Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-04-17 09:23

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 19-04-17 09:23

Maar als je een dag geen kids hebt, heb je dan veel meer energie?

**Geplaatst**: 19-04-17 09:35

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 19-04-17 09:35

soms wel, soms niet. Er is niet echt een lijn in te trekken. Ik zeg soms tegen mijn man dat mijn 'emmer' kapot is. Iedereen heeft een 'emmer' waar alle ergernissen, stress, ... die je tegenkomt in komen. Is je 'emmer' vol dan wordt je boos of wordt het je allemaal even te veel. En ik, ik heb geen emmer meer, bij mij komt alles onmiddellijk binnen. Dat is heel vermoeiend. Dat is niet de schuld van de kinderen, maar een gevolg ervan.
Ik hoop met mijn verhaal niemand af te schrikken hoor. Kinderen zijn prachtig, ze doen mij nog elke dag versteld staan door hun puurheid. Maar er komen ook een heleboel zorgen bij.

**Geplaatst**: 19-04-17 09:56

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 19-04-17 09:56

Super dat je het zegt Nele.
Soms doen mensen hun paard weg, dat is een zware beslissing vaak, een beslissing na meestal een (lange) periode van last, te moe, te drukke baan, veranderde financiën en gewoonweg niet meer genoeg kunnen bieden.

Met een kind lukt dat niet.

**Geplaatst**: 19-04-17 10:05

Geplaatst: 19-04-17 10:05

Wij hebben 5 kinderen en ook nog 2 pony's.
Het leven houdt echt niet op hoor bij kinderen. Het wordt anders. We genieten heel erg van ons grote gezin. Alleen de redenatie is anders... geen grote plannen maken. Van 'ik wil dit en dat bereiken in het leven... dit en dat plannen...' Tsja, dan weet je zeker dat er teleurstellingen komen.
We redeneren anders: wat is mogelijk in onze situatie? En dan blijkt er ineens heeel veel mogelijk. Alleen niet altijd binnen de kaders van ideaalbeelden.
We moeten beide hard werken voor de mogelijkheden in ons gezin. We hebben gelukkig een opa en oma die het erg fijn vinden als de kleinkinderen komen. Maar ook met veel vrienden/mede-ouders hebben soms uitwisselmomenten. Zo konden wij vorige week toch een weekendje weg met z'n 2-en. Een heel geregel van tevoren, maar o wat hebben we genoten!
Ik heb zelf de behoefte niet om een eigen paard te hebben en te rijden, maar onze dochters blijken ook paardenfanaten te zijn. Ik geniet met ze mee en m'n man vindt het ook erg leuk. Hij gaat altijd met ze naar ponyclublessen, bixiewedstrijden enz. Echt genieten dat het kan!
Maar dat betekent wel dat er andere keuzes gemaakt moeten worden. Dure kleding is er niet bij. Gewoon uitverkoop, krijgertjes enz. Ze zien er verzorgd uit, maar verder geen poespas.
Voor onze kinderen is het heel gewoon dat we niet alles kopen wat we/ze maar willen. Er moet gespaard worden, er moeten keuzes gemaakt worden. Dit jaar gaan we niet op vakantie. Vorig jaar wel (Italië). Keuzes hebben consequenties, we kunnen niet alles.
Maar wat kan ik genieten van de bedrijvigheid bij ons op het erf. Hordes kinderen, vriendjes, vriendinnetjes, gezelligheid. Maar ik stel ook grenzen.
Ik ben door de jaren heen ook erg flexibel geworden. Ik wist echt niet dat ik dat kon zijn! Als ik reacties hierboven lees... dan zie ik heel veel herkenning. Maar nu moet ik er soms wel om lachen, wat een gedachten... Ik ben daar helemaal vanaf. Ik zie wel wat de dag brengt. Het is veel relaxter en ik heb ontdekt dat er in alle omstandigheden wel een weg is... als de wil er maar is. En anders is er altijd wel een excuus of zelfmedelijden.
Daarom eerst kijken hoe groot je kinderwens is!!! Zijn het echt alleen maar praktische zaken? Dan is veel te overwinnen hoor! Is de wens er niet? Dan is het ook beter van niet. Want dan ervaar je waarschijnlijk alles als 'zwaar'. En het is inderdaad erg belangrijk dat je partner hetzelfde is. Want anders gaat het niet werken.
En je kan niet alles hebben he! Niet alles perfect doen... Maar er is wel veel mogelijk.

Laatst bijgewerkt door Demyana op 19-04-17 10:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-04-17 10:08

Geplaatst: 19-04-17 10:08

Wat een mooie post Demyana. Ik kan het nog niet beamen, maar zoals jij het omschrijft is ook wat ik voor me zie.

**Geplaatst**: 19-04-17 12:06

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 19-04-17 12:06

Ts ik snap jou volledig, zo heb ik er ook ingestaan en lang getwijfeld of ik wel kinderen op deze wereld wil zetten, om precies dezelfde redenen als jij.
Mijn man wou altijd al heel graag kinderen en nog eens goed over nagedacht, uiteindelijk moet je nagaan of je geen spijt gaat krijgen later (als je niet meer zwanger zou kunnen worden) als je geen kinderen hebt. Ik was bang dat ik spijt zou krijgen en ben blij dat we er toch wel voor gegaan zijn, mijn zoontje is nu 14 maanden en ben 37 weken zwanger van de 2e maar als ik nu al zie hoe gelukkig mijn zoontje mij maakt en hoeveel plezier hij mee geeft, heb ik absoluut geen spijt. En ondanks dat het soms zwaar is of het niet mee zit is mijn kind echt wel een toevoeging aan mijn leven.

**Geplaatst**: 19-04-17 12:48

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 19-04-17 12:48

Beste TS,

Ik denk dat wij met z'n allen jou twijfels niet gaan weg nemen.
En misschien worden ze zelfs nog wel erger.

Maar om even een tekst te jatten van B. Groot.
Want je kunt niet zeker weten,
en alles gaat voorbij.
Maar,
ik geloof (5x)
in jou en mij!

En als je op basis daarvan wilt weten en nieuwsgierig bent naar wat minimensje wordt van jullie samen.
Dan zeg ik gooi je twijfels overboord en zie wat er gebeurt.
Ga terug naar de essentie. Je gevoel!

Werk, geld, tijd, energie, hobby's, sociaal leven etc etc.
Ze doen er allemaal toe in meer en mindere mate en jij beslist dat uiteindelijk.
Je lost het toch wel op. Vertrouwen hebben in jezelf en in de toekomst.

En ja we leven niet in een ideale wereld, maar wanneer was/is dat wel.
Er zijn ook mensen nodig die dat gaan veranderen en dat gaan onze kinderen doen.
Die brengen het verschil.
Idealistisch? misschien wel. maar het is makkelijker om de negatieve dingen te benoemen en te zien.
Dus kies ik er voor positief te zijn, zowel voor mezelf, mijn kids en mijn medemens.

**Geplaatst**: 19-04-17 17:29

Geplaatst: 19-04-17 17:29

Nele80 schreef:
soms wel, soms niet. Er is niet echt een lijn in te trekken. Ik zeg soms tegen mijn man dat mijn 'emmer' kapot is. Iedereen heeft een 'emmer' waar alle ergernissen, stress, ... die je tegenkomt in komen. Is je 'emmer' vol dan wordt je boos of wordt het je allemaal even te veel. En ik, ik heb geen emmer meer, bij mij komt alles onmiddellijk binnen. Dat is heel vermoeiend. Dat is niet de schuld van de kinderen, maar een gevolg ervan.
Ik hoop met mijn verhaal niemand af te schrikken hoor. Kinderen zijn prachtig, ze doen mij nog elke dag versteld staan door hun puurheid. Maar er komen ook een heleboel zorgen bij.

Ik ken eigenlijk niemand in onze kring die het zo ervaart gelukkig.
Wens je veel sterkte, gelukkig ben je aan het zoeken naar hulp.

**Geplaatst**: 19-04-17 17:50

Geplaatst: 19-04-17 17:50

geerke schreef:
Mijn eileiders hebben nog nooit gerammelt ....behalve dan van ontstekingen.Nooit twijfel gehad,vanaf mijn twaalfde wist ik al dat ik geen kinderen wilde.Nu ben ik 52 en het is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt.Als ik alle ellende van alles overheersende prinsjes en prinsesjes om mij heen zie,en al die arme omas van mijn leeftijd die dachten de tijd eindelijk voor zichzelf te hebben nadat de kinderen het huis uit waren en nu opgezadelt zitten met vervelende kleinkinderen

Je kunt ook alleen de negatieve situaties er uit pikken , he. Lang niet alle kinderen zijn verwende nesten en lang niet alle opa's en oma's oppassers. En lang niet alle kleinkinderen zijn vervelend. Soms krijg ik de indruk dat mensen het met deze drogredenen willen rechtvaardigen voor zich zelf dat ze geen kinderen hebben.
Daarbij zeg ik niet dat het allemaal geweldig is, zeker niet. Zwangerschappen, bevallingen, het is niet zonder risico's , ook heb je geen enkele garantie op een gezond kind. Ik heb er drie, al ouder maar had het nooit en te nimmer willen missen. Terwijl wij ook aan kids begonnen zonder de volle overtuiging dat we perse ouders wilden zijn. Het was gewoon een besluit bij ons en dat heeft ontzettend goed uitgepakt. Ts bij twijfel niet doen is een slechte raad in dit geval, je blijft altijd twijfelen, ook al ben je zwanger. Iemand stelde de vraag in het topic, kun je gelukkig blijven zonder kinderen en je partner ook!! Dat is het belangrijkste.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-17 17:59

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-17 17:59

Geerke twijfelde ook niet dus haar bericht is ook niet erg toepasselijk

**Geplaatst**: 19-04-17 18:00

Geplaatst: 19-04-17 18:00

moonsparkle schreef:
Geerke twijfelde ook niet dus haar bericht is ook niet erg toepasselijk

We zullen deze onthouden voor het kindervrije topic

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-04-17 18:09

Geplaatst door de TopicStarter : 19-04-17 18:09

Ja ik moet stiekem bekennen, ik lees momenteel in elk kindertopic mee eigenlijk om te kijken of het iets doet met de twijfels

en ik reageer ook soms zelfs. Ik ben ook absoluut niet uit op discussies maar wel naar ervaringen of lotgenoten (maar dat laatste klinkt zo gek

). Mede-twijfelaars of ex-twijfelaars?

**Geplaatst**: 19-04-17 18:55

Geplaatst: 19-04-17 18:55

moonsparkle schreef:
Ja ik moet stiekem bekennen, ik lees momenteel in elk kindertopic mee eigenlijk om te kijken of het iets doet met de twijfels en ik reageer ook soms zelfs. Ik ben ook absoluut niet uit op discussies maar wel naar ervaringen of lotgenoten (maar dat laatste klinkt zo gek ). Mede-twijfelaars of ex-twijfelaars?

Ik ben een ex twijfelaar, zie mijn vorige post (een paar hierboven), als je meer wilt weten mag je gerust vragen natuurlijk

**Geplaatst**: 19-04-17 19:18

Geplaatst: 19-04-17 19:18

Ik heb ook getwijfeld, tot ik een diagnose kreeg waardoor kinderen krijgen moeilijk zou worden. Toen wist ik het meteen ik MOEST een kind hebben! En ik heb veel moeten opgeven voor mijn kind maar wat ik terug krijg is ongelooflijk

Mensen hebben meestal spijt van de dingen die ze niét gedaan hebben hoor

**Geplaatst**: 19-04-17 19:39

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 19-04-17 19:39

Hier ook een twijfelaar
Ik begin wel steeds meer te merken dat ik het wel wil(vorig jaar een periode gehad dat het toen direct moest gebeuren)
Echter is ons leven er momenteel niet geschikt voor, ik studeer nog naast mijn baan, en na mijn studie wil ik eerst verhuizen, tegen die tijd ben ik 35, dus geen idee of we er dan nog aan beginnen... ik heb wel een stiefdochter, en hoeveel ik ook van haar houd, ze is niet van mij...

**Geplaatst**: 19-04-17 19:55

Geplaatst: 19-04-17 19:55

Door omstandigheden toentertijd gekozen. Toen klopte de keuze en daar sta ik nog achter.
Het gemis knaagt ergens nog wel in mijn leven.Al ben ik/ zijn we op andere manieren verbonden met en verantwoordelijk voor dierbare (,jongere) mensen.

**Geplaatst**: 19-04-17 20:54

Geplaatst: 19-04-17 20:54

Hier een ex-twijfelaar, genoot van mijn vrijheid, paarden op doe-het-zelf met beurten voor buiten zetten enzo, niet perse gek op kinderen, altijd getwijfeld.
Twee jaar geleden was ik 35 jaar, veranderde er het een en ander op mijn werk, verhuisden we en ineens viel alles op z'n plaats. Het resultaat is onze dochter van bijna negen maanden.

Ja, het is goed plannen, vaak even aanpoten en soms ook iets niet kunnen doen, maar die blije baby is het waard. Ik heb fijne verzorgsters bij de paarden, beide opa's en oma's (die oppassen helemaal geweldig vinden, liever meer dan minder) en de opvang dichtbij, werk 22 uur, mijn vriend doet ook veel met haar, en zo is het goed te doen.
Ze is ook een makkelijke baby, maar het is niet altijd die roze wolk. Ze heeft een probleem met d'r heupen, heeft vier maanden een flexibele spreidbroek gehad, en nu al zeven weken in een gipsbroek, en we zijn er nog niet. Flink aanpassen praktisch, en regelmatig ziekenhuisbezoekjes. Gelukkig heeft ze er zelf weinig last van, maar gezondheid is wel heel wat waard. Dat niet meer onbezorgd kunnen zijn herken ik ook heel goed.

Laat het wel jullie eigen keuze zijn, niet die van je omgeving. Laat je zeker niet onder druk zetten, en laat je verstand zeker meespelen, maar laat je hart beslissen! Het is echt heel mooi, maar ook een verantwoording die je aan gaat, en elk kind, elke situatie is anders.

Hier nu de twijfels over nummer 2

**Geplaatst**: 19-04-17 21:30

Geplaatst: 19-04-17 21:30

Ik heb ook eerst getwijfeld.
Meer vanuit een andere situatie.

Zo zijn mijn man en ik 4 jaar geleden naar Duitsland verhuist om hier de droom waar te maken van een boeren huisje met grond te kopen en op te knappen. Dat huis en grond hebben we, maar zijn nu nog steeds het verbouwen. Kinderen en een huis wat niet af is?

Ook kwam mijn droom van een eigen paard uit, toen we verhuisden naar Duitsland. Gekocht als 1,5 jarige, inmiddels is hij alweer 5 jaar. Een huis verbouwen plus een paard onderhouden en beginnen aan kinderen?

Mijn vaste baan beviel me niet meer.. Ik kwam per toeval mijn ideale baan tegen. Stoute schoenen aan getrokken en gesolliciteerd. Ik kreeg op gesprek gelijk te horen... "wanneer kun je beginnen??"
Twijfel. Twijfel... Ik zou dat jaar gaan trouwen en stond nu voor de keus mijn vaste contract op te geven voor mijn gewenste baan.. je gooit een stuk zekerheid de deur uit.. Maar mijn huidige baan maakte mij zo gestresst en ongelukkig.. Dus voor mijn eigen gezondheid gekozen en de nieuwe baan aangenomen.
Dus een nieuw baan, geen vast contract, huis het verbouwen en mijn lieve paardje onderhouden. Zou ik wel aan kinderen beginnen?

De kinderwens kwam steeds regelmatiger terug, net als de twijfel.. mijn man wou sowieso pas aan kinderen beginnen als we getrouwd waren.

Afgelopen september ben ik getrouwd en hadden we een super huwelijksreis. Alles in mijn leven was weer op zijn plek gevallen. Getrouwd, weer lichamelijk en mentaal lekker fit en in orde. Een super leuke en lieve meid die mij hielp met mijn paard rijden en verzorgen.. het huisje.. na ja, dat vlot nog niet zo... Maar ineens wisten mijn man en ik het zeker. We zijn nu 29 jaar... alles klopte nu.. Dus besloten we ervoor te gaan. Nooit verwacht dat de eerste poging gelijk raak zou zijn, maar ik ben dus nu inmiddels 30,5 week zwanger.

En ja, soms komt die twijfel weer even terug.. zou het niet toch iets te vroeg zijn? Maar dan voel ik haar weer bewegen in mijn buik en verdwijnt dat gevoel weer. We willen haar dolgraag aan ons gezin en leven toevoegen.

Belangrijk is dat je doet waar jij je goed bij voelt. Twijfel kan komen en gaan. Belangrijk is dat je er samen voor kiest op het moment je besluit toch kinderen te willen. En als dat nu nog niet is, dan neem je nog even je tijd. Wie weet denk je over een paar maanden alweer heel anders erover. Neem je tijd. Want als het zover is, moet je er wel van kunnen genieten. Want het is echt bijzonder hoe je zo een klein wondertje in jou kan groeien.

**Geplaatst**: 20-04-17 11:37

Geplaatst: 20-04-17 11:37

SofieHavan schreef:
Mensen hebben meestal spijt van de dingen die ze niét gedaan hebben hoor

Heb je even? Genoeg verhalen op het internet te vinden over vrouwen of mannen die spijt hebben mee te zijn gegaan in de kinderwens van hun partner.

https://www.facebook.com/IRegretHavingChildren

**Geplaatst**: 28-04-17 15:38

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 28-04-17 15:38

Hier ook grote twijfel!
Eigenlijk al een beetje min of meer besloten te stoppen met anticonceptie.
Maar hoe echter het word, hoe benauwder ik het krijg.
Ik zou willen dat ik nog 10 jaar jonger was, ik wil nog zoveel doen.
Maar ik heb erg het gevoel dat de druk erg hoog ligt ivm mijn leeftijd (33 jaar)

**Geplaatst**: 28-04-17 19:04

Geplaatst: 28-04-17 19:04

Magrathea schreef:
SofieHavan schreef:
Mensen hebben meestal spijt van de dingen die ze niét gedaan hebben hoor

Heb je even? Genoeg verhalen op het internet te vinden over vrouwen of mannen die spijt hebben mee te zijn gegaan in de kinderwens van hun partner.

https://www.facebook.com/IRegretHavingChildren

Bovendien, als je spijt krijgt van een kind, wat dan? Daarom bij dit onderwerp zeker: Bij twijfel niet doen...

**Geplaatst**: 05-05-17 08:07

Geplaatst: 05-05-17 08:07

TS.
Ik zie dit nu pas.

Ook ik twijfelde. Ik heb vanaf mijn 12e mijn paard gehad. Voor kinderen geen tijd hoor! De tijd ging door. Ik miste niets! Toen ik bijna 35 was overleed mijn paard. Mijn wereld stortte echt in. Hij was mijn alles!
Ineens schrok ik. Ik leefde mijn heerlijke leven maar was al wel 35! Wat wilde ik nog? Ik had mezelf voorgenomen een jaar de tijd te nemen om goed na te denken. Mijn vriend wilde wel een kind maar stond ook achter mij als ik dat niet wilde.
Ik wilde geen ander paard.

Na een jaar besloten we ervoor te gaan. Ik was bijna gelijk zwanger. Dat had ik nooit verwacht! Ik liep tegen de 36 en was al 20 jaar aan de pil.
Mijn zwangerschap was uit het boekje. Bevalling ging perfect. Na de bevalling had ik pech want ik verloor veel bloed. Ik moest bloedtransfusies ondergaan. Helaas zorgde dit voor een lang herstel.

Onze dochter is de eerste 2 jaar een heel slechte slaper geweest, zowel overdag als in de nacht. Overdag kon ik weinig doen doordat ze echt hazeslaapjes deed. Ik heb volledig op de automatische piloot gedraaid..was meestal bij het opstaan al helemaal op door de tig keer dat we het bed uit moesten.

Nu slaapt ze veel beter.
En weetje, ik heb geen dag spijt gehad en zou het zo weer doen.

En paard ernaast zou ik niet redden met een man met een drukke baan waardoor de zorg vrn op mij neerkomt. Daarnaast werk ik zelf ook 3 dagen en ik breng haar verder niet snel weg om even wat anders te gaan doen. Dat vind ik niet nodig. Mijn tijd komt wel weer. Voor nu geniet ik van haar!

Ze is echt mijn engeltje, mijn alles.
Ik krijg echt de grootste knuffels, ze giert het vaak uit van plezier en ze plukt bloemen voor me. Elke dag smelt ik weer.
En ja, soms kan ik haar natuurlijk ook wel achter het behang plakken..peuterpuberteit..

Ik was bijna 36. Doe niets overhaast.
Op een dag weet je het vanzelf!

**Geplaatst**: 13-05-17 08:39

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 13-05-17 08:39

Mooie post Imj!

**Geplaatst**: 13-05-17 08:51

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 13-05-17 08:51

Lief..dank je