Geplaatst Interview
Door Amanda
Bastiaan de Recht, directeur van Keurmerk Paard en Welzijn en The Neo-Classical School fot the Art of Horsemanship (NCSAH), reed het afgelopen weekend mee in het voorprogramma van de Spaanse Rijschool in Ahoy. Nieuwsredactieleden Amanda en aniek1985 spraken hem op zaterdagavond na afloop van zijn shows natuurlijk over de shows, maar ook over het welzijn van zijn paarden en de topsport.
In eerste instantie zou Bastiaan een show geven aan de lange teugel, maar deze werd op het laatste moment veranderd in de 'Entre dos Artes’. "Helaas kon de show aan de lange teugel niet doorgaan. De Spaanse Rijschool vond dat deze show teveel leek op de show van de Rijschool zelf. Een mooi compliment natuurlijk, maar wel erg jammer want dit is wel waar wij ons in onderscheiden in Nederland. Aan de andere kant gaf het wel de mogelijkheid om een totaal andere show neer te zetten. Ik wilde al langer samenwerken met flamenco-gitaristen Eric Vaarzon Morel en Jeff Heijne en dit heeft eigenlijk onverwacht iets heel moois gebracht in zeer korte tijd."
Met KWPN merrie Equiscio’s Vivendi, die Bastiaan in de dressuursport uitbrengt, reed hij de show 'Van krijgskunst naar rijkunst'. Hierin legde hij samen met Vivendi uit wat nu eigenlijk de oorsprong is van de oefeningen uit de dressuur. Zo lieten ze voor het publiek prachtig zien wat nu het doel was van een galoppirouette en waarvoor de zijgangen nu eigenlijk dienden. "Vivendi heb ik hier niet anders voor getraind dan anders. Zij heeft vaker in een entourage als deze gelopen en hier hoef ik met haar niet speciaal op te trainen. Wel neem ik natuurlijk in de training mee wat ik nu eigenlijk wil laten zien in de show. Het rijden op één hand doe ik bijvoorbeeld wel vaker, dus ook dat is niet nieuws. Ik heb haar vooral niet te moe gemaakt in de week voor de shows. De show was in eerste instantie overigens veel langer. In de basis was het wel dezelfde uitleg, maar dan iets meer ondersteund met het historische aspect. Dit hebben we een aantal keren gedaan, maar werd te langdradig en had te weinig actie. En dan slaat zo'n showblok een beetje dood, dus hebben we besloten dat dit leuk is voor een clinic op bijvoorbeeld Horse Event, maar niet voor dit."
Met de Lipizzaner ruin Equiscio’s Siglavy Bonavia, waar hij Lichte Tour mee start, reed Bastiaan een schitterende 'Entre dos Artes’. Dit is een dans met zijn paard op de live klanken van de flamenco-gitaar van Eric Vaarzon Morel en Jeff Heijne. Helaas had de schimmel bij de start van de show van zaterdag wat moeite met de spotlight, waardoor hij in de show zelf ook wat gespannen leek. Ondanks dat was er een prachtig samenspel tussen paard, ruiter en muziek. "Bonavia heeft nog niet zoveel ervaring. Ik heb hem wel meegenomen naar Horse Event, dus hij heeft wel wat gezien, maar dat is toch wel een stuk kleiner dan in Ahoy. Thuis hebben we natuurlijk wel de choreografie gemaakt, de kür geoefend en eigenlijk niet anders getraind dan normaal. Je kunt de show zelf hier pas echt trainen. We hebben hem goed voor moeten bereiden op het werken met het licht en het geluid. Hij heeft wat bodemvrees, dus dat is wel lastig met de spot. De eerste dag dat we hier waren dacht ik, nou, dat komt niet goed. Gelukkig konden we vanaf woensdag al in de arena trainen en ook de jongens van licht en geluid werkten hier aan mee zodat we heel veel met hen konden oefenen. Als hij dan wat heftig werd, en dan wordt hij ook écht heftig, haalden ze het licht even weg. En als hij dan weer rustig was, gingen we weer verder. De show vrijdag ging heel goed, maar we hebben hem vanmiddag toch opnieuw meegenomen de arena in om te oefenen omdat er anders te lang tijd tussen zou zitten voor vanavond. Ondanks de extra oefening ging het helaas niet vlekkeloos. Het licht scheen nog niet toen het gordijn open ging en toen de spot daarna ineens op de grond verscheen schrok hij daar wel even van."
Zelf maakt Bastiaan zich niet extra druk voor een show als deze. "Thuis train ik de paarden niet anders dan normaal. Wel iets meer met deze twee paarden van: wat ik ga doen met de show. Ik voel vooraf geen extra druk. Dat komt pas op de dagen zelf. Híer weet je pas wat je moet gaan trainen. Je komt hier de eerste dag de ring en en dan denk je: oh ja, met Bonavia moeten we wat met de spotlights gaan doen. Met Vivendi had dat ook gekund, maar dit was niet nodig."
Bastiaan de Recht heeft samen met zijn vrouw Amber Koppen de Neo-Classical School for the Art of Horsemanship (NCSAH) opgericht. Het doel van deze school is kennis, kunde en inzichten verspreiden in de paardenwereld zodat er op een gezonde en begripvolle wijze getraind en les gegeven kan worden, waarbij het fysieke en mentale welzijn van het paard in de training en paardenhouderij centraal staat. De training in de praktijklessen is gebaseerd op klassieke principes, maar met volledige integratie mogelijkheid in de dressuursport. Iets dat goed lijkt te passen bij de show van de Spaanse Rijschool. "Ik zeg altijd: er bestaat alleen maar dressuur en je kunt dit goed of minder goed uitvoeren. Als je dan terug gaat kijken naar iets dat oud is, dan noem je dat klassiek. Maar eigenlijk is dressuur dressuur. Of klassieke rijkunst is klassieke rijkunst, dat in stijl per land nog wel kan verschillen. En als je kijkt naar de sport, dan wil je eigenlijk in de ring wel voldoen aan bepaalde dingen om te scoren, wat in de show soms wat minder belangrijk is. Als een overgang in een show wat minder gaat, maar iedereen vindt het mooi, dan is dat okee. Terwijl als je dit op wedstrijd doet, je dit wel een onvoldoende oplevert. Eigenlijk zou je kunnen zeggen, maar dat vind ik persoonlijk, dat je in de sport nóg preciezer moet zijn. Dat brengt dingen met zich mee, zoals trainingsmethodes die in het kader van het welzijn van het paard dan niet altijd positief zijn. Aan de andere kant moet je in die ring juist preciezer zijn, wat nog meer fijne afstemming vereist in de gymnastiek van het paard en dan is de vraag: hoe voer je dit zo goed mogelijk uit binnen het kader van het welzijn van het paard. En dan is harmonie klassiek. Ga je buiten het fysieke en mentale welzijn van het paard, is er geen harmonie meer en kun je het ook niet meer klassiek noemen. Hetzelfde geldt voor shows van de klassieke rijkunst. Als een paard kreupel of stijf in de rug is en niet nageeflijk kun je het wel klassiek noemen, maar het is het niet, want er is geen harmonie. Eigenlijk wil je gewoon een happy paard, goed in zijn lijf, dat begrijpt wat hij moet doen en er zin in heeft. Ik word echt heel blij als ik voel dat mijn paarden de ring in willen. Mijn merrie Vivendi kan niet wachten tot het gordijn open gaat om de ring in te gaan. Dat vind ik kicken! Ze wil het, ze kan het, ze begrijpt het."
Bastiaan timmert zelf aardig aan de weg op het gebied van sport en welzijn. Zijn eigen school, het opleiden van instructeurs, directeur van het keurmerk Keurmerk Paard en Welzijn en zelf ook nog actief in de wedstrijdsport op hoog niveau. Hoe gaat hij om met de kritiek die hij krijgt? "Ik ben niet bang voor kritiek. Weet je, hoge bomen vangen veel wind, dus kritiek heb je altijd. Dat heb ik nu ook al wel. Nog niet zo kort geleden behoorde ik tot de rollkur-mafia. Maar so be it. Ik wil met de paarden bewijzen wat ik doe. Alle paarden die ik train, inclusief de twee die ik nu mee heb naar Rotterdam, waren uitgerangeerd. De schimmel fysiek, de merrie fysiek en mentaal. Daar kon je niks meer mee. Ik heb ze gekregen en door ze gewoon als paard te zien, te diagnosticeren, fysiek en mentaal op te knappen en vertrouwen te geven zijn ze op het niveau waar ze nu zijn. Wat de mensen ook zeggen, de paarden laten wel zien wat we doen en wie we zijn. Die spreken de waarheid."
Zelf rijdt Bastiaan op het hoogste niveau in de sport. Hij brengt onder andere de merrie Vivendi uit in de Grand Prix. Juist op topsporters komt veel kritiek. "De topsport is zichtbaar. De mensen die professioneel rijden zijn zichtbaar. En daar is dan veel kritiek op, alsof daar het grote paarden niet-welzijn zit. Terwijl dit juist in het grote stuk daaronder veel meer voorkomt, dit is alleen minder zichtbaar. Juist daar zitten veel paarden die niet correct worden gereden, met pijn in de rug of zelfs kreupel. Mijn vrouw is dierenarts en de grote problemen zie je juist in de lagen onder de topsport. De paarden in de topsport moeten op hoog niveau presteren en moeten heel goed voor elkaar zijn, willen ze dit ook langere tijd kunnen. Anders houden ze het gewoon niet vol. Daar wordt alles aan gedaan. Natuurlijk kun je discussiëren over bepaalde trainingsmethodes, maar ik vind het zieliger om op een kreupel paard te rijden dan met iets teveel druk in de wedstrijdring. Iets waar ik overigens ook geen voorstander van ben, laat dat helder zijn. Het moet gewoon goed. Wat je ook met je paard doet."
