eten, ik denk dat ik dat maar opbouw, langzaam maar zeker.
Ik heb ze ook een bakje bij hun eten gezet, maar ze vinden er niet heel veel aan.
We hebben een stuk gaas over het aquarium gelegd, want ze beginnen nu echt veel flapperoefeningen te doen. Bovendien wil niet dat Siepie de kat erbij kan. Dit was trouwens voor het eerst dat ze omhoog keken toen ik het gaas erop legde, dus ze beginnen nu echt interesse te tonen in hun omgeving.
Vrijdag 24 april.
Het is echt heel erg leuk in hun aquariumpje, ze kijken nu echt naar je als je langsloopt, en ze beginnen ook langzaam aan je vingers te pikken. Alleen echt vast eten willen ze nog niet hebben. Straks heb ik 2 duiven die niet zelf kunnen eten, moet ik ze levenslang voeren. Zal je altijd zien..
Ze zijn nu echt al ver bevederd, is wel heel leuk om te zien. Ilik is echt heel donker, en Poi is stadsduif kleur met wit, heel grappig.
Ik ben blij dat ze met zijn tweeën zijn, ze zoeken echt contact met elkaar, heel erg leuk. Als ze zo naast elkaar in het aquarium zitten plukken ze soms ook in elkaars veertjes, heel erg leuk.
Zaterdag 25 april.
Niet heel veel verandering, nog steeds hetzelfde als gisteren.
Ik heb net wel de eerste echte vlieg oefening meegemaakt, ik voelde de wind onder Ilik zijn vleugels uitkomen, en ik zag ook dat hij hier meer kracht in stopte dan het flapperen wat hij normaal doet.
Woensdag 29 mei.
Donderdag 30 mei.
Zondag 10 mei.
Het is een erg drukke en vooral rumoerige tijd geweest. Geboortes van veulens, gestorven veulens, noem het maar op. Daarom heb ik het dagboek niet zo goed bij kunnen houden. De duiven eten nu in ieder geval goed zelfstandig, en kunnen goed vliegen. Ze zitten nu al overdag in een buitenhok, zodat ze goed kunnen vliegen, als ze dat zouden willen. Gelukkig, ik hoef toch niet levenslang twee kale neten te blijven voeren. Alhoewel ik het ook wel jammer vind..
Vrijdag 3 juni.
De duiven zijn nu echt groot, en mogen ook gewoon los vliegen nou. De eerste paar keren vond ik het heel griezelig, ik was bang dat ze gepakt zouden worden door iets. Maar tot nu toe komen ze altijd blij terug. Het is deze zomer heel warm, dus ze hebben zich aangeleerd om uit de drinkfles van de konijnen te drinken. Neenee, een drinkbak is niet goed genoeg, het moet uit een drinkflesje komen. Ach ja, dat hebben wij weer. Verwende duiven, die eigenlijk niet zoveel contact meer met ons willen, we worden gedoogd. Maar er wordt wel van ons verwacht dat we de drinkfles iedere keer opnieuw bijvullen, want stel je voor dat ze, zoals het wilde pleps doet, uit een drinkbak moeten drinken.
Ze hadden er een broertje bij, Igor. Maar Igor is opgegeten op de eerste nacht dat hij buiten mocht slapen. De duiven hebben toen een tijdje in een kooi moeten slapen, maar nu vliegen ze weer los.
Vandaag de dag.
De duiven zijn groot, dik, sterk, en zitten goed in hun veren. Het zijn volgens mij 2 kerels, maar ze vinden elkaar wel errug leuk. Toch maken ze hetzelfde geluid, en ach, zolang ze tevreden zijn, mag ik toch niet zeuren? Ze hangen de hele dag om het huis, onder de overkapping, en ‘s nachts gaan ze weer terug naar hun eigen hok. Als we de buitendeur open zetten komen ze naar binnen gewandeld, en denk maar niet dat ze onder de indruk zijn van de hond of de kat, neenee, want duiven zijn verheven. Je zou maar bang zijn voor zulke dieren…
haha!
, maar zoals ze er nu uitzien zijn ze wel mooi 
Wat geweldig dat je dit doet! 
