Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-18 15:56

Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-18 15:56

Hoi Bokkers,

Ongeveer 2,5 jaar geleden ben ik enthousiast begonnen met een nieuwe opleiding tot pedagogisch medewerker in de kinderopvang. Nadat ik veel heb meegelopen op de basisschool en met professionals die met kinderen werken en deze allemaal erg te spreken waren hoe ik met kinderen omging mijn kijk op kinderen etc. leek dit me de perfectie studiekeuze. Alles leek heel goed te gaan de theorie op school deed ik met 2 vingers in mijn neus, het werk vond ik leuk en ik ben goed in de omgang en in het contact met kinderen. Niet om je zorgen te maken zou je denken toch? Nou zit ik met het probleem dat ik erg onzeker ben en het even duurt voordat ik ergens mijn draai gevonden heb en mezelf helemaal durf te laten zien. Ik heb 2 stages gehad waar het tot nu toe is misgelopen..

De eerste kinderopvang was een leuke kinderopvang maar waar veel gewoon niet op orde was, zoals de begeleiding van stagiaires(bijna iedereen die daar begon is ook weer weg gegaan zonder het af te maken) maar ook veel papierwerk. Bovendien waren de groepen vaak (te) groot en sloot hun werkwijze met de kinderen totaal niet bij me aan. Ik moest echt boos worden op de kinderen en zwaar met stem verheffen en dergelijke en op zo'n dusdanige manier dat het totaal niet bij me paste en veel weerstand bij me opriep. Uiteindelijk kreeg ik daar ook mijn opdrachten niet nagekeken en ben ik weggeschoven als poetshulp en was het grootste gedeelte van de dag buiten de groep bezig en aan het schoonmaken. Veel medewerkers waren bot en ik hem met heel veel moeite (en strijd) school weten te overtuigen om daar te mogen stoppen met mijn stage.

Dan loop je dus achter op je klasgenoten ben je nog meer onzeker en moet je hals over kop opzoek naar een andere stageplek. Er waren er op dat moment weinig beschikbaar en ik had erg geluk dat ik bij een plek terecht kon. Dit leek me eerst een heel erg leuke plek, goed kinderdagverblijf met met prettig personeel. Er was wel een enorme MAAR aan alles, mijn praktijkopleider had het redelijk druk en zou me maar 1 middag in de week zien. Bovendien had ik veel wisselingen in collega's en in kinderen. (4 a 5 verschillende collega's in de week en ca. 50 verschillende kinderen) Hierdoor kon ik ook weer mijn draai weer niet vinden en niet loskomen. Ook was mijn praktijkopleider erg kritisch (heeft het personeel zelf gezegd) waardoor ik heel veel feedback kreeg en nam ze ook het kinderdagverblijf nog eens over waardoor ik haar nog minder zag. Ze had het heel erg druk en ik kon best merken dat ze veel stress had, toch had ze echt het aller beste met me voor. Alleen vond ze dat ik te weinig groei liet zien en had ze het idee dat dingen niet binnenkwamen. Er werden al dingen van me verwacht waar ik op school nog niks over had gehad terwijl ik eigenlijk nog totaal geen echte ervaring had aangezien ik op mijn eerste plek amper iets had geleerd en heel veel aan het poetsen ben geweest, ook zag ik veel dingen en wist ik wat ik moest doen maar durfde ik niet te handelen puur uit angst om fouten te maken en om nog meer feedback a.k.a kritiek te krijgen. Omdat ze het idee had dat dingen niet bij me binnenkwamen had ze het idee opgedaan om me een soort van exposure therapie te geven, ik moest aanvaarden dat sommige dingen niet goed gingen en ik daarin moest groeien. Dan heb, ik het niet meer over opbouwende feedback maar echte pure kritiek, met uitspraken dat ik er rekening mee moest houden dat ik het niet ging halen, een backup plan moest hebben als ik de opleiding niet ging halen, ze niet wist of ik het in me had enzovoort. Had ik voldaan aan het ene feedback punt of was ik erin aan het groeien was het toch nog niet goed genoeg, snel genoeg of begon het volgende probleem zich wel weer voor te doen. Ik merkte dat alles me echt te veel werd en dat ik totaal niet meer kon functioneren als ik bij mi. jn praktijkopleider was kon ik niet meer normaal functioneren, ik was misselijk, begon te trillen raakte in paniek etc. Bij mijn andere collega's ging het op zich niet slecht maar was ik eerder een robot die op de automatische piloot stond (ik was voornamelijk niet mezelf en dat zag je). Bij nieuwe collega's ging het verrassend goed, ze moesten zelf ook hun weg vinden en hier kon ik me bij aansluiten en voelde hierdoor een soort klik waardoor ik was losser en meer mezelf was. Zij waren op veel punten van kritiek van mijn praktijk opleider juist best tevreden en vonden dat ik dat best goed deed. Begrijp me niet verkeerd maar als je zoveel oliebol over je heen krijgt en voelt dat je op het punt staat (met je zelfvertrouwen) in het afzakken in een soort van afgrond doe je er alles aan om omhoog te blijven en je ergens aan vast te kunnen houden dus ik heb veel (gericht) gevraagd naar feedback. Ik raakte snel in paniek en had hier gesprekken over en dit irriteerde mijn praktijkopleider (dat kan ik wel begrijpen maar ik was echt wanhopig!) Ieder beetje positieve feedback werd voor mijn voeten weggeveegd en ik begon mensen maar naar de mond te praten. (Ik weet echt wel wat wat ik moet zeggen bij mensen om ze tevreden te stellen om van gezeur of te zijn, hiervoor heb ik al te veel meegemaakt in mijn leven)

Ondertussen was ik begonnen met een paardencoach hier in de buurt om minder in mijn hoofd te zitten. Ik was te veel aan het denken en durfde daardoor niet te handelen. Als ik dan toch ging handelen was het wel beter maar toch niet goed genoeg wat me heel onzeker maakte en ik weer in paniek schoot. (wat me niet gek lijkt als je regelmatig te horen krijgt dat je het niet kan etc.) De paardencoach buiten de opleiding tot coach ook psychologie gestudeerd en was heel erg enthousiast over me en vooral met betrekking tot kinderen en dieren. (de energie die uitstraalde, tot mijn handelen en manieren in het omgaan met anderen etc.) Ze had zelf ook nog eens kinderen dus ik verwacht dat ze hier toch wel over kan oordelen (ook betrekking tot mensen kennis als psycholoog en dergelijke). Toch heeft me dit niet genoeg zelfvertrouwen gegeven (puur omdat alles op stage voor mijn voeten werd weggeveegd) en ben ik moeten stoppen op mijn stageplek vlak voor de vakantie.

Nu zijn er nog veel meer dingen die problemen gaven maar waar ik gewoon niet weet waar ik ze moet verwerken in min verhaal als overlijden, vitamine tekorten etc. die ervoor zorgde dat het me gewoon niet lukte.

Ik weet dat een heel erg groot deel bij mezelf ligt maar de omstandigheden hebben me niet geholpen om dit op te lossen hebben het alleen maar erger gemaakt. Daar sta je dan derde jaars die op school helemaal bijloopt alles makkelijk aankan maar nog geen een stage af heeft weten te ronden. Mijn zelfvertrouwen is helemaal weg en ik durf niet eens meer een andere stage aan te gaan. De start met school na de vakantie is me erg zwaar gevallen met veel huilbuien en paniek aanvallen. (ik heb in de vakantie uren gewerkt en nergens last van gehad op een plek waar ze erg tevreden zijn maar een vak waar men eerst ook niet in me geloofde totdat ik op een goede plek terecht kwam waar ik kon groeien). Een stage heb ik momenteel niet omdat ik gewoonweg niet meer durf, te bang voor kritiek en ik al buikpijn krijg als ik hoor over de stages van andere en aan mezelf twijfel tijdens de lessen. (ik krijg nu pas les in dingen die ze op mijn stageplek al van me verwachtte) Ik ga weer beginnen met de paarden coaching, en starten met EMDR om de lading en spanning van het idee van een stage af te halen. Ook ben ik 2 keer in de keer te vinden op een plek om even tot rust te komen (vanuit school op mijn officiële stagedagen).

Ik heb een hele groep van professionals (binnen het werken met kinderen en mensen) die in me geloven dat ik het kan. Ook mijn ouders, vriend etc. geloven in me. Ze zien hoe ik echt ben en niet en kunnen daaruit opmaken dat ik ik mezelf ben echt wel met kinderen kan werken en hier waarschijnlijk echt talent voor heb en heel goed in ben. Maar ik geloof niet meer in mezelf, ik weet het gewoon niet meer en heb al meerdere backup plannen klaar staan als de opleiding me toch niet gaat lukken maar ik wil niet stoppen. Ik ben gek op kinderen ondanks alles vindt ik het werken met hen (en in de kinderopvang) erg leuk! Ik doe vrijwilligers werk met kinderen dat erg goed gaat maar aan stage beginnen durf ik niet. Ik heb al meerdere malen bijna moeten huilen als ik aan stage denk en ook tijdens het typen van dit bericht. Maar ik heb zoveel kritiek gekregen op dingen waar ik juist erg goed in ben prettige situatie waardoor ik geen kwaliteiten meer van mezelf op durf te noemen.

In februari kan ik waarschijnlijk beginnen op een plek waar goede passende begeleiding kan krijgen maar dit staat nog niet vast. Ook is er momenteel vrij weinig plek en heb ik echt de tijd nodig om meer aan mezelf te werken.

Bedankt voor het lezen en ik ben echt niet opzoek naar medelijden, wil niemand iets verwijten en weet dat het grootste probleem bij mezelf ligt. Maar wilde de boel gewoon even ergens kwijt. Ga alsjeblief geen reacties plaatsen waarvan ik nog minder in mezelf ga geloven maar ik wilde alles gewoon even van me aftypen. Hopelijk staan er niet te veel type fouten in want ik heb alles niet meer nagelezen. Mocht iets niet te volgen zijn dan zal ik het aanpassen...

**Geplaatst**: 12-10-18 16:00

Geplaatst: 12-10-18 16:00

Volgens mij heb jij gewoon mega veel pech gehad met die 2 stage plaatsen!
Een werkbegeleider hoort je juist dingen te leren op een positieve manier, zodat je een zelfverzekerde professional word!
Ik denk ook dat jij jezelf veel te veel verwijt. Tijd om hier hulp bij te zoeken denk ik

**Geplaatst**: 12-10-18 16:12

Geplaatst: 12-10-18 16:12

Hey TS, je schrijft

Muffin01 schreef:
Ik weet dat een heel erg groot deel bij mezelf ligt maar de omstandigheden hebben me niet geholpen om dit op te lossen hebben het alleen maar erger gemaakt.

Er ligt volgens mij vooral ook heel veel niet bij jezelf. Je hebt zo te lezen enorm veel ondernomen om de situaties te veranderen, en dat vind ik heel knap!
Met de behandeling en de andere plannen die je hebt denk ik dat je een heel eind op weg bent, en dat het nu vooral tijd nodig heeft om weer in te slijpen. Geef het die tijd, dat is het enige advies dat ik zou kunnen geven. Hou vol aan je eigen ideeen, want ik vind het helemaal top en heel goed dat je niet bent meegegaan in de manier waarop die eerste plek met kinderen omging. Jij vond het niet goed en dat heb je heel goed ingeschat!

En ook in de tweede stage heb je naast een boel druk ook een boel dingen heel goed gedaan: zonder een aanwezige kritische blik lukt het je wel. Dus goeds en wijsheid gewenst, en dat het op een of andere manier maar goed mag komen. En neem de tijd om het te doen op een manier die voor jou goed voelt, waarbij je bij jezelf blijft. Dus niet afraffelen of proberen iemand te zijn die je niet bent om zo snel mogelijk alles achter je te kunnen laten. De goede weg wijst zich wel! Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-18 23:02

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-18 23:02

Bedankt voor de lieve reacties

Ik heb inderdaad momenteel hulp van een aantal fantastische mensen

! Ik heb contact met een grote organisatie waarin iemand werkt die me graag wil helpen om een passend plekje te vinden en mag binnenkort een dagje meelopen op een plek.

**Geplaatst**: 13-10-18 00:16

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst: 13-10-18 00:16

Natuurlijk zal het voor een deel aan jezelf liggen, maar een stageplek is er om dingen te leren en jezelf te ontwikkelen. Dat je feedback krijgt is erg fijn, maar je stagebegeleider hoort je dan wel te ondersteunen bij het ontwikkelen van je minder sterke punten. Het komt op mij over alsof je gewoon echt pech hebt gehad met je stageplekken. Niet elke stagebegeleider begrijpt wat het begeleiden van een stagiaire inhoudt en jij bent hier nu de dupe van geworden.

Fijn dat je iemand hebt gevonden bij wie het goed voelt en die bereid is je te helpen. Je komt er wel!

**Geplaatst**: 13-10-18 23:09

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst: 13-10-18 23:09

Wat fijn dat je nu goede mensen om je heen hebt!
Van wat ik zo uit je verhaal opmaak is het niet zo dat je het werk niet kan, maar je hebt mensen om je heen gehad die je hebben verteld dat dat zo zou zijn. Maar wat voel je zelf?
Hou je vast aan de goede, positieve mensen om je heen, zo zal je weer een stuk zelfvertrouwen terug vinden.

**Geplaatst**: 13-10-18 23:57

Geplaatst: 13-10-18 23:57

Ik herken een heel groot gedeelte van jou verhaal in mijn eigen verhaal.
Ik ben/was bekend met faalangst, ik heb in totaal 6 stageadressen gehad (in 4 jaar) waarvan 2 adressen mij de juiste ondersteuning konden bieden, de andere 4 hebben mij (waarschijnlijk onbewust) alleen maar onzekerder gemaakt. Op die 4 adressen waar het mis ging kon ik dan ook mijn opdrachten niet goed uitvoeren omdat ik juist enorm onzeker ervan werd omdat ik wist dat ik afgekraakt ging worden. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik 2 opleidingen moest stoppen (want ik haalde stage opdrachten niet, theorie haalde ik met dikke voldoendes), uiteindelijk een niveau lager ben gaan doen en hierbij ook op het punt heb gestaan om te stoppen omdat ik voor mijn gevoel alleen maar verder de put in raakte, tot dat ik op mijn laatste stage kwam en hierbij echt een fantastische begeleider (en rest van het team) trof! Zo fantastisch dat ik uiteindelijk een 3 jarige opleiding in 1 jaar heb kunnen afronden.

Op het moment ben ik 2 jaar werkzaam en is mijn faalangst/ontbreken van zelfvertrouwen als sneeuw voor de zon verdwenen. Sterker nog, mijn huidige teamleider vertelde mij laatst dat ze mij binnen nu en een korte tijd nog wel een niveau hoger ziet gaan (en dus op het niveau zitten waar ik eerder met 2 opleidingen moest stoppen).

Wat ik vooral heb gemerkt is dat stagebegeleiders vaak niet weten hoe om te gaan met faalangst/geen zelfvertrouwen hebben, of sterker nog, de organisatie is niet op orde dus ze hebben enkel tijd om snel een beoordeling (negatief) in te vullen en verder kun je het zelf uitzoeken (ja dit is mij meerdere malen gebeurt...). Wat dat betreft moet je echt de juiste personen treffen.
Is school op de hoogte van wat jij nodig hebt in je stage? Hoe betrokken is school?

Geloof in ieder geval in jezelf. En fijn dat je goede mensen rondom je hebt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-18 21:17

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-18 21:17

Bedankt voor alle lieve reacties en het vertrouwen! Het helpt me weer een beetje vooruit. :(:)

**Geplaatst**: 22-10-18 21:26

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst: 22-10-18 21:26

Het zal best een beetje aan jou liggen in die zin dat jij beter gaat functioneren van positieve feedback dan van negatieve feedback. Gefeliciteerd! Dat geldt voor het merendeel van de mensen. Je bent dus heel normaal.

Waar het bij jou mis ging, als ik je verhaal zo lees, is op de stageplekken met stagebegeleiders die het veel te druk hadden met andere dingen. Op de eerste plek hadden ze zo te lezen geen kaas gegeten van hoe met kinderen om te gaan en die werden net zo behandeld als de stagiaires blijkbaar, met veel geschreeuw en gebaar maar weinig kunde.

Op de tweede plek nam je stagebegeleider net de toko over, dus dat betekent dat zij heel druk was met andere dingen en zich ook niet heeft kunnen verdiepen in jou en wat jij nodig hebt. Dat uitte zich alweer in veel geblaat en weinig wol.

Ik gun je van harte dat je je plekje vindt. Het zou zonde zijn als je je droom moet opgeven terwijl je in je hart zeker weet dat dit is wat je wilt en kunt.

**Geplaatst**: 23-10-18 00:14

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst: 23-10-18 00:14

Het heeft je behoorlijk tegen gezeten zeg! Natuurlijk, het ligt niet allemaal aan 'iets anders' en het is knap en goed dat een deel aan jezelf ligt, maar ook onderkent dat niet álles aan jou ligt.

Dat maakt dat je me heel realistisch, maar inderdaad onzeker lijkt.

Onzeker zijn geeft helemaal niets. Je hebt de tijd en de begeleiding nodig ook aan je kennis en kunde te werken, en daarmee zal je onzekerheid ook minder worden.

Gelukkig heb je zoveel ondersteunende mensen om je heen.

Komt goed- niet opgeven, en blijf in jezelf geloven, dan kom je er wel

**Geplaatst**: 23-10-18 06:55

Geplaatst: 23-10-18 06:55

Ik herken de angst voor een nieuwe stage heel goed. Mijn eerste stage was werkelijk waar verschrikkelijk en hoewel ik daar wel een goed cijfer voor heb gekregen, krijg ik nog steeds een heel naar gevoel als ik eraan terugdenk. Ik zag dan ook enorm op tegen een nieuwe stage en twijfelde zelfs of in wel verder zou gaan met de opleiding. Uiteindelijk via mijn SLB'er toch een fijne plek gevonden en damn, wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Heb het zo onwijs naar mijn zin gehad en zo veel geleerd! Ook ik was heel onzeker, maar ik had een manager die een coachende houding aan nam en me juist positief motiveerde. Daardoor ging het zelfs zo goed dat ik nu nog steeds voor deze organisatie werk en echt enorm happy ben. Wat ik wil zeggen: ook als je denkt dat het nooit meer wat wordt, kan het nog altijd goedkomen!

Kun jij je netwerk niet inzetten om een mooie plek te vinden? Denk aan je SLB'er of studiegenoten. Die weten welke plekken geschikt zijn en kunnen je vast veel vertellen over de begeleiding die je krijgt.

Weet je nu trouwens wat de red flags zijn bij een sollicitatiegesprek? Wat wil je wel en wat wil je absoluut niet? (Bvb een begeleider die zegt er weinig voor je te kunnen zijn.) En geef je aan wat jouw verwachtingen zijn? Misschien kom je dan beter tot een match.

En een laatste tip: Wellicht is het mogelijk om bij een nieuwe stageplek eerst een weekje proef te draaien? Dan weet je wat je kan verwachten en heb je wat langer de tijd om te bedenken of deze plek echt bij je past. Want als jij alle vakken gewoon goed haalt, kan het niet anders dan dat de goede plek gewoon bestaat!

**Geplaatst**: 23-10-18 08:06

Geplaatst: 23-10-18 08:06

Ik herken het wel een beetje, op een aantal manieren. Werken in de kinderopvang is niet simpel. Er komt veel bij kijken en kan best stresserend zijn. Heb je al geprobeerd in gesprek te gaan met je stagebegeleider over hoe het voor jou voelt dat ze zoveel feedback geeft?
Je bent op stage om te leren. Fouten maken mag en moet zelfs, vind ik (uiteraard is de ene fout de andere niet en maak je bepaalde fouten beter niet). Maar uit fouten kan je gewoon leren. Als je alles al goed kon, had je geen stages nodig.
Bovendien: ik heb gewerkt als leidinggevende in de kinderopvang (voor kinderen met een beperking), ik heb daar ook een aantal zaken gezien / meegemaakt met mensen die hun diploma soms al jaren hadden en die ik verwacht dat zelfs een vrijwilliger zonder diploma om met kinderen te werken niet maakt. Daarnaast tijdens mijn eigen stage zelfs iemand gehad die hiërarchisch gezien een stuk boven mij stond en dingen zei / mij aanspoorde dingen te doen waar mijn oren van gingen tuiten / mijn haren recht overeind gingen staan. Ik ben zelf ook onzeker van aard en ga niet zo heel snel tegen mensen die 'boven' mij staan ingaan, maar toen heb ik wel aangegeven het niet eens te zijn en het advies niet te zullen opvolgen (met duidelijke argumentatie weliswaar om te duiden waarom ik het niet eens was). Dat maar om te zeggen: iedereen maakt fouten. En als je zelf ergens in gelooft, ook als stagiair, mag je daar ook achter gaan staan, voor je mening opkomen (hou het natuurlijk wel netjes). Voor je eigen mening opkomen en je assertief opstellen is ook erg belangrijk

.
Probeer je fouten niet als iets negatiefs te zien, maar als een bron waaruit je kan putten om leerervaringen op te doen. Focus je per (bepaalde) kortere periode op een bepaald aandachtspunt en niet op alles tegelijk.
En soms...soms klikt het niet met een leerkracht en stagneert daardoor je groei. Leerkrachten / stagebegeleiders zijn ook maar mensen met een eigen persoonlijkheid en een eigen handelswijze. Dat past gewoon bij de ene persoon beter dan bij de andere.
Ik volg nu ook een opleiding waarbij ik stage moet lopen. Wij hebben ook ieder een stagebegeleider vanuit de opleiding. Deze brengt 2x een bezoek gedurende onze stage om te kijken hoe het loopt en ons feedback te geven. Maar wij mogen ook vragen dat er eens een andere stagebegeleider komt kijken zodat we ook eens iemand anders zijn mening / feedback krijgen en ook van hem / haar kunnen bijleren. Misschien is het een optie dat er bij jou ook eens een andere stagebegeleider komt kijken?
Ik heb zelf ook al gemerkt dat bepaalde jobs mij wel heel erg aanspreken aan de ene kant, maar het toch eigenlijk niets voor mij is. Ik heb zo ook een hele tijd gewerkt op een plek waar ik tegen een gelijkaardig probleem aanliep. Ik kreeg heel wat feedback (op niet zo'n fijne manier gebracht) en probeerde daar wel iets aan te veranderen, maar dat lukte steeds minder goed. Uiteindelijk had ik gewoon geen zelfvertrouwen enz meer over. Dat heeft mij de stap doen zetten om binnen het domein van mijn diploma een andere job te zoeken. En die heb ik ook gevonden. Ik zit nu op een heel fijne werkplek waar ook mijn jobsinhoud mij veel beter ligt. En ik heb weer het gevoel dat ik kan groeien, kan bijleren. Wie weet vindt jij ook wel zo'n toffe plek waar je je thuis voelt en kans krijgt om te groeien ondanks je onzekerheid?

**Geplaatst**: 23-10-18 22:08

Geplaatst: 23-10-18 22:08

Een praktijkopleider die als een zelfbenoemde therapeut aan stagiaires gaat sleutelen. Dat is idioot.Je bent niet in therapie op stage.
Mensen groeien door vertrouwen, waardering en constructieve feedback. Dat mag wel eens pittig of duidelijk zijn, maar altijd in verbinding. En zo te lezen was dat er helemaal niet. Triest, maar weet dat dit meer over de betreffende begeleider zegt dan over jou.
Een heel vervelende ervaring voor jou, maar weet dat je mag leren vertrouwen op je eigen talenten.

**Geplaatst**: 24-10-18 12:43

Geplaatst: 24-10-18 12:43

Ik heb toevallig heel recent (deze week) te maken gekregen met iemand die een “machtige” positie heeft ten opzichte van mijzelf en die een compleet verkeerd oneerlijk beeld van mij heeft.

En dan moet je wem héél stevig in je schoenen staan om daar tegenin te gaan en te geloven in jezelf.

Als je al onzeker bent is het heel moeilijk de mensen die zeggen dat je het wel kunt te geloven en niet in de mensen die zeggen dat je het niet kunt. Ookal is die laatste groep sterk in de minderheid, of misschien zelfs wel maar 1 persoon.

Probeer dat toch te doen! Je weet zelf prima wat je wel en niet kunt, en dat 1 iemand daar een verkeerd beeld bij heeft, is de fout van diegene. Niet van jou. Zij heeft niet de ruimte genomen je echt ket een open blik te beoordelen, om op een eerlijke manier naar je functioneren te kijken. Had te weinig tijd voor je en te snel haar oordeel klaar.

Zeggen wat iemand anders moet doen, is niet hetzelfde als iemand begeleiden om die andere manier ook te leren.

Geloof de mensen waar je dagelijks mee werkt en niet die personen die je maar tijdens korte fragmenten zien en er dan ook nog eens dusdanig snel een oordeel hebben en er druk op leggen dat het jou blokkeerd.

Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, ook ik zit nu met een vreselijk poedersuiker gevoel terwijl ik 100% weet dat diegene een verkeerd beeld heeft en niet ik! Ik heb nu de hulp ingeschakeld van een paar mensen die me wel dagelijks bezig zien om te kijken hoe ik het aan kan pakken om dat beeld te veranderen. Soms heeft dat zin en soms niet en dan kun je beter de eer aan jezelf houden en het ergens anders zoeken.

Nu is dat voor mij makkelijk praten, want ik kan zo naar een andere opdracht. Als stagiaire zit je natuurlijk in een vreselijk inflexibele positie waarin je heel kwetsbaar bent.

Mijn punt is. Het ligt NIET aan jou. Jij weet dat er dingen verwacht werden die je nog niet had geleerd. Dat is een heel valide argument waarom je iets nog niet kunt. Dat die persoon dat niet wilde begrijpen is haar fout. En dat maakt nog steeds dat het jou probleem is omdat je afhankelijk van haar bent, maar geen reden om niet meer in jezelf te geloven.

Mijn tips: probeer voor de volgende stage helder te krijgen wat je nodig hebt. Zet dat ook op papier, praat er met mensen over. Waar liggen jou grenzen, wat heb jij nodig en wat verwacht jij van je stage(begeleider).

Probeer als er eenmaal een stage ligt direct aan het begin een afspraak te plannen met je stagebegeleider waarin jullie met elkaar de verwachtingen uitspreken. Vertel daar ook (zonder negatief te doen over de vorige plaats), dat het in het verleden verkeerd ging omdat de verwachtingen niet overeen kwamen en je dat nu wilt voorkomen. Bespreek met hun welke onderwerpen je tijdens de studie al wel en niet hebt behandeld en waar ze dus meer mogen verwachten vs waar ze je meer moeten begeleiden.

Stel de verwachtingen met de mensen van de stage op, zet ze op papier en geef ze ook aan die mensen. Als er dan later iets niet gaat zoals je verwacht, pak dat papier erbij en zeg “kijk, dit hadden we afgesproken”. Dan heb je iets om op terug te grijpen en meteen helder te krijgen waar de verwachtingen liggen.

Die verwachtingen kunnen over vanalles gaan.
-ik verwacht begeleiding op onderwerpen die nog niet tijdens de studie behandeld zijn.
-ik verwacht dat ik niet alleen te horen krijg wat er niet goed gaat, maar ook begeleiding/hulp in hoe het aan te pakken om het te veranderen.
-ik verwacht om de x tijd een evaluatie momentje.
-ik verwacht dat ingeleverde opdrachten binnen twee weken beoordeeld zijn.

Andersom kan de verwachting van de stage zijn
-ik verwacht dat als je je ergens mee zit, dat je er over komt praten.
- ik verwacht dat opdrachten op tijd worden ingeleverd.

Etc etc etc. Spreek ze uit. Schrijf ze op. Dan heb je iets om op terug te vallen als het mis gaat. Maar begin daar nú al over na te denken.

Heel veel succes! Je kunt het wél!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-18 20:41

Re: Geen zelfvertrouwen meer

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-18 20:41

Bedankt voor de berichtjes! Het gaat ondertussen weer wat beter met mijn zelfvertrouwen maar dit schommelt nogal. Helaas gaat de stage waar ik mee bezig was niet door en ben ik op de hulp van school aangewezen. Hier wordt ik helaas niet veel wijzer van tot nu toe, de stagecoördinator werkt momenteel niet echt mee om begeleiding te willen verlenen. (althans zo komt het over) dus ik heb een mail gestuurd met een iets meer dringende ondertoon.Op school heb ik al vaker om hulp gevraagd maar wordt ik steeds verwezen naar de stagecoördinator. Zucht...