Graag had ik iets met jullie gedeeld, gaande over mijn relatie die ik heb. Ik heb een relatie met een fijne jongen, hij is twee jaar ouder dan ik. We hebben nu ongeveer 1 jaar en een half een relatie. Ik studeer nog, hij werkt. We wonen allebei nog thuis en we hebben beide het paardenvirus en dat is wel erg leuk!
Ik heb momenteel een druk leven. Ik ga voltijds naar school, train mijn paard voor wedstrijd, ga babysitten, geef paardijles (ong 7u per week). Mijn dagen zijn echt goed gevuld. Dag in dag uit. Daar ben ik blij om, ik ben geen stilzitter. Ik vind het fijn als mijn agenda vol staat maar dat houdt wel in dat ik het fijn vindt om af en toe niks te doen in mijn eentje. Gewoon even alleen zijn en genieten. Oh, ik vind het dan zo fijn om echt mijn eigen ding te doen. Daarnaast ben ik een zelfstandige persoon, die goed haar plan kan trekken en niet zo veel nood heeft aan steun/bemoeienis van andere personen. Ik doe graag mijn eigen ding en ben daar tevreden mee.
Dan nu.. Waar ik wat tegenaan loop in mijn relatie. Tjah, het is niet echt tegen aan lopen. Eerder mezelf afvragen of het wel ‘normaal’ is? En of andere bokkers zich hier ook in herkennen?
Het gaat om het volgende: ik krijg er niet echt juist geformuleerd dus ik geef een aantal voorbeelden in de hoop dat jullie het zo een beetje begrijpen:
- als ik tv aan het kijken en hij belt mij, voel ik gelijk lichte irritatie opkomen. Grr, laat me gewoon rustig tv kijken, nu dat ik dat eens kan. Meestal neem ik dan niet op en bel ik hem terug voor dat ik ga slapen.
- Als we aan het telefoneren zijn en het einde van het gesprek nadert zegt hij meestal ‘ik mis je’ en ‘je t’aime of ik zie je doodgraag’. En ik zeg dan ook wel tegen hem ‘ik mis jou ook.’ Maar als ik echt eerlijk ben, zeg ik dat meer omdat hij dat verwacht van mij. Het voelt bijna ‘verkeerd’ aan om tegen hem te zeggen dat ik hem mis want ik mis hem eigenlijk helemaal niet. Ik vind mijn dagen alleen goed zo. Daarnaast vind ik het zo geforceerd overkomen om elke keer na het bellen ‘ik zie je graag’ te zeggen.. Voor mij is dat niet nodig. ‘Daag, tot morgen’ is voor mij wel genoeg.
- Ik slaap heel graag alleen. Heel het (tweepersoons)bed voor mij alleen en niemand waar ik rekening mee hoef te houden in de ochtend. Geen gevecht met het deken, geen frustratie omdat hij mij bijna uit bed duwt, geen klef gedoe voor het slapen..
- Ik heb ook een kat en ik vind het helemaal geweldig als die bij mij in bed ligt. Lekker knus, met mijn hand op zijn buikje in slaap vallen. Heerlijk. Mijn vriend is jammer genoeg allergisch aan katten en vind het dus absoluut niet leuk als ik de kat in mijn bed laat slapen. Ja, het is mijn bed. Mijn bed, mijn regels. Ik vind het moeilijk om hierin rekening met hem te houden, want dat die kat in mijn bed slaapt is mijn ding, iets wat ik leuk vindt en daar heeft hij zich maar aan te passen (hij heeft overigens wel een puffer op het nachtkastje voor als hij een allergische aanval zou krijgen)
- In het weekend geef ik vast privéles en het komt wel eens voor dat hij dan mee moet komen kwestie van organisatie. Maar oh wat vind ik dat verschrikkelijk. Terwijl ik les sta te geven, zit hij op zijn mobiel te tokkelen of loopt hij wat doelloos door de stallen. Ik kan me daar verschrikkelijk aan ergeren. Wat dan precies? Het feit dat hij op mij staat te wachten? Het gevoel dat ik iets nuttig aan het doen ben en hij niet? Of omdat hij dan op mijn vingers staat te kijken? Ik zou liever hebben dat hij er dan niet bij is en dat ik gewoon mijn ding kan doen zonder dat ik schuldgevoelens krijg.
We zien elkaar enkel in het weekend en heel eerlijk? Ik vind dat harstikke goed zo. Voor mij mag er soms wel een weekje tussen zitten. Ik geniet volop van mijn (drukke) week en stiekem kijk ik er soms wel een beetje tegenop om het weekend te starten samen met hem. Als ik nog maar denk dat hij zaterdagavond zou komen, dan voel ik toch wat wrang in mijn lichaam. Misschien omdat ik dan rekening moet houden met iemand? Of omdat ik dan niet meer kan doen waar ik zin in heb? Het is vaak een tegenstrijdigheid in mijn hoofd. Maar als hij er dan eenmaal is, dan hebben we een super fijn weekend samen. Echt waar. Dan doen we de leukste dingen samen! We gaan regelmatig samen op wandel met mijn paard. Ik kan zo hard met hem lachen en we passen ook wel goed samen. Hij is een beetje mijn rots in de branding op moeilijke momenten, geeft mij vaak goede raad en kan wel voor rust zorgen in mijn hoofd. Samen met de vriendengroep beleven we gezellige momenten die ik voor geen goud zou willen missen. En soms kijk ik naar hem en denk ik.. potverdekkie wat een lekker stuk en die is lekker van mij!
We krijgen als koppel vaak de opmerking uit naaste omgeving dat we een 'abnormale' relatie hebben. Bijvoorbeeld als er een feestje is, moet ik regelmatig afzeggen omdat ik wedstrijd heb de dag erna of omdat ik moet babysitten, studeren, ... en dan gaat hij wel gewoon naar het feestje. Ik vind dat dat moet kunnen. Geen melig klefgedoe voor mij. Ieder moet zijn eigen ding kunnen doen zonder dat daar een heel drama van gemaakt moet worden. We kunnen eigenlijk heel goed zonder elkaar zeg maar (hij iets minder goed dan ik). Ik hoef tijdens een etentje of tijdens een feestje niet de hele tijd rond zijn nek te hangen, ik hoef niet elke dag met hem aan de lijn te hangen, ik hoef niet te weten wat hij op een dag gedaan heeft (want dat is meestal toch hetzelfde).. Andere vinden dit blijkbaar niet normaal.. Ik weet niet.. De relatie die ik nu heb is qua vrijheid en eerlijkheid ontzettend puur en fijn. Ik zou niet anders willen. Opzich kan het me niet echt schelen wat andere hierover vinden maar omdat ik zo vaak die opmerkingen krijg, begin ik er nu toch wel over te twijfelen.
Oh, en voor dat ik heel bokt over me heen krijg dat ik egoïstisch zou zijn, … Ik heb niet echt het gevoel dat ik egoïstisch ben maar dat ik gewoon vrede heb met mezelf en dat ik graag van rustige momomenten alleen geniet. Ik denk dat ik gewoon een persoon ben met veel autonomie, die tijd en ruimte voor zichzelf nodig heeft.
Ik vraag me af of andere bokkers zich hier misschien ook in herkennen? Moesten er nog vragen/opmerkingen zijn, graag opbouwend dan!
Liefs,
PerleB