Het is in Nederland ten STRENGSTE verboden inheemse wilde dieren in huis te houden. Corvus gaat dus gewoon terug. Om de work-load van mijn dierenarts te verzachten heb ik aangeboden hem op de been te zetten. Hierna gaat hij gewoon weer de natuur in. Echt tam zal hij nooit worden, maar gewend aan zijn 'mens' (ik) wel.
Okay, dan nu het verhaal.
Zaterdag avond, de soep (tomatensoep) staat op, en het stokbrood zit in de oven. We besluiten buiten te gaan zitten eten vanwege het mooie weer. Toen ik buitenkwam hoorde ik het over duidelijke gevloek en getier van hele kwaaie kraaienouders recht achter mijn huis. Omdat ik het niet vertrouwde ben ik gaan kijken wat er aan de hand was. Een zeer mager, en wat verzwakt Kraaien Fledgling probeerde heel hard bij de poes Minoes vandaan te komen... mijn kat overigens. Ik was daar duidelijk niet van gediend en heb het arme dier opgepakt met als idee hem in een boom te zetten. Maar bij het aanraken van het arme ding, kon ik het borstbeen tussen mijn vingers pakken. Het arme dier is graat mager. En zijn verenpak? alsof hij en ronde heeft meegedaan in een droger... hemel.
Omdat ik nou eenmaal en watje ben, en een grote dierenvriend kon ik dit allemaal niet zomaar negeren. Dus hup, telefoon gepakt en dierenambulance bellen. Maar die gaven geen gehoor, dus dan maar mijn dierenarts. Verhaal voorgelegd, en haar verteld dat deze niet gaat overleven als ik hem laat gaan. Of honger, of een kat.. maar net wat er eerst is. Hiermee was ze het eens. Ze adviseerde mij om langs te komen, maar het was druk.. Want ja, ze heeft nu de workload van 2 dierenartsen op haar schouders. Dus spreekuur (ja.. op zaterdag) . Toen ik vertelde dat ik ervaring had met dit soort dingen, en het ook wel voor hun wou doen was ze blij met het voorstel. Dus zo geschiede.. een groot hok in mijn kamer, kippenlevertjes en kittenbrokjes later en we beginnen!
Begin gewicht, nog geen 260 gram.. arm ding. Brokjes aannemen snappen we nog niet, maar dat is zo geleerd. Dit met heel veel geduld en volhouden. Duidelijk mag zijn dat levertjes ERG lekker zijn, en die gaan er ook hard in, kippenhartjes staat op de tweede plaats, maar die brokjes gaan er ook wel in!. Maar ook alleen maar als alles klein is gemaakt, en aan gegeven worden.. luie etters die fledglings.. dat vinden hun ouders ook Dus zelf eten pakken is nog niet wat hij vanuit zichzelf doet. Dit kan even duren, maar we gluren nu (dinsdag) al steeds vaker in het bakje met eten.
Zaterdag begonnen, 260 gram.. vandaag 320 gram. Hij komt lekker hard aan, en ik voel aan zijn borstbeen dat hij niet meer scherp voelt.. maar dat er spekkies aan zitten. Het eten gaat er steeds vlotter in. Van een paar brokjes en stukjes vlees, naar 1 hele kippenlever, 2 hartjes, en een bakje kattenbrokjes geweekt. Hoe sterker hij word, hoe meer kracht en energie om te eten! En man.. wat eet ie! ... nog erger is al dat poep dat altijd maar weer op mijn kleren land... heel knap, gericht doet ie dat!
Hier is hij dan, of zij.. het.. Al gewent om op mijn hand te zitten als ik hem voer.
Na het voeren verplaatst ie naar mijn schouder waar ie graag zit.. in mijn oren prikken, of oorlelletjes spelen. Of kettingen herorganiseren. Corvus is van alle markten thuis!
Gisteren was mijn telefoon helemaal het! Plants VS Zombies, of gewoon een selfie maken. Alles is leuk zolang je er maar met je snavel aan kan komen! Nog even en zijn sloop gedrag komt ook naar voren.. dat gaat leuk worden.
Ik vind het echt heel leuk werk! Het enige nadeel is mijn ondergepoepte shirts. Want mikken op het doek doen we alleen maar als we daar zin in hebben Schoonhouden van het hok, schoonhouden van de kamer, wegen van Corvus, eten maken (lekker man.. levertjes snijden!!) voeren, elke dag even pootje baden in de gootsteen. En ik doe het allemaal met liefde. Het enige nadeel.. naja, naast al die poep... mijn armen/handen zitten onder de krassen Want ook dat moet een jonge vogel leren, op takjes zitten onder eraf te kletteren.. en gericht mikken.