Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-07-17 12:15

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 28-07-17 12:15

Dravers zijn idd vrij vlak in de rug rina . Wel fijne eerlijke paarden!

Ik heb met mijn Fries ook pech gehad maar niet noemenswaardig. Paard heeft juist altijd door gebikkeld met artrose, KS en een peesblessure achter :(:)

Zo kan het dus ook.

Maar ik heb wel het idee dat vroegah, de paarden degelijker waren dan nu. Hoe staan jullie daar tegenover?

**Geplaatst**: 28-07-17 13:42

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 28-07-17 13:42

Ik denk dat de selectie vroeger veel harder en strenger was..als een paard wat mankeerde lichamelijk of wat anders dan ging het naar de slacht. Want een paard die niet kan werken daar heb je niks aan en ze waren er voor het werk.

Nu word er veel gefokt met paarden die geblesseerd zijn..en daarnaast is er veel minder kennis over hoe je een paard gezond houd in het werk.

**Geplaatst**: 28-07-17 15:11

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 28-07-17 15:11

Zo ver terug bedoel ik niet Elisa, bedoel zo'n jaar of 15 20 geleden. Toen KWPNers nog stevige poten hadden

**Geplaatst**: 28-07-17 15:38

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 28-07-17 15:38

Misschien fokt men momenteel teveel op een luxe uiterlijk?Terwijl het vroeger meer prestatiefokkerij was?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-17 19:21

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-17 19:21

@lh wat een lijdensweg met een paardje wat zo vaak koliek heeft dat is ook zenuwslopend :(:)

en zo'n sarcoid dat is zo pech hebben op zo'n rotplek waardeloos... en alle andere pech... heb je nu nog een paardje waar je mee kunt rijden of is dat het paardje wat dus doordraait in de trailer? Jammer is dat dat je er dan niet mee op pad kunt... vrachtwagentje al eens geprobeerd kunnen ze echt totaal anders in zijn? Geweldig van je andere pony 8-)

@rina ik heb eerder een dravertje gehad en dat was ook een goudeerlijk keihard paardje. Maar ik rij heel graag lange afstanden in het bos en pruts er dan wat bij in de bak. Cathey had ik echt speciaal gekocht voor dressuren maar dan had ik toch ook heel graag wat buiten gereden (andersom dus ;-)

). Voor het lekker buiten rijden en af en toe wat prutsen in de bak vond / vind ik een draver echt een heel fijn paardje. Maar uiteraard moet je wel net het type hebben wat jou past. Er zijn zoveel verschillen in dravers. Zowel Ushi (mijn andere dravertje) als nu Fred zijn behoorlijk goed gebouwd al zeg ik het zelf en zitten lekker in hun lijf. Soms heb je echt van die stekerige types, dat zijn niet de types die ik prettig vind. Zeker als ze gekoerst hebben of getraind zijn voor de sulky is mijn ervaring, en dat wat ik van anderen hoor, dat het hele fijne nuchtere types zijn want ze hebben al zoveel gezien.

@Ladygiroc dat zijn bikkels he, ja die zijn er ook. Stoere peerden

@Elisa2 als Cathey door osteo en DA 'goed' wordt gevonden dan gaat ze ook naar een professional want ik red het niet met haar, dat klopt hoor.

@Ladygiroc en de anderen, toevallig had ik het met een paardenvriendin van me over, we kwamen tot de conclusie dat er tegenwoordig echt andere types worden gefokt dan zo'n jaar of 15/20 geleden. Allemaal met lang voorbeen (Wat uiteraard een mooi front geeft, zeker) wat kortere rug, en dan die grote bewegingen op zo'n jonge leeftijd al zo gegroeid dat je denkt dat ze training aankunnen, maar ondertussen zijn ze nog hartstikke slap of redden ze het niet. Er wordt volgens mij ook veel te veel te snel gevraagd ook ivm alle competities die er zijn. Killing voor talentvolle paarden.

**Geplaatst**: 28-07-17 21:22

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 28-07-17 21:22

Paard van vriendin staat op pensioen, daar staat nog zo'n echte ouderwetse KWPNer met grof onderstel en anderhalf keer zo breed als de huidige gefokte paarden. Zo'n paard waar je nog een zadel op kwijt kan.
Tegenwoordig kan een maatje 40 amper nog op een 3 jarige, paarden staan zo hoog in het bloed dat een hobby ruiter en niet op kan blijven zitten (beweging én karakter) en maar weinig paarden halen de 20 jarige leeftijd nog...

**Geplaatst**: 28-07-17 21:36

Geplaatst: 28-07-17 21:36

Tja, ik denk dat ik mij ook wel mag voegen bij degenen die pech hebben gehad met hun paarden...... Vorig jaar oktober (2016) kocht ik een geweldig leuke kruising Haflinger x New Forest pony, zelf zadelmak gemaakt en in februari 2017 onze eerste wedstrijd gestart. Een week later lag ze dood in haar stal, hartstilstand -O-

Een paar weken later toch weer op zoek naar een nieuwe pony, een geweldig mooie Welsh Cob merrie gevonden, nog niet zolang zadelmak, maar wel een met potentie! Helaas heb ik haar een maand geleden laten inslapen, hersenvliesontsteking -O-

Ik/wij hebben al ruim 25 jaar paarden, altijd aan huis gehad en nog nooit een zieke, dus dit was wel even slikken met twee binnen een half jaar tijd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-17 08:12

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-17 08:12

@Suffie

pffff nog sterkte met dit alles :(:)

als je al zo lang paarden hebt en het gaat tot dan toe redelijk OK (we hebben allemaal wel eens wat.... maar.... overlijden... of inslapen is andere koek) dan besef je opeens hoe zorgeloos het voor die tijd was.

Persoonlijk vond ik dat het na het overlijden van onze Rizanta nooit meer hetzelfde is geworden, dat zorgeloze. Het overlijden van Simba en Bente zagen we aankomen, Snuitje hadden we zelf niet in de hand (maar heb daar ook nachten, wekenlang zo van wakker gelegen, was zo erg), maar Rizanta was heel plotseling. Ik schiet nog altijd enorm in de stress als ik een paard zie met koliek verschijnselen of als een paard slomig in de stal / wei staat en niet wil eten oid.

@Ladygiroc vwb die plek van het zadel en waar je dat kwijt moet op sommige modern gefokte (en door stamboeken hoog gewaardeerde! Dus compleet verkeerd voorbeeldgedrag) paarden is mij ook compleet een raadsel. En dan heb ik het over een normaal zadel waar je 'vroegah' een paar paarden mee vooruit kon en wat feitelijk overal op paste, type Stubben, Euroriding, Kieffer, 18 inch, met medium boom.

**Geplaatst**: 29-07-17 10:12

Geplaatst: 29-07-17 10:12

Ladygiroc schreef:
Zo ver terug bedoel ik niet Elisa, bedoel zo'n jaar of 15 20 geleden. Toen KWPNers nog stevige poten hadden

Mwah dat denk ik niet, toendertijd kwam er oa nog veel hoefkatrolonsteking voor door de inbreng van L"Invasion oa.
Dat is er inmiddels behoorlijk uitgefokt, maar vroeger hoorde wellicht ook minder omdat er nog geen sociaal media was.
Het kwpn is ook streng op OC/OCD wat in mijn ogen ook een hele goede zaak is.

Ik denk wel dat jonge paarden inderdaad vrij snel overbelast worden {tijd is geld}, en dat de hoogbenigheid en grotere bewegingen wel nadelig kunnen zijn voor de gezondheid omdat daarmee het blessurerisico hoger word.

Suffie: dat is wel echt enorme pech achter elkaar zeg. Wat dat betreft moet je met je paarden/pony's toch ook geluk hebben.

VHU: dat klinkt haast een beetje alsof het overlijden van Rizanta traumatisch voor je was.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-17 22:55

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-17 22:55

Klopt was het ergste wat ik ooit met een paard heb meegemaakt en ik hoop echt nooit meer zoiets heftigs mee te maken -O-

**Geplaatst**: 29-07-17 23:26

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 29-07-17 23:26

Jeetje wat een verschrikkelijke pech hebben sommige gehad.
Mijn vorige paard gekocht als leerpaard, was z2 opgeleid. Na 3 maanden stokkreupel en een peesblessure in de schouder. Na 8 maanden nog weinig verbetering, gelukkig wel weer terug kunnen geven aan vorige eigenaren, maar heeft natuurlijk veel geld gekost. Ook heel verdrietig natuurlijk, eindelijk een eigen paard en dan gebeurd er dit.
Nu een jonge stevige pony kruising en ik moet afkloppen, heeft in de ruim 2 jaar dat ik haar heb gelukkig nog helemaal niets gehad. Ik keek veel in het begin of ze niet kreupel liep, maar die angst ben ik nu wel kwijtgeraakt.

**Geplaatst**: 30-07-17 10:43

Geplaatst: 30-07-17 10:43

Ik geloof zelf dat de meeste ellende zit in de hele goedkope hoek (paarden met bemerkingen, paarden met wat gedragsprobleempjes, paarden die veel te vroeg ingereden zijn vanwege tijd=geld) en daarnaast in de doorgefokte raspaarden (dus ook kwpn). Voor mij dus idealiter geen raspaarden.
Maar er zijn zoals te zien in dit topic ook mensen die een abonnement hebben op ongelukken (schop van ander paard, dodelijk voer, door draden gaan, in sloot vallen etc). Dit kan iedereen overkomen op zich. Wel vraag ik me af of je na het honderdste ongeluk niet anders gaat selecteren op bijv stalling. Moet je paard wel in een grote kudde? Wil je hem wel achter draad hebben? Accepteer je die zware rijbak nog steeds? En laat je het voerbeleid nog steeds blindelings over aan de stalhouder?
Ik heb zelf geen noemenswaardige pech gehad maar ik zit hier van nature al bovenop. Ik kan me voorstellen dat anderen wat "onbevangener" zijn begonnen?

**Geplaatst**: 30-07-17 10:51

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 30-07-17 10:51

Jeetje wat balen allemaal.

Hier geen problemen met het paard. Maar ik ben de ongelukstreffer.
In oktober eindelijk weer kunnen rijden.
Word je dood en dood ziek, twee weken thuis.
Dan vervolgens nog een zware griep, 1 week niet kunnen rijden.
Vervolgens zak je door de zolder, zwaar gekneusde rug en lichte hersenschudding. (3 weken niks kunnen)
Aantal x fikse migraine... ook heel fijn.

**Geplaatst**: 30-07-17 10:56

Geplaatst: 30-07-17 10:56

Dorine92 schreef:
Ik geloof zelf dat de meeste ellende zit in de hele goedkope hoek (paarden met bemerkingen, paarden met wat gedragsprobleempjes, paarden die veel te vroeg ingereden zijn vanwege tijd=geld) en daarnaast in de doorgefokte raspaarden (dus ook kwpn). Voor mij dus idealiter geen raspaarden.
Maar er zijn zoals te zien in dit topic ook mensen die een abonnement hebben op ongelukken (schop van ander paard, dodelijk voer, door draden gaan, in sloot vallen etc). Dit kan iedereen overkomen op zich. Wel vraag ik me af of je na het honderdste ongeluk niet anders gaat selecteren op bijv stalling. Moet je paard wel in een grote kudde? Wil je hem wel achter draad hebben? Accepteer je die zware rijbak nog steeds? En laat je het voerbeleid nog steeds blindelings over aan de stalhouder?
Ik heb zelf geen noemenswaardige pech gehad maar ik zit hier van nature al bovenop. Ik kan me voorstellen dat anderen wat "onbevangener" zijn begonnen?

Dus wat stel je dan precies voor? Ze in een glazen kooitje stoppen?
Het zijn net mensen, het risico van leven is dat je doodgaat.
Van de week komt er weer een paard in onze stabiele kudde die we graag de kans geven om in een fijne kudde te leven omdat die dat nooit had. Inmiddels is het wel duidelijk dat mijn merrie degene gaat zijn die met dit paard nog wat uit te vechten zal hebben. Tja, ze zullen toch even duidelijk moeten krijgen wie welke plek zal krijgen. Het kan altijd fout gaan en we houden het goed in de gaten, maar ik ga een paard niet als een poppetje behandelen, maar gewoon als paard. Met behoeftes en dingen die het fijn vindt en die ga ik het niet onthouden. Ik vind dat getut juist gruwelijk.

**Geplaatst**: 30-07-17 10:59

Geplaatst: 30-07-17 10:59

Pech kan je nooit helemaal uitsluiten, helaas.

Jaren goed gespaard tot ik voldoende extra centjes had om EINDELIJK met de verzorgpaarden te stoppen om voor een eigen paard te kunnen gaan. Een prachtige spaanse merrie gekocht, na een jaar (!) rond te kijken (het was nét niet dat). Helemaal gelukkig, het was een wereldpaard! Gekocht op karakter, op morfologie, op papieren, op bewegingen,... Netjes helemaal laten keuren, ook op foto. Once in a lifetime horse. Wat. een. paard en wat een plezier heb ik met haar mogen hebben. En met heel veel nauwkeurigheid en zorg voor gezorgd: geen half werk, ze kreeg alles wat ze nodig had en ik wou daar ook niet op besparen. Maar helaas maar 1 jaar. Kolieken wegens littekenweefsel: operatie gehad, weinig slaagkansen op door deze operatie komen maar er toch doorgekomen. De chirurge stond er van te kijken dat ze er zo goed was doorgekomen maar ze was dan ook buiten haar koliek op-en-top op conditie toen ze ziek werd. Maar de diagnose was slecht: littekenweefsel kan zich rond de darmen trekken en dan is een tweede operatie uitgesloten. Of en wanneer dat gebeurt kon niet op voorhand gezegd worden, m.a.w. tikkende tijdbom. Ze moest drie maanden revalideren van die operatie. Verhuisd naar een dure sportstal waar ze echt alle zorgen kreeg die ze moest hebben, waar altijd iemand was, camera's... Op het einde van de derde maand herviel ze: zware koliek en dit ging fataal worden... Heb ze laten inslapen.

Met het uit te typen krijg ik het weer moeilijk. Wat een emotionele periode en wat een drama was (en is!) het nog steeds voor mij. Al mijn hoop en mijn toekomst was gevestigd op mijn mooie meid. We waren echt een match! Zo een paard, ga ik er zo nog ooit eentje vinden...
Ook hopen geld aan uit gegeven op een korte periode. Gelukkig had ik hier wel voor gespaard, maar zo jammer dat het voor niets is geweest.
1 ding mis ik wel niet: sinds de diagnose was ik geen enkele moment meer gerust. Gsm moest altijd mee, ook een oplader en liefst nog een powerbank. Ik moest altijd met de auto, durfde niet meer ver van huis te gaan,... Nooit gerust. Nooit.

En nu, stilletjesaan, misschien terug uitkijken naar een nieuw paard. Ik mis het wel heel erg. Ondertussen maar weer sparen.

Pech kan je niet voorkomen, niet met goed voorbeleid, met er met een vergrootglas op te zitten, met heel veel nauwkeurigheid. Je hebt niet alles in de hand. Maar het is miserie als je het tegenkomt..

**Geplaatst**: 30-07-17 11:32

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 30-07-17 11:32

Wat een verhalen hier... Je zou er haast voor kiezen geen paard meer te kopen. Maar het is zo leuk om een paard te hebben!

Hier de laatste jaren ook constant ongeluk gehad. Met mijn Friese merrie. De eerste jaren dat ik haar waren zorgeloos en super (1x stokkreupel maar bleek een hoefzweer te zijn dus zo opgelost).
Het begon 2,5 jaar terug ongeveer. Droes... Dat was echt een slopende en emotionele tijd. Ze moest een hele lange periode apart staan en ik kon er niet normaal heen, ik moest mij eerst volledig desinfecteren elke keer en mocht nergens anders op stal meer komen. Natuurlijk snap je die maatregelen, maar fijn is anders... Gelukkig is ze er doorheen gekomen en hebben we daarna weer even kunnen genieten. Maar toen kreeg ze een peesblessure aan haar oppervlakkige buiger, bij de kogelringband. Een domper.. Maar we gingen ervoor. Na veel rust en revalideren kwam het weer goed. De echo was mooi en we mochten weer meer gaan doen. Uiteindelijk zelfs nog weer het strand op geweest; wat was ik blij dat dat weer kon! Maar op een gegeven moment was ik 2 weekjes ziek, paard stond in de wei en ik kwam vaak alleen even langs om te knuffelen of te voeren. Toen ik na die 2 weekjes weer beter was wilde ik met een vriendin een rustig buitenritje gaan doen. Maar ze was ineens stokkreupel. Zelfde been weer, dus ik dacht meteen weer aan de pees. Afspraak gemaakt bij de kliniek en kon daar binnen een week al terecht. Echo gemaakt. En die was prachtig, nog beter dan de vorige keer.... Voor even heb ik mij toen blij gevoeld. Tot we een röntgenfoto gingen maken en ze haar sesambeentje gebroken had.
We hebben alles gegeven, alles geprobeerd, second opinions etc. Maar het mocht niet baten helaas... Ik heb haar moeten laten gaan...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-17 18:25

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-17 18:25

@Dorine92.... nope.... dat is geen juiste veronderstelling vandaar ook dit topic. En het idee dat iemand die dit alles overkomt, van nature minder oplet dan iemand die dit niet overkomt is ook niet juist

Citaat:
Ik geloof zelf dat de meeste ellende zit in de hele goedkope hoek (paarden met bemerkingen, paarden met wat gedragsprobleempjes, paarden die veel te vroeg ingereden zijn vanwege tijd=geld) en daarnaast in de doorgefokte raspaarden (dus ook kwpn). Voor mij dus idealiter geen raspaarden

Simba: goedgekeurd dekhengstje NMPRS
Snuitje: Welsh pony'tje A'tje
Rizanta: ja dat was een KWPN'er maar die is door iets overleden wat ik hier niet wil plaatsen maar dat is totaal niet te wijten aan enig gebrek of wat dan ook van dit paard (mag je vragen per pb) ik heb namelijk autopsie laten doen omdat het volkomen onduidelijk was waar dit paard binnen een paar uur aan overleed (in UTrecht op de parkeerplaats in mijn armen op de vrachtwagen ...

) en zelfs in Utrecht zeiden ze hoe kan dit gebeuren bij een paard wat zo goed in conditie is?
Bente: ook KWPN'er echter tuigpaardje, die zijn minder doorgefokt dan de rijpaarden
Cathey: NRPS
KWPN en NRPS zijn overigens geen 'rassen' maar mixen :-)

Vwb stalling net zo al mijn paarden staan op prima stallingen (afhankelijk van paard en de ambities van destijds en het type paard meer / minder luxe etc) en alle 'ongeluk' die ik heb gehad zijn niet veroorzaakt door iets op stal. Voeren regel ik vrijwel altijd zelf :-)

Citaat:
Ik heb zelf geen noemenswaardige pech gehad maar ik zit hier van nature al bovenop. Ik kan me voorstellen dat anderen wat "onbevangener" zijn begonnen

Dit topic heb ik ook geopend om aan mensen te laten zien dat 'iedereen' deze pech een of vaker achter elkaar kan hebben. En het is best wel heel heftig als dan bijv wordt verondersteld dat je van nature niet bovenop het welzijn van je paard zit. Want ook al doe je dat nog zo goed, dan nog kan je dit overkomen (wat je ook onder welzijn verstaat trouwens, daarover zijn de meningen verdeeld).

Er zijn vaak veel oordelen over het feit als je in een paar jaar een aantal paarden, pony's hebt ... tegen mij werd laatst gezegd dat ik had er al zoveel gehad, ik had er vast geen moeite mee zomaar een paard 'weg te brengen'... :oo

maar daarover heb je helaas als eigenaar niet altijd alles te regelen en te vertellen, soms gebeuren dingen en kun je er echt helemaal niets aan doen.

Het 'waarom' van alle pech die je soms dus blijkbaar hebt, en sommigen meer dan anderen, is echt vreselijk... als je zoiets heftigs hebt meegemaakt met een of meerdere paarden kun je daar enorm over (blijven) nadenken, had ik niet zus, had ik niet zo, ja maar als... alleen als je paard is overleden is er geen als of maar meer dan is het afgelopen...

Dus dit topic is ook om deze eigenaren een hart onder de riem te steken, dat je niet de enige bent die zoiets vreselijks kan overkomen en ik hoop ook dat mensen zien dat het vaak uiteindelijk, weliswaar met een andere combi het wel goed komt of weer (een beetje

) goedkomt :(:)

Laatst bijgewerkt door VanHuisUit op 30-07-17 18:40, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-07-17 18:31

Geplaatst door de TopicStarter : 30-07-17 18:31

@Avanti wat fijn dat ze het paard wel hebben teruggenomen

maar wat een verdriet heb je er hoe dan ook van... afgezien nog van de

super dat de pony het goed doet! +:)+

@Celine_Femke wat vreselijk zielig ....

heb je nu nog wel een paardje?

@Neile jouw droompaard en dan zo eruit moeten stappen... herken je emotie :(:)

je bent het toch weer gaan missen, hoop dat je hoe dan ook een ander fijn paard gaat vinden. Met wie je ook heel veel plezier kunt hebben.

**Geplaatst**: 30-07-17 18:37

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 30-07-17 18:37

Wat erg allemaal. Je zou haast geen paard meer durven kopen.

**Geplaatst**: 30-07-17 18:55

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 30-07-17 18:55

Poeh, als ik dit topic doorlees dat heb ik met alle ellende met [***] nog heel erg geboft (klopt meteen af...).
De bijna 2 jaar dat ik hem nu heb zijn tot nu toe gevuld geweest met slokdarmverstoppingen, een schouderblessure, bizarre ongelukken, een kapotgeprikte halsader door de dierenarts, het feit dat hij niet in staat blijkt om op een normale manier eiwitten op te nemen, allergieen als je naar alternatieven daarvoor gaat zoeken, insuline resistentie, vage hoefproblemen, melanomen, gevoelige zolen in de winter, niet wind-en waterdicht zijn en dus ook bij 20 graden een dek nodig hebben als het bij windkracht 3 of meer miezert, plus de rugklachten waar ik hem mee kocht waardoor we 4x per jaar de osteo nodig hadden omdat hij door het niet opnemen van eiwitten ook geen spieren kon maken en dus meteen geblesseerd raakte als hij alleen al naar een molshoop keek. >;)

Nu we het eiwitopnameprobleem eindelijk opgelost hebben gaat het een heel stuk beter, beter dan ooit kan ik wel zeggen, maar ik merk dat ik na twee jaar non stop ellende er zelf ook wel een klap van heb gekregen. Als ik voer moet bestellen en ik kan kiezen tussen een pot voor twee maand of een zak voor een jaar wat een stuk goedkoper is, dan merk ik dat ik bij de laatste toch altijd weer aarzel; 'Okee, dat is goedkoper, maar weet ik wel zeker dat hij wel zo lang leeft?'

Dat heb ik me bij de andere pony's die geen chronische leedmagneten zijn echt nog nooit afgevraagd. $:\$

**Geplaatst**: 30-07-17 21:38

Re: Keer op keer pech met je paard(en)... wie nog meer?

Geplaatst: 30-07-17 21:38

TS, fijn dat je dit zegt. En heel fijn dat je dit topic bent begonnen. Ik denk dat het voor sommigen gewoon niet te vatten is dat je zoveel pech kan hebben. Ook hebben een hoop mensen ook nog niet nagedacht over wat de kosten zijn als je paard ziek zou worden. Ik had alles voor haar ziekenzorg op voorhand al gespaard, omdat ik wist wat de kosten zouden kunnen zijn als een paard ziek word. Ik had alleen gehoopt dit niet (of niet meteen) nodig te hebben. Heel veel vriendinnen nog nooit echt grote pech gehad met hun paarden, ik met mijn eerste paard meteen prijs. Helaas...

**Geplaatst**: 31-07-17 00:37

Geplaatst: 31-07-17 00:37

Dorine92 schreef:
Ik geloof zelf dat de meeste ellende zit in de hele goedkope hoek (paarden met bemerkingen, paarden met wat gedragsprobleempjes, paarden die veel te vroeg ingereden zijn vanwege tijd=geld) en daarnaast in de doorgefokte raspaarden (dus ook kwpn). Voor mij dus idealiter geen raspaarden.

Ook hier helaas. Feline was een APHA, Paint dus. Import uit de USA, niks goedkoops aan. De hengst was een Quarter, Clips en dr moeder beide ook Quarter, en mijn laatste merrie is ook een Paint en import uit de USA. Die heb ik zelf daar gekocht als jaarling, en ze is pas op 3,5 jarige leeftijd ingereden en dat ook nog heel langzaam aan. Net als Clips, die bij mij geboren is zelfs. De hengst was 3 jarig net ingereden en ze waren met hem veel buiten wezen rijden, ook niks overbelast dus. Goed Feline is in de USA zelf vroeg ingereden, maar die is als 2,5 jarige al naar NL gekomen, en heeft daarna nooit echt veel meer gedaan. Pas met mij is die een beetje de wedstrijden in gegaan. Degene die nooit echt wat mankeerde was de NRPS/KWPN merrie Daisy die 28 is geworden. Het zegt dus echt helemaal niks.

Dorine92 schreef:
Maar er zijn zoals te zien in dit topic ook mensen die een abonnement hebben op ongelukken (schop van ander paard, dodelijk voer, door draden gaan, in sloot vallen etc). Dit kan iedereen overkomen op zich. Wel vraag ik me af of je na het honderdste ongeluk niet anders gaat selecteren op bijv stalling. Moet je paard wel in een grote kudde? Wil je hem wel achter draad hebben? Accepteer je die zware rijbak nog steeds? En laat je het voerbeleid nog steeds blindelings over aan de stalhouder?
Ik heb zelf geen noemenswaardige pech gehad maar ik zit hier van nature al bovenop. Ik kan me voorstellen dat anderen wat "onbevangener" zijn begonnen?

Tja en ook hier, ik heb mijn paarden thuis staan. Dais was de laatste die ik in pension heb gehad. Mijn omheining is fort knox, vanwege een iets uit de kluiten gewassen shetlander die Clips heet en die het spagaat eten onder de omheining niet kan laten. Maar mijn omheining is om die reden dus ook super veilig gemaakt. Ik heb om de zoveel meter breekpunten in de draden en lint. Alles is super zichtbaar en er staat een knal stroom op dat geen van mijn paarden ooit eraan durfde te komen. Ik had hier ook maar zelden een wat grotere groep en al helemaal zeldzaam alles bij elkaar staan. Dat was allemaal uitgezocht op wie goed met wie kon. Van Clips zeg ik altijd dat is geen paard dat is een draak en die draak had en heeft voor maar weinig paarden respect, net voor haar moeder, Feline en 1 andere merrie die ook een uberalpha was had ze respect en ging ze aan de kant. Feline was er toen al niet meer, en Clips stond alleen met haar moeder op een stuk wei toen ze die klap kreeg. Daar dacht ik toen dus dat ik de groepjes goed ingedeeld had. Maar het bleek maar weer dat zelfs al zit je er bovenop, en echt ik ben een vreselijke pietje precies met die dingen, het kan zo makkelijk toch fout gaan. Mag je nog alles zo goed uitzoeken, nergens blindelings op vertrouwen en super selectief zijn dan nog kan je alle pech van de wereld krijgen. Wat VanHuisUit ook al schrijft.

xyzutu dat is ook een lekkere pechvogel die van jou. En ik ken je gevoel met dat aarzelen met van alles. Ben tegenwoordig ook super in paarden kreupel kijken

Neile ook al zon verhaal. :(:)

en Celine ook voor jou een :(:)

Als je ze in een glazen kooitje kon houden deed je het.

**Geplaatst**: 31-07-17 01:31

Geplaatst: 31-07-17 01:31

Mijn post wordt wel een beetje omgedraaid he... zo blijft er niets meer van het originele bericht over.
"Het lijkt vaker voor te komen in het hele goedkope segment" wordt "dure paarden kunnen sowieso geen ongeluk of blessure krijgen, maar goedkope krijgen het altijd en in viervoud".
"Doorgefokte raspaarden kunnen een groter risico zijn" wordt "alle kruisingen en raslozen gaan nooit dood aan iets anders dan ouderdom" of "alle raspaarden zijn gedoemd om vóór hun derde te sterven" en "goh, gaan jullie je na al die pech ook nog anders opstellen tegenover het management van de paarden?" wordt "het is jullie eigen schuld want jullie kijken niet naar je paard om en ik daarentegen wel".
Lézen mensen...
Ik kan me best voorstellen dat je na de zoveelste peesblessure geen dressuurslungel van 180 meer wilt, of na het zoveelste kliniekbezoek geen paard meer wilt met 3x dezelfde hengst in de bloedlijn van pa en ma. Of dat je van een grote kudde overstapt naar gezelschaps-shetje voor je paard. Dat je van "een paard blijft wel achter een sloot" naar "toch maar een knap hek met een klap stroom" gaat. Dat je na 5 "projectjes" jezelf een keer achter je oor krabt en een keer voor een niet-project gaat.
Of dat je kritischer wordt op dingen als de zwaarte van de bakbodem of de intensiteit van de training omdat je overal spoken (blessures en ongelukken en dode paarden) ziet. That's all

**Geplaatst**: 31-07-17 02:01

Geplaatst: 31-07-17 02:01

Dorine92 schreef:
Ik kan me best voorstellen dat je na de zoveelste peesblessure geen dressuurslungel van 180 meer wilt, of na het zoveelste kliniekbezoek geen paard meer wilt met 3x dezelfde hengst in de bloedlijn van pa en ma. Of dat je van een grote kudde overstapt naar gezelschaps-shetje voor je paard. Dat je van "een paard blijft wel achter een sloot" naar "toch maar een knap hek met een klap stroom" gaat. Dat je na 5 "projectjes" jezelf een keer achter je oor krabt en een keer voor een niet-project gaat.
Of dat je kritischer wordt op dingen als de zwaarte van de bakbodem of de intensiteit van de training omdat je overal spoken (blessures en ongelukken en dode paarden) ziet. That's all

En waar blijft in jouw verhaal hierboven dan de ruimte voor gewoon stomweg vette pech?
Om even terug te gaan naar je oorspronkelijke post:

Dorine92 schreef:
Wel vraag ik me af of je na het honderdste ongeluk niet anders gaat selecteren op bijv stalling. Moet je paard wel in een grote kudde? Wil je hem wel achter draad hebben? Accepteer je die zware rijbak nog steeds? En laat je het voerbeleid nog steeds blindelings over aan de stalhouder?
Ik heb zelf geen noemenswaardige pech gehad maar ik zit hier van nature al bovenop.

* moet je paard wel in een grote kudde: geeft een kleine kudde dan geen problemen? Genoeg paarden die als ranglagere in kleine kuddes in de knel komen terwijl ze in een grote groep op de grote wei wel hun plek kunnen vinden.
* Wil je hem wel achter draad hebben: zijn er dan geen paarden die op een plankenhek belanden en met splinters in de buikwand in de kliniek belanden? Genoeg paarden die helemaal niet genoeg hebben aan een plankenhek en een flinke klap stroom nodig hebben om ergens achter te blijven.
Of om terug te gaan naar die voorbeelden hierboven; ineens loopt er wel een stroomdraad langs de sloot? En leuk gedacht, een shetje bij je paard ipv andere paarden omdat je paard dan heel blijft, maar denk je dan echt alleen vanuit je paard, of sta je dan ook stil bij het feit dat dat shetje veel heftiger beschadigd kan worden door jouw paard dan door een mede-shet?

Die nogal kort door de bocht omschreven voorbeelden gecombineerd met het zinnetje 'maar ik zit hier van nature al bovenop' geef je berichtje een vrij nare bijsmaak voor de mensen in dit topic die er ook - misschien nog wel meer dan jij je kunt voorstellen - bovenop zitten en gewoon stomweg pech hebben, of dat nou is omdat het paard van de ene op de andere dag dood neervalt of omdat hij na tien jaar dokteren en ellende in alle richtingen zo'n ongrijpbare en pas zeer recent bekende ziekte als lyme heeft... Dan klinkt 'ik heb geen pech, maar ik zit er dan ook bovenop...' vrij naar.
Dat heeft niets te maken met lezen, maar gewoon doordat je dat woordje 'maar' net even verkeerd hebt gekozen - tenzij dat natuurlijk ook echt was zoals je het bedoelde.

**Geplaatst**: 31-07-17 02:17

Geplaatst: 31-07-17 02:17

Hier nog een pechvogel.
18j, eindelijk eerste eigen paard gekocht, Anglo-arabier die hier volledig gezond aankwam. Na 2 maanden graatmager, na een hoop dierenartsgedoe bleek hij een tekort aan vitamine E te hebben + een allergie aan vitamine E. Dit dan met specifieke supplementen geleidelijk aan opgebouwd. 3 maanden goed kunnen rijden, haal ik paard ineens met benen zo dik als olifantenbenen uit de stal, 5 dierenartsen konden geen diagnose geven en zeiden inslapen, de 6de zocht verder en kwam uit bij de ziekte van lyme. Hop, 6 maanden antibiotica, daarna lichte ataxie in de achterbenen. Dan een gigantisch revalidatieplan om die ataxie weg te trainen, 1 jaar alleen maar gelongeerd. Tegen dat ik eindelijk terug kon rijden had ik een gevoel dat dat paard elke pas kon vallen, geen enkele dierenarts zag het probleem, geen enkele andere ruiter voelde wat ik voelde, dus het zat tussen mijn 2 oren. Ik had het gevoel dat hij nooit meer gezond zou kunnen lopen, maar het zat allemaal in mijn hoofd.
Besloten paard te verkopen aan een goede vriendin. Nu 3 eigenaars en 6 jaar later heeft het paard nooit een pas verkeerd gezet of ziek geweest... Paard is 3 jaar van mij geweest waarvan ik in totaal 6 maanden heb gereden.

Daarna een nieuw paard gekocht, 8 jarige bwp merrie, volledige klinische keuring en rontgenologische keuring op de benen, ik wou geen risico meer nemen. Eerste maand wat aan elkaar wennen, ging goed, na een maand al wedstrijden gestart want het klikte zo goed. Maand 3, paard begint enorm stijf aan te voelen en af en toe een licht pasje onregelmatig. Diagnose dierenarts: hoefbevangen, paard was niet te zwaar, geen eiwitoverschot, geen suikeroverschot, wel veel gras en dus hoefbevangen van het gras. Paard verhuisd naar kale paddock op dezelfde stalling, terug rustig opbouwen, terug wat wedstrijden, na 2 maanden, paard wordt enorm stijf zonder duidelijke oorzaak, zadel nakijken, tanden nakijken, fysio laten komen, geen duidelijke oorzaak te vinden. Advies dierenarts: 6 weken absolute stalrust. Ok na de stalrust geleidelijk weer op gang komen, paard voelde goed aan, weer 2 wedstrijdjes, en dan ineens paard stokkreupel op alle 4 de benen thuis. Dierenarts erbij, ze zag de logica niet meer, doorverwezen naar de kliniek. Tegen dat we op de kliniek waren, liep paard erbij als een zonnetje, niks te zien, buigproeven goed, voltes op de hard en zachte goed. 'Advies: waarschijnlijk iets mis met de hoefstand, ijzers onder zetten en afwachten'. Dus zo gezegd zo gedaan, paard heeft 10 weken goed gelopen op ijzers, en dan begon het terug, stijfheid, lichte kreupel afgewisseld met dagen dat ze heel goed was en dagen dat ze amper haar voeten kon verzetten. Gezocht naar patronen, oorzaken, niets te vinden. Ik was het beu en heb het paard 6 maanden op het land gegooid, even mijzelf bezighouden met andere zaken.
Na de lange winter op het land paard terug opgenomen, en ze was zelfs aan de longe niet goed, dus hop, terug naar de kliniek en nu kon het niet schelen hoe duur het werd, ik moest weten wat er mis was met mijn paard. Na 1000den euro's aan onderzoeken (want die had ik in de 2 jaar daarvoor nog niet uitgegeven) bleek paard een wederkerende ontsteking in de lumbale wervels te hebben: oorzaak, licht overbouwd zijn, tja de bouw van een paard kan je niet veranderen, maar je kan met bespiering alles errond wel ontlasten. Dus zo gezegd zo gedaan, revalidatieplan met ontstekingsremmers in het gewricht gestart, heel traag opbouwen, pas na 4 maanden terug onder de man, maar wonder boven wonder, paard heeft 6 maanden perfect gelopen, van L1 tot M2 in 6 maanden, en dan ineens terug stokkreupel, de ontsteking was terug. Ok, zelfde behandeling, maar de ontsteking zat nu veel localer, dus gerichter kunnen behandelen.
Paard is er weer een maand of 6 mee goed geweest, wedstrijden naar Z2 kunnen volbrengen, tot de volgende miserie begon: hoesten, dampig, longen uit haar lijf hoesten vanop de ene dag na de andere. Ventipulmin geprobeerd, dat maakte 0 verschil dus hop, terug naar de kliniek voor een BAL-spoeling. Zware RAI/stoflong. Overgevoelig aan stof, tja hoe hou je stof weg bij paarden, moeilijk. Dus zware medicatie-kuur begonnen: vernevelen, puffen, ventipulmin, cortisone, slijmoplossers, ... Stalling aangepast, hooi weken, voordroog ipv hooi, ... Medicatie leek direct aan te slaan, dus tegen het einde geleidelijk aan afgebouwd, dat was dus geen goei plan dat afbouwen, paard begon terug zwaar te ademen. Ok, terug aan de puffer.

En dat is het punt waar we nu zijn. Ik heb al 10 jaar een eigen paard, heb met de eerste ongeveer 6 maanden in totaal gereden en met de 2de 1,5 jaar in totaal gereden.

En nee, dit zijn geen goedkope overfokte paarden geweest, ik heb ook nooit 1 cent laten vallen in het management, wel dingen verkeerd gedaan in het management wegens niet bewust zijn van de juiste manier van werken. Als ik even snel tel heb ik in de laatste 10 jaar ongeveer 15 000 euro aan dierenartskosten uitgegeven, lijkt me niet dat ik dan zuinig ben op mijn uitgaven voor alle andere dingen. Het enige wat ik bij mijn volgende paard anders zou doen is verzekeren. Als ik zo'n pechvogel blijf gaat de verzekering een slechte aan mij hebben.