Geplaatst 
Vroeger in mijn pennyjaren had ik altijd maar 1 droom een veulen van ponylief
Alleen mocht het niet van mijn moeder. Rocco was te oud om voor de eerste keer een veulen te krijgen. Ze was toen jaar of 12 en heb ik dat plan laten varen. Ze is voor mij te kostbaar. Ik heb toen in 2012 met mijn 4 jarige een veulen gefokt. Daar kwam toen een hengst uit Havell's Rock een kwpner die helaas in een D pony is gebleven. Een veulen fokken wat vond ik het geweldig maar ik wou het eenmalig doen althans dat was de bedoeling.
Vorig jaar in eind april begin mei was ik een week op vakantie en heeft er een kennis opgepast. Alleen was de kennis 1 nacht vergeten het stroom erop te doen. De hengst stond niet bij de merrie's in maar in het vak ernaast. De beste kennis heeft de hengst weer terug gebracht naar de andere kant van de weide in zijn eigen vak samen met de shet. Hij heeft gedacht dat het allemaal goed was gedaan maar ja zoiets kunnen ze ook door het draad heen doen. Hier ben ik november allemaal achter gekomen. Ik kwam eind oktober thuis van vakantie en de merrie's kwamen thuis van hun zomerweide. Maar 1 ding viel me op een heule dikke pony. Mijn moeder zei dat ik spoken zag maar ik vertrouwde het niet en met haar leeftijd al helemaal niet. 10 november was de dag dat we met Rocco naar de kliniek gingen. Ik zag geen spoken helaas maar een super drachtige merrie. Hij schatte dat het veulen omstreeks maart,april zou komen. De veearts zei dat ik me geen zorgen moest gaan maken. Hij vond haar nog super vitaal maar ja ik maak altijd van een mug een olifant. Maar hoe was het mogelijk? Een dag daarna heb ik contact op genomen met mijn kennis en kwam het aapje uit de mouw helaas. Ponylief 21 jaar en maiden. Alle alarmbellen zijn bij mij afgegaan en wat ben ik bang geweest om haar te verliezen. Helaas had ik op 10 november nog slechter nieuws. Mijn oma was ongeneselijk ziek. Van een fitte 90 jarige dame naar ineens ziek. Helaas is zij 29 november overleden. Door al het stress en verdriet begon ik zelf allemaal allergieën te ontwikkelen wat van kwaad tot erger ging en ben ik deze periode mentaal gesloopt. Wat als ik Rocco ook nog zou verliezen die vraag heeft me maanden bezig gehouden.
Begin maart begon Rocco te veranderen vanaf dat moment stond ze onder de camera en met een birth alarm om en de wekker om elk uur. Kosten wat het kost ik moest en zou ik bij de bevalling zijn. De dagen gingen voorbij maar nog geen veulen. Mijn stressallergie was amper meer te houden wat resulteerde in een aantal spoedjes richting de huisartsenpost. Ik zag eruit als een wandelende zombie met een hamster gezicht. In april was Rocco ineens in plaats van onrustig de rust zelve met een bomvol uier. Maarja ik zou samen met mijn moeder een week naar Texel gaan van 28 april tot 5 mei. Weer een keertje gezellig samen weg zou de bedoeling zijn en de hectische periode afsluiten. Na veel wikken en wegen ben ik samen met mijn vriend het eerste weekend geweest omdat ik daar ook moest werken en is mijn moeder thuis gebleven. Het camera waken ging gewoon verder. Zondags zijn we weer naar huis gegaan en is mijn moeder richting Texel vertrokken. Ondertussen was er nog niks aan Rocco veranderd. Tot woensdag 3 mei. Er waren ineens ieniemienie kegeltjes. Samen met mijn vriend besloten om de hele nacht wakker te blijven en via de camera te gaan kijken.. S'nachts inmiddels 4 mei om kwart voor 1 gingen we nog even naar Rocco toe even voor de laatste keer voor de nacht te controleren en om de lampen uit doen wat normaal mijn moeder altijd deed. Ineens begon ponylief onrustig te worden en ik bleef het even aankijken en ik zei tegen mijn vriend pak de spullen maar ze gaat beginnen. Ondertussen ging ze al plat liggen en ging het allemaal zo snel. Mijn vriend had ondertussen ook al de veearts aan de lijn voor de zekerheid. Boven alle verwachtingen in was het een bevalling uit het boekje. In nog geen 10 minuten tijd zette ze een prachtig merrie veulentje op de wereld. Ik was compleet overdonderd dat het zo goed is gaan. De veearts is nog wel langs geweest voor check up maar die kon geen complicaties of wat dan ook vinden. Nageboorte was compleet er binnen half uur af. Na al het pech en verdriet van vorig jaar is dit wel heel goed uitgepakt en weet ik dat we puur mazzel gehad hebben. Deze dame mag net als haar moeder voor altijd bij ons op de boerderij blijven. We zijn inmiddels een week verder en gaat echt super goed met ponylief en kind. Ze is een hele pittige dame maar o zo lief. En mijn allergie is als sneeuw voor de zon verdwenen.
Genoeg gepraat hierbij wil jullie aan haar voorstellen.
Rock's Surprise
4 mei
New forest x Kwpn
En nog een foto van haar knappe papa. Eind deze maand word hij gecastreerd.
