pol013 schreef:aguamenti: Dan ga je er van uit dat het paard het niet fijn vind om te presteren.
En als je paard dat nou leuk vind? Of zich daar goed van blijft voelen. Het hem mentaal stimileert.
Dan zie ik er geen meerwaarde van in om zijn leven onnodig saai te maken. En alleen buitenritjes zijn saai ja.
Ik had namelijk ook dat plaatje voor ogen. Paard altijd hard voor mij gewerkt vanaf 3 jaar. Werd 20. Hebben ze aan huis kunnen zetten. Staan 24/7 buiten, kunnen zo het erf af het bos in. De opvolging stond klaar. Klaar voor zijn pensioen.
Maar daar denkt mijn paard dus anders over. Ten eerste is er geen sprake van aftakeling. Sterker nog, hij is nog beter geworden de afgelopen 2 jaar. Ten 2e geeft hij duidelijk aan er nog graag normaal bij te willen horen. Gaat nog net zo graag aan het werk en is bij alle weer, alle ondergronden en alle trainings intsiteiten even stabiel en goed. Wat ik ook met hem uitvreet (binnen het redelijke van zijn trainingsniveau) hij voelt zich de volgende dag kip lekker.
Dus neem ik die voor ons plezier af en toe nog mee naar een crossje of een dressuurwedstrijd. Geen pensioen tot hij daar zelf klaar voor is.
Je hebt inderdaad gelijk, dat bedoel ik inderdaad ook. Vandaar dat ik zei dat het per paard verschilt wanneer dat punt bereikt is. Zolang je aan je paard merkt dat hij er nog van geniet en het nog aankan is dat punt niet bereikt, maar zodra je merkt dat hij er niet meer zo van geniet denk ik dat je hem daarin ook in zijn waarde moet laten.