Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Gee schreef:Ik rij al meer dan 40 jaar alleen maar buiten, dus heb al veel meegemaakt. Maar wat ik enkele weken geleden meegemaakt heb, vind ik nog steeds erg bijzonder.
Met mijn huidig paard (dat ik al meer dan 10 jaar heb en door en door ken) sta ik ongeveer sinds 1,5 jaar op deze stal. Ongeveer een maand geleden had ik geen inspiratie welke route we dit keer zouden rijden en dus besloot ik eens uit te proberen wat paardlief zelf in gedachten had. Ze koos dus echt zelf de route. (ik liet bewust de teugels helemaal los op elk "kruispunt" waar ze de weg opnieuw kon kiezen.)
Groot was mijn verbazing dat ze een route koos, die wij al een paar maanden niet gereden hadden. Het is eigenlijk een winterroute, omdat het langs fietspaden loopt welke in de donkere wintermaanden verlicht zijn. Ik heb echt met een brede grijns die hele rit uitgezeten. Dat ze die route na al die maanden nog kende, terwijl wij hem daarvoor maar een paar keer gereden hadden. Dat vond ik zo bijzonder.
Anchee schreef:Wat een leuk topic!!! Pfff een aantal verhalen komen naar boven, maar ik denk dat één van de leukste/grappigste was toen ik als kindje van wat zal het zijn 10? Jaar oud in Engeland op vakantie met een groep op buitenrit ging.
Ik was altijd al behoorlijk lang en licht, maar werd dus ook altijd op kleinere pony's gezet vanwege mijn gewicht. Mijn zus en de hele groep zaten op grote ponys/kleine paarden. Ik baalde daar enorm van tot..... We gingen galloperen! Al die mensen die al goed verlichte zit hadden geleerd op hun minstens 2x zo grote paarden en mijn pony rent ze met dat 10 jarige ruitertje, wat nog niet geleerd heeft in verlichte zit te blijven zitten tijdens rengalop, zo voorbij! Mijn pony heeft iets van 5 minuten kunnen grazen aan het einde van het veld, voor de eerstvolgende persoon eindelijk bij me was. Je had de gezichten moeten zien, ik heb zo hard gelachen en was nooit meer teleurgesteld op een kleine pony te worden ingedeeld
Gee schreef:Ik rij al meer dan 40 jaar alleen maar buiten, dus heb al veel meegemaakt. Maar wat ik enkele weken geleden meegemaakt heb, vind ik nog steeds erg bijzonder.
Met mijn huidig paard (dat ik al meer dan 10 jaar heb en door en door ken) sta ik ongeveer sinds 1,5 jaar op deze stal. Ongeveer een maand geleden had ik geen inspiratie welke route we dit keer zouden rijden en dus besloot ik eens uit te proberen wat paardlief zelf in gedachten had. Ze koos dus echt zelf de route. (ik liet bewust de teugels helemaal los op elk "kruispunt" waar ze de weg opnieuw kon kiezen.)
Groot was mijn verbazing dat ze een route koos, die wij al een paar maanden niet gereden hadden. Het is eigenlijk een winterroute, omdat het langs fietspaden loopt welke in de donkere wintermaanden verlicht zijn. Ik heb echt met een brede grijns die hele rit uitgezeten. Dat ze die route na al die maanden nog kende, terwijl wij hem daarvoor maar een paar keer gereden hadden. Dat vond ik zo bijzonder.