SecretLIN schreef:vandaag weer zon moeilijke dag
Ik vond dit ook weer best een zware dag...We hebben wel m'n vriend zijn stiefvader verwend, maar heb mijn vader die dag wel erg gemist
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Sonja89 schreef:Sterkte allemaal, lieve nabestaanden... in mijn omgeving hoor ik dat het verdriet en de pijn slijt, maar van jullie begrijp ik anders.
De impact dringt pas door als je het zelf meemaakt en die gedachte maakt me soms angstig, dat ik dit al die jaren nog zal meedragen. Soms op de meest onverwachte momenten, zoals toen ik tijdens een endurancewedstrijd zag hoeveel moeders er mee waren als groom. Moeilijke momenten!
mirriezz schreef:Sterkte voor iedereen die het vandaag zwaar heeft.
Ik loop vandaag toevallig tegen dit topic aan. Bijna 2 maanden geleden is mijn vader overleden en ik heb het nog totaal niet verwerkt. Ik wil graag hier met jullie meepraten. Heb vandaag alle reacties gelezen die dit jaar zijn geplaatst. Dat emotioneert me enorm.
Ik wil jullie later graag bij praten, alles op zijn tijd en in stapjes.
mirriezz schreef:Dankjewel voor het welkom Durante. Vaderdag word zo opeens een rare dag hè?
Mijn vader is na een ziekbed van 5 jaar overleden. De laatste 4 maanden kon hij bijna niet meer slapen (wss resistent voor slaapmedicatie en icm zijn andere medicatie moeite om een alternatief te vinden). De laatste 3 weken voor zijn overlijden hebben we met mijn zus en beide vrienden weer even 'thuis' gewoond, mijn vader was in die tijd erg slecht maar ging ook hard achteruit. Via dormicum spuiten naar een pomp en uiteindelijk is hij ingeslapen.
Pff... Begin er weer van te janken. Nou ja, zoals ik al zei, alles stapje voor stapje.
Mijn vriend en ik hadden net mondeling een huis gekocht de week voor mijn vader overleed. Hij was ook enthousiast over het huis, een fijne gedachte. Maar na zijn overlijden en uitvaart, heb ik alleen nog tijd gehad voor werk, hypotheken, notarissen en het inpakken en verhuizen.
Nu we op ons stekje zitten, voelt het definitiever dat pap er niet meer is. Ik merk dat ik echt nog veel dingen moet verwerken. Afgelopen week hebben we een deel van de foto's van de uitvaart bekeken. Dat hakte er flink in.
Het is soms ook zo dubbel... Iedereen is zo blij voor ons nieuwe huis, maar soms kan ik alleen maar zien dat we dit nooit meer met mijn vader kunnen delen.
Avis schreef:Hoe is het met iedereen?
Een vraag die mij zojuist te binnen schoot: doen jullie iets 'speciaals' op de geboortedatum van een overledene? Ik was net alweer aan het tellen namelijk (nog een maand en 16 dagen ) en toen kwam die vraag in ene naar boven.
mirriezz schreef:Ik vind het ook heel fijn dat dit topic er is! Zelfs mijn vriend snapt niet altijd wat ik bedoel.
(Hij is geen hork hoor, maar heeft mijn vader alleen ziek meegemaakt, ik mis natuurlijk ook mijn papa toen hij ziek was, maar vooral de gezonde versie)
Ladybird schreef:mirriezz schreef:Ik vind het ook heel fijn dat dit topic er is! Zelfs mijn vriend snapt niet altijd wat ik bedoel.
(Hij is geen hork hoor, maar heeft mijn vader alleen ziek meegemaakt, ik mis natuurlijk ook mijn papa toen hij ziek was, maar vooral de gezonde versie)
heel herkenbaar! mijn vriend snapt het ook niet, hij heeft mijn vader helemaal niet gekend. Dat is gewoon lastig. En hij zegt dan: Liefje, niet verdrietig zijn! ik wil je zo graag helpen, maar ik kan het niet