Ailill schreef:Dit is de eerste keer dat ik hier reageer, ondanks dat ik dit topic (en de andere) al lange tijd volg. Ik vind het lastig, moeilijk en confronterend. Ook hier, helaas, ervaring met het verliezen van je soulmate. Mijn partner is een aantal jaar geleden, geheel onverwachts overleden, door een verkeersongeval waar ik zelf bij was.
Hoe stom en banaal dit ook mag klinken, uiteindelijk gaat de zon, ook voor jou Marcel, weer schijnen. Niet vandaag, morgen waarschijnlijk ook niet. Maar echt, er komt een dag, waarop ook jij weer zult 'genieten' van het leven. Waarin je terug kunt kijken op een geweldig mooie tijd, al heb je daar nu vrij weinig aan.
De volgende zinnen hebben mij, toentertijd, echt geholpen:
Do not stand at my grave and weep,
I am not there because I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glinds on snow.
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush.
Of quiet birds in circled flight,
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there and I did not die.
kippenvel