Hier heb ik wel vaker over nagedacht. Ik denk soms dat het “vasthouden aan wat ik ken” is vs hetgeen ik niet kan maar me wel aanspreekt in combinatie met “controle freak”?
Hoewel ik ook denk (hier ben ik me bewust van) dat ik ergens het kudde gedrag heb en de drang om bij het “ beter, beter , best” -clubje wil horen van mensen die bitloos,boomloos,natuurlijk en graanvrij willen, omdat dit het “beste” zou zijn voor de paarden en dat wil natuurlijk iedere ruiter wel (het beste voor zijn paard).
Bitloos hoeft niet perse, en boomloos heb ik gedaan om niet continue in de kosten van zadels te zitten doordat mijn paard nog in de groei is.
En de angst voor commentaar op wat ik doe... wat me ook wel doet vastklingen aan hetgeen ik ken.
(Lijkt bijna op een sessie bij de psychologe in mijn hoofd haha) maar zo voelt het wel.
Bovendien ook dat de meningen zo verdeeld zijn.
Ik koop een boomloos westernzadel met pad waarbij staat dat hij perfect onder boomloos kan. Ga ik trots tonen... krijg ik een hoop reacties dat ik een foute pad heb en een zadelpasser moet hebben enzv. (alsof ik een dierenbeul ben) niet alleen heb ik net een fortuin uitgegeven aan een zadel en toebehoren moet ik nog een hoop geld uitgeven aan een passer die een hoop voorrijdkost vraagt enzv want een zadelpasser zegt da het niet goed lag online.. maar moest ik een belgische passer laten komen. Met een baksteen in mijn maag spreek ik deze persoon aan die dan zegt “ nee joh ligt goed”... ondertussen had ik in mijn hoofd al gezegd ; ik kap ermee... mijn gezin moet niet lijden onder mijn uitspattingen... als ik gewoon bij mijn dressuur was gebleven had ik die extra kosten niet enzv.. want dan kom ik aan mij “ wat als er iets gebeurd-buffer” die iedereen wel heeft voor zijn dieren/gezin. En daar moeten we eerlijk in zijn.
Zo gaat het er voornamelijk aan toe in mijn hoofd.