Het is maandag en je rijdt langs de affiches van de Historische Koetsenparade hier in de stad komende zondag, als INEENS het besef komt: O M G hier doen wij aan mee. IK BEN HIER NIET KLAAR VOOR.
En dan is het dus nog een week nagelbijten, slecht slapen, stress, geen honger (Ik niet, Dexter wel hoor). Jongens, wat was ik zenuwachtig. Trillende-handen-zenuwachtig hé.
Oké, ik ben aan het uitwijken.
Het is zondag, Dexter is gewassen en gevlochten, tuig gepoetst, koets opgeblonken, zouden we dan echt eens op tijd klaar zijn?

Nog snel een tas koffie achterover slaan en dan maar vertrekken...
Paard voor de kar, want da’s wel zo handig natuurlijk. Ready for take off!

Oké, huh, eigenlijk gaat alles helemaal prima.. Dexter doet geen gekke dingen, de kar rolt, er is nog niks kapot gesprongen. Bizar

We moesten 3km rijden voor we op de markt kwamen, waar het dus te doen was. Daar aangekomen, bleek de halve eretribune te laat te zijn

Ja hoor zal wel kijken dat mijn paard stil blijft staan tussen al die herrie en muziek, als het mis gaat zijn er maar een kleine 1000 mensen die het zien

Maar Dexter deed niks, hij ging staan slapen.. bizar


En toen begon onze voorstelronde, oef zenuwen!
Maar Dexter liep zijn rondjes over de markt alsof hij dagelijks voor de kar loopt (ter info: Dexter loopt misschien 2x per jaar voor de koets

Mooie foto’s gekregen van een vriendin die in het publiek stond











En voor ik het wist was het gedaan


Maar eigenlijk helemaal niet bizar hoor, ik had het gewoon kunnen weten. Dexter is helemaal niet zo’n broekschijter als zijn baasje

Mijn vriend liep er langs, voor mijn eigen rust zeg maar


Ik zit nog steeds op mijn roze wolkje, zo trots!

Een klein filmpje van de gopro nog, ik ben er uiteindelijk achter hoe het geluid werkt maar in het filmpje komt dat dus pas halverwege
