Amado schreef:Hahah dat vermommen is wel leuk bedacht. Ik heb inmiddels ruim een jaar een geweldige verzorgster voor mijn nu 3-jarige pony. Maar zo nu en dan kom ik ook wel in aangekondigd langs hoor. Al weet ik dat het tussen hun super goed gaat en ze altijd eerlijk tegen me is!!
Voor ik mijn eigen pony kreeg bijna 3 jaar terug heb ik ook nog wat mee gemaakt met mijn lease pony toen der tijd.
Ik leerde B (even een afkorting) in uhhh oktober 2013 kennen, toen heb ik dr even verzorgd maar uiteindelijk weer moeten stoppen. Op 4 januari 2015 begon ik weer, maar dan dus leasen en ook rijden.
Van de eigenaar mocht ik eigenlijk niks anders dan dressuur rijden.
Het dressuur rijden liet ik maar een beetje slingeren en begon met vrijheidsdressuur, daarin zijn we eigenlijk samen in opgegroeid.
Ik had niet echt last van haar eigenaar en alles zat gewoon goed tussen ons. Soms gingen we er samen een keertje op uit.
In juli vertelde mijn moeder dat ik een eigen shetje mocht, ik zou B gewoon blijven verzorgen want ik wilde voor geen goud stoppen. Ik vertelde het de eigenaar van B (ik noem haar hier even J) want ik wilde de shet dan graag daar op de boerderij hebben waar B ook gestald stond.
Toen begon het eigenlijk een beetje, ze bood aan om B voor 150,00 (dus al het stalgeld) te leasen voor 4 dagen in de week en soms 5. Dán zou ik wel met haar mogen springen en buitenritjes maken. En eventueel na een tijd zouden we haar dan over mogen nemen (hierdoor kreeg ik al een beetje een naar gevoel) Nouja, wij vonden dit een beetje teveel geld en deden het niet. Ze had immers beloofd Bambi ook nooit te verkopen.
Op 27 oktober 2015 was toch wel de ergste dag van mijn leven zonder te overdrijven.
In de avond kreeg ik via via screenshots van een paard dat te koop stond met de vraag of het B was. Ik hoefde het niet eens te lezen want bij de eerste foto zag ik het meteen. Ik was zo overstuur, 2 uur lang alleen maar liggen huilen in bed en toen huilend naar beneden gegaan om het mijn moeder te vertellen. Die heeft meteen J gebeld, die zei dat ze alleen wilde weten of er interesse zou zijn. Maar ik geloofde dat niet..
Sinds dien elke dag dat ik daar kwam moest ik huilen, soms was het zo erg dat als ze naar me hinnikte en me aan keek van: yay je bent er weer, dat ik weer omdraaide en huilend weer naar huis fietste.
Op de avond van 25 november had mijn moeder een gesprek met J via de app om in december per week te gaan betalen omdat ze er heel onduidelijk in was wanneer B nou weg zou gaan, want ja inderdaad, ze was verkocht. Nou dit wilde ze dus totaal niet en uiteindelijk werd ze heel erg boos. Toen heeft ze gezegd tegen mij: morgen ochtend wordt ze opgehaald, je kunt en mag geen afscheid nemen en dankzij je moeder mag je haar nooit meer zien.
Dit was natuurlijk niet zo, maar ze heeft mijn moeder in die tijd helemaal zwart gemaakt naar mij toe
Dit dus eigenlijk in het kort
Wat een vervelend verhaal... Erg jammer dat het zo moest lopen.
(Je hebt trouwens wel 1x de volle naam neergezet van B.)