Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-17 00:34

Emotie blokkade?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-17 00:34

Ik wist geen andere titel te bedenken..

Emotie blokkade, heel veel moeite om te zeggen wat er dwars zit, dichtslaan tijdens een gesprek/discussie/ruzie zijn de problemen die de laatste tijd een beetje te veel worden en ik word er moe van..

Ik kan niet zeggen wat mij dwars zit, tijdens een goed gesprek of een discussie. Ik klap dicht en zeg geen woord meer, terwijl ik in m'n hoofd van alles eruit heb gegooid.

Ik kan niet zeggen wat ik voel, zelfs een dankjewel komt er niet uit. Wat is dit?

Ik heb altijd al moeite gehad om te praten, om alles een keer goed eruit te gooien. Ik ben altijd bang dat mensen dan een verkeerd beeld krijgen van mij en dit gaat zo ver, dat ik op de crematie van m'n vader niet wilde huilen, omdat ik mij groot wilde houden en sterk, bang dat mensen wat zouden denken.

Ik merk aan mijzelf én aan mijn vriend dat het z'n hoogtepunten gaat bereiken, omdat mijn vriend wel een prater is en ik juist niet. Voor hem is het lastig, omdat hij niet weet wat mij dwars zit of wat er door m'n hoofd spookt. Het enigste wat ik zeg, om het simpel uit te leggen, is dat ik continue met mezelf in discussie ben, maar het gaat veel dieper dan dat.

Ik word er moe van, waarom kan ik geen normaal gesprek voeren zonder dicht te slaan? Zonder bang te zijn wat andere mensen van mij denken of zeggen.
Ik ben ook zo'n iemand die geen fouten toegeeft, puur uit zelfbescherming, want ik wil mezelf niet zwak opstellen..

Ik heb diverse gesprekken met een psycholoog gehad, maar tot nu toe heeft niks geholpen en ik ben eerlijk, als ik na 2 gesprekken geen verbetering merk, kom ik niet meer.

Wie heeft voor mij de oplossing? Want dit kan niet meer zo, ik word moe van mezelf en ik wil dit niet meer voor mezelf en mijn vriend.

**Geplaatst**: 01-06-17 00:44

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 00:44

Leer een time-out te vragen.

Als jij in een gesprek zit, en je komt op het moment dat je dichtklapt en niets meer kunt zeggen, verlaat je kort het gesprek. Even naar een andere kamer/buiten. Laat daar het gesprek een paar minuten bezinken, bedenk wat jouw reactie of antwoord is, repeteer in gedachten hoe je dat formuleert en ga terug met je antwoord klaar.
In de privé sfeer (met je vriend, ouders, etc) zullen mensen dit begrijpen. De werksfeer is een ander verhaal.

Voordeel is: als jij privé op deze manier assertief leert zijn helpt dat je in de werksfeer ook!

**Geplaatst**: 01-06-17 01:03

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 01:03

Ik ben een prater, ondanks dat kan ik tijdens discussies etc met bijvoorbeeld mijn vriend echt heel erg dicht klappen. Daardoor ook niet bespreken wat mij dwars zit en wat dus ook dwars blijft zitten.

Ik vraag nu dus dan idd een time out en of we er later op terug kunnen komen. En als de woorden ut mijn hoofd dan eindelijk mijn mond bereiken, kan in ze stuk beter verwoorden:)

**Geplaatst**: 01-06-17 02:06

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 02:06

Is het geen optie het op te schrijven, in plaats van te praten? Iig prive. Je vriend kan je ook alleen maar helpen als hij weet wat er speelt, en misschien is het makkelijker praten als hij al ongeveer weet waar het over gaat? Of misschien al in detail weet?

**Geplaatst**: 01-06-17 06:56

Geplaatst: 01-06-17 06:56

Volgens mij loop je met heel wat perfectionisme en faalangst rond. :(:)

Ik vrees dat je toch door moet gaan zetten bij een psycholoog.. Dit is een gedragspatroon wat je over meerdere jaren hebt aangeleerd. Het is oneerlijk tegenover jezelf om te verwachten dat dit met twee babbels van een uurtje is opgelost..

**Geplaatst**: 01-06-17 08:22

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 08:22

Psycholoog is misschien geen oplossing als je niet bij je gevoel kan komen..praten helpt niet als je niet kan praten.

Ik heb zelf goede ervaringen met de therapie "focussen" voor een zelfde soort probleem. Omdat juist dat je in contact brengt met je gevoel en dus de blokkade van dat moment. Dus ik zou zeggen, ga voor een vorm van therapie die lichaamsgericht is.

En wat ik tegenwoordig geleerd heb, als ik in een gesprek dicht klap..is dat ik dat accepteer van mijzelf. Dat ik het daarna ga reflecteren, en dat ik opschrijf wat ik alsnog wil zeggen en het dan naar die persoon stuur. Ik schrijf beter dan dat ik praat {over gevoelens in ieder geval dan} dus op die manier kan ik me toch uitten. En weet een ander ook wat er in mij om gaat.

**Geplaatst**: 01-06-17 08:54

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 08:54

Waarom zouden mensen denken dag je zwak bent als je huilt op een begrafenis. Want denk je dat mensen denken als je niet huilt.? Mensen denken altijd wel wat over je. Als je naar de maatstaaf gaat leven dat je enkel bezig bent met wat andere over je denken (en dat is in je eigen hoofd altijd fout

) dan loop je jezelf aardig voorbij. Emoties en gevoel horen bij het leven. Je loopt er nu tegenaan maar je hebt je dot de afgelopen jaren aangeleerd dat verander je niet in 2 gesprekken. Trek er maar rustig een jaar voor uit. Een hoofd wat na de gesprekken overuren maakt, niet altijd leuk is om de waarheid te horen, ontkenning, verdriet, gemis, oefenen met ander gedrag. Het hoort er allemaal bij om wat anders aan te leren.

**Geplaatst**: 01-06-17 08:57

Geplaatst: 01-06-17 08:57

Gianti schreef:
Ik ben een prater, ondanks dat kan ik tijdens discussies etc met bijvoorbeeld mijn vriend echt heel erg dicht klappen. Daardoor ook niet bespreken wat mij dwars zit en wat dus ook dwars blijft zitten.

Ik vraag nu dus dan idd een time out en of we er later op terug kunnen komen. En als de woorden ut mijn hoofd dan eindelijk mijn mond bereiken, kan in ze stuk beter verwoorden:)

Dit herken ik ook. Ik ben een prater, maar als er bergen emoties bij zitten is het soms even teveel.
Met mijn man kost dat tijd, we moeten elkaar gewoon heel goed leren kennen en op rustige momenten met elkaar spreken over wat er in elkaar om gaat op die momenten en wat het met jou, maar ook met de ander doet.
In andere situaties, zoals werk, is het lastiger. Bereid jezelf voor op een gesprek, leg kaders voor jezelf vast.

Daarnaast sluit ik me ook aan bij upendo, het klinkt als perfectionisme en de angst daar niet aan te kunnen voldoen. Het is goed om daar mee aan de slag te gaan om dat meer werkbaar te krijgrn voor jezelf.

**Geplaatst**: 01-06-17 08:59

Geplaatst: 01-06-17 08:59

Helaas kan ik geen oplossingen aandragen, maar ik heb een dochter die ook zo reageert dus ik volg dit even.
Voor mijn dochter is schrijven inderdaad een oplossing, maar er nadien over praten lukt ook niet. Toch denk ik dat het schrijven voor haarzelf al veel betekenis heeft, gewoon om ook even alles op een rijtje te zetten en een uitlaatklep te hebben. Voor haar omgeving is het helaas geen verbeteing want ook haar schrijfsels deelt ze niet met ons. -O-

Als buitenstaander is het bijzonder lastig omdat er vaak onbegrijpelijke reacties komen en zelfs achteraf komt er geen uitleg over het hoe of wat. Je ziet alleen dat iets haar helemaal overstuur/woedend/intens verdrietig maakt. Maar niemand weet wat er juist gebeurd is en waarom ze zo reageert. Er is veel onbegrip. Als ouders proberen we uiteraard te accepteren dat ze is wie ze is en voelt wat ze voelt. Maar in een ruimere omgeving (school, vriendinnen,...) verliest ze door dit onbegrip veel steun.

Elisa2 schreef:
Ik heb zelf goede ervaringen met de therapie "focussen" voor een zelfde soort probleem. Omdat juist dat je in contact brengt met je gevoel en dus de blokkade van dat moment. Dus ik zou zeggen, ga voor een vorm van therapie die lichaamsgericht is.

Dit vind ik wel een goede!

Ook andere non-verbale therapieen (muziek, theater, dans, kunst,...) zou je eens kunnen gaan proberen. Dan ligt de focus minder op het praten en meer op het beleven/vorm geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-17 11:44

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-17 11:44

Ik ga vanavond even uitgebreid reageren

Het is vooral heel erg vervelend en het maakt mij en mijn relatie vooral moe. Schrijven heb ik weleens gedaan, maar op een gegeven moment haal ik alles door elkaar en weet ik niet meer wat ik eerst moet opschrijven

Bedankt voor de tips alvast.

**Geplaatst**: 01-06-17 18:06

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 18:06

Schrijven. Hierin kun jij je emoties prima uiten.
Korte termijn oplossing is schrijven.
Wellicht is dat stom midden in een discussie maar geef dan aan dat je erover nadenkt en op terug komt en werk dat (misschien puntsgewijs) uit op papier. Alle dingen die je wilt zeggen en lees ze dan voor of geef iemand een brief waar alles in staat.

**Geplaatst**: 01-06-17 18:11

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 01-06-17 18:11

Even een korte reactie: misschien past psychomotorische therapie bij je.

**Geplaatst**: 01-06-17 18:17

Geplaatst: 01-06-17 18:17

Herkenbaar. Ga vanavond even uitgebreid reageren.

Misschien is haptonomie wat voor je, heeft mij heel erg geholpen.

Schrijven helpt mij ook niet, ik pak dan pen en papier, ga zitten en heb dan zoiets van laat maar, stom dit.

**Geplaatst**: 01-06-17 18:32

Geplaatst: 01-06-17 18:32

sharoontje schreef:
Emotie blokkade, heel veel moeite om te zeggen wat er dwars zit, dichtslaan tijdens een gesprek/discussie/ruzie zijn de problemen die de laatste tijd een beetje te veel worden en ik word er moe van..

Ik ben geneigd om te zeggen dat het een overlevingsmechanisme is. "Iets" in jou, noem het je alarmsysteem, je instinct of je amygdala, vindt dat jij gevaar loopt en stelt buiten jouw wil om dit in werking.

Citaat:
Ik kan niet zeggen wat mij dwars zit, tijdens een goed gesprek of een discussie. Ik klap dicht en zeg geen woord meer, terwijl ik in m'n hoofd van alles eruit heb gegooid.

Ja, weten wat je wilt zeggen is het probleem niet.
Dat het niet "lukt", is gigantisch frustrerend.

Citaat:
Ik heb altijd al moeite gehad om te praten, om alles een keer goed eruit te gooien. Ik ben altijd bang dat mensen dan een verkeerd beeld krijgen van mij en dit gaat zo ver, dat ik op de crematie van m'n vader niet wilde huilen, omdat ik mij groot wilde houden en sterk, bang dat mensen wat zouden denken.

Rot dat je vader is overleden!
En rot, dat jij je emoties niet durfde te uiten!

Citaat:
Ik merk aan mijzelf én aan mijn vriend dat het z'n hoogtepunten gaat bereiken, omdat mijn vriend wel een prater is en ik juist niet. Voor hem is het lastig, omdat hij niet weet wat mij dwars zit of wat er door m'n hoofd spookt. Het enigste wat ik zeg, om het simpel uit te leggen, is dat ik continue met mezelf in discussie ben, maar het gaat veel dieper dan dat.

...en juist die diepere laag is essentieel.

Citaat:
Ik word er moe van, waarom kan ik geen normaal gesprek voeren zonder dicht te slaan? Zonder bang te zijn wat andere mensen van mij denken of zeggen.
Ik ben ook zo'n iemand die geen fouten toegeeft, puur uit zelfbescherming, want ik wil mezelf niet zwak opstellen..

Voor een x aantal mensen geldt, dat er erg goede redenen waren (of, God betere het, zijn) om niet je kwetsbare kanten te laten zien. En zodra dit de kop opsteekt (hoei, hier kan ik op gepakt worden/ hier ben ik in een verleden op gepakt) komt je overlevingsmechanisme jou helpen.
(= Zo is het bedoeld, dat jij er zelf giga van baalt is mij duidelijk.)

Citaat:
Ik heb diverse gesprekken met een psycholoog gehad, maar tot nu toe heeft niks geholpen en ik ben eerlijk, als ik na 2 gesprekken geen verbetering merk, kom ik niet meer.

...nu is 2 gesprekken wellicht kort, maar gelijk heb je wel.
Niet iedere psycholoog heeft verstand van zaken zoals angst en overlevingsmechanismen.
Ze zijn uitstekend op te ruimen.
Maak een lijstje met situaties 'in het hier en nu' plus eventuele associaties met vroeger, en stap naar iemand die EMDR in het pakket heeft. (Op Wikipedia staat er wel een goed artikel over.)

Edit: en 'onder begeleiding', bij iemand die jij vertrouwt, al dan niet een psycholoog, je emoties uiten kan een zinnig onderdeel zijn.
Een of meerdere keren de ervaring hebben dat je niet wordt uitgelachen als je huilt, onzekerheid bespreekt etc etc kan zoden aan de dijk zetten.
De grote vraag is wel, of die goede ervaring 'sterk genoeg' is, om je overlevingsmechanisme minder 'overgevoelig' te maken. (= Niet jou dicht laten klappen op een moment dat je wellicht wel kwetsbaar bent, omdat het LIJKT op een moment in het verleden waar het mis ging.)

**Geplaatst**: 02-06-17 08:42

Re: Emotie blokkade?

Geplaatst: 02-06-17 08:42

Wat Janneke omschrijft ga ik in mee, het is belangrijk om in therapie de Trigger op te zoeken die er voor zorgt dat je in je overlevingsmechanisme schiet.

http://www.psychoadvies.nl/progressive- ... nment.html

PMA kan hier heel erg goed bij helpen ook.

**Geplaatst**: 02-06-17 08:59

Geplaatst: 02-06-17 08:59

Om te begrijpen wat er gebeurt als je dichtklapt, is hier een heldere uitleg.

http://levensloopstylist.nl/blogs/zelfo ... TEMmOvyiM8

**Geplaatst**: 02-06-17 09:02

Geplaatst: 02-06-17 09:02

Ik heb dit ook gehad. Gisteren heb ik er wat aan laten doen en nu is het weg. Dat is heel onwennig en raar maar ook superfijn. Ik ben wel erg moe maar ik weet ook dat dat weer over zal gaan. Het hoort er bij

PB maar als je meer informatie wil