Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Maddoxx schreef:Hey bokkers,
Ik ben nu al een lange tijd aan het sparen voor een eigen paard, maar vind het lastig om te bepalen wanneer ik nu écht genoeg gespaard heb, met andere woorden wanneer ik écht voorbereid ben.
Daarom vroeg ik mij af of er nog andere dingen zijn die jullie als nu paardeneigenaren graag hadden geweten of voorbereid voordat jullie een paard kochten. Dit mag uiteraard ook met de financiële kant te maken hebben.
Brand los!
XRuby_SymmyX schreef:Toen ik 11 was kreeg ik voor het eerst een pony. Dat was aan huis waarbij ik alleen maar de lusten had. De relatie tussen mijn vader en zijn vriendin ging uit. Mijn vader verliet het huis. Ik heb daarna paarden voor anderen gereden en een leasepony op een westernstal gehad. Daarna ben ik vanaf mijn 21e gestopt met de paarden. Ik kreeg kinderen, een huishouding en ik studeerde nog en ik moest en zou eerst mijn rijbewijs halen. Ook was ik in 6 jaar tijd 5 keer verhuisd. Veel heftige dingen met mijn ex meegemaakt dus gekozen om als alleenstaande moeder verder te gaan. Omdat het toch zo kriebelde ben ik met mijn 29e op de manege 5 mn van mij vandaan een paard voor iemand gaan verzorgen. Ze was daarna van stal veranderd dus dat betekende einde verzorgen. Ik sprak steeds met iemand die ook hetzelfde paard had verzorgd dat we toch wel een eigen paardje wouden. Zij was een stuk jonger dan ik dus deed ze het samen met haar moeder wat uit ervaring echt wel scheelde. Mijn ouders zijn al overleden. Ik gunde het haar maar ik was wel erg jaloers toen ze eenmaal haar paardje had. Ik zocht naar een andere oplossing en vond ook dat ik 3 dingen moest hebben:
1. Stoppen met roken
2. Vaste uren baan
3. Mijn rijbewijs
Ik had alledrie behaald. Ik koos voor een tussenstap oftewel een leasepony via ponylease. Vanuit een half uur verder had ik haar op mijn stal geplaatst. De stalling kost bij ons all in €385+33 voor het land. Omdat het een leasepony was hoefde ik geen zadel, hoofdstel, paard aan te schaffen of een hoefsmid, wormenkuur of dierarts te betalen. Ik kreeg ook 1 keer per maand les. Al gauw had ik wel wat verzorgmeisjes en ook wat bijrijdsters die mee betaalde. 3 maanden was de proeftijd en daarna maandelijks opzegbaar. Verder mocht ik staan en gaan met die pony waar ik heen wou, weg met de trailer enz. De klik was er niet echt (uit de z wedstrijdbak elk rondje eruit lopen en met zijn kont de bosjes ingaan en hem er niet meer uit krijgen, in de galop op buitenrit als hij geen zin meer had op de plaats gaan springen zodat je er wel af viel, het was ook nooit mijn keuze geweest kwa type pony maar ik had er maar 2 om uit te kiezen en er viel gewoon niet mee te werken) het plezier werd een verplichting en uiteindelijk heb ik haar een jaar geleased. Ik werd ook erg aangekeken omdat het niet mijn eigen pony was. Uiteindelijk toch op zoek gegaan naar mijn eigen pony. 8 paardjes bekeken en mijn paardenkind (ja het voelt als een 3e kind) zat er tussen. Van 1 bijrijdster moest ik afscheid nemen en ik had weer een nieuwe die officieel nog moet beginnen en ik had een hele leuk die mee is gekomen van mijn vorige pony. Ik had ook dezelfde box gehouden. Ook heb ik een vriend nu 6 maanden die mij financieel ook steunt en ook mee was op paardenzoektocht. Ik ben ook al op trainingskamp gegaan naar paard & ruiter instructieweek. Het is een tijdrovende sport waar veel geld in zit en waarbij allerlei onverwachtse dingen kunnen gebeuren maar je hebt wel een maatje voor het leven waar je super trots op mag zijn en heerlijk van kan genieten. Ik raad zo een instructieweek ook zeker aan als je je paardje hebt. Je leert ontzettend veel en krijgt er ook een veel betere band door.
Suzanne F. schreef:Dat paarden zo snel iets kunnen gaan mankeren. En dat er zoveel verschillende soorten dingen zijn die paarden kunnen mankeren. En dat veeartsen en klinieken zoveel geld kosten.
anjali schreef:XRuby_SymmyX schreef:Toen ik 11 was kreeg ik voor het eerst een pony. Dat was aan huis waarbij ik alleen maar de lusten had. De relatie tussen mijn vader en zijn vriendin ging uit. Mijn vader verliet het huis. Ik heb daarna paarden voor anderen gereden en een leasepony op een westernstal gehad. Daarna ben ik vanaf mijn 21e gestopt met de paarden. Ik kreeg kinderen, een huishouding en ik studeerde nog en ik moest en zou eerst mijn rijbewijs halen. Ook was ik in 6 jaar tijd 5 keer verhuisd. Veel heftige dingen met mijn ex meegemaakt dus gekozen om als alleenstaande moeder verder te gaan. Omdat het toch zo kriebelde ben ik met mijn 29e op de manege 5 mn van mij vandaan een paard voor iemand gaan verzorgen. Ze was daarna van stal veranderd dus dat betekende einde verzorgen. Ik sprak steeds met iemand die ook hetzelfde paard had verzorgd dat we toch wel een eigen paardje wouden. Zij was een stuk jonger dan ik dus deed ze het samen met haar moeder wat uit ervaring echt wel scheelde. Mijn ouders zijn al overleden. Ik gunde het haar maar ik was wel erg jaloers toen ze eenmaal haar paardje had. Ik zocht naar een andere oplossing en vond ook dat ik 3 dingen moest hebben:
1. Stoppen met roken
2. Vaste uren baan
3. Mijn rijbewijs
Ik had alledrie behaald. Ik koos voor een tussenstap oftewel een leasepony via ponylease. Vanuit een half uur verder had ik haar op mijn stal geplaatst. De stalling kost bij ons all in €385+33 voor het land. Omdat het een leasepony was hoefde ik geen zadel, hoofdstel, paard aan te schaffen of een hoefsmid, wormenkuur of dierarts te betalen. Ik kreeg ook 1 keer per maand les. Al gauw had ik wel wat verzorgmeisjes en ook wat bijrijdsters die mee betaalde. 3 maanden was de proeftijd en daarna maandelijks opzegbaar. Verder mocht ik staan en gaan met die pony waar ik heen wou, weg met de trailer enz. De klik was er niet echt (uit de z wedstrijdbak elk rondje eruit lopen en met zijn kont de bosjes ingaan en hem er niet meer uit krijgen, in de galop op buitenrit als hij geen zin meer had op de plaats gaan springen zodat je er wel af viel, het was ook nooit mijn keuze geweest kwa type pony maar ik had er maar 2 om uit te kiezen en er viel gewoon niet mee te werken) het plezier werd een verplichting en uiteindelijk heb ik haar een jaar geleased. Ik werd ook erg aangekeken omdat het niet mijn eigen pony was. Uiteindelijk toch op zoek gegaan naar mijn eigen pony. 8 paardjes bekeken en mijn paardenkind (ja het voelt als een 3e kind) zat er tussen. Van 1 bijrijdster moest ik afscheid nemen en ik had weer een nieuwe die officieel nog moet beginnen en ik had een hele leuk die mee is gekomen van mijn vorige pony. Ik had ook dezelfde box gehouden. Ook heb ik een vriend nu 6 maanden die mij financieel ook steunt en ook mee was op paardenzoektocht. Ik ben ook al op trainingskamp gegaan naar paard & ruiter instructieweek. Het is een tijdrovende sport waar veel geld in zit en waarbij allerlei onverwachtse dingen kunnen gebeuren maar je hebt wel een maatje voor het leven waar je super trots op mag zijn en heerlijk van kan genieten. Ik raad zo een instructieweek ook zeker aan als je je paardje hebt. Je leert ontzettend veel en krijgt er ook een veel betere band door.
Dit is een heel realistisch verhaal. Maar die stalling is wel heel duur zeg.
Ghostattack schreef:Dat het enorm frustrerend kan zijn als je paard niet 100% gezond is en je soms echt met je handen in het haar zit, omdat je echt niet meer weet wat te doen Dat brengt enorm veel stress met zich mee, maar ook onzekerheid.Suzanne F. schreef:Dat paarden zo snel iets kunnen gaan mankeren. En dat er zoveel verschillende soorten dingen zijn die paarden kunnen mankeren. En dat veeartsen en klinieken zoveel geld kosten.
Dit dus..