Bokt.nl

goldenarrow schreef:

Dat is denk ik deels te verklaren omdat er zoveel plekken zijn waar je gratis kan komen, bijvoorbeeld omdat je de eigenaar er veel mee helpt. En dat hoeven echt niet altijd knollen te zijn waar je nog net een stapritje mee kan maken In mijn ervaring is dat vaak bij mensen met meerdere paarden die zelf niet rijden en/of de paarden niet de aandacht kunnen geven die ze zouden moeten krijgen. En die zijn dan heel blij dat er iemand is die kan helpen.

Sterker nog: ik heb nu bij 4 verschillende personen gereden waarbij ik er bij 3 geen bijdrage hoefde te leveren en ook geen klusjes hoefde te doen, en 1 waarbij ik zowel een bijdrage leverde als klusjes moest doen En die eerste 3 waren alledrie mensen met meerdere paarden, die zelf niet/nauwelijks rijden en die wel de paarden wat extra aandacht gunnen. Eigenlijk wel interessant om zo over na te denken, ben benieuwd of er meer mensen zijn die die ervaring hebben. Overigens doe ik vaak wel gewoon de klusjes erbij hoor, is voor mij net zo goed ontspanning als het rijden.

kimkraakman schreef:

Hier mijn ervaringen als bijrijder:

Zelf heb ik jaren paarden verzorgd. Begon toen ik een jaar of 13 was met 3 paardjes (oude kwpn-er, ijslander en shetlander) waar ik een paar keer per week te vinden was. Hoefde niks te betalen, want ze waren al blij dat de paardjes wat aandacht en verzorging kregen. Toen ik terugkwam van een vakantie waren ze helaas in één keer verkocht.. (slechte communicatie geloof ik )

Een paar maanden later was mijn lievelingspaard (Amigo) van de manege, waar ik toen nog reed, verkocht aan iemand (verhaal apart, maar long, long story) die vroeg of ik Amigo wilde verzorgen. Dit heb ik bijna 6 jaar met veel plezier gedaan en mocht haar dan ook als eigen paard beschouwen. Ik reed graag met haar in de duinen die om de hoek waren of in de bak. Regelmatig hadden we privélessen. Ik betaalde de hoefsmid, (kracht)voer, lessen en alle andere benodigdheden (zoals dekens, nieuw tuig enzo) uit vrije wil, omdat ik vond dat dat het minste was wat ik kon doen en ik volledige vrijheid kreeg in alles wat ik wilde doen (omdat ik haar als eigen paard mocht beschouwen, maar overlegde wel altijd alles )
Helaas kon de eigenares haar toen door een financiële tegenvaller niet meer houden en kon ik haar niet betalen (student) en daarnaast een gebrek aan tijd had doordat ik door de weeks in Leeuwarden woonde voor mijn studie en heel het weekend werkte.
Ook helaas niet zulke goede ervaringen met de mensen waarbij Amigo stond.. Boos, schreeuwend aan de telefoon als er iets niet goed was (ja, oke, ze had een burn out), waar ik als jong, verlegen meisje nogal bang van werd. Ook kreeg ik van hun op een niet zo leuke manier van hun te horen dat de eigenares Amigo niet meer kon houden ("Ja je paardje gaat weg he.." Ik hoor het ze nog zo zeggen..), terwijl de eigenares dat zelf persoonlijk aan me wilde vertellen. Uiteindelijk hebben die mensen Amigo overgenomen (wel fijn voor Amigo dat ze niet meer verhuist hoefde te worden), maar nog ruim voordat Amigo van hun was, waren ze al volop opzoek naar een nieuwe verzorger.. Duidelijk was toen wel voor mij dat ik Amigo niet meer zou verzorgen.
Toen ik mijn spullen kwam ophalen (samen met mijn vader, durfde niet meer alleen daar te komen) was mijn kast dicht getapet en half leeggehaald. Veel van mijn spullen vond ik in de kast terug van hun dochter, slotjes waren opengeknipt, een deel vond ik boven de stallen en een deel heb ik nooit meer teruggevonden..
Blij dat ik daar nooit meer hoefde te komen (durfde ook niet meer), maar ik mis Amigo nog steeds..

Paar jaar later werd ik in dezelfde periode door twee bekenden gevraagd hun paarden te verzorgen. Eentje, een super leuke, jonge Appaloosa ruin waar ik een leuke band mee kreeg, de ander een enorme Shagya-arabier merrie van ongeveer 1.80, die onwijs sterk was en waarmee ik helaas een minder goede band mee kreeg.
Met de Appaloosa mocht ik ook altijd de duinen in en had ik om de week privéles. Ik betaalde de privélessen zelf en daarnaast betaalde ik een bijdrage in de kosten. We hadden afgesproken dat ik de hoefsmid zou betalen, maar gelijk de eerste keer dat ik zou betalen, waren er extra dingen gedaan, zoals rondom bekappen en zooltjes, terwijl hij daarvoor alleen voor (of achter) ijzers had Toen de eigenares zwanger werd, vroeg ze of ik wat extra wilde komen. Ik ging toen nog ongeveer 2x per week naar Leeuwarden om lessen te volgen, dus helemaal haar paard verzorgen redde ik niet. Daar ging ze wel van uit en daarnaast wilde ze dat ik meer zou gaan betalen, wat ik als 'arme student' niet kon.. Dus helaas betekende dit voor ons dat ik met haar paard zou stoppen..
Met de andere merrie die ik nog verzorgde had ik regelmatig les van de eigenaresse zelf en hoefde ik geen bijdrage te betalen omdat ze al blij was dat ik haar paard verzorgde, beweging gaf en uitmestte. Het verzorgen van de merrie stopte abrupt toen ze van de één op de andere dag verhuist was naar een andere stal (die te ver weg was voor mij) en ik er pas later die avond van op de hoogte werd gebracht, want het was een unieke kans, dus ze had het besloten en meteen uitgevoerd.

Het is alweer ruim 3 jaar geleden dat ik voor het laatst een paard verzorgde, maar je begrijpt vast ook dat ik er even geen zin meer in had, want door deze laatste twee ervaringen begon ik me meer een hulpje te voelen;)
Nu nog druk bezig met afstuderen, dus vind het wel prima zo! Toch mis ik het verzorgen en rijden wel (vooral met dit prachtige weer mis ik echt de heerlijke ritjes in de avond/ochtend door de duinen). Maar wie weet komt er straks weer een leuk paardje op mijn pad

Anoniem schreef:

Wat was voor jullie de doorslaggevende factor om het toch wel te proberen?

Marsu schreef:

Ik ben hier weer terug, maar nu met een kwestie waarvan ik even niet weet wat ik er mee moet.

Eind vorig jaar op zoek gegaan naar een nieuwe bijrijder. Toen geen geschikte kandidaat gevonden. (Geen bijdrage willen betalen of bij kennismaking al niet op komen dagen) .

Nu werd ik vorige maand via Facebook benaderd door iemand die mijn oude advertentie had zien staan.
Via app uitgebreid gesproken. Vergoeding geen probleem en klonk goed. Dus uitgenodigd.

Rijden ging redelijk. Vroeg niet veel aan mijn paard, maar reed verder vriendelijk. Afgesproken het een maand te proberen.

Ze is nu een aantal keer geweest. Komt netjes, ik hoor positieve verhalen van stalgenoten. Maar de betaling blijft uit....

Rekeningnummer ruim op tijd doorgegeven. Vorige week een reminder gedaan. Oh ja druk gehad, zal het snel overmaken. Paar dagen geleden nog een reminder, weer excuses. Maar de belofte dat ik het volgende week heb.

Het gaat niet om een wereldbedrag, ze komt 1x per week en ik zou van het geld nog een les voor haar betalen, maar ik word hier erg ongemakkelijk van.

Wat vinden jullie?

joyce B schreef:

Waarom viel het je tegen?
.

Golden_Angel schreef:

Even waarschuwing naar alle dames hier die meelezen en kletsen maar opzoek zijn naar een paard of pony... We hebben het een paar maand terug gehad over meneer Erwin en Bert en Robert die je een bericht stuurt met het verhaal

Ik heb paarden je mag bij mij inwonen en dan mag je ze verzorgen..
En die ook met vakanties en weekendjes weg paait. Die meneer is nu weer actief onder de naam Martijn. (Alle accounts elke keer woonachtig in Lichtenvoorde)

Werd behoorlijk kwaad toen ik hem erop aansprak want ik kreeg weer hey zelfde bericht dat ik ook mee mocht op vakantie als dank etc.

Heb marktplaats mail gedaan dat het nu wel een keer klaar is.. (heb al vaker contact gehad met mp) Anders ga ik kijken of ik op een manier aangifte kan doen.

Iig trap nooit in zo iets! Iets wat te mooi lijkt is vaak ook te mooi