Oftewel: in de nacht van donderdag op vrijdag is een prachtig bruin merrietje geboren uit mijn draver Damour, die vorig jaar een weekje pret gehad heeft met Peruaanse Paso Amaru.
Het was een totaal onverwachte bevalling, geen hars, geen melk, uier kon ook best voller. Gelukkig werd ik 's nachts wakker omdat ik Damour hoorde ijsberen in de paddock (die ligt onder mijn slaapkamerraam). Even checken, ze bleek bezweet, veldbedje uitgeklapt om de wacht te gaan houden, maar dat hele bed heb ik opnieuw niet gezien, want de pootjesblaas kwam al rap naar buiten. Nog geen 5 minuten later (wel met wat trekhulp van mij) was Dora geboren.
1.
's Ochtends, krap 6 uur oud, lijkt het wel een week oud. Een buffel van een veulen:
2.
Dat kolletje maakt het af:
3.
4.
5.
Op de tweede dag mocht ze samen met Caprice en Cinnamon de wei op, en dat leverde mooie plaatjes op, want oh jee, Caprice mocht écht niet in de buurt komen:
6.
Had ik een draver, of was het tóch een arabier?
7.
8.
En ja, uiteraard kan Adormidera tölten, met een Paso als papa. En goed ook:
9.
10.
11.
Gelukkig komen ze geleidelijk aan steeds een beetje dichter bij elkaar, zonder dat ze het merken:
12.
13.
14.
En nu wil Dora even die camera níet meer op haar gericht hebben Bloody paparazzi
15.
Voor degenen met een goed geheugen: ja, vorig jaar had ik er ook zo eentje, Cardamine. Helaas liep ze tegen een paal aan (vermoedelijk omdat haar moeder in paniek vluchtte voor een herteluisvlieg waarbij Carda klem gelopen werd) en verbrijzelde daarbij haar schouder toen ze 6 weken oud was...