Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-18 16:13

Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-18 16:13

... en ik begin te denken dat ik daardoor hele leuke dingen misloop in het leven.

Ik ben altijd al wel serieus geweest, maar het lijkt me de jaren wel steeds erger te worden. Rond mijn 22ste is er Asperger vastgesteld, in die periode ook een depressie doorgemaakt. Uiteindelijk in 2013 afgestudeerd en in 2014 gaan werken. Eind 2015 in een burnout terecht gekomen. Dat werk paste totaal niet bij me, ik had altijd stress, en ik was constant aan het falen. Vooral omdat 70% van de werkzaamheden bestond uit type taken die vanuit mijn autisme gewoon sowieso heel moeilijk zijn. Uiteindelijk gereïntegreerd, een complete carriére switch gemaakt, en inmiddels alweer een jaar heel gelukkig in mijn nieuwe vakgebied. Wel nog een jaar met heel veel vermoeidheid.

De laatste jaren hebben dusdanig in het teken gestaan van vermoeidheid, dat ik steeds voorzichter ben geworden, en steeds verder in mijn schulp ben getrokken, of zou het gewoon komen omdat ik volwassen ben geworden (ben inmiddels 31). Het lijkt wel alsof ik in een soort veilig coconnetje ben gestapt, en als ik me in de wereld begeef ik daar lekker in blijf zitten en alles passief meemaak. Vanuit het vertrouwde, het bekende, de veiligheid.

Nu ben ik nooit een spring in het veld geweest die spontaan dingen deed, maar ik deed wel vaker leuke (actieve) dingen, ik was veel minder passief in de omgang met andere mensen. Soms lijkt het wel een beetje "ik stond erbij en ik keek ernaar".

Ik zal nooit zomaar eens gek doen. Als we met een groep vrienden bij een waterplas met warm weer zitten te barbequen en een deel gaat zwemmen, zal ik nooit meegaan. Toen mijn zus laatst vroeg of ik mee ging schaatsen, is het eerst wat ik dacht "oh nee, alsjeblieft niet.". Als ik met anderen ben, en die gedragen zich heel vrij en doen lekker kinderlijk gek, dan sta ik erbij te lachen, maar ik zal nooit mee doen. Als een vriendin van me, die wel heel sterk zo is, op een kei springt en van kei naar kei huppelt, loop ik er naast en denk alleen maar "doe nou maar normaal....". Terwijl ik wel zie dat ze dikke lol heeft! Ik zal nooit zelf zo doen.

Waarom niet? Ik heb geen idee. Zoals ik zei, ik stond erbij en keek ernaar, vanuit een veilige onzichtbare, maar ook ondoorbreekbare cocon.

Het leven lijkt me zoveel leuker en vrijer, als het gewoon wat minder serieus is, als je wel spontaan en gek kunt doen.

Herkent iemand dit? Hoe doorbreek je het?

Ja. Gewoon doen. Maar hoe dan? Hoe zorg ik ervoor dat mijn eerste reactie niet meer is "oh god, nee!" Hoe doorbreek ik zo'n patroon?

**Geplaatst**: 07-03-18 16:19

Re: Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst: 07-03-18 16:19

Herkenbaar wat je schrijft, ik ben inmiddels ook 30 en veel minder gek/impulsief/actief als een aantal jaren geleden.
Heb ook niet meer de energie sinds ik door mijn dochter gedwongen een ochtendmens ben geworden

Wat bij mij goed werkt is een kleine hoeveelheid alcohol, maar dat is niet echt een goede tip :')

**Geplaatst**: 07-03-18 16:22

Geplaatst: 07-03-18 16:22

Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. En als dat geen gekke dingen doen is dan is dat ook prima.
Laat het los. Jij bent zoals je bent. Ik houd ook niet van rare dingen en drukke dingen. Vroeger wel maar nu niet meer. Prima toch?

**Geplaatst**: 07-03-18 16:23

Geplaatst: 07-03-18 16:23

Verkeerd topic! :')

Laatst bijgewerkt door xPearl op 07-03-18 16:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-03-18 16:24

Geplaatst: 07-03-18 16:24

Suzanne F. schreef:
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. En als dat geen gekke dingen doen is dan is dat ook prima.
Laat het los. Jij bent zoals je bent. Ik houd ook niet van rare dingen en drukke dingen. Vroeger wel maar nu niet meer. Prima toch?

Kan ik me helemaal bij aansluiten. Ik heb zelf ook Asperger en ik denk soms ook wel wat jij denkt. Waarom ben ik niet zo of zo of zo.

Mijn beste tip is ook: laat gaan, wees jezelf en doe waar jij je goed bij voelt. Als je zin hebt om even los te laten dan laat je los, heb je dat niet, ook prima. Er is geen sociale standaard voor, vind ik. Mensen moeten er maar mee dealen dat we verschillend zijn, toch?

Als je nog behoefte hebt om te praten over je Asperger met mij dan mag je me altijd een PB sturen, ik weet zelf heel goed hoe het is om ermee te leven (nu 10 jaar geleden gediagnosticeerd). Misschien kan ik je nog ergens mee op weg helpen

**Geplaatst**: 07-03-18 16:26

Geplaatst: 07-03-18 16:26

Knap dat je je verhaal zo duidelijk kunt beschrijven. Helaas herken ik je verhaal niet maar ik kan je misschien wel helpen. Ik ben namelijk juist zo'n spring in het veld.

Ik denk dat dit in je zit of niet. En ik denk dat het juist goed is dat er ook mensen zijn die juist was serieuzer zijn. Ik word namelijk geregeld teruggeroepen door de meer serieuze mensen, en dat vind ik soms erg fijn. Daardoor weet ik ook beter wat wel/niet te gek is.

Misschien kun je eens proberen wat meer spontane dingen te doen. Dus als je volgende keer gevraagd wordt om mee te gaan schaatsen, gewoon doen! Pas daarna kun je eerlijk oordelen of het leuk was ja/nee. En waarschijnlijk valt het reuze mee en denk je achteraf, dat was leuk!

Ik denk dat goede vriendschappen juist bestaan uit een combinatie van beide. Ben trots op hoe je bent! Soms zou ik willen dat ik wat serieuzer was, ik probeer soms ook op verkeerde momenten dingen op te lossen met humor.

Fijn iig om te lezen dat je het nu goed naar je zin hebt op je werk, dat is enorm belangrijk!

Laatst bijgewerkt door keeyzie op 07-03-18 16:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-03-18 16:26

Geplaatst: 07-03-18 16:26

Ik denk dat het in de eerste plaats belangrijk is om er achter te komen waar dit gedrag vandaan komt. Is het angst? Is het gewoon omdat je zo bent? En dan is het ook nog belangrijk om te bedenken of je dat erg vindt.

In mijn ogen is het stellen van zulke vragen aan jezelf een goed begin. Van daaruit zou je eventueel stapjes kunnen nemen om het gedrag te veranderen, áls je dat zou willen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-03-18 16:27

Geplaatst door de TopicStarter : 07-03-18 16:27

Suzanne F. schreef:
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. En als dat geen gekke dingen doen is dan is dat ook prima.
Laat het los. Jij bent zoals je bent. Ik houd ook niet van rare dingen en drukke dingen. Vroeger wel maar nu niet meer. Prima toch?

Als je ergens echt niet van houd, is het natuurlijk prima om dat te accepteren en gewoon niet te doen.

Maar ik heb er eigenlijk toch wel gewoon last van.

In de zin dat ik diep van binnen voel dat ik het eigenlijk wel graag wil, maar gewoon niet door die schil heen breek, en in het passieve veilige blijf hangen.

**Geplaatst**: 07-03-18 16:29

Geplaatst: 07-03-18 16:29

Shiloh schreef:
Suzanne F. schreef:
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt. En als dat geen gekke dingen doen is dan is dat ook prima.
Laat het los. Jij bent zoals je bent. Ik houd ook niet van rare dingen en drukke dingen. Vroeger wel maar nu niet meer. Prima toch?

Als je ergens echt niet van houd, is het natuurlijk prima om dat te accepteren en gewoon niet te doen.

Maar ik heb er eigenlijk toch wel gewoon last van.

In de zin dat ik diep van binnen voel dat ik het eigenlijk wel graag wil, maar gewoon niet door die schil heen breek, en in het passieve veilige blijf hangen.

Heel herkenbaar, dat had ik laatst ook op een feestje van een oud-collega. Allemaal mensen van mijn leeftijd, ik kende ze alleen niet. Ze gingen dansen en zingen en springen en ik zat erbij en ik keek ernaar. Wilde godsgruwelijk graag meedoen maar ik kon het gewoon niet?

Ben ook niet lang gebleven want werd er compleet verdrietig van ook. Eenmaal buiten heb ik zelfs moeten huilen omdat ik me niet voelde als zij, ik voelde me geen 21 en ik voelde me niet jong. Ook te volwassen, te serieus. Zij allemaal studeren en elk weekend op stap, en ik al 2 jaar een eigen woning, fulltime baantje en begin pas in september weer aan een opleiding, zij het BBL. Ik heb me die avond ook even afgevraagd hoe het kon dat ik zo ver van hun af stond..

**Geplaatst**: 07-03-18 16:35

Geplaatst: 07-03-18 16:35

Ik zou klein beginnen,
Iets wat gek is maar niet gelijk heel erg opvalt. Ga de volgende keer lekker mee het water in. Dat is niet heel gek en met een grote groep goed te doen.
Neem gewoon kleine stapjes en duik niet gelijk in het diepe. Ik droeg nooit kleur, dat vond ik lastig en nooit mooi. Ik ben toen begonnen met gekleurd ondergoed. Toen een pastel kleurig shirtje en zo verder uit gebouwd. Dit kan je ook doen met gekke dingen doen. Maar ga dan zo ver als jij durft te gaan.

**Geplaatst**: 07-03-18 16:37

Geplaatst: 07-03-18 16:37

Gewoon doen. Zoals in gewoon doen. Dat gek doen, of doen waar jij zin aan hebt, werkt bevrijdend. Maar je moet het voelen. Dus niet denken wat anderen er van (zullen) vinden, maar gaan voelen wat JIJ leuk vindt en waar jij van geniet!

Ik heb wel twee voorbeelden van 'gewoon doen':

Ik heb een rotperiode gehad in 2015/2016. Ik dacht veel te veel na, kon nergens van genieten, altijd druk met het volgende plannen. Ik zat teveel in mijn hoofd. Ik heb toen een cursus intuitieve ontwikkeling gedaan. Daarbij leer je weer te luisteren naar je gevoel en ook weer op jezelf te vertrouwen. Bij de 2e dag werd aan het eind van de sessie muziek op gezet en kon je dansen. NO WAY dat ik daar aan mee ging doen. Dus toen ben ik snel naar huis gegaan (samen met 2/3 van de cursisten haha). De 3e sessie deden ze halverwege de sessie de muziek aan. Ik kon niet weg dus moest wel. Toen toch maar gedaan en toen bleek het erg prettig te zijn. Alleen met jezelf bezig, doen wat jij wilt.
Heerlijk! Die keren erop werd het makkelijker en steeds leuker! Dus ik dans nu ook veel sneller bij feestjes e.d., gewoon omdat IK dat leuk vind.

Ik ben laatst gevraagd om op 2 achtereenvolgende dagen een presentatie te geven voor 200+ man, doodeng. Ik wilde liever nee zeggen, maar ik ben de enige op mijn werk die zich bezig hield met dat kennisgebied. Toch gedaan, eerste avond zenuwen van hier tot Tokio, tweede avond had ik er plezier aan. Achteraf blij dat ik het heb gedaan en de volgende keer zal het gemakkelijker zijn.

Ik hoop dat zo een beetje duidelijk is wat ik bedoel met gewoon doen. Je moet jezelf wel eerst ergens overheen zetten en het doen. Maar let wel, als je er geen plezier aan beleeft moet je het niet doen. Je gevoel erbij moet goed zijn, maar je moet wel echt uit je comfortzone durven stappen.

Edit: Je geeft aan dat je wel wilt, maar een schil hebt. Bedenk waar die schil vandaan komt. Ben je ergens bang voor? Bang voor reacties, bang om iets verkeerd te doen?

**Geplaatst**: 07-03-18 16:42

Geplaatst: 07-03-18 16:42

allereerst ben ik het eens met een aantal hierboven. als je niet zo bent en je hebt er geen last van prima. niemand is hetzelfde. gelukkig niet.

je geeft echter aan dat je er wel last van hebt. probleem is dan wel dat je uit je comfortzone moet.
drank helpt bij mij ook het beste hahaha.. maar is niet echt een verantwoorde tip.

het idee om vaker "ja" te zeggen wel. neem jezelf voor eens per maand ja te zeggen tegen bijvoorbeeld je zus of de vriendin die wel een spring in het veld is. zeg het ook tegen hen, dan kunnen ze wat bedenken wat leuk is maar waar ze rekening mee kunnen houden. meeste vriendinnen kunnen dat wel.

**Geplaatst**: 07-03-18 16:52

Geplaatst: 07-03-18 16:52

Ik denk dat deels een stuk acceptatie is met hoe je bent. Iedereen is anders en het hoort ook bij je karakter/persoonlijkheid.

Ik ben ook vrij serieus en kan weinig slap ouwehoeren en 'sterke verhalen vertellen'. Mijn vriend daar en tegen is echt een flapuit, impulsief, maakt veel grapjes. Hij trekt mij daar erg in mee en ik geniet daar heel erg van maar ik ben daarin juist degene die hem daarin soms ook wat in afremt en dat heeft hij juist ook weer zo nu en dan nodig. Hij komt daardoor juist ook echt tot rust bij me.

Als je het gevoel hebt dat je soms dingen mist is het wel goed om bewust te oefenen. De eerste keren is dat misschien niet fijn maar je kunt er ook hele positieve ervaringen door krijgen. Ik vond het vroeger heel moeilijk om met vreemde te praten. Ik ben nog steeds niet goed in sterke verhalen maar kan me prima vermaken in situaties waar ik weinig/niemand ken. Iets wat ik vroeger heel moeilijk vond.

Leg de lat niet te hoog en bedenk vooral waar je van geniet.
Daarnaast laat je niet teveel leiden door social media. Alles wordt zoveel meer opgeblazen en mensen laten uiteindelijk nooit het echte beeld zien.
Ik heb veel gereisd met een vriendin. Zij vond het thuis maar saai en het liefst droomde ze na een reis weer over nieuwe reizen. Ik was vrijgezel dus we gingen graag samen weg. Als ik mij nu afvraag waar ik het meest naar verlang is dat een huisje met een tuin en een veranda waar ik een haard bij aan kan steken i.p.v. het vliegtuig in springen en de wereld te ontdekken.Daar tegen staat dan wel dat ik geweldige high light foto's heb.. Maar het is niet het complete beeld(Tuurlijk het was erg mooi hoor) Maar dat ik het hoge reistempo erg vermoeiend vond, dat je ook dagen hebt dat je lang reist, flink ziek wordt en er lange rijen staan om de foto's waar je het gevoel krijgt dat 'je alleen op de wereld bent' te maken.
Ben ik dan saai? Iedereen is anders maar mensen geven vaak ook maar een half beeld van hoe geweldig hun leven is.
Doe vooral waar je gelukkig van wordt!

**Geplaatst**: 07-03-18 16:59

Re: Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst: 07-03-18 16:59

Ik begrijp je volkomen. Hier ook asperger vastgesteld, maar heb daar nooit iets mee gedaan verder.

Ik ben ook altijd serieus en heel verantwoordelijk. Waar ik echt last van heb is dat ik me heel snel aan veel erger. Vooral mensen die zich niet netjes gedragen en niet aan regels houden.
Ook maak ik me om alles veel te druk.

Als mensen iets met me willen plannen, probeer ik af te haken en ik zie er vaak als een berg tegenop. Als iets spontaan gebeurt, gaat het veel beter en kan ik er ook wel van genieten.

Omdat ik een gezin heb en me er wel bewust van ben, probeer ik echt dingen uit te zetten en veel te relativeren.

Volgens mij kun je het niet 100% veranderen en moet je het steeds per keer doorpakken.

**Geplaatst**: 07-03-18 17:10

Geplaatst: 07-03-18 17:10

Probeer je (voor)oordeel over iets eens opzij te zetten als iemand vraagt of je mee gaat iets te doen. Gewoon ja zeggen en het (zonder vooroordeel) proberen! Als het tenminste enigszins comfortabel voor je voelt. Als je veel moeite hebt om je bloot te geven is zwemmen bijvoorbeeld misschien in 1x een stapje te ver, maar iets zoals schaatsen kan natuurlijk prima!!
Of nog beter: neem zelf het initiatief. Vraag je vriendinnen mee om een high tea (of iets nieuws: high chocolate!) samen te gaan doen, of samen naar een leuk filmpje in de bioscoop of gewoon een netflix avondje met vriendinnen, vraag iemand een keer mee naar de paarden of gewoon 's avonds in de stad wat drinken... Noem maar op. Gewoon iets wat je zelf leuk lijkt en dan gewoon DOEN. Het hoeft allemaal niet heel groot en spannend te zijn. Gewoon iets kleins is al leuk, ook als je je vriendinnen bij jou thuis uitnodigt voor een wijntje/ drankje met wat hapjes (en eventueel een filmpje). Als je thuis bent heb je wel zelf de controle in de hand, wat je misschien als een fijne eerste stap zou ervaren.

Ik herken het zelf niet, mensen beschrijven me eerder als gestoord dan serieus :')

Maar ik kan me wel inleven, vooral doordat ik vroeger wél erg onzeker was en eigenlijk niks geks durfde te doen.

**Geplaatst**: 07-03-18 17:25

Geplaatst: 07-03-18 17:25

Ik ben ook zo en ook ik had het gevoel dat ik daardoor dingen misliep. Ik heb op een gegeven moment gewoon met mijzelf afgesproken dat ik af en toe 'iets geks' moest doen, al was het maar heel klein! In het begin één keer in de maand minimaal en toen wat gaan ophogen. Inmiddels doe ik dat niet meer zo strikt, ik vind dat ik het nu niet echt meer nodig heb

Ik ben niet spontaan, ga ik nooit worden ook. Maar ik kan nu af en toe wel realistisch afwegen en gewoon meedoen als ik ergens diep van binnen zoiets heb van goh, dat zou héél misschien leuk kunnen zijn. Dan zeg ik tegen iemand dat ik het ga doen of zorg dat iemand mee gaat, dan ontkom ik er niet meer zo snel aan :')

Voor mij was het de kunst van de angst even vergeten, daar kun je dan achteraf wel weer over nadenken

Ik heb zo ook mijn angst om 'dom te zijn/doen en voor banketstaaf te staan' een beetje onder controle gekregen. Ik gaf gewoon minimaal 1x in de week echt een heel dom antwoord, dan voel je jezelf zo achterlijk! Maar ik leerde met dat gevoel om te gaan en dan zie je dat mensen heel normaal reageren. Werkte echt super voor mij, maar ik vond het wel echt dóódeng in het begin. Nu laat ik me niet meer zo makkelijk van mijn stuk brengen als ik wel een keer iets stoms of geks zeg, dan herstel ik mezelf heel makkelijk en kan ik weer verder gaan. Is wel handig in mijn werk vooral :')

**Geplaatst**: 07-03-18 17:37

Geplaatst: 07-03-18 17:37

https://www.bewustopweg.nl

Hoewel ik moet zeggen dat de site me iets te zweverig is, ken ik Margit als yoga docente en als coach van m'n schoonzus. Zij zat eigenlijk een beetje met hetzelfde als jij en heeft er wel veel aan gehad.

**Geplaatst**: 07-03-18 18:00

Re: Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst: 07-03-18 18:00

Wat fijn dat je een goeie weg in je leven hebt gevonden wat betreft je baan! Dat is natuurlijk geweldig.

Maar niet iedereen is nou eenmaal zo gek als de ander.

Ik ben 23 jaar, ik ben denk ik 5 x in mijn hele leven uit gegaan. En het liefste plan ik dingen van tevoren. Wellicht heb jij dit ook nodig? Dat je in elk geval bijna zeker weet wat er gaat gebeuren, dus niet alleen de bbq maar ook het zwemmen.

Niet iedereen is een spring in het veld, en soms ben je gewoon volwassener dan andere mensen rond jou leeftijd. Ik zit bijvoorbeeld liever in een kroeg met wat oudere mensen, dan in een feesttent met leeftijdsgenoten.

Ieder zo zijn ding. Maar je kunt proberen om langzaam, in kleine stapjes je angst wat te veroveren en overkomen. Rome is niet gebouwd in een dag. Probeer gewoon wat dingen uit, spontaan. Hoe moelijk dit ook is.

**Geplaatst**: 07-03-18 18:02

Re: Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst: 07-03-18 18:02

Zo gauw je het idee los laat met 'hoe het zou moeten' krijg je denk ik al een stuk meer rust en vrijheid. ;-)

**Geplaatst**: 07-03-18 19:41

Geplaatst: 07-03-18 19:41

Volgens mij is het voor jou vooral belangrijk om los te laten wat anderen van je denken, of wat de wereld als 'normaal doen' beschouwd. Als je niet meer bezig bent met dat soort dingen schaam je je ook niet als je eens een keer gek doet of iets geks zegt.

Ik heb geen asperger of autisme, dus ik weet niet wat voor invloed dat heeft, maar ik had ook een tijdje het gevoel dat ik niet thuis hoorde in het leven zoals dat 'hoort' in NL (en al het serieuze dat erbij komt kijken). Ik heb een jaar geleden mijn baan opgezegd, ben naar Curacao vertrokken en heb hier mijn droombaan gevonden. Volledig buiten alle verwachtingen van iedereen in NL en al helemaal buiten het leven van een 'normaal' leven. Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest en ik had nooit gedacht dat er zoveel bijzonders in het leven te ontdekken is!

Volg je hart, dat is het beste advies dat ik je kan geven (en trek je niks aan van wat anderen daarvan vinden!)

**Geplaatst**: 07-03-18 19:43

Re: Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst: 07-03-18 19:43

Ik ben ook geen spring in het veld en bijna altijd wel serieus en ik heb geen asperger zover ik weet.
Ik denk dus ook niet dat je het daar perse aan moet linken.
Het heeft ook te maken met je jeugd hoe je toen bent gevormd, met je karakter.
Ik vind het ook leuk als ik mensen maf zie doen, als ik het maar kan bekijken ipv meedoen. En dat kijken kan ik ook van genieten.

**Geplaatst**: 07-03-18 19:47

Re: Ik ben altijd zo serieus...

Geplaatst: 07-03-18 19:47

Ik herken me er ook echt in, behalve paarden maakt gewoon niks me enthousiast. Soms wel erg moeilijk omdat veel mensen vooral van m’n leeftijd (22) het gewoon niet snappen.

**Geplaatst**: 07-03-18 19:49

Geplaatst: 07-03-18 19:49

Goh, ik ben best ook wel een serieus type hoor maar voor mij is de rest van de wereld gewoon te onnozel

. Ach nee, dat laatste bedoel ik nou niet serieus maar ik hou evenmin van drukte, ongeplande dingen, gekdoenerij, ... Ik haat carnaval, oudjaar, traditionele trouwfeesten, ... Ik heb zelfs een apart soort humor lijkt het: ik lach wanneer anderen het niet grappig vinden :roll:

Misschien moet je wat liever voor jezelf zijn en aanvaarden dat je zo bent en dat daar niets mis mee is.

**Geplaatst**: 07-03-18 19:51

Geplaatst: 07-03-18 19:51

Ik ben helemaal totaal het tegenovergestelde en doe dus alles wat er spontaan in me op komt.
Van verhuizen naar de andere kant van de wereld tot een radslag op een roltrap in een winkelcentrum, als ik er zin in heb (en het is niet iets heel doms waar ik dood door ga

) dan doe ik het gewoon.

Waar je misschien iets aan hebt is om iemand te zoeken in je vrienden kring die je vertrouwt en die ook wat meer is zoals ik, zodat je je daarin een beetje kan laten meeslepen.

Iets kleins geks doen kan ook een grote stap zijn. Pas eens iets in een winkel dat totaal buiten jouw kledingstijl is. Probeer iets nieuws te eten als je uit eten gaat, iets wat je normaal niet zou doen. Of doe iets wat totaal niet bij je past wat je alleen kunt doen, zonder dat je het gevoel hebt dat mensen teveel naar je kijken. Met zulke kleine dingen kun je zelfvertrouwen winnen en misschien komen de grotere dingen later wel!

**Geplaatst**: 07-03-18 20:08

Geplaatst: 07-03-18 20:08

Wil je echt gek doen of wil je gek doen omdat andere het doen? Als jij je beter voelt bij het niet gek doen, dan doe je toch dat wat jou goed laat voelen. Laat je niet onder druk zetten, bij verplicht gek doen doe je jezelf toch ook geen plezier? Accepteer het en wees trots dat als jij er niks voor voelt om iets mee te doen je bij jezelf blijft.