Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
moonfish13 schreef:Als ik het zo lees is het ook de combi met adhd die het extra lastig maakt.
Heb ik dat goed?
Als in het impulsieve in combinatie met het niet inzien.
Vorige week was ik ergens op visite, en die man is zo impulsief als de pest en ziet ook gewoon de gevolgen van -voor ons- logische dingen niet.
Een beetje zo van ik spring éérst in dat ravijn, om vervolgens tot de conclusie te komen dat de bodem van dat ravijn toch wel hard is, en je je poot breekt.
Terwijl wij vooraf wel bedenken dat dat het gevolg zal zijn, en je beter niet in dat ravijn kan springen.
Ik ga eens goed nadenken, ik heb ook veel contact met iemand die een familielid heeft met een redelijk gecompliceerde vorm van adhd.
Nu weet ik dat zij wel al jaren hulp hebben, en ik zal eens vragen of hij nog tips heeft.
Spreek hem minimaal 2x per week, dus het komt vast snel ter sprake.
Zij hebben o.a. niet alleen voor het adhd geval, een systeemtherapeut onder andere en nog wel meer.
Shadow0 schreef:Theory of mind heeft overigens wel ook een aantal keerzijden, en het gaat deels ook gewoon om afstand tot wat het meest voorkomend is.
Oftewel: veel mensen zonder AS zijn echt niet zoveel beter in het zich verplaatsen in de ander, alleen, als zij gewoon vanuit zichzelf redeneren ('ik wil dit, dus de ander zal het ook wel willen') hebben ze het vaker goed.
Maar in een relatie ben je met z'n tweeen en is de een exact zoveel van het gemiddelde verwijderd als de ander. De persoon met AS heeft het dus niet meer of minder fout dan de persoon zonder... er hoeft dus ook niet eenzijdig aan 1 persoon gesleuteld te worden, er moet samen gekeken worden naar wat samen werkt in de relatie.
(Dat viel me bv op bij deze uitspraak: "Ik heb hem denk ik wel duizend keer uitgelegd dat hij dingen kan aangeven, als hij het niet begrijpt of merkt dat er iets niet klopt en dat k hem dan met alle liefde uit wil leggen wat er gaande is maar dat doet hij niet."
Maar ten eerste is het vaak een onmogelijke opgave om aan te geven wat je niet begrijpt, omdat je dat vaak pas kunt aangeven als je het wel begrijpt: je ziet niet wat je niet ziet, maar daarnaast stelt het de niet-AS-visie als meer kloppend voor: jij vertelt, hij moet het aannemen. Maar daar zit ook de andere kant op niet zoveel 'verplaatsen in de ander' in. (En het nare aan de ToM-theorie is dat het makkelijk aan een zijde neergelegd wordt.)
Shadow0 schreef:Theory of mind heeft overigens wel ook een aantal keerzijden, en het gaat deels ook gewoon om afstand tot wat het meest voorkomend is.
Oftewel: veel mensen zonder AS zijn echt niet zoveel beter in het zich verplaatsen in de ander, alleen, als zij gewoon vanuit zichzelf redeneren ('ik wil dit, dus de ander zal het ook wel willen') hebben ze het vaker goed.
Maar in een relatie ben je met z'n tweeen en is de een exact zoveel van het gemiddelde verwijderd als de ander. De persoon met AS heeft het dus niet meer of minder fout dan de persoon zonder... er hoeft dus ook niet eenzijdig aan 1 persoon gesleuteld te worden, er moet samen gekeken worden naar wat samen werkt in de relatie.
(Dat viel me bv op bij deze uitspraak: "Ik heb hem denk ik wel duizend keer uitgelegd dat hij dingen kan aangeven, als hij het niet begrijpt of merkt dat er iets niet klopt en dat k hem dan met alle liefde uit wil leggen wat er gaande is maar dat doet hij niet."
Maar ten eerste is het vaak een onmogelijke opgave om aan te geven wat je niet begrijpt, omdat je dat vaak pas kunt aangeven als je het wel begrijpt: je ziet niet wat je niet ziet, maar daarnaast stelt het de niet-AS-visie als meer kloppend voor: jij vertelt, hij moet het aannemen. Maar daar zit ook de andere kant op niet zoveel 'verplaatsen in de ander' in. (En het nare aan de ToM-theorie is dat het makkelijk aan een zijde neergelegd wordt.)