[VOLG] Het tij keren, kan dat?
Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
- BarbaravdW
-
- Berichten: 961
- Geregistreerd: 31-07-11
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst: 01-09-17 15:23
- Monique1963
-
- Berichten: 8644
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-17 17:18
Heel even kort ingaan op een opmerking over Bruno Marchal. Ja, het is er echt een van dik hout zaagt men planken. Vol gas erin en gaan met die banaan en niet miepen. Hij is (vind ik) op een bepaalde manier erg hard van stapel lopend en op een andere manier weer heel erg goed en lief voor zijn paarden. Met mensen heeft hij niet veel. Als zijn leerlingen zo suf zijn om op teenslippers naar een sessie te komen, interesseert hem dat niets. Dat is hun keuze. Ook als ze eraf vallen, is zijn eerste reactie naar het paard gaan en dan nog eens een keer naar de leerling. Ik zou het zelf niet zo aangepakt hebben als hij deed, maar goed we weten waar dat toe geleid heeft. Dus misschien hadden Callas en ik dit nodig. Hieronder dag 2.
Donderdag 7 juli, 2e Bruno-dag
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat een join up meteen de volgende dag weer lukt, zou wel moeten als ze mij nu als leider zou zien, maar daar moeten we nog wel stug aan werken. Zeker als de voerauto er om tien voor negen net aan komt met hooi. Erg gemeen om dan te willen gaan grondwerken. En ook niet als er enge sproeiers in de buitenbak naast de roundpen aan het spuiten zijn. Nogal energiek liep ze mee naar de roundpen. Ik had niemand die me kon filmen dus heb ik de camera maar op een springblok neergezet in de hoop dat ik er toch nog wat van kon leren.
Bruno zei gisteren al, dans met haar mee. Maw als zij niet doet wat jij wilt, laat haar beweging dan de jouwe worden en maak het jouw plan, jouw opdracht. Dat moet ik vaak doen want ik kan haar er niet uitrennen met die manke poot.
Ze wilde telkens bij de uitgang gaan stilstaan, kijken naar al dat lekkere hooi dat uitgeladen werd, maar dat mocht uiteraard niet van mij. De join up mislukte 3 keer grandioos. De vierde keer was ik zo slim om naar de uitgang toe te lopen met de join up en dat lukte. Ze liep toen wel weer weg, maar DOORBRAAK...!!! Ik was innerlijk zoooo happy, ze kwam ook uit zichzelf weer naar me terug!!! En weer liep ze weg en weer kwam ze zelf terug! YES! Maar toen liep ze weg en kwam niet terug dus weer even laten draven, zonder zweep dit keer en laten stoppen en komen.
Ik heb goed opgelet dat als ze naar mij kwam ik mijn handen niet gekromd hield als klauwen. Leek mij niet zoveel uitmaken, maar Bruno zei dat paarden in feite 99% alleen met hun lichaam communiceren en dus zien ze iedere subtiele houding en omdat wij mensen al zo moeilijk “paards” praten, moeten we er alles aan doen om geen verkeerde signalen af te geven. Met je handen uitgestrekt naar een paardengezicht toe strekken zoals ik de eerste dag deed, kan lijken op de voorpoten van een roofdier dat haar bespringt. Ja vergezocht, maar dat is dus zijn vak, ethologisch paarden trainen, dus vanuit gedragsleer van de paarden. Dus als ik het kan vermijden dus maar niet doen en mijn armen laten afhangen als ze naar me toe komt. Ik was toch best tevreden na 10 minuten trainen.
Het is nu tien voor elf, camper is aangeveegd, fysio gedaan, mest uit haar paddock gehaald. Ook even wat oefeningetjes achterwaarts. Ze was braaf. Nu ligt Bruno's hoofdstel met het rubberen schaarbit te weken in water om het soepeler te krijgen en dan ga ik het invetten.
12.45 is het nu, bloedje heet. Callas daarstraks opgehaald om haar hoeven te raspen, ze liep alweer een stukje braver mee naar de poetsplaats. Een kar met stro was nog wel eng, maar ik hoop dat ze stoerder wordt. Hoeven geraspt in het schaduwpoetsplaatsje. Niet zo succesvol. Ze wilde maar slecht stilstaan, ik ben letterlijk even uit mijn slof geschoten, maar dat verdiende ze. Ik kan haar rechterachterbeen niet goed doen. Zodra ze beweegt doet mijn eigen been veel te zeer. Daarnaast zijn haar hoeven keihard door de droge grond en krijg ik er zowat niets af. Ik zou het iedere dag moeten doen om er wat beters van te maken. Daarna heb ik haar nog even afgespoten in de schaduwspuitplaats, ze wilde zelfs even spelen met het water uit de slang en haar mond. Weer in haar paddock heb ik haar in het stalletje wat brokjes gegeven en terloops een join up gedaan, wat niet slecht ging, maar dat komt door de koekjes niet door mijn mislukte leiderschap denk ik.
Even op bed gelegen voor het pootje te laten rusten en rond tweeën met het hoofdstel naar Callas. Dus met hoofdstel aan grondwerk: flexen en laten overstappen en inbuigen. Dat lukte wel aardig al hebben we het flexen thuis al veel geoefend natuurlijk en zeker met beloning koekjes, altijd goed.
Daarna ernaast lopen en sturen alsof je erop zit ging niet zo goed. Ze snapte niet dat ze voorwaarts moest en hoe drijf je nu ernaast lopend met je handen aan de teugels. Ik zou een lang zweepje moeten meenemen om haar te tikken op haar billen zodat ze het gaat begrijpen. Door met 1 hand te sturen en de andere als voet te gebruiken om te drijven lukte het toch naar omstandigheden redelijk. In ieder geval was het goed om haar weer even aan het bit te laten wennen. Doordat het een zacht bit is, met rubber bekleed is het erg dik en het lijkt me een heel vervelende prop in je mond, dus vaak ermee oefenen lijkt me goed.
En Bruno sms'te dat hij al om 5 uur zou komen, en op zijn Frans kwart over vijf was hij er en ik had Callas net klaar. Dit keer kwam hij met Angelique een schone indiaanse. Ik heb eerst Callas een join up laten doen en dat ging in 1x goed, mede omdat ik haar nepte bij de ingang en erg lekkere brokjes heb, maar dat mag vooralsnog van Bruno als ik maar onthoud dat brokjes circus is, zegt hij. Een leider heeft geen brokjes nodig.
Daarna ging Bruno er meteen op en heeft wat stuuroefeningen op dat bit gedaan en daarna ging Angelique erop. Het idee hierachter was begreep ik vooral alleen op de binnenteugel te sturen, maar ik vatte het niet helemaal geloof ik.
https://www.youtube.com/watch?v=op4uH-FL90Y
Ze zijn toen met zijn tweetjes 3 kwartier aan de hand wezen wandelen met Callas, dat ging ik niet redden met het poot. Toen ze terugkwamen zag ik dat Callas weer de blauwe bakken in het weiland eng vond en er nog steeds met een grote boog omheen loopt. Verder had ze het goed gedaan vonden ze. Richting roundpen lopen, schrok ze toch weer ergens van, dus de schrik is er uiteraard nog niet uit.
Erna hebben we haar opgezadeld. Opstijgen kan ik alleen met blok, want mijn rechtervoet heeft geen kracht om af te zetten met opstappen en doet ook zeer. En YES heb ik in de roundpen op Callas rondgestapt voornamelijk sturen met dit bit. Dat was voor het eerst sinds het ongeluk dat ik weer op haar zat! Wat een raar gevoel, en tegelijk zo vertrouwd! Eindelijk weer één zijn met mijn meisje. Ging best goed het sturen, helaas staat dat niet op film.
Na afloop hebben Bruno en Angelique zijn hengst nog gereden, mooi om te zien.
https://www.youtube.com/watch?v=G1Brf8JySyI
Morgenochtend om 9.30 gaan we met nog twee paarden een staprit maken, dit om Callas te begeleiden en vertrouwd te maken met enge dingen die andere paarden niet eng vinden.
- Monique1963
-
- Berichten: 8644
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-17 17:52
De trein was weer erg duidelijk hoorbaar en tot diep in de nacht waren ze ergens bezig met hooien wat een enorm kabaal gaf. De honden moesten ook een paar keer blaffen voor de trein dit keer en ook was er ergens rond twaalven vuurwerk waar ook voor geblaft moest worden. Toen ging het gelukkig regenen, wat de honden liet ophouden met blaffen. De haan was weer vroeg op en een kip moest erg vertellen dat ze een ei had gelegd. Zo ongeveer was mijn nachtrust.
Ik heb alle spullen die ik nodig heb voor straks om 9.30 oefenen en rijden klaargezet. Ik zal het me wel verbeelden, maar het lijkt echt of na die 5 minuten zitten op Callas gisteren, mijn linkerheup normaler doet en veel minder pijn doet en alsof ik nu minder mank loop. Dat zou wel heel fijn zijn natuurlijk, voor het ongeluk had ik door het paardrijden nauwelijks last van mijn heup. Zonder paardrijden doet die heup rottig en toen al het gewicht met krukken lopen ook nog eens op die heup kwam, werd het allemaal niet echt grappiger.
Inderdaad was iedereen er zonder dat ik er erg in heb gehad om 9.30. Ik was zelf eerst met Callas in de round pen gaan trainen omdat ik dacht dat dat de bedoeling was en dat we eerst in de manege zouden rijden met zadel, zoals gisteren en dan een buitenrit gaan maken. Maar nee, hop in het diepe. Dus ik stiekem toch wel blij dat ik eerst in de round pen getrained heb en een prachtige join up voor elkaar kreeg! Misschien kwam het daardoor dat ze niet bang was voor de compressor waarmee Stéphane zijn tractor aan het schoonspuiten was. Die tractor staat naast de camper en mijn spullen lagen bij de camper. In ieder geval weer een overwinning. Ook liep ze door een plas, zou dat ook komen omdat de join-up zo goed was gelukt?
Daarna de rit met ons vieren. We gingen met Bruno te voet voorop, Callas met zadel en bit met mij erop erachteraan, daarachter een van Bruno's hengsten zonder bit maar met zadel met Anaelle erop, en daarachter Samantha op de ruin van Bruno zonder bit en alleen met zadeldekje.
Doel Callas leren dat andere paarden in een groep ook niet bang zijn en dat de leider nooit bang is en zodoende haar het vertrouwen geven enge dingen te overwinnen en haar leren dapper te zijn.
In de verte de Middellandse Zee!
Het terrein is hier enorm ruig, enorm stenig en stekelig. Petje af voor Bruno die lopend de dunste paadjes neemt en met compleet bekraste benen er weer uit komt. Hij kan natuurlijk ook een lange broek aantrekken... Ik vond het wel jammer dat hier zoveel stenen zijn. Bij ons thuis liep ze na twee weken echt niet lekker meer. Bruno snapt dat wel, maar wil haar harden. Ze moet betere voeten krijgen en dat kan niet door dingen te vermijden. Dat is wel erg hard vind ik. Maar ja, ik heb geen hoefschoenen meer, alles is kapot gegaan in de rengalop bij het ongeluk. Had ik geweten dat hier nog tig keer meer stenen waren dan thuis, had ik haar laten beslaan. Ik ga maar mee met de flow en ik zie wel waar het schip strandt of niet. Misschien vaart ze er wel bij.
Hij liet ons stenige hellingen recht naar beneden afdalen. Behoorlijk eng, maar bedoeld om de paarden vertrouwen te geven. Samantha het jongste meisje durfde niet, ze lijkt zo stoer met haar tatoeage zo jong als ze is, maar grote bek, klein hartje. Bruno kon haar niet overhalen de afdaling te nemen en sprak zijn ongenoegen uit, dat als ze zichzelf niet overwint nooit sterk wordt. Ben ik blij dat ik het wel al gedaan had, maar ik weet dat Callas zulke uitdagingen leuk vindt.
Callas was helemaal into Bruno. Als hij iets naar links bewoog, zij ook. Wat hij ook deed, ze deed exact hetzelfde. Follow the leader. Eh was ik op haar nou niet de leider? Kennelijk niet.
Eenmaal weer in iets normaler terrein, liepen we door overgroeide wijngaarden. Dat was een stuk minder stenig. Het laatste stuk was asfaltweg redelijk dicht langs de spoordijk en een tgv kwam ons tegemoet. Bruno pakte voor de zekerheid haar teugels en ik denk dat ze daardoor juist wat angstiger werd. Hij had volgens mij gewoon moeten blijven voor haar lopen, want dat gaf haar vertrouwen. Nu voelde ze spanning en vond ze het erg spannend en versnelde haar passen, maar ze ging er niet vandoor, of zo.
We hebben een uur gestapt en af en toe gedraafd. Ik kon de eerste keer niet lichtrijden op mijn gebroken poot, de tweede keer ging al beter. Ik heb wel na een poos aangegeven dat mijn voet zeer begon te doen, dus hebben we een shortcut naar huis genomen.
Daar heeft Bruno ons het (afgetrapte) trailveldje laten zien waar een van zijn leerlingen morgen met mij en Callas oefeningen gaat doen. Er liggen banden, er is een hek om open en dicht te doen, er staan wat pylonen, wat paaltjes etc.
Vanaf dat punt moest Callas voorop zelf terug naar de manege lopen. Whoeah eng! Bizar toch iedere keer dat verschil. Bijna niet vooruit te branden, allemaal enge paarden in de wei, enge blauwe voerbakken in het gras. Beren op de weg! Zij heeft ook een grote bek, klein hartje! Maar goed daar zijn we hier voor om dat te veranderen. En het is goed dat ik het opschrijf dan kan ik de progressie beter volgen.
Terug op de manege lekker afgespoten ter afkoeling. Het is gelukkig niet zo'n verschrikkelijk hete dag. In de paddock lag haar hooi klaar en van mij heeft ze nog brokjes gehad. Ik heb fijn buiten gereden, was goed om weer te doen na zo lang en ik ben hartstikke tevreden over haar.
Om half acht was het nog maar een graad of 32 schat ik, ja cynisch en vanaf morgen komt er pas een hittegolf begreep ik, en heb ik Callas gewandeld en een poos in de schaduw laten grazen buiten het terrein en heb daarna een heel goede sessie met haar gedaan in de roundpen. Erg tevreden. De join-up erna ging ook erg goed, maar dat is vooral het koekje. Ik vind nog niet dat ik haar leider ben, dat gevoel heb ik nog niet. Ook dat vindt Bruno niet erg, over een paar weken het koekje gaan minderen en dan zit het er zo in, dat ik echt wel haar leider zal zijn, zegt hij.
Filmpje van de training vandaag.
https://www.youtube.com/watch?v=-tswedq3v8c
- Mondy
-
- Berichten: 11826
- Geregistreerd: 13-07-05
- Woonplaats: Eindhoven
Geplaatst: 01-09-17 18:01
Ik kan me meer vinden in je eigen aanpak en gedachtes dan wat ik hem en zijn leerlingen zie doen. Sowieso erg veel op 1 dag..te veel denk ik.
De filmpjes met jou zijn een stuk fijner om naar te kijken
- anjali
- Berichten: 15086
- Geregistreerd: 25-07-15
Geplaatst: 01-09-17 18:30
Mondy schreef:De filmpjes kijk ik denk ik niet meer... ik vind het eerlijk gezegd tenenkrommend.
Ik kan me meer vinden in je eigen aanpak en gedachtes dan wat ik hem en zijn leerlingen zie doen. Sowieso erg veel op 1 dag..te veel denk ik.
De filmpjes met jou zijn een stuk fijner om naar te kijken
Dat klopt,ik vind Bruno ook erg hard, maar de softe aanpak van TS werkte niet bij dit paard want het was een zeer gevaarlijke situatie geworden. Ze had er tenslotte al een ernstig ongeluk mee gehad.Ik denk dat deze Bruno de laatst mogelijke oplossing was.
- anne_bento
-
- Berichten: 7588
- Geregistreerd: 08-06-02
Geplaatst: 01-09-17 18:44
Mondy schreef:De filmpjes kijk ik denk ik niet meer... ik vind het eerlijk gezegd tenenkrommend.
Ik kan me meer vinden in je eigen aanpak en gedachtes dan wat ik hem en zijn leerlingen zie doen. Sowieso erg veel op 1 dag..te veel denk ik.
De filmpjes met jou zijn een stuk fijner om naar te kijken
Sluit ik me helemaal bij aan. Leuk de verhalen te blijven volgen maar de filmpjes sla ik ook even over.
Ik denk zelf dat er nog wel iets tussen deze aanpak en die van TS in zit, maar zo denkt iedereen er in de paardenwereld weer anders over
- Monique1963
-
- Berichten: 8644
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-17 18:45
Straks om 9 uur de eerste sessie met een mevrouw uit de Savoi die een hele dag bij Bruno komt leren dus ik verwacht dat zij ook wel met Callas gaat trainen. Geen idee eigenlijk. Ik ga haar poetsen, Callas dus, niet die mevrouw, of in ieder geval even borsteltje eroverheen. De paarden krijgen nu op dit moment hun hooi dus het is een blij gehinnik overal van jawelste.
En om tien voor negen stond Marie Francoise klaar voor haar les met bruno die er nog niet was. Ik heb een poosje met haar en haar man staan praten. Wat ik wel vermoedde maar niet zeker wist is dat zij inderdaad met Callas ging werken die dezelfde problemen had als haar Merens, bang voor alles.
Itt mezelf wil deze vrouw niet meer rijden maar alleen nog vrijheidsdressuur doen. Dwz het paard dressuur laten doen zonder er zelf op te zitten.
Kwart over negen was Bruno er en hebben we Callas gehaald en heeft hij eerst een lange uitleg gegeven over ethologisch rijden en leiderschap, en heeft hij het belangrijke verschil tussen dominant en leider uitgelegd. Tevens heeft hij uitgelegd dat er een enorm verschil is tussen schrik en angst. Dat waren voor mij allebei eyeopeners, ik had het nooit zo gezien.
Een dominant, is geen leider. Een leider hoeft geen moeite te doen om gevolgd te worden. Die is een natuurlijke leider vanwege het charisma. Daar heeft men vertrouwen in. Een dominante wordt vaak als irritant ervaren want die wil de baas spelen over bijv voer.
Het verschil tussen schrik en angst is, dat schrik door verrassing komt, waarbij een paard hooguit een meter of 20 zal wegrennen, zich dan zal realiseren dat het niets was en gaat grazen. Angst is veel gevaarlijker. Voor angst zal een paard vluchten. Angst bouwt zich steeds meer op, om te ontploffen in een vluchtreactie. Angst voor iets wat achter het paard is, zal hem op hol kunnen doen slaan, angst voor iets van voren zal hem doen omkeren en dan op hol kunnen slaan.
En de allergrootste eyeopener, je MÁG afstappen. Zoveel mensen hebben waarschijnlijk net als ik geleerd dat afstappen not done is. Maar het is mijn veiligheid voorop en als ik voel dat het paard angst heeft, dan mag ik afstappen. Als het paard mij beter vertrouwd te voet, is dat de beste oplossing en geen schande, maar wijsheid. Poehé!
Daarna heeft hij een korte demo gegeven met grondwerk en Callas. Vervolgens mocht Marie F het proberen. Toch een heel verschil. Grappig om te zien waar Callas een loopje met haar nam of niet.
https://www.youtube.com/watch?v=o0m0k0kHR-Y
Daarna gingen we met vier paarden aan de lange longe het bos in om rond bomen grondwerk te stuur-oefenen in de schaduw. Ik zou Callas overnemen van hem en als laatste volgen. Dat ging voor mij helaas niet werken. Iedere ruk of trek die ik aan mijn arm krijg doet behoorlijk zeer in mijn scheenbeen van mijn gebroken been. Die plek heeft al die tijd al zeer gedaan na de operatie en het is daarom dat ik nog steeds mank loop volgens mij. Ik kreeg er gisteren ook de beugel van het zadel op tijdens het verslepen van het zadel en nu is het blauw. Dus ik moest helaas afhaken en heb Callas weer teruggezet in haar paddock. Wel ben ik mee gelopen naar het bos, maar zelfs lopend kon ik ze niet bijhouden. Tegen de tijd dat ik er was waren ze zowat al weer klaar. Bruno deed zelf de wilde hengst want wat was die aan het etteren.
Kwart voor twaalf waren we terug en met Anaelle en Samantha heb ik in de schaduw van de stallen wat gegeten. Het blijkt dat ze halfpension doen met Bruno. Dwz dat ze Bruno de helft van de pensionkosten hier betalen, dus 100 per meisje per maand, en dan mogen ze altijd op zijn paarden rijden. De meisjes vroegen of ik mee ging rijden, maar dat lijkt me geen goed plan in deze bloedhitte en zonder bruno, dus dat heb ik maar afgeslagen. Ze zijn nu samen weg, op de lieve hengst en de ruin van Bruno.
Erna Callas gehaald voor een lekkere kouwe douche en die meisjes de ronde hoefrasp laten zien. Callas haar voeten ingevet en geteerd aan de onderkant en weer in het bloedhete landje gezet. Arme paarden. Ze ging gelijk lekker rollen, want bah, nat zijn is niet leuk.
Shocking was wel weer dat ik weer een mierenexplosie binnen in de camper had. Had ik gisteren een appel gegeten, klokhuis klaargelegd voor Callas, niet nagedacht en er per ongeluk een tas overheen gezet. Krioelde van de mieren! Gelijk maar weer spuiten, hoop dat het weer even over is.
Ik heb Fysio-oefeningen gedaan en lekker in de luwte naast de camper zitten puzzelen de rest van de middag met het poot omhoog en rond zessen was Marie France er weer met haar man en Bruno was er al. Dit keer moest ze van drie paarden tegelijk de leider worden: Callas, de rustige hengst Tarago en Grimpeau de ruin. Wat ik bijzonder vind is dat Callas die boys nog nooit van heel dichtbij gezien heeft en het haar ogenschijnlijk niets deed. Ze was overigens wel de dwarste van de drie. Mooi om te zien hoe het uitmaakt wat je houding is. Het lukte Marie eerst niet de paarden in het gareel te krijgen. Daarna deed Bruno het voor. Op het filmpje op 3 minuten vertelt hij dat Marie F niet geaard was en dat wel moet zijn. Daarna was Marie anders actief en lukte het beter. Lijkt mij ook wel leuk een keertje te proberen als ik nog weer een stukje beter kan lopen.
https://www.youtube.com/watch?v=GApOIvoIakM
Vervolgens de drie paarden afgespoeld en weer in hun paddocks gezet en heeft Bruno de wilde hengst Illustrado gehaald. Ook daar heeft hij weer een stuk vrijheidsdressuur op de grond mee gedaan en Marie moest het nadoen, wat maar zozo lukte. Toen ging hij erop en heeft hij nog wat oefeningen laten zien maar het was of de hitte, of de dazen of de hengst aan de andere kant van het hek, maar Illustrado had zijn dag niet. Toen Bruno klaar was, stapte hij af en hij zei als ik het nu goed gedaan heb, zal de hengst mij volgen. Dat deed de hengst dus niet en gaf bruno toe dat hij niet zo goed gewerkt had met de hengst.
Als Erwin morgen vroeg hierheen komt kan hij te voet mee wandelen met de rit die we morgenochtend gaan maken. Ik ga om 9 u Callas trainen en om 9.30 starten we de rit. Bruno loopt weer te voet mee.
Bij het trainen moet ik erop letten dat ik bij het van hand laten veranderen, dat ik niet de loop blokkeer, maar me terugtrek en mijn energie weghaal bij Callas, waardoor ze zal vertragen en ik de andere kant op kan wijzen en aanmoedigen met de zweep.
- Monique1963
-
- Berichten: 8644
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-17 19:05
We hebben Callas gehaald en ik heb met haar gewerkt in de roundpen mooie join-up gedaan en haar ook nog laten springen. Wel blijkt dat ik haar leider nog niet ben. Want we hebben even een test gedaan, maar zoals ze op de weg Bruno helemaal exact volgt, doet ze bij mij echt niet. Bruno zegt dat dat nog wel komt, maar volgens mij is ze verliefd op Bruno.
Ik doe het nog steeds fout. Ik blokkeer haar om te laten wenden ipv mijn energie terug te nemen. Zit er zo in gebakken, dat leer ik niet in 1 dag af. Ook komt Callas al zelf naar mij toe als ik ophoud te drijven en dat is ook niet de bedoeling. Goed te zien op het filmpje van 2.5 minuut.
https://www.youtube.com/watch?v=cKNgP_3C7sM
Bruno stond om half tien klaar met Illustrado, de meisjes die zouden meerijden hadden geen zin vandaag met de hitte. Bruno reed voorop met de hengst en ik met Callas erachteraan en Erwin te voet mee. Erwin heeft veel leuke filmpjes geschoten. Het was weer een oefenrit, waarbij moed gevraagd wordt van het paard door huggies op te moeten en af te moeten. Ook gingen we door een soort rietbed, waar het riet 2m hoog stond en waar de paarden hun eigen voeten dus echt niet kunnen zien en helemaal moeten vertrouwen op de ruiter. Dat ging ook goed. Wel vond ze die hoge planten die tegen haar aanzwiepten niet zo'n succes, maar dat is het leerproces. Het eerste kwartier liep ze te drammen, (waardoor ze aan de teugel liep, nice) want ze wilde voorop en dat mocht niet. Daarna was ze ineens superrustig en kon ik haar aan een lang teugeltje met gemak rijden.
Gewoon een huis tuin en keukenfilmpje van het trainingsritje rond de Franse manege.
https://www.youtube.com/watch?v=v-0qYSSqdSQ
dag 6, 11 juli 2016
Om half negen was ik opgezadeld en ben ik naar de round-pen gegaan om te rijden en buigoefeningen te doen. Halfuurtje leek me mooi van te voren, maar Bruno bleek pas om half tien zadel klaar te zijn. Callas doet het goed op dat bit, dat dan weer wel. Stoppen buigen achterwaarts. Dat is hoopvol. Ik moet maar opzij zetten dat dat niet was wat ik voor ogen had. Mogelijk als ze ouder is dat het dan wel zonder bit kan. Veiligheid voorop.
Om half tien reden we weg. Bruno op Illustrado, Marion op Grimpeau en ik hekkensluiter op Callas. We hebben weer ongeveer dezelfde rit als de eerste rit gemaakt. Het draagt weinig meer bij aan Callas' opvoeding qua angst want ze kent het nu, er is daar niets engs. Het loopt alleen maar verschrikkelijk rot voor haar op die rotsstenen. Ik begin minder happy te worden.
Aan het einde van de dag hebben een meisje en ik Callas en Grimpeau op het veldje los gelaten om te kijken of we op zo'n groot veld een join-up voor elkaar zouden krijgen en om wat te trainen met autobanden stappen en zo. Ik was toch niet ontevreden erover!
https://www.youtube.com/watch?v=cv8tZqOhV8o
- thequeensmum
- Berichten: 3532
- Geregistreerd: 20-08-12
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst: 01-09-17 19:24
Wilde toch even wat kwijt: wat woon jij prachtig zeg. Bijna jaloersmakend, bijna hoor!! Dat ongeluk, ik zat er eigenlijk een beetje op te wachten, de engeltjes op je schouder raken op een goede dag echt op hoor. Vind het wel echt vreselijk voor je dat je er niet gewoon afgedonderd bent, maar dat je je voet op zo'n nare manier hebt gebroken. De ramptoeriste in mij zou de foto's eigenlijk wel graag willen zien, maar ik kan ze nergens op openen, niet op mijn ipad, niet op mijn iphone en ook niet op mijn macbook. ( geprobeerd met Safari, Firefox en Google chrome ).
Wat betreft je heup: ik zou lekker zeuren en aandringen in een ziekenhuis, met 53 ben je echt niet te jong hoor. Mijn man is ook al op die leeftijd voorzien van wat nieuw hang- en sluitwerk in zijn heuppartij. Hij was de koning te rijk, gaat weer pijnvrij door het leven. Het schijnt zo te zijn dat vroegah een heup maar eenmaal vervangen kon worden, maar dat is heden ten dage niet meer zo. Heupprothese kan desgewenst nogmaals vervangen worden. Ik zou zeggen, gewoon doen.
- Utixo
-
- Berichten: 6582
- Geregistreerd: 19-10-05
- Woonplaats: Monster
Geplaatst: 01-09-17 19:24
Edit: iets wat me ook opvalt, en wat ik toch niet kan na laten, begin met het afspuiten altijd bij de benen. Het hart ligt relatief dicht achter het borstbeen, door bij de benen te beginnen went het paard aan de koude, harde straal.
- Monique1963
-
- Berichten: 8644
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-17 19:37
Utixo en anderen, het is inderdaad zoals jullie zeggen. Jullie en ikzelf ook hadden het zelf anders aangepakt. Minder cru waarschijnlijk. Maar dat heeft door mij alleen tot het ongeluk geleid. En er zullen zeker beter methoden zijn die in het midden liggen tussen Bruno en mij. Maar in Frankrijk zijn NH-trainers in het gebied waar ik woon, althans vorig jaar, niet dik gezaaid. Ik heb me een hoedje gezocht, en veel mensen gemaild, maar Bruno was de enige die het gelijk wel zag zitten. Bij een heel stel had ik het gevoel dat als ik gypsy (tinker) zei, dat ze meteen dachten, mwah lamazittu. Misschien om het ras, of misschien omdat er meer eer te halen valt in sportpaarden.
En qua training, ik moest wat. Een maand lang iedere dag onder begeleiding iets met haar doen en zelf alleen maar met haar bezig kunnen zijn omdat ik niet van dat terrein af kon, leek me het beste om een doorstart te maken en tot elkaar te komen.
En Bruno heeft meerdere hengsten. (You think he's compensating? quote uit Shrek, hahaha) De hengst waarmee Callas in de roundpen is, heeft nog nooit gedekt en was een schatje zo lief. Overigens is hij een paar maanden later overleden, die hengst, niet Bruno. Op het filmpje is hij al heel mager aan het worden. Aan het eind van de maand dat ik er was, was ie graatmager al. Wilde nauwelijks meer eten. Dierenarts er tig keer bij geweest, uiteindelijk bleek het leverfalen.
En vwb de filmpjes, er zijn er ook bij zonder Bruno, hahaha, hoef je je minder te ergeren...
Utixo dank voor je afspuit tip! Leerzaam.
- Anoniem
Geplaatst: 01-09-17 19:55
Monique1963 schreef:Daarna ging Bruno er meteen op en heeft wat stuuroefeningen op dat bit gedaan en daarna ging Angelique erop. Het idee hierachter was begreep ik vooral alleen op de binnenteugel te sturen, maar ik vatte het niet helemaal geloof ik.
https://www.youtube.com/watch?v=op4uH-FL90Y
Oef, dit is de slechts gereden PRE die ik ooit heb gezien.
Ik ga de filmpjes ook maar overslaan, dan blijft het verhaal romantischer en zie je de harde werkelijkheid niet.
Hij doet me trouwens extreem denken in zijn maniertjes en houdinkjes in het zadel maar ook rijstijl aan een kopie van de grote Mario Luraschi. Die heeft ook al decennia van die maniertjes van de teugels optrekken (met stangbit
) om te laten zien hoe weinig hij met de teugels doet. Mario Luraschi is ook echt op het effectbejag gericht; Spaanse pas gaat om de voorbenen, dat de achterbenen verkrampt zijn is geen probleem, bij galop is hoe korter, hoger en verzamelder hoe beter, ook al kan het paard überhaupt niet meer normaal stappen. Precies hetzelfde zie ik terug bij jouw trainer, dus ik ben benieuwd of hij daar misschien leerling van is geweest? - prugelpiet
-
- Berichten: 12564
- Geregistreerd: 20-01-12
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst: 01-09-17 19:58
Heel bijzonder om te zien hoe je alles aangepakt hebt en wat leuk dat je het met ons wil delen!
Ik ben benieuwd wat er nog meer komt.
- Monique1963
-
- Berichten: 8644
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-17 21:12
Gisteren heb ik een smid laten komen om haar rondom op dikke ijzers te zetten. Ik ben veel te bang dat ze door die stenen weer zere voeten gaat krijgen. Ze was weer erg braaf.
Op dag 6 hebben we (Sandy een leerling en ik) een superstaprit gemaakt door een mooi natuurgebied met flamingo's en met allerlei enge dingen en verdwaald, maar Callas heeft het supersupergoed gedaan.
Om te beginnen was daar de spoorweg die we over moesten steken. Sandy reed op de hengst Tarago. Ik had verwacht dat de paarden hier van de manege geen problemen zouden hebben met die spoorweg, maar dat had ik mis. Ik liep achter Tarago en hij wilde niet eens in de buurt komen. Callas was erg kijkerig natuurlijk, niet naar de spoorweg maar naar alle betonnen huisjes die er bij staan. Maar ze wilde wel voorop. Dus ik stuur haar er netjes overheen. Ze keek goed waar ze liep. De matten tussen de rails zijn van dik rubber dus dat dempt alle enge geluiden. Ben ik nog geen stap aan de andere kant, gaat de bel dat er een trein aankomt, maar Sandy staat nog aan de andere kant omdat haar paard niet wilde. Uiteraard moest ze wachten en ik ben een heel eind doorgelopen omdat ik niet wilde riskeren dat Callas ineens terug wilde of zo. Hadden we pech want de bomen bleven nog eens dicht voor een lange goederentrein. Callas werd wel nerveuzer van het geluid en omdat Tarago er niet was, ze moest ook poepen van de zenuwen (voor het eerst dat ze gemest heeft onder het zadel), maar ze was heel beheersbaar. Bomen weer open en toen moest Tarago er nog over. Sandy was afgestapt en het heeft haar heel wat trekken en tikken gekost om hem eroverheen te krijgen en toen sprong hij er ook zowat overheen, zo eng vond hij die rails.
Ik zat inmiddels meer met een knoop in mijn maag voor de volgende uitdaging, die drukke weg oversteken. Gelukkig kwam er precies niets aan dus konden we op ons gemak oversteken. Aan de overkant ga je gelijk een natuurgebied in. Wel overal weilanden met camarque paarden, dus Tarago rook al vanaf verre andere hengsten en moest erg hinniken. Er kwam een auto met caravan langs, die reed gelukkig erg langzaam omdat we dat met onze handen aangaven, en het vormde geen probleem.
Daarna kwam er een lang pad over een soort dijkje met aan weerszijden ingedroogde moerassen. Er kwamen joggers en fietsers tegemoet en ze vond ze niet eng! Soms wilde Tarago ineens niet verder en ben ik met Callas voorop gegaan. Erg goed voor haar zelfvertrouwen en het mijne overigens.
We kregen een houten bruggetje op het moment dat ik voorop liep, maar dat was te veel voor Callas en daar moest Tarago weer het voortouw nemen.
Toen kwamen we bij een saline zoals dat heet met flamingo's. Erg mooi, maar maar weinig roze, bijna wit waren ze! Callas vond ze erg griezelig. Ze maken gekke geluiden en omdat de flamingo's ons ook eng vonden, begonnen ze van ons weg te rennen door het water en dat zag er uit als een heel groot wit ding wat weg waggelde. Nou, dat was toch wel wat zeg! Daar stond ze toch zo raar van te kijken dat we allebei om haar gezicht moesten lachen.
Tarago had het weer even niet en ik stuurde Callas weer voorop naar een gebouwtje in de verte waar we nieuwsgierig naar waren wat het zou zijn. Hoe dichter we het gebouw naderde hoe enger het voor Callas werd, totdat Tarago het vlak voor het huisje weer moest overnemen. Het bleek een pomphuis. Mogelijk dat ze een geluid gehoord heeft. De hele tijd was ze enorm alert, maar ze zweette bijv niet zo erg als ze bij ons iets engs heeft moeten doen, ondanks de hitte, dus dat vind ik een goed teken. Voor mij betekent dat dat ze gewoon met een ander paard erbij veel minder bang zou zijn. Ik moet gaan zoeken naar een rijmaatje in de buurt. Er moet toch iemand wel te vinden zijn?
Toen kwamen we bij een strand. We hebben geprobeerd de paarden het water in te krijgen, maar alleen Tarago heeft het water met 1 hoef aangeraakt en Callas bleef er meters vandaan. Wel heeft ze met haar neus erg in het zand gewoeld. Het komt vast nog wel een keertje dat ze er wel in gaat.
Sandy wist nu niet of het beter was om dezelfde weg terug te gaan of de wandelroute te vervolgen. Terug dezelfde weg is nooit een goed idee met een paard dus leek mij vervolgen beter. Hm. We verdwaalden dus en hoe we gereden zijn weten we niet, maar het was een zeer goede oefening. We hebben auto's, blaffende honden, dravende paarden, spannende hekken, en nog veel meer engs wat wij niet begrijpen dat eng was, gehad. De blaffende hond die van achteren kwam, was nog wel het vervelendst. Ik denk dat Callas wel was weggerend als ze alleen was geweest. Nu leert ze er hoop ik van.
Uiteindelijk kwamen we weer op de drukke weg terug, maar we konden helaas niet recht oversteken naar het fietspad. We moesten een stukje over de weg draven naar een doorgang! Ook dat hebben we goed afgerond. Toen op het fietspad stappen langs de vuilstort. Erg spannend ding die vuilstort. Er klappen luiken er zijn veel grote dingen, auto's, roepende mensen, maar ook dat ging goed. De vuilstort heeft een witte muur en bij ons is er op het recreatiepad ook een stukje muur dat overigens niet eens wit is, maar dat vindt ze erg spannend. Zo'n groot wit vlak begrijpt ze niet. Gelukkig stond er daar een vangrail dus ze kon niet de weg op deinzen.
Verder in de berm van het fietspad naar de afslag en vlak voor de afslag (ik liep voorop) schrikt ze zich te pletter, dus met vier benen tegelijk de lucht in en zowat in spagaat landen door de hoefijzers waardoor ze geen grip heeft. Geen idee waar ze bang voor was.
Toen terug over het spoor, geen centje pijn en met losse teugel naar de manege gestapt langs de voer en drinkbakken die nu bijna niet meer eng zijn. Haar uitbundig beloond met veel brokjes, afgedoucht en toen kon ze eindelijk verder met eten. De rit heeft een uur en 3kwartier geduurd, het langste dat ik ooit met haar ben weggeweest, behalve dan die keer dat ik zelf verdwaalde.
- pien_2010
-
- Berichten: 43314
- Geregistreerd: 08-12-10
- Woonplaats: Limousin
Geplaatst: 01-09-17 22:05
, daarvoor is het te interessant wat er allemaal gebeurt. Ik vind het knap Monique dat je überhaupt iemand als Bruna hebt gevonden. Dat is hier allemaal veel moeilijker als in NL en dat geldt van dierenarts tot osteopaat, van goede smid tot iemand als Bruno. Hier in Frankrijk is dat allemaal niet zo gemakkelijk.Ik vind je een stoer en dapper wief, dat je terwijl je nog zo loopt te manken alweer met Callas bezig bent, er op gaat en confrontaties aangaat en jullie allebei veel leren
.Ik vind het ook geweldig dat je zoveel tijd stopt in dit topic en je verhaal + filmmateriaal met ons wilt delen.
- IncelloAndMe
-
- Berichten: 251
- Geregistreerd: 30-01-17
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst: 01-09-17 22:40
- renatuuh
-
- Berichten: 182
- Geregistreerd: 19-07-10
Geplaatst: 01-09-17 22:48
Maar even een weetje over de flamingo's die zijn altijd wit, tenzij ze veel garnalen eten. Die dragen een stofje mee waardoor ze roze worden.
- Svadilfari1
-
- Berichten: 698
- Geregistreerd: 28-07-17
Geplaatst: 01-09-17 23:06
- Kendra
-
- Berichten: 8730
- Geregistreerd: 08-12-01
- Woonplaats: Drenthe
Geplaatst: 02-09-17 00:19
Dus moedig, jazeker. maar niet altijd weloverwogen en met verstand. Gelukkig met veel liefde voor het paard, dus het zal uiteindelijk wel goed komen...
Het is overigens zeer bijzonder dat TS nog niet 23 keer gegeseld en gekielhaald is. Als dit anders was opgeschreven had half Bokt zich op dit Topic gestort, en echt niet om complimenten uit te delen
. - Roosch
-
- Berichten: 36658
- Geregistreerd: 04-07-03
- Woonplaats: Anywhere
Geplaatst: 02-09-17 00:43
Misschien is Callas op dit moment wel de wereldkampioen dressuur-met-een-jonglerende-ruiter-erbovenop.
Mijn punt: meerdere wegen leiden naar Rome en het verhaal speelt zich nu nog in het verleden af. Tuurlijk gaat het niet vlekkeloos maar tips zijn nu niet op zijn plek. Tenzij TS in die caravan een tijdmachine heeft zodat ze terug kan om de tips toe te passen?
- miesnaom
- Berichten: 822
- Geregistreerd: 08-04-14
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst: 02-09-17 01:28
- Nagini
- Berichten: 11281
- Geregistreerd: 04-06-05
- Woonplaats: Auckland, NZ
Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?
Geplaatst: 02-09-17 02:20
- freetorun
-
- Berichten: 2264
- Geregistreerd: 22-04-09
- Woonplaats: Breda
Geplaatst: 02-09-17 07:10
Ook ik vraag me af of elke dag (meermaals) een join up zo goed is. Ook ik heb deze vroeger eems gebruikt om mijzelf als leider te positioneren.. maar niet meermaals per dag of met snoepjes.. met snoepje is het geen join up en na één keer een goede join up moet je de leiderpositie hebben...zoals Bruno na één keer bij Callas had. Elke dag zo'n oefening is traumatiserend.. Ze werd meerdere keren per dag uit jullie kudde gegooid, hoe stresvol is dat?
Als laatst vraag ik me af waarom je eigenlijk nu pas ontdekte dat ze met een ander paard dus stoerder is.. Ik snap dat je niet direct een andere ruiter kon vinden om mee samen te rijden, maar je hebt 4 paarden thuis, al lukt het met de oudere niet vanwege artrose kan je vriend (zeker in het begin) toch gemakkelijk een shetje meenemen? Zo is ze niet alleen.
Maar goed, met tips kunnen we pas aankomen als je bij het nu bent beland. Al vraag ik me bovenstaande toch steeds meer af. Sorry als de woorden wat onvriendelijk overkomen TS, dat is zeker niet m'n bedoeling en ik blijf lekker doorlezen om jullie te volgen. Al zou ik het heel anders doen, is dit zeker interessant.