Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-04-17 19:47

Geplaatst: 15-04-17 19:47

Ik ben 33 en twijfel ook.
We hebben het goed voor elkaar en vriend zal een betrokken papa zijn, hij werkt nu ook in het huishouden mee, dus daar twijfel ik niet aan.
Wel ben ik erg bang om de vrijheid te verliezen. We hebben momenteel 3 honden en zijn daardoor al redelijk beperkt.

Baby's vind ik geweldig en dat gevoel werd ook steeds meer. Van waarschijnlijk niet tot misschien toch wel nu... dilemma! -O-

**Geplaatst**: 15-04-17 19:48

Geplaatst: 15-04-17 19:48

Ik wilde uit mezelf niet maar raakte toch zwanger. Mijn nu ex-man wilde heel graag een kind met mij en ik kon het eigenlijk ook niet over mijn hart krijgen om het te laten weghalen.
Een behoorlijk twijfelgeval dus.

Ik ervaar het moederschap als erg zwaar, daar wind ik geen doekjes om. Mijn liefde voor haar is oneindig en ik doe alles voor haar. Maar ik vind het erg moeilijk.

Ik doe het nu ook helemaal alleen, dat werkt ook niet mee

Als je denkt dat je in de toekomst net zo goed gelukkig gaat zijn zonder kinderen dan zou ik ze niet nemen. Je krijgt namelijk altijd momenten dat het moeilijk is en denkt 'potver dit wilde ik helemaal niet' en dat maakt een zware situatie nog zwaarder.
En je kunt gerust nog je dromen verwezenlijken maar het is wel een heel stuk zwaarder en heel veel meer plannen. En de vraag is dan nog maar of je je kind echtechtecht niet tekort doet.

**Geplaatst**: 15-04-17 19:51

Geplaatst: 15-04-17 19:51

Ik had nooit echt een kinderwens tot ik de juiste man ontmoette. Toen we getrouwd waren moest en zou ik ineens een kind :Y)

Toen ik zwanger was heb ik ineens wel erg getwijfeld of dit dan echt was wat ik wilde, maar toen hij er eenmaal was nooit meer.

**Geplaatst**: 15-04-17 20:54

Geplaatst: 15-04-17 20:54

Hier ook een enorme twijfelaar, altijd geroepen alleen met de juiste vent.
En ineens was de juiste vent er.
Toen werd het toch wel wat heet onder m'n voeten. Kreeg het spaans benauwd!
Zag allemaal spoken en beren. Voor mezelf maar ook voor mijn eventueel de toekomstige kids.
Wilde ik wel kleine mensjes op deze egoïstische schijt wereld zetten? Kon ik het zelf wel aan.
En vooral hoe zou dat met m'n andere liefdes samen gaan( viervoeters van een paar 100Kg)
Kon ik nog wel rijden en verzorgen, zou ik nog wel tijd voor ze hebben etc etc.
Zou ik wel een goede moeder zijn, wat zou het met mijn relatie doen? zou het te combineren zijn met werk?
Nou ik werd er helemaal gek van.
Toen was ik ineens plotseling zwanger. niet gepland dus! Het leek alsof er voor me beslist werd.
zat toen in een onmogelijke situatie, bedrijfsovername wat zeer problematisch ging.
Geldzorgen, huis in de verkoop, verbouwing andere huis, familieruzie tot aan de rechter aan toe etc.
eerste vijf maanden net gedaan of het er niet was, laatste paar maanden zoveel problemen en stress dat er geen tijd was om over na te denken.
Een bevalling van drie uur en ineens was ik mama, holy fiets. eerste maanden volledig uitgeput van alles. dus ik had niet veel te geven. kind kreeg alles wat tie nodig had, maar verder hield het ineens op. dat verhaal van als het kind eruit is dat je dan van alles voelt enzo. kan ik niet echt beamen.
Dus weer snel 40 uur gaan werken, totdat ik een ongeluk kreeg en helemaal in puinpoeder lag.
Bleek ik zwanger van nummer twee.
heftige periode, revalidatieproces, grote onherstelbare schade daardoor moeten accepteren, dat ik heel veel dingen nooit meer zou kunnen doen. en twee kleine kinderen.

Ik leid nu heel ander leven door mijn handicap, dan dat ik ooit had gedacht.
Sta op een totaal andere manier in het leven.
Voor mij is het leven veel waardevoller geworden, en dus ook de kids.
vind het fantastisch omdat mee te mogen maken.

Moraal van mijn verhaal. we hebben in een paar jaar tijd heel veel oliebol meegemaakt.
Veel externe omstandigheden, waar we geen invloed in hadden.
Je kunt allerlei scenario's bedenken, maar zeker weten doe je het niet.
T komt zoals het komt en t gaat zoals het gaat.

Doe wat je hart je ingeeft en dan komt het echt wel goed, en of het dan een hobbel weg of zandweg of een gat in de weg zit. oplossen doe je het toch wel.

Denk in mogelijkheden, niet in ONmogelijkheden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-17 09:43

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-17 09:43

Je verhaal begon heel negatief, maar eigenlijk heeft het dus toch zijn vruchten afgeworpen. En beetje of je het allemaal had moeten meemaken om op dat punt te komen?

**Geplaatst**: 16-04-17 09:56

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 09:56

Ik lees graag mee..ben zelf ook zo'n eeuwige twijfelaar. Aan de ene kant lijkt me een kind heel erg mooi en weet ik zeker dat ik veel liefde te bieden heb. Aan de andere kant denk ik dat het doodvermoeiend is {en mijn gezondheid is al niet 100%} ben ik bang dat ik instort door slapeloze nachten en lijkt het me moeilijk te combineren met werk/ eigen leven/ vrijheid etc.
Vooral praktische bezwaren dus..en mijn vriend staat er net zo in als ik, ook zo'n twijfelaar.

Ben benieuwd hoe andere twijfelaars dat allemaal ervaren/ ervaren hebben in hun keuzes.

**Geplaatst**: 16-04-17 09:59

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 09:59

Slapenloze nachten was ik heeeeel bang voor, maar gelukkig zijn wij een van die mazzelaars met een slaapkop kindje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-17 10:02

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-17 10:02

Sizzle schreef:
Slapenloze nachten was ik heeeeel bang voor, maar gelukkig zijn wij een van die mazzelaars met een slaapkop kindje.

Jammer dat dat van te voren niet te zeggen is :')

**Geplaatst**: 16-04-17 10:03

Geplaatst: 16-04-17 10:03

Jammer dat je dat niet van te voren weet he..ik stort nu al in bij 1 slapeloze nacht..

**Geplaatst**: 16-04-17 10:03

Geplaatst: 16-04-17 10:03

Als ik met mijn verstand redeneer kan ik een heleboel dingen verzinnen waarom kinderen willen/krijgen voor mij een stom idee is, maar desondanks wil ik het toch heel erg graag en op korte termijn. Ik geef de biologische klok de schuld

**Geplaatst**: 16-04-17 10:05

Geplaatst: 16-04-17 10:05

Mooi topic

Ik denk dat het heel normaal is voor de ''nee-stemmers'' dat je rond je 30e gaat twijfelen. Hormonen nemen het ook over, voortplanting is de enige reden van ons bestaan. De combinatie met het paardenleven maakt het natuurlijk wel heel moeilijk omdat je toch (imo) een groot gedeelte van je paardenleven in zal moeten leveren en/of grondig zal moeten aanpassen waardoor het paard niet meer op no. 1 staat. Dat is natuurlijk anders bij dertigers wiens hobby hockey of tennis is en geen verplichtingen hebben.

Mooi om te lezen dat er meerdere mensen twijfelen, ik zit precies in dezelfde situatie (nu 32 jr, nooit kinderen gewild).

**Geplaatst**: 16-04-17 10:05

Geplaatst: 16-04-17 10:05

Elisa2 schreef:
Jammer dat je dat niet van te voren weet he..ik stort nu al in bij 1 slapeloze nacht..

Zo was ik ook altijd maar op de een of andere manier kun je toch aardig veel op weinig slaap :Y)

Slechte nachten heb je met elk kind wel eens. Gelukkig sliep die van ons wel snel door. Helaas nu de tandjescrisis dus regelmatig feest 's nachts :')

maar ik kan het beter handelen dan ik dacht.

**Geplaatst**: 16-04-17 10:12

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 10:12

Dat klinkt ergens "hoopvol"..ik heb het gevoel dat je met een kind ook wel zo moe gaat worden/ zijn dat je s"nachts toch wel slaapt/ instort/ verder slaapt als je wakker word.

Hormonen hebben een grote invloed inderdaad en het besef dat je niet eeuwig kunt twijfelen..

**Geplaatst**: 16-04-17 10:16

Geplaatst: 16-04-17 10:16

Ik denk dat twijfelen heel normaal is. Het is een enorme stap en iedereen ervaart het anders. Ik heb ook erg getwijfeld. Maar nu ons mannetje er is vind ik het prachtig en kan ik om ieder ding lachen. S nachts slaapt hij nog steeds slecht maar zelfs dat kan ik wonderbaarlijk gord hebben. Ik had niets met andere kinderen en al helemaal niet met babies van anderen. Maar met mn eigen kindje was dat anders.

**Geplaatst**: 16-04-17 11:26

Geplaatst: 16-04-17 11:26

Elisa2 schreef:
Dat klinkt ergens "hoopvol"..ik heb het gevoel dat je met een kind ook wel zo moe gaat worden/ zijn dat je s"nachts toch wel slaapt/ instort/ verder slaapt als je wakker word.

Hormonen hebben een grote invloed inderdaad en het besef dat je niet eeuwig kunt twijfelen..

Je wordt ook heel anders wakker 's nachts. Als kind huilt word ik amper wakker. Op de automatische piloot ff speentje erin en weer verder tukken. Of kind bij mij in bed nemen en verder slapen, of ff een flesje erin.
Ik word er amper wakker van en kan de volgende ochtend niet eens vertellen hoe vaak ie wakker geworden is.

En natuurlijk heb je af en toe echt dagen en nachten dat het heel erg pittig is. Maar die zijn hier gelukkig wel in de minderheid en dat overleef je echt wel weer.
Het gaat ook weer voorbij

**Geplaatst**: 16-04-17 12:17

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 12:17

De combinatie kinderen/werk/huishouden/verbouwing/paarden is wel een heftige. Je hebt een periode weinig tijd voor jezelf. Volgens mij heb ik mijn laatste boek gelezen tijdens mijn eerste zwangerschapsverlof. Nu lees ik artikelen en tijdschriften.
Ik zou heel graag meer paardrijden. Maar veel meer als een uurtje per week lukt nu even niet. De kinderen worden nu wel ouder (jongste is bijna 3). Dus de tijd voor mezelf wordt weer meer. Oppas is makkelijker te regelen en ze gaan ook weleens naar speelafspraakjes. Maar... een derde wil ik niet. Niet voor het kindje, maar Vooral vanwege de zorglast die ik moet invullen. En ik vind de kosten voor kinderopvang erg duur. Dus financiën spelen ook een beetje een rol.

**Geplaatst**: 16-04-17 12:24

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 12:24

Ik heb nooit een kinderwens gehad. Ik had ook niet het gevoel ik wil geen kinderen.
Ik wist het gewoon niet.

Mijn man was daar exact hetzelfde in.

We hebben eigenlijk de sprong in het diepe gemaakt met onze oudste.

Nooit ever gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. Bij tijd en wijlen loodzwaar. Zeker toen ze heel klein waren. Heus het is niet alleen maar rozengeur en maneschijn maar door de bank genomen vind ik moeder zijn geweldig.

**Geplaatst**: 16-04-17 12:34

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 12:34

Mijn eileiders hebben nog nooit gerammelt ....behalve dan van ontstekingen.Nooit twijfel gehad,vanaf mijn twaalfde wist ik al dat ik geen kinderen wilde.Nu ben ik 52 en het is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt.Als ik alle ellende van alles overheersende prinsjes en prinsesjes om mij heen zie,en al die arme omas van mijn leeftijd die dachten de tijd eindelijk voor zichzelf te hebben nadat de kinderen het huis uit waren en nu opgezadelt zitten met vervelende kleinkinderen

**Geplaatst**: 16-04-17 12:42

Geplaatst: 16-04-17 12:42

xPabloBokt schreef:
Ik twijfel vooral heel erg (niet dat dat nu al aan de orde is, aangezien ik pas 20 ben en pas over minstens 10 jaar aan kids ga) door de wereld om mij heen die ik zo zie veranderen. Door welke vorm die wereld aanneemt twijfel ik of ik een kind daar nog in op wil laten groeien. Zonder die factor zou ik wel zeker weten dat ik kinderen wil.

Als dat je enige beweegreden is om geen kinderen te nemen, dan heb ik daar echt heel veel respect voor. $_/-\o_$ Wauw wat ben je dan sociaal.
(Gelukkig heb jij nog wel ff bedenktijd)

**Geplaatst**: 16-04-17 12:54

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 12:54

Ai een pijnlijk herkenbaar onderwerp

ik ben bijna 29 en weet het ook gewoon écht niet.
Ik heb mezelf altijd wel met kinderen gezien in de toekomst. Maar die toekomst was ver weg. Mijn ex wilde kinderen (ik was bijna 24) en ik wist op dat moment dat hij niet de juiste man was voor mij (om hele diverse redenen). Ik heb inmiddels een geweldige vriend die mijn liefde voor paarden deelt en met wie ik oud wil worden. Allebei voelen we wel de 'druk' van buitenaf wbt kinderen maar allebei voelen we absoluut nog niet dat we het nu of ooit willen. We weten het gewoon niet en dat gevoel is ook best eng. We zijn nog jong maar niet zo jong. Komt het gevoel nog wel of willen we het over 5 jaar nog steeds niet?
Nu besloten gewoon Nu Niet en misschien ooit. Ik weet oprecht niet of ooit wel komt.

Ik werk met kinderen en ben goed met kinderen voor zover je dat zelf kunt zeggen. Ik ben dol op mijn neefjes. Ik ben ook niet bang voor slapeloze nachten. Wel heb ik geen idee om de dingen die heel belangrijk voor me zijn, te kunnen blijven doen als er een kind in het spel is.

Ik hou het maar op misschien ooit, voor nu...

**Geplaatst**: 16-04-17 12:55

Geplaatst: 16-04-17 12:55

Ik wordt 35 in september .. had je me 5 geleden gevraagd of ik kinderen wilde was het antwoord nee !!
Opeens begon het toch te komen .. toen ik 32 was ( dec '14 ) is onze dochter geboren.. ben zo blij dat ze er is , ja hef is heel druk icm werk , paard , huishouden enz maar het is het allemaal waard

**Geplaatst**: 16-04-17 13:01

Geplaatst: 16-04-17 13:01

Ik heb heel lang gezegd dat ik geen kinderen wilde. Ik dacht namelijk van mezelf dat ik geen goede moeder ging zijn. Ik was bang de opvoeding/omgang met mijn kinderen op dezelfde manier als mijn moeder met mij en mijn broer gedaan had.
Nu ben ik 37jaar en heb ik 3 kinderen. Ben ik blij met mijn kinderen: Ja, ik zie ze graag. Zou ik, met wat ik nu weet, dezelfde keuze maken: nee, waarschijnlijk niet. Ik ben niet sterk genoeg voor het ouderschap.

**Geplaatst**: 16-04-17 14:06

Re: Twijfelen over kinderen

Geplaatst: 16-04-17 14:06

Hoezo niet sterk genoeg? 3 kinderen lijkt me ook best veel..

Geerke: haha dat is de andere kant he..

Natasja, grappig dat je dat zo ervaart..zoiets is dus niet in te schatten van tevoren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-17 14:41

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-17 14:41

Nele80 schreef:
Ik heb heel lang gezegd dat ik geen kinderen wilde. Ik dacht namelijk van mezelf dat ik geen goede moeder ging zijn. Ik was bang de opvoeding/omgang met mijn kinderen op dezelfde manier als mijn moeder met mij en mijn broer gedaan had.
Nu ben ik 37jaar en heb ik 3 kinderen. Ben ik blij met mijn kinderen: Ja, ik zie ze graag. Zou ik, met wat ik nu weet, dezelfde keuze maken: nee, waarschijnlijk niet. Ik ben niet sterk genoeg voor het ouderschap.

Ik zou ook graag willen weten waarom je jezelf niet sterk genoeg acht, mag ook per pb

**Geplaatst**: 16-04-17 14:44

Geplaatst: 16-04-17 14:44

Elisa2 schreef:
Natasja, grappig dat je dat zo ervaart..zoiets is dus niet in te schatten van tevoren.

Nee dat is ook niet in te schatten. Al denk ik ook dat de hormonen je brein aardig vertroebelen