Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-08-18 18:28

Geplaatst: 30-08-18 18:28

BMHP schreef:
Elisa2 schreef:
Ik lees een heleboel manipulatie in jouw verhaal, ook het niet te volgen..gevoel het een toneelstuk lijkt allemaal. Heb je je goed ingelezen over narcisme?

Hij kan alleen zichzelf helpen, jij bent er niet voor om zijn "leven tede redden" maar om goed voor jezelf en je kinderen te zorgen.

Het is heel erg moeilijk als je er zo in zit, en ik wens je heel veel sterkte met alles wat je doet maar kies aub voor jezelf.

Elisa wat een herkenning zoals jij het omschrijft, toneelstuk is een heel mooie omschrijving.
De manupilatie begin ik beter te begrijpen, maar alle tegenstrijdige dingen die het een toneelstuk laten lijken verwarren mij.

Ik heb TS in een PB geadviseerd tijd voorzichzelf te nemen.

Dat hij niet veranderd vind ik vaak een slechte omschrijving. Ik geloof in golfbewegingen, de betere tijden bv met medicatie en de crisis die daarop ongetwijveld gaat komen. Ik heb geen idee waar de grenzen van TS liggen behalve dat het er erg op lijkt dat die al lang overschreden zijn.

Dan komt het moment dat je moet kiezen tussen jezelf, je kinderen en je echtgenoot.
Dat kan je alleen als je de tijd krijgt om na te denken over de situatie.

Voor nu lijkt rust en afstand de eerste prioriteit.
Hulp voor TS zelf is ook iets wat nodig is, maar misschien is er iemand in haar omgeving die als klankboord/spiegel fungeert en haar weer een stukje plezier en moed kan geven.

Manipulatie is ook vreselijk verwarrend, vooral als je er middenin zit..rust en afstand lijkt mij ook het beste om alles weer helder te kunnen krijgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-08-18 09:51

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-18 09:51

Oh wat kunnen jullie het toch prachtig omschrijven (goudvis) :-)

Gisteren weer verder gesproken, het was wel een rustig gesprek op zich en we zijn overeengekomen dat we de hulpverlening wel in gaan zetten voor het "elkaar rust geven" traject, dus daar wil hij dan nu wel aan meewerken. Maar hij geeft bijvoorbeeld dan wel weer aan dat als we definitief zouden scheiden dat ik de kinderen dan maar moet opvoeden, want hij kan dat emotioneel allemaal niet aan en dan wil hij ergens opnieuw gaan beginnen. Dat heeft hij ook al een paar keer eerder gezegd. Dat vind ik zulke heftige uitspraken.

Ik heb ook nog eens nagedacht over waarom ik het zo lastig vind allemaal. Ik heb misschien het gevoel dat zijn gedrag niet zozeer voortkomt uit het feit dat hij echt een slecht mens is als wel dat hij door de stoornis geen normaal gevoelsleven heeft (maar dus wel daarom mij steeds op een bepaalde manier manipuleert). Ik heb er echter wel mee te maken en de uitkomst is evengoed dat het niet meer gaat voor mij.

Maar nu wel weer een stapje verder dus.

**Geplaatst**: 31-08-18 10:01

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 31-08-18 10:01

Met zo’n uitspraak over het opvoeden laat hij wat mij betreft wel zien dat hij niet veel om zijn kids geeft emotioneel gezien. Leuk voor je kinderen als ze dat horen. Zelf ergens opnieuw beginnen en alles achter je gewoon in de steek laten. Hoe egoïstisch wil je het hebben.

**Geplaatst**: 31-08-18 10:05

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 31-08-18 10:05

Je kunt zo’n uitspraak ook als wederom emotionele chantage zien.
“Het is jouw wil om uit elkaar te gaan en daarom jouw schuld als de kinderen mij niet meer zien”...

Sterkte Bloempje13....

Je bent een topper omdat je alles voor iedereen goed wilt regelen. Maar gun jezelf rust en je kinderen een veilige thuissituatie.

**Geplaatst**: 31-08-18 10:12

Geplaatst: 31-08-18 10:12

dit klinkt heel erg als mijn vader, mijn moeder heeft nooit de kracht gevonden bij hem weg te gaan, enerzijds omdat hij haar altijd gekleineerd heeft, anderzijds omdat ze heel erg aan het huis en de plak waar ze nu woont hangt en weg zou kwijnen op een flatje.

Maar ik heb mijn hele jeugd (en nu nog) gehoopt dat ze een keer de knoop echt door zou hakken en voor zichzelf zou kiezen.

Ik heb zelf hier ook best veel last van de invloed van mijn vader en veel ruzie en woede in huis gehad.

Mijn advies is, kies voor je kinderen en jezelf, hoe moeilijk het ook zal zijn,

**Geplaatst**: 31-08-18 10:46

Geplaatst: 31-08-18 10:46

Heb je het boek little big lies wel eens gelezen? Dat beschrijft eigenlijk heel mooi een gewelddadige relatie als de jouwe vind ik. Want je zit echt in een gewelddadige relatie waar je emotioneel mishandeld wordt. Zijn gedrag is onaanvaardbaar en dat zijn stoornis hem niet toelaat om dat niet in te zien of onder controle te krijgen is jammer, maar daarom hoef jij het niet (meer) te verdragen.

Een advies dat ik weinig geef: ga weg en zo snel mogelijk en idd, zorg dat alles op voorhand geregeld is en dat je niet alleen bent.

Het klinkt echt al heel ernstig. Je kinderen ondervinden hier nu al last van. Je zegt zelf dat hij er geen rekening mee houdt en dat jij dat dan moet kanaliseren. Ook al gaat dat dan in de praktijk niet ver, kinderen voelen dit perfect aan.

Laatst bijgewerkt door poes op 31-08-18 11:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-08-18 11:07

Geplaatst: 31-08-18 11:07

poes schreef:
He je het boek little big lies wel eens gelezen? Dat beschrijft eigenlijk heel mooi een gewelddadige relatie als de jouwe vind ik. Want je zit echt in een gewelddadige relatie waar je emotioneel mishandeld wordt. Zijn gedrag is onaanvaardbaar en dat zijn stoornis hem niet toelaat om dat niet in te zien of onder controle te krijgen is jammer, maar daarom hoef jij het niet (meer) te verdragen.

Een advies dat ik weinig geef: ga weg en zo snel mogelijk en idd, zorg dat alles op voorhand geregeld is en dat je niet alleen bent.

Het klinkt echt al heel ernstig. Je kinderen ondervinden hier nu al last van. He zegt zelf dat hij er geen rekening mee houdt en dat jij dat dan miet kanaliseren. Ook al gaat dat dan in de praktijk niet ver, kinderen voelen dit perfect aan.

Eens. Die laatste opmerking geeft eigenlijk al zoveel aan. Hoe hij is, er tegenaan kijkt en de dingen voelt. Wat zijn jullie dan waard als vrouw en kinderen? Alles draait om hem.
Het is zo herkenbaar allemaal. Ik heb ook iemand gekend die deze trekken had. Maar niet zo extreem als dit. Dit houd je toch niet vol? Altijd maar op je tenen lopen.
Ik hoop ook dat je voor jezelf kiest en voor rust, in je hoofd, in je leven en voor je kinderen.
Sterkte.

**Geplaatst**: 31-08-18 16:53

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 31-08-18 16:53

Ik herken mijn (narcistische) ex erg in wat je verteld.
Die opmerking over het opvoeden van de kinderen is ook alleen maar manipuleren. Hij weet hoogstwaarschijnlijk dat je nog zo je best doet om bij hem te blijven voor hun.
Hij weet waar hij je kan raken en hoe hij je (hoopt hij) bij zich kan houden.

Precies dit deed mijn ex ook. Weliswaar op een andere manier chanteren, een ander excuus gebruiken, maar zo’n zelfde situatie.

Trap er asjeblieft niet in, en kies voor jezelf!

**Geplaatst**: 31-08-18 22:55

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 31-08-18 22:55

Waarschijnlijk, als je bij hem weg zou gaan, gaat hij je op alle manieren dwarsliggen om de kinderen alsnog te zien en geen alimentatie te hoeven betalen en rechtszaken etc.
Maar niet bang zijn daarvoor. Als moeder zonder strafblad of andere problemen sta je ijzersterk.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen.
Hopelijk komt hij van zijn verslaving af.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-18 09:48

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-18 09:48

Nou kleine update hier. Eergisteren hebben we dus samen de mail verstuurd naar de therapeut om aan te geven dat we haar hulp willen inzetten om dus rust voor ons beiden te creeeren. Dit hadden we dus al eerder besproken. Gisteravond begon hij weer een discussie, hij wilde weten hoe het nou zat tussen ons, of er dan nog wat was. Ik heb (weer) aangegeven dat ik tijd/rust nodig heb vanwege alles wat er gebeurd was en dat dat idd zou inhouden dat we dan misschien wel een tijdje apart van elkaar zouden moeten zijn (ik zeg dit eigenlijk niet zo concreet omdat ik dus bang ben dat er drama komt), dat was ook wat we in het vorige gesprek met de therapeut besproken hadden, en ook in het gesprek dat we samen hadden vorige week en afgelopen week nog een keer. Hoe dat er dan precies uit zou zien dat wist ik ook niet en dat zouden we dan met de therapeut bespreken.

Maar het eindigde weer in dikke drama, hij is echt bang voor eenzaamheid, (en vraagt zich vervolgens af hoe het dan moet met de boodschappen en de was en wat zeggen we onze vrienden) en het werd een enorme huilbui. Ook vanochtend was hij weer heel erg emotioneel, wilde de kinderen "het" al gaan vertellen (vlak voor ze naar school gingen...) en is behoorlijk overstuur naar zijn werk gegaan. De afspraak met de therapeut is pas over 2 weken, ik heb geen idee hoe ik het thuis allemaal recht moet zien te houden voor de kinderen, heb ook de individuele hulpverlener maar weer een seintje gegeven.

Het is zo raar, afgelopen week was hij helemaal ok, vrolijk, goed te pas, geen drama, ik dacht óf het is ingedaald en het lijkt hem inderdaad ook beter zo, óf het is stilte voor de storm. Ik vind het zo raar, alle gesprekken met de hulpverleners (die dan wél echt duidelijk zijn) lijken uiteindelijk helemaal niet door te dringen, het komt steeds terug op "maar het gaat nú toch goed, waarom hou je nou niet gewoon van mij". Pfff...

(Overigens lijkt dit topic wel veel op een ander topic waarin een soortgelijk probleem speelt, alleen hier is geen sprake van een verslaving ;-)

)

**Geplaatst**: 05-09-18 09:51

Geplaatst: 05-09-18 09:51

Bloempje13 schreef:
Gisteravond begon hij weer een discussie, hij wilde weten hoe het nou zat tussen ons, of er dan nog wat was. Ik heb (weer) aangegeven dat ik tijd/rust nodig heb vanwege alles wat er gebeurd was en dat dat idd zou inhouden dat we dan misschien wel een tijdje apart van elkaar zouden moeten zijn (ik zeg dit eigenlijk niet zo concreet omdat ik dus bang ben dat er drama komt)

TS, er komt toch wel verdriet en drama. Ik zou je willen aanraden om wel direct en concreet te communiceren. Dat biedt duidelijkheid en dan ken jou achteraf niet verweten worden dat je onduidelijke boodschappen af gaf of A zei, maar B bedoelde.

**Geplaatst**: 05-09-18 09:53

Geplaatst: 05-09-18 09:53

Sterkte, het is niet gemakkelijk, vooral niet omdat je (zo lijkt het) met een persoon samenleeft die zo impulsief en manipulerend is. Het lijkt misschien alsof hij overstuur naar het werk gaat maar voor hetzelfde geld is het grotendeels gedrag om jou onder druk te zetten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-18 10:00

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-18 10:00

Klopt helemaal Goof, maar tot er een concrete oplossing is (= we wonen apart) moet ik voor mijn gevoel zien te voorkomen dat de kinderen allerlei narigheid meekrijgen in de tussentijd, want dat gaat dus nu gebeuren ben ik bang. Hij vindt het geen probleem om heel erg emotioneel te zijn bij de kinderen en dan zijn problemen met mij/de wereld te gaan bespreken...

@Bigone, dankje, waarschijnlijk is hij nu wel echt van slag, maar idd ook vaak genoeg meegemaakt dat hij na een (zeer) heftige bui gewoon meedoet aan een sportevenement. Net of ie dan ineens iemand anders is en de heftige dingen gewoon vergeet.

**Geplaatst**: 05-09-18 16:27

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 05-09-18 16:27

Als hij een tijdje goed gedrag vertoond, laat hij dan vallen dat het niet nodig is om even apart te zijn omdat het nu goed gaat?
Of dat de therapeut niet nodig is bijvoorbeeld?

**Geplaatst**: 05-09-18 18:19

Geplaatst: 05-09-18 18:19

Bloempje13 schreef:
Nou kleine update hier. Eergisteren hebben we dus samen de mail verstuurd naar de therapeut om aan te geven dat we haar hulp willen inzetten om dus rust voor ons beiden te creeeren.

Ik weet niet of dit verstandig is, misschien zijn er anderen die ook kunnen helpen hierin meer inzicht te geven.

Een therapeut die beide partners bijstaat kan conflicten geven, voor jullie maar ook de therapeut zelf.
De situatie is best wel complex, jouw belang, het belang van jouw (ex)partner, maar bv ook een belang als echtpaar en bv van de kinderen.

het lijkt mij beter dat je voor jouw problemen zelf een therapeut hebt, die wel op de hoogte is maar niet wordt belast met de belangen/problemen van jouw partner.

Dat er daarnaast gezamelijk gespreken zijn is mogelijk maar vaak wordt dit door een andere therapeut gedaan..

**Geplaatst**: 05-09-18 18:22

Geplaatst: 05-09-18 18:22

Ohhh zo herkenbaar met mij pa. Alsof je het over hem hebt. Niet letterlijk, maar wel hoe hij is. En hij is ook een narcist.
1 ding, mijn moeder is bij hem gebleven vanwege ons, en dat is echt de slechtste beslissing die ze heeft kunnen maken. Hij heeft ons kapot gemaakt, en ja, ook hij was soms wel leuk hoor. Soms. Maar hij kan ook niet alleen zijn. Schrik niet wanneer het uit gaat dat hij binnen een paar weken met een nieuwe vrouw op ee proppen komt. Ze kunnen niet alleen zijn, want dan hebben ze niemand om zich beter over te voelen, en om zichzelf over de rug van die ander beter te voelen.

Rok omhoog en rennen, er is ook een man voor jou die wel altijd lief en onvoorwaardelijk is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-18 07:11

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-18 07:11

@Johnie: ja, hij zegt ook bv als het nou 3 weken goed gaat, wil je dan wél weer... vul maar in. Het is net of er tegenover een “misser” een periode goed gedrag moet komen en dat dat alles weer opheft. Hij begrijpt niet dat het niet zo werkt en dat levert ook weer spanningen op, pfff...

@Joolien, erg heftig voor jullie, wat kan zoiets invloed op je hebben... dank voor je bericht. Hij heeft idd wel eens gezegd dat hij “dan maar zo snel mogelijk een andere relatie moest hebben”. Echt paniek als ie zich eenzaam voelt.

@bmhp: ik heb het hier over onze relatietherapeut, er is ook nog een individuele voor hem en ik zie ook nog iemand voor mezelf. De relatietherapeut is overigens zelf ook een stevige psychotherapeut waar ik vertrouwen in heb.

Het lukt me inmiddels beter om het wat afstandelijker te zien en te beseffen hoe maf het allemaal in elkaar steekt bij ons.

**Geplaatst**: 06-09-18 07:46

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 06-09-18 07:46

TS, kies alsjeblieft voor jezelf en je kinderen. Op deze manier ga jij onderdoor aan je relatie. En ik kan je uit ervaring vertellen, niets doet je als kind meer pijn dan (een van) je ouder(s) te zien breken.

Snap dat het een lastige situatie is, maar kies voor je eigen geluk en dat van je kindjes. Het klinkt egoïstisch, maar je kunt je man niet helpen, niet door bij hem te blijven in ieder geval.

**Geplaatst**: 06-09-18 09:02

Geplaatst: 06-09-18 09:02

Ik heb niet alle reacties gelezen, want ik zit momenteel op mijn werk en heb maar even een paar minuutjes pauze. Evengoed zou ik graag reageren, omdat ik in een vergelijkbare relatie hebt gezeten. 8 jaar lang, 5 jaar samen gewoond, geen kinderen. Inmiddels is het 7 jaar geleden dat die relatie op de klippen liep, en ik 'pluk' er nog steeds iedere dag de 'vruchten' van... Ik heb inmiddels zelf de diagnose ptss, door de relatie en hoe alles daarin verliep. Je past jezelf volledig aan, om uitbarstingen van je partner te voorkomen en verliest jezelf daarin. Dat is een proces dat heel langzaam en ongemerkt gaat, als een kikker in een pan op een vuurtje. En terugdraaien van dat proces gaat zo mogelijk nog langzamer. Reken er maar op dat je een jaar of meer nodig zult hebben, zonder hem, om je weer helemaal jezelf te kunnen voelen. Het is dus belangrijk om nu alvast te weten waar je naartoe wilt. Wil je met hem samen blijven? Of wil je erachter komen of je zonder hem verder kunt? In hoeverre is hij bereid om dingen op te offeren voor jou, zoals jij eigenlijk jezelf en je eigen wezen volledig hebt opgeofferd voor hem?

Dit zijn vragen waar voor ieder persoon en iedere situatie het antwoord anders is. Wat ik zelf altijd meeneem om tot een antwoord te komen is vooral de vraag in hoeverre de relatie gelijkwaardig kan worden. Dat je er even uit moet staan buiten kijf, maar wat gaat hij met die tijd doen? Hij gaat zich voelen alsof hij de controle op de situatie verliest, maar wat doet hij daarmee? Gaat hij praten met de therapeut en aan zichzelf werken, of gaat hij druk op jou zetten zodat hij zelf het gevoel van controle weer terug krijgt? Ik denk dat als je dat antwoord weet, dat het je kan helpen om de belangrijkste vraag te beantwoorden: kun je bij hem blijven, of wordt dat de ondergang van jouw eigenste zelf?

**Geplaatst**: 06-09-18 09:25

Geplaatst: 06-09-18 09:25

Het enige wat ik kan zeggen is wegwezen daar.

Ik heb hier helaas ook ervaring mee. Mijn ex was precies zoals jij beschrijft. Het was ook altijd mijn schuld, ik zou volgens hem borderline hebben en nog veel meer. En ik geloofde hem. Het zou inderdaad wel aan mij liggen. Uiteindelijk klopte er helemaal niets van en was het voor hem makkelijker om te doen alsof ik gek was, dan dat er met hemzelf iets aan de hand zou zijn. Uiteraard deed hij na een woedeuitbarsting poeslief en was het helemaal niet erg dat ik borderline had en geestelijk helemaal niet oké was, want hij hield van mij zoals ik was en daarbij had hij er al ervaring mee, want zijn ex was precies zo. Grote kul allemaal natuurlijk.

Gelukkig hadden we geen kinderen en waren we niet getrouwd, maar ik had het gevoel niet weg te kunnen en was tot staat me er maar bij neer te leggen dat ik de rest van mijn leven met deze man samen moest zijn. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en weg gegaan. En wat een opluchting was dat. Er bleek uiteindelijk helemaal geen borderline oid bij mij aan de orde te zijn natuurlijk, dat had hij gewoon bedacht.

Ik werd door hem zo in een hoekje geduwd, zo gevormd, dat ik eigenlijk helemaal mezelf niet meer was. Toen ik eindelijk echt bij hem weg was voelde het zo fijn. Ik kon weer zelf dingen bepalen, er was niemand die de hele tijd oordeelde.

Helaas heb ook ik nog steeds last van deze relatie. Toen ik een relatie kreeg met mijn huidige vriend wist ik helemaal niet hoe het hoorde om een normale relatie te hebben en ik cijfer mezelf nog steeds heel snel weg. Ook bij mij is ptss gediagnosticeerd.

Je kunt inderdaad een pauze inlassen, maar na jouw verhaal te lezen weet ik eigenlijk voor 99% zeker dat er niets gaat veranderen daarna. Hij zal waarschijnlijk eerst weer poeslief doen en heel erg doen alsof hij is veranderd, dat hij jou nodig heeft en dat hij het licht heeft gezien. Maar langzaam maar zeker gaat alles terug naar hoe het was en neemt hij steeds weer iets meer de controle over jou over zonder dat je dat in het begin doorhebt.

**Geplaatst**: 06-09-18 10:28

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 06-09-18 10:28

Over veranderen. De hoop op verandering bij een narcist is als hopen dat de lucht ooit een keer paars wordt met gouden stippen. Maw, dat gaat niet gebeuren...

**Geplaatst**: 06-09-18 10:43

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst: 06-09-18 10:43

Joolien dat klopt.
Veranderen gaat een narcist niet.

Ts kan je niet nu al apart gaan wonen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-18 18:33

Re: Partner met psychische problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-18 18:33

Nou ik ga wel zsm kijken wat de opties zijn. Liep vanochtend ook weer uit de hand. Stond ie bij mn jongste te janken omdat ie sentimenteel werd van n liedje. Heb ingegrepen en gezegd dat ie dit niet mag doen. Komt niet over, of ik wel weet hoe hij zich voelt? En ik moest t huis maar uit etc etc. Ik kan dan niet terug losgaan want mn jongste was er ook nog bij, helemaal overstuur. Heb me dus met haar bezig gehouden, zo sneu. Dit kan echt zo niet. Therapeut ingelicht dat ie zich zo gedraagt.

Het tijdelijke aspect van uit elkaar gaan was meer om voor mezelf de stap wat makkelijker te maken, met minder drama, maar dat gaat idd toch niet lukken. Inmiddels ben ik er ook echt van overtuigd dat het echt niet goed komt en is terug bij elkaar komen geen optie meer.

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, pfff wat kun je toch tegenkomen in je leven zeg...

**Geplaatst**: 06-09-18 18:42

Geplaatst: 06-09-18 18:42

Bloempje13 schreef:
Nou ik ga wel zsm kijken wat de opties zijn. Liep vanochtend ook weer uit de hand. Stond ie bij mn jongste te janken omdat ie sentimenteel werd van n liedje. Heb ingegrepen en gezegd dat ie dit niet mag doen. Komt niet over, of ik wel weet hoe hij zich voelt? En ik moest t huis maar uit etc etc. Ik kan dan niet terug losgaan want mn jongste was er ook nog bij, helemaal overstuur. Heb me dus met haar bezig gehouden, zo sneu. Dit kan echt zo niet. Therapeut ingelicht dat ie zich zo gedraagt.

Het tijdelijke aspect van uit elkaar gaan was meer om voor mezelf de stap wat makkelijker te maken, met minder drama, maar dat gaat idd toch niet lukken. Inmiddels ben ik er ook echt van overtuigd dat het echt niet goed komt en is terug bij elkaar komen geen optie meer.

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen, pfff wat kun je toch tegenkomen in je leven zeg...

ik hoop dat je vandaag een beetje steun vind.

Het is een antwoord dat je vind, geef jezelf ruimte dit zijn dingen die liggen niet in jouw macht.
Ik kwam er achteraf achter dat de ruimte die ik gaf werd gebruikt tegen mij.
Een makkelijke weg is er niet, wel een die duidelijker wordt.
te lang blijven hangen maakt dingen niet duidelijk.

**Geplaatst**: 06-09-18 18:55

Geplaatst: 06-09-18 18:55

En waarom moet jij weg uit het huis?? Ik zou zeggen tegen hem dat hij maar een andere plek moet zoeken, in ieder geval voorlopig. Kinderen krijgen er al genoeg van mee en dan is het raadzamer dat ze in ieder geval in hun eigen omgeving met eigen spullen blijven. Contact met therapeut opnemen dat het over en uit is, laat hij/zij hem er maar van overtuigen dat het beter is dat hij er uit gaat.

En ik weet niet hoeveel je naaste familie en vrienden weten maar het is wel handig dat ze het verhaal als eerste van jou horen.