Ik ben zelf een HSP-er van de hoogste graad. (Aldus mijn psychologe en fytotherapeut

Sinds een jaar of 2 is dit besef er bij mezelf en herken ik me in 100% van de symptomen, maar als ik terugkijk ben ik al sinds klein kind HSP. Ik ben altijd zeer gevoelig geweest. Hoef maar 5 minuten met iemand in een ruimte te zijn en weet exact hoe diegene op dat moment in zijn vel zit en lastiger: ik neem de stemmingen over.
Is iemand chagrijnig: word ik zenuwachtig/down. Ik kan een ander zijn emoties heel moeilijk loskoppelen van mezelf.
Ik heb extreem veel last van drukte. Drukke winkels vind ik vreselijk, ik hoor alles. Ik zie alles.
Dit zijn enkel 2 van de symptomen van mijn HSP om er niet een ellenlang verhaal van te maken.
Sinds een paar jaar weet ik dus "waarom ik ben zoals ik ben." Dat was voor mij echt een bevrijding. Ik ben me gaan verdiepen in hsp en heb geleerd waarom ik reageer zoals ik reageer. Meditatie was voor mij een uitkomst. Ik ben nu 2 jaar aan het mediteren en sinds een half jaartje ook zelfhypnose. Vooral voor het slapen. Dit heeft me ontzettend veel relaxter gemaakt!
In het dagelijks leven belemmert de HSP mij nog steeds vaak. Het aanvoelen en overnemen van stemmingen is verdomd lastig. Zowel op mijn werk, 1 op 1 contact met klanten die niet altijd blij zijn als in mijn privé leven.
Maar ook heb ik het omarmd en hoe gek het ook klinkt: ik zou niet meer anders willen!
Mensen voelen zich snel op hun gemak bij mij omdat ze geen maskers nodig hebben. Ik heb enorm veel empathie en zou nooit aan je gevoel voorbij walsen.
Ook met mijn paarden weet ik het inmiddels mooi om te buigen en voel ik ze feilloos aan waardoor we een enorm mooie samenwerking hebben. (Vaak

Ik heb een aantal weken geleden het boek:

Gekocht. Ik heb nog niet de rust gevonden erin te beginnen maar ik ben zeer benieuwd!
In het kort en beknopt een beetje mijn verhaal. Hoewel ik inmiddels super blij ben met mezelf en mijn leven zijn er echt momenten dat ik mezelf even "uit" wil zetten

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen, tips, trics. Misschien mensen die zich erin herkennen maar niet weten wat het is! Bij mij is het aan het licht gekomen doordat ik een vrij zware jeugd heb gehad en zo met mezelf strugglede dat ik gewoon een "label" wou. Ik moest wel gek zijn. Borderline of autisme hebben. Dit is allemaal uitgesloten en inmiddels doet het label er ook niet meer zoveel toe. Ik ben wie ik ben en het enige wat ik soms nodig heb zijn handvaten om alles wat minder intens te beleven
