Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
soesie schreef:Goed van je, dat je voor jezelf en je kinderen kiest.
Je hoeft je niet te verantwoorden, zo klinkt het een beetje. Het lijkt mij dat je dit goed overdacht hebt. En het is best spannend om in je eentje verder te gaan. Maar je komt er sterker uit! Neem dat maar van mij aan.
anjali schreef:Mavelle schreef:Anjali heeft het over 'een huwelijk proberen te redden'. Dat is wat anders dan 'bij elkaar blijven voor de kinderen'. Als je je huwelijk weet te redden wonen je kinderen dus helemaal niet bij ongelukkige ouders.
(Even los van of dit huwelijk wel of niet te redden is)
Ja,dat bedoelde ik. En ts is toch ooit vrijwillig met deze man getrouwd,dus er moet liefde geweest zijn.Dat zou toch weer terug te vinden zijn.Wat ik trouwens erg vind is dat er mensen zijn die gaan aanpappen met iemand die al getrouwd is.Dan is de kans nl. groot dat je dat huwelijk kapot maakt.Dat is dan ook de verantwoordelijkheid van de getrouwde persoon natuurlijk,maar mensen zijn vaak zwak en geneigd aan verleidingen toe te geven.
Doorgaan schreef:Lieve iedereen, na een tijdje niks, ik had helaas niks te vertellen, heb ik goed nieuws.
Mijn man heeft de mediator afgebeld. Waarom? Tja, ten eerste vond hij het te duur, en de tweede reden kun je wel raden, hij wil niet scheiden. Maar in plaats van met een alternatief te komen, kwam hij met niks...
Maar nu neem ik het initiatief en ik heb Prrr van bokt benaderd. Zij is advocate en gaat me helpen. Ik ben zo blij. Gister ben ik bij haar geweest en hebben we een ontzettend fijn gesprek gehad. Het wordt een eenzijdige scheiding. Mijn man wil geen eigen advocaat en heeft gezegd dat hij zijn handtekening wel zet.
Ik ga het nu netjes regelen. Wil hem niet kapot maken of failliet achter laten. Natuurlijk hou ik nog van hem, maar als vader van mijn kinderen en verder is het over.
Boos ben ik niet, of zoals Prrr zei, je hebt hem al vergeven. Klopt, boos zijn is een nutteloze emotie, en ik wil ook niet dat mijn kinderen mij gaan zien als een zuurpruim die hun papa blijft haten. Ik wil juist scheiden omdat ik een goed voorbeeld wil hebben voor de kinderen, en hij is dat niet. Daarom wil ik niet boos zijn of wrok hebben tegen hem maar een blije vrolijke mama zijn, die goed met de vader overweg kan. En dat ben ik
Gillbo schreef:Wat heb ik ongelofelijk veel respect voor de manier dat jij om gaat met je scheiding. Het is loodzwaar maar je hebt er alles aan gedaan maar soms is het gewoon echt op. Je bent een pracht voorbeeld voor je kinderen. Die mogen trots zijn op hun moeder die deze pijnlijke maar wijze beslissing heeft genomen in het belang van je kinderen en jezelf.