Ik maak me een beetje zorgen om de hoeven van mijn 16 jarige IJslander.
Sinds 2008 is ze van mij en sinds kort zijn we verhuisd naar Zweden. Haar hoeven hebben altijd heel erg langzaam gegroeid (3 maanden met ijzers, soms ook zeker 4 maanden). Enkele jaren terug heb ik al haar ijzers er af laten halen. Helaas liep ze na enkele weken heel erg gevoelig en zijn er weer ijzers onder gezet.
Zo’n 3 jaar geleden weer geprobeerd, maar dan alleen achter. Ook dit groeide te langzaam (is door de hoefsmid ook niet bij bekapt toen) en sinds die tijd gaat het op en af met kreupelheid rechts achter. Haar pezen zijn wat uitgerekt in haar hak.
Gelukkig loopt ze al paar maanden niet kreupel in draf, en vermijden we zachte paden en galop.
Sinds een jaar op aanraden van de dierenarts achter (en nu ook voor sinds paar maanden) laurierzalf op de kroonraad gesmeerd. Ze heeft een duidelijk verschil in overgang daarop - dikker en minder vaak scheuren. De snelheid van groei lijkt redelijk hetzelfde.
Nu in Zweden, hebben we met heel veel moeite een hoefsmid kunnen vinden die in de buurt zit én nieuwe klanten aan neemt. Ze is vorige week door haar beslagen. Ik vind haar niet super lopen, haar draf is niet mooi in twee takt en achter gelopen.
Sinds enkele maanden heeft ze ook een verticale oppervlakkige scheur (dit was in Nederland al). De scheur zit tot hoog, en ik heb dit nog niet eerder bij haar gemerkt.
De andere IJslander die mee is gegaan, staat (na 2 maanden ijzers) weer zonder. Zijn hoeven zijn erg goed, en woensdag zijn zijn ijzers eraf gehaald door een natuurlijke bekapper. Over haar ben ik heel te spreken, veel ervaring en kennis.
Ze raadde aan de merrie met ijzers ook zonder te doen, en de paddock te voorzien van grind en andere oppervlaktes op sommige stukken.
Ik twijfel enorm om mijn merrie zonder ijzers te hebben. Mijn voorkeur gaat uit naar zonder, maar ik ben bang voor het risico van kreupel.
Wat zouden jullie doen?
Enkele foto’s van haar hoeven voor:




