Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-01-17 22:22

Geplaatst: 30-01-17 22:22

@[***]: als de veiligheid niet in het gedrang komt ga je over het algemeen (uitzonderingen kunnen bestaan) de druk toch niet opvoeren. Het idee hierachter is dat je het paard zo veel mogelijk de keuze laat tussen wat hij wil en wat jij wil. Het is dan aan jou om ervoor te zorgen dat je kan laten merken dat jou idee niet zo slecht is. Bvb in dat geval heel kort vragen wat je wil en dan terug even zijn zin (enkel in het begin). Pas als het paard inziet dat je goede leiding geeft zal die willen volgen. Dat wil niet zeggen dat je het paard zijn zin doet en niet kan doen wat je wil. Hoewel het wel vaak betekent dat het in de overgangsfase iets langer duurt voor je je zin kan doen en dat je ook meer rekening moet houden met het paard dan anders.

Maar later heb je dan een paard waartegen je echt nooit meer hard moet zijn en waar je alles mee kan wat je wil.

**Geplaatst**: 30-01-17 22:22

Geplaatst: 30-01-17 22:22

cissie schreef:
Lieve Elise:
In mijn beleving is het niet snel telaat om een paard te veranderen.
Paarden kunnen soms in minuten, dagen of weken leren of bijdraaien.
Geef het niet op......hoe ontzettend moeilijk ook.
Ik begrijp je gevoel denk ik aardig.
Na ...tig blauwe plekken, gekneusde ledematen was ik het ook spuugzat met mijn paard ( die ik vanaf januari 2016) heb.
Afgelopen zomer had het toppunt aardig bereikt, ik had me neergelegd bij het feit dat ik een paard had om naar te kijken...onzin natuurlijk maar zo voelde het.
Ik voelde me radeloos en machteloos, ..tig paardentrainers en zelfs een paardenfluisteraar erbij gehad.
Het hielp geen drol...eigenlijk werd het alleen maar erger.
Ik raakte bevestigd in mijn angst, zie je wel het wordt niks met dit paard.

Maar ik had dr toch echt zelf gekocht ( uitgekozen) een paar maanden geleden.
Waarom?
Er moest toch iets zijn waarom juist dit paard en ik op elkaars pad zijn gekomen?

Je hebt je paard ook een jaar lees ik, kun je je nog herinneren wat je voelde op het moment dat je je paard kocht?

Dat is echt heel lief en hoopvol. Ik heb Cessie niet gekocht uit mijn eigen... meer omdat andere zeide dat zij de beste optie was. Maar ik was niet verliefd op haar. Ik zag van in het begin al dat het een opdringerige was (mede dankzij de manier waarmee ze is opgeleerd) en normaal kan ik echt niet tegen zo een paarden. Ze was alles wat het beste leek op papier... En natuurlijk vond ik ze prachtig (vanbuiten dan). Ik heb haar gekozen omdat andere het mij vertelde... maar eerlijk? Ik denkt niet dat het mij nu nog zou lukken ze weg te doen.

**Geplaatst**: 30-01-17 22:24

Geplaatst: 30-01-17 22:24

jensvl schreef:
Bvb in dat geval heel kort vragen wat je wil en dan terug even zijn zin (enkel in het begin).

Ongeacht of het paard doet/probeert wat je in eerste instantie vraagt? Of daar wel eerst een poging toe krijgen en dan weer z'n eigen ding laten doen?

**Geplaatst**: 30-01-17 22:27

Geplaatst: 30-01-17 22:27

@Elise:
Aha ze irriteert je? Mag ik het zo omschrijven?
Althans daar is het mee begonnen, want jij zag haar ( irritante) gedrag al gelijk.
En komt voor een groot deel voort uit haar eerdere 'opvoeding'.

**Geplaatst**: 30-01-17 22:31

Geplaatst: 30-01-17 22:31

cissie schreef:
@Elise:
Aha ze irriteert je? Mag ik het zo omschrijven?
Althans daar is het mee begonnen, want jij zag haar ( irritante) gedrag al gelijk.
En komt voor een groot deel voort uit haar eerdere 'opvoeding'.

Irriteren is een groot woord... ze doet indd vaak dingen waar ik niet tegen kan. Maar die dingen doet ze juist omdat ze zich stoer en hard wilt voordoen terwijl dat helamaal niet nodig is... Maarja, soms irriteert ze mij... Cessie is geboren in Wales. Ze is rond haar 5 naar België gekomen en daar opgeleerd en dan heb ik ze na een jaar gelocht. Cessie is opgeleerd met snoepjes. Dus heel opdringerig en happerig is ze daardoor wel denk ik...

**Geplaatst**: 30-01-17 22:32

Geplaatst: 30-01-17 22:32

Wel eerst een poging.
Bvb als je paard niet mee wil wandelen, behoud je lichte druk en beloon je iedere poging. Als ze uiteindelijk een paar passen in de richting heeft gevraagd die je wil, sta je toe dat ze terug stil staat. Dan doe je dat opnieuw. Of je kan besluiten dat nadat ze haar goede wil heeft laten zien, je de richting op gaat die zij wilde. Allemaal afhankelijk van situatie en paard. Je gaat dit minder en minder moeten doen tot het niet meer van belang is (hoewel ik het wel netjes vind om als bij bvb een buitenrit het jou niet uitmaakt naar welke richting je gaat, en het paard laat zien graag naar een bepaalde richting te gaan, om dan nog af en toe naar de richting te gaan die het paard wil. Hier wordt een paard niet verwend van, hij zal je eerder meer respecteren)

**Geplaatst**: 30-01-17 22:37

Geplaatst: 30-01-17 22:37

Ok, dat kan ik inderdaad volgen

Ze moeten wel iets doen, of op z'n minst proberen, voordat je besluit dat het ok is en het terug naar "hun eigen zin" kan in mijn ogen..

Dat van die buitenrit is leuk, doe ik vaak, ik vertrek regelmatig met een route in gedachte maar rij die eigenlijk nooit :')

Het ene kruispunt kies ik, het volgende mag hij kiezen, daarna ik weer, hij weer, etc. Is best interessant

Uiteraard tot waar mogelijk, merk ik dat we steeds verder van huis gaan en het over x aantal tijd donker is dan neem ik toch maar even over

**Geplaatst**: 30-01-17 22:43

Geplaatst: 30-01-17 22:43

elisedcl schreef:
cissie schreef:
Lieve Elise:
In mijn beleving is het niet snel telaat om een paard te veranderen.
Paarden kunnen soms in minuten, dagen of weken leren of bijdraaien.
Geef het niet op......hoe ontzettend moeilijk ook.
Ik begrijp je gevoel denk ik aardig.
Na ...tig blauwe plekken, gekneusde ledematen was ik het ook spuugzat met mijn paard ( die ik vanaf januari 2016) heb.
Afgelopen zomer had het toppunt aardig bereikt, ik had me neergelegd bij het feit dat ik een paard had om naar te kijken...onzin natuurlijk maar zo voelde het.
Ik voelde me radeloos en machteloos, ..tig paardentrainers en zelfs een paardenfluisteraar erbij gehad.
Het hielp geen drol...eigenlijk werd het alleen maar erger.
Ik raakte bevestigd in mijn angst, zie je wel het wordt niks met dit paard.

Maar ik had dr toch echt zelf gekocht ( uitgekozen) een paar maanden geleden.
Waarom?
Er moest toch iets zijn waarom juist dit paard en ik op elkaars pad zijn gekomen?

Je hebt je paard ook een jaar lees ik, kun je je nog herinneren wat je voelde op het moment dat je je paard kocht?

Dat is echt heel lief en hoopvol. Ik heb Cessie niet gekocht uit mijn eigen... meer omdat andere zeide dat zij de beste optie was. Maar ik was niet verliefd op haar. Ik zag van in het begin al dat het een opdringerige was (mede dankzij de manier waarmee ze is opgeleerd) en normaal kan ik echt niet tegen zo een paarden. Ze was alles wat het beste leek op papier... En natuurlijk vond ik ze prachtig (vanbuiten dan). Ik heb haar gekozen omdat andere het mij vertelde... maar eerlijk? Ik denkt niet dat het mij nu nog zou lukken ze weg te doen.

Dan moet je dat ook niet doen, maar je 100% blijven geven. En ik wil je blijven helpen zo lang ik denk van nut te kunnen zijn en je zelf er ook voor wilt gaan. Ik denk nog altijd dat de kans een stuk groter is dat het wel lukt dan dat het niet lukt.
Alleen zal ik met een uur niet genoeg hebben om te helpen (spijtig genoeg was er de vorige keer niet meer tijd, maar daar kan jij ook niets aan doen). Hier gaat heel wat tijd voor nodig zijn. Daarom zou het handig zijn als het op een of andere manier mogelijk zou zijn als ze op de twolazysevenranch zou staan. En natuurlijk zou ik er niet mee bezig zijn op de ranch zelf.

**Geplaatst**: 30-01-17 22:44

Geplaatst: 30-01-17 22:44

[***] schreef:
Ok, dat kan ik inderdaad volgen Ze moeten wel iets doen, of op z'n minst proberen, voordat je besluit dat het ok is en het terug naar "hun eigen zin" kan in mijn ogen..

Dat van die buitenrit is leuk, doe ik vaak, ik vertrek regelmatig met een route in gedachte maar rij die eigenlijk nooit Het ene kruispunt kies ik, het volgende mag hij kiezen, daarna ik weer, hij weer, etc. Is best interessant Uiteraard tot waar mogelijk, merk ik dat we steeds verder van huis gaan en het over x aantal tijd donker is dan neem ik toch maar even over

Het is wel verstandig op tijd over te nemen ja.

**Geplaatst**: 30-01-17 22:53

Geplaatst: 30-01-17 22:53

Elise:
Ze triggert je op bepaalde momenten waarbij er negatieve gedachten boven komen...of dat nu irritatie, frustratie of wat dan ook is.
Heb het topic nog eens goed doorgelezen maar je lijkt een fysiek paardje te hebben ( althans zo komt het op mij over).
Grote bek, klein hartje zouden we zeggen als het een mens was geweest(misschien).

Een paard wat haar fysieke kracht in de strijd gooit zijn heuse uitdagingen maar in mijn beleving niet gebaad bij een krachtmeting ( die wint een mens toch niet).
Fijn gevoeligheid, tact en verassingselementen passen meer naar mijn idee.
Misschien kun je iets gaan trainen met je paard wat deze niet Kent?
Iets wat jullie samen op kunnen gaan bouwen vanaf 0....

...en misschien toch nog kijken of je op een creatieve manier iets kan met het aanbod van Jens? Zeg ik heel voorzichtig hoor want ik las al dat dit eigenlijk niet de bedoeling is vanuit de stal waar ze nu staat maar misschien kun je het in een bepaald vat gieten? Zou toch erg fijn zijn...

**Geplaatst**: 30-01-17 22:58

Geplaatst: 30-01-17 22:58

cissie schreef:
Elise:
Ze triggert je op bepaalde momenten waarbij er negatieve gedachten boven komen...of dat nu irritatie, frustratie of wat dan ook is.
Heb het topic nog eens goed doorgelezen maar je lijkt een fysiek paardje te hebben ( althans zo komt het op mij over).
Grote bek, klein hartje zouden we zeggen als het een mens was geweest(misschien).

Een paard wat haar fysieke kracht in de strijd gooit zijn heuse uitdagingen maar in mijn beleving niet gebaad bij een krachtmeting ( die wint een mens toch niet).
Fijn gevoeligheid, tact en verassingselementen passen meer naar mijn idee.
Misschien kun je iets gaan trainen met je paard wat deze niet Kent?
Iets wat jullie samen op kunnen gaan bouwen vanaf 0....

...en misschien toch nog kijken of je op een creatieve manier iets kan met het aanbod van Jens? Zeg ik heel voorzichtig hoor want ik las al dat dit eigenlijk niet de bedoeling is vanuit de stal waar ze nu staat maar misschien kun je het in een bepaald vat gieten? Zou toch erg fijn zijn...

En wat bedoel je dan met iets wat ze niet kent?

Ik vraag het toch heel graag. Zou het mij ooit lukken om haar toch voor mij te winnen? Ik moet wel zeggen dat ik na dit jaar ongelofelijk verliefd ben op mijn paard en als ik bij haar ben doe ik alles uit liefde... ondanks ze het mij echt niet simpel maakt... ik hou ontzettend veel van dat dier (met traantjes in de ogen wordt dit geschreven) maar na zo een dagen als vandaag is het altijd wat moeilijker... ik wordt dan ook nietmeer kwaad op haar. Ik laat haar gwn los en ga zelf even opzij zitten en even de tranen laten vloeien. Meestal komt ze dan een paar keer kijken waarbij ze weer mijn sjaal wilt opeten en dergelijke... ik heb wel echt al geleerd dat ik op zo een momenten best niks meer met haar doe, want dan wordt ik veel te rap kwaad.

**Geplaatst**: 30-01-17 23:00

Geplaatst: 30-01-17 23:00

Heb wat opgesnord....van van de week toen er nog een beetje sneeuw lag.

Afbeelding

Laatst bijgewerkt door cissie op 30-01-17 23:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-01-17 23:00

Geplaatst: 30-01-17 23:00

[***] schreef:
Kan ik mij in vinden Maar er zitten wel grenzen aan, toch? Niet elke situatie is er geschikt voor dat het paard andere manieren kan gaan zoeken of dergelijke, en zeker niet als die het gevraagde kent ..

Nee, volgens mij is niet elke situatie er geschikt voor. En ik ben er ook niet geschikt voor om dat in elke situatie te doen denk ik. Soms (regelmatig) hebben andere dingen prioriteit.

... en die pony die zo goed op dat ene centimetertje reageerde trok me een paar meter daarvoor nog keihard opzij om in een stapel lege voeremmers te duiken. Daar had ik misschien ook kunnen proberen om het zachte beginnetje te zoeken, maar dan was eerst die stapel emmers omgevallen en ik had eigenlijk geen zin om die stapel weer op te ruimen. Dus dat was van mij een harde nee - ongeveer net zo hard als zijn duik. Dat kan vast eleganter, maar ik denk dat ik het de volgende keer weer zo zou doen.

**Geplaatst**: 30-01-17 23:02

Geplaatst: 30-01-17 23:02

elisedcl schreef:
cissie schreef:
Elise:
Ze triggert je op bepaalde momenten waarbij er negatieve gedachten boven komen...of dat nu irritatie, frustratie of wat dan ook is.
Heb het topic nog eens goed doorgelezen maar je lijkt een fysiek paardje te hebben ( althans zo komt het op mij over).
Grote bek, klein hartje zouden we zeggen als het een mens was geweest(misschien).

Een paard wat haar fysieke kracht in de strijd gooit zijn heuse uitdagingen maar in mijn beleving niet gebaad bij een krachtmeting ( die wint een mens toch niet).
Fijn gevoeligheid, tact en verassingselementen passen meer naar mijn idee.
Misschien kun je iets gaan trainen met je paard wat deze niet Kent?
Iets wat jullie samen op kunnen gaan bouwen vanaf 0....

...en misschien toch nog kijken of je op een creatieve manier iets kan met het aanbod van Jens? Zeg ik heel voorzichtig hoor want ik las al dat dit eigenlijk niet de bedoeling is vanuit de stal waar ze nu staat maar misschien kun je het in een bepaald vat gieten? Zou toch erg fijn zijn...

En wat bedoel je dan met iets wat ze niet kent?

Ik vraag het toch heel graag. Zou het mij ooit lukken om haar toch voor mij te winnen? Ik moet wel zeggen dat ik na dit jaar ongelofelijk verliefd ben op mijn paard en als ik bij haar ben doe ik alles uit liefde... ondanks ze het mij echt niet simpel maakt... ik hou ontzettend veel van dat dier (met traantjes in de ogen wordt dit geschreven) maar na zo een dagen als vandaag is het altijd wat moeilijker... ik wordt dan ook nietmeer kwaad op haar. Ik laat haar gwn los en ga zelf even opzij zitten en even de tranen laten vloeien. Meestal komt ze dan een paar keer kijken waarbij ze weer mijn sjaal wilt opeten en dergelijke... ik heb wel echt al geleerd dat ik op zo een momenten best niks meer met haar doe, want dan wordt ik veel te rap kwaad.

Ik acht de kans behoorlijk groot dat dit kan lukken. Maar het zal langer duren dan bij een ander paard en het is geen absolute garantie.

**Geplaatst**: 30-01-17 23:19

Geplaatst: 30-01-17 23:19

@Elise:
Vind je laatste post heel knap, dat meen ik echt.

Dit is precies wat ik ook gedaan heb in onze periode van tegenslag en gevoel van niet lukken.
Voor je gevoel lukt misschien niets(?).

Dat had ik tenminste wel, een halster omdoen gaf al stress en kosten me veel tijd en geduld.
Ik denk dat je gevoel/emotie erbij betrekken voor nu geen kwaad kan...je moest eens weten hoeveel ik gejankt heb in het bijzijn van m'n paard.
Ik was toch vriendelijk, geduldig, oprecht, en vol liefde? Wat moet je dan nog meer van me? Heb ik vaak gedacht....ik heb niet meer liefde, geduld en vriendelijkheid in me dit is het.
En als 'dit' niet genoeg is weet ik het ook niet meer.....

Het klinkt misschien raar maar mijn paard vroeg niet om mijn liefde op dat moment. Ze Kon het niet ontvangen, want ze was met hele andere dingen bezig in dr hoofd.
Dingen zoals, wat gaat dat mens doen?, heb ik een mogelijkheid om te vluchten? Ect.
Ik was veel teveel stappen vooruit met mn gedachten...die liepen nu niet bepaald synchroon. Mijn paard vroeg maar 1 ding...vertrouwen...ze schreeuwde het bijna letterlijk in m'n oren ' ik wil je vertrouwen'.

Ik heb grote stappen terug moeten doen...bijna vernederend voelde het soms naar de buitenwereld. Kijk haar nou die kan niet eens dr paard vastzetten tijdens het poetsen.
Nee dat klopt want dan rukte ze zich in blinde paniek los.
Dus stap terug en geleerd dat poetsen ook gewoon los kan en leuk is met daarbij behorende vluchtroute...ze mocht gaan van mij als het te spannend voor dr werd. Ik zie het als een compromis, jij Wilt het liefste wegrennen en ik wil het liefste jou poetsen...mag ik jou poetsen onder de voorwaarde dat als je het niet meer 'trekt'jij weg kan lopen? Zo speelde ik dat af in m'n hoofd...ik ga je poetsen maar jij hebt ook een keuze en we kijken wel hoelang je het volhoud. 3 sec? Prima...later werden het 10 sec en zo verder.
Na verloop van tijd kwam ze terug en kon ik verder gaan met poetsen. Nu parkeert ze bijna zelf in omdat ze voelt dat ik dr niet uit alle macht tegen probeer te houden als ze weg wil.
Daarom sinds enkele weken het vastzetten aan het oefenen..spannend maar ze leert snel zo merk ik.

Je paard snapt denk ik niet dat jij even een stap opzij zet om je tranen de vrije loop te geven, maar je stapt wel uit de situatie en dat vind ik een hele slimme zet.
Zo voorkom je een hoop of dat jullie blijven hangen in de negatieve spiraal op dat moment.
Schaam je daar nooit voor, wat een ander ook zegt of vind.
Dit is jezelf kwetsbaar op durven stellen en dat kan lang niet iedereen.
Voor nu is dit ook eerlijk naar je paard toe, waarom je emotie wegstoppen? Ontladen als jij daar de behoefte aan hebt....gewoon doen.

Wat ik bedoelde met iets nieuws gaan doen, is er iets wat je paard niet Kent?
Bijvoorbeeld een eenvoudig parcoursje aan de hand?
Maakt eigenlijk niet uit wat, als ie maar nog nooit gedaan heeft haha....soms kan iets nieuws/onbekends een ingang zijn om ongewenst gedrag om te zetten naar gewenst gedrag.
Werkt lang niet bij ieder paard hoor en ligt ook aan de situatie waar jullie mee kampen natuurlijk...tis maar een ideetje.

Laatst bijgewerkt door cissie op 30-01-17 23:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-01-17 23:31

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 30-01-17 23:31

Dat laatste is zeker waar, heb ik ook ervaren

(de rest neem ik ook aan dat het waar is

maar minder ervaring mee

).
Die van mij wilde niks, alles wat ik vroeg was stom en wilde hij niet. Buiten rijden ging tot op bepaalde hoogte, ik was passagier en als hij het niet meer leuk vond stopte hij ermee (in de middle of nowhere, zeer gezellig kan ik zeggen) of ging het pad in dat hij gewoon wilde. Vroeg of ik hem mocht longeren ter afwisseling (was toen verzorgpony) en ik kreeg een "natuurlijk, succes!" als antwoord. Longeren was dus ook stom :Y)

Ik wist het ook niet meer, fijn werken met een pony die niks wil wat jij wil.. En toen ben ik iemand tegengekomen voor les en die begon waar ik niet begonnen was: gewoon in vrijheid. Geen longe of zweep, enkel een leadrope. En dat deed die wel, dat was niet stom, dat kende hij nog niet. Dat hij dan eigenlijk ongeveer hetzelfde deed als bij longeren had hij niet door

En zo merkte ik bij alles: dingen die nieuw waren voor hem gingen prima. En dat ging dan van loswerken tot vrijspringen tot dubbele longe tot horse agility dingen tot lange lijnen tot zelfs voor de koets zetten, dit deed hij alsof hij nooit wat anders had gedaan, op z'n 18e of daar ergens

Gelukkig werd door dat alles onze band beter en ging de andere dingen ook steeds beter. Buiten staken doet hij niet meer en ik kan ook richting bepalen. Longeren is overigens wel nog steeds stom

**Geplaatst**: 30-01-17 23:31

Geplaatst: 30-01-17 23:31

Wat cissie 2 pagina's terug schrijft over het waarom van het geduld herken ik.
Dit paard heeft echt alleen goede bedoelingen maar heeft soms een situatie waar hij niets mee kan. Dan ben ik bereid daar heel veel geduld voor aan de dag te leggen. En dat heb ik eigenlijk echt niet. En ik verlies het heus ook wel eens.
Iemand vroeg naar schriktraining: hij is verder stik brutaal. Vreet alles op wat ik kan verzinnen voor een schriktraining. Helemaal geen bang dier verder. Alleen in sommige situaties combineert hij bang worden met niet meer durven/willen proberen.

In het geval van het opdringerige paard, met de kanttekening dat ik er niet bij ben geweest: bij zo'n paard zou ik weer heel makkelijk schakelen een stevigere aanpak. Ik heb daar namelijk helemaal geen negatieve ervaringen mee.
Dit past mijn andere paard namelijk prima. En die is niet aangetast of zielig. Die doet de dingen die hij moet doen gewoon braaf (en afgestompt zo je wil) om vervolgens tijdens de onderdelen die hij leuk vind alles uit de kast te halen voor onze samenwerking. Het ene vind hij gewoon niet leuk en zou ik dan dus achterwege moeten laten maar heeft hij nodig voor een verantwoorde training. Het ander kan ik daardoor doen en daar worden we beide blij van. Ik vind het prima hoor. Genoeg partnerschap voor mij. Al 18 jaar een super fijn paard aan. Een paard om op te bouwen.

**Geplaatst**: 30-01-17 23:37

Geplaatst: 30-01-17 23:37

Het zou je verbazen hoe vaak in vrijheid dingen doen beter werkt dan met halster en leidtouw.
@cissie: Klinkt alsof je precies de juiste dingen hebt gedaan op het juiste moment. Het paard een vluchtmogelijkheid laten en wachten tot die terug komt is vaak het effectiefste in dergelijke gevallen.
En inderdaad, je emoties mag je de vrije loop laten.

@[***]: Stom voor wie? Jezelf, je paard of allebei?
Ik vind het nut van longeren ook flink overdreven. Als je paard de hulpen bij het longeren snapt is in mijn ogen het doel ervan af en doe ik het ook niet meer. Dat zorgt ervoor dat de heel zeldzame keer dat je dat nog wel eens doet, je paard ook dit met plezier blijft doen omdat het nooit saai is geweest. Bij paarden die het al saai vinden is dat anders natuurlijk. Maar longeren heeft in mijn ogen geen echt nut meer als het paard het snapt. Ik ga dan liever buiten rijden, maar dat is natuurlijk een persoonlijke voorkeur.

**Geplaatst**: 30-01-17 23:45

Geplaatst: 30-01-17 23:45

Het paard

Of in zekere zin toch. Hij is ook zo'n "ik trek mij plan wel"-paard, heeft ook niks of niemand nodig. Hij heeft op een bepaald moment 'de basis' geleerd en daarop besloten dat hij het allemaal niks vind en zich door niemand wat laat vertellen. Je kon met hem rijden maar op basis van kracht zeg maar, en ik ben zo niet, nooit geweest, dus ik kon niks met hem. In het begin dacht ik dat het goed ging, tot duidelijk werd dat hij eigenlijk gewoon liep omdat hij zijn merrie(s) niet wilde laten gaan. Toen ik alleen met hem mocht gaan rijden was die illusie meteen voorbij

Ach, het is een heel verhaal, boeken kan ik schrijven over die pony. Maar het komt erop neer dat de traditionele dingen stom waren door zijn ervaringen, het leverde hem ook gewoon niks op dus waarom zou hij en dat het doen van nieuwe dingen de ingang was bij hem, al is het nog altijd geen rozengeur en manenschijn..

**Geplaatst**: 31-01-17 12:43

Geplaatst: 31-01-17 12:43

als beloofd wat bespiegelingen. Ik vind het lasting om op individuele cases te reageren, daarvoor moet ik me wat beter inlezen hier. Maar wel een paar dingen waar ik zelf mee bezig ben de laatste tijd.

Ik weet niet wie het riep maar mindfulness (en yin yoga, een sterk meditatieve variant) vind ik een fantastische aanvulling op de omgang met paarden. Niet doelgericht bezig zijn maar juist richten op het process / de weg ernaartoe is voor mij een hele verandering, maar werkt wel.

Leiderschap is denk ik ook enorm afhankelijk van je eigen persoonlijkheid. Als je in je dagelijks leven snel de leiding neemt, of als (informeel) leider gezien wordt, zal je die rol ook in de omgang met paarden nemen, en natuurlijk andersom. Afhankelijk van het paard waar je mee te maken hebt kan dat tot conflicten leiden. De kunst van een goed leider is zijn is IMO de ander in zijn waarde te laten en daar komt het partnership om de hoek kijken. Persoonlijk geloof ik niet in de leidende rol aan een paard geven, ik geloof wel in een leider die zijn paard als partner beschouwt en dus ruimte en invulling geeft aan zijn/haar 'belangen'. Voorbeeldje: ik accepteer niet dat een paard mij niet bij zijn brokken/voer toelaat, er kunnen altijd redenen zijn waarom ik op dat moment niet wil dat die gegeten worden (koliek, net voor het werk, whatever). Dat betekent niet dat ik standaard mijn paard ga 'pesten' als er gevoerd is, dat is nergens voor nodig.
Net zo goed als dat ik van mijn baas op het werk accepteer dat hij de uiteindelijke zeggenschap over mijn activiteiten heeft en mij daarin bijstuurt (zowel inhoudelijk als 'behavioural') als dat nodig is, ben ik uiteindelijk degene die het voor het zeggen heeft.

Het voorbeeld van Pol met het riviertje vind ik fantastisch. Dat is leiderschap zoals ik het graag zie. Niet doordrammen, wachten op het besluit van je paard maar ook niet accepteren dat er wordt weggelopen voor een besluit.

/wordt aangevuld
voor de liefhbbers, het verhaal van mijn 'once in a lifetime paard' in een topic over RBI
Lielle @ [VNA] Mensen met een Right Brain Introvert paard?

**Geplaatst**: 31-01-17 13:51

Re: Mark Rashid en zijn 'methode'

Geplaatst: 31-01-17 13:51

Ik reageer straks op de andere, nu ik even pauze heb. Voor degen die het verhaal van mij en Cessie volgen, iemand een idee wat ik vanavond kan doen? Ik dacht zelf aan haar even los te laten en gewoon te wachten wat zei wil doen?

**Geplaatst**: 31-01-17 13:59

Geplaatst: 31-01-17 13:59

Ik vind longeren helemaal niet stom maar een fantastische aanvulling op mijn training onder het zadel. Ten eerste kan ik zien hoe mijn paard zich beweegt zonder dat ik haar help (of juist in de weg zit), ze wordt er zelfstandiger door, en zeker op de dubbele longe kun je heel fijn werken zonder de extra belasting van het ruitergewicht. Longeren hoeft ook zeker niet saai te zijn, net zo min als dat grondwerk of rijden saai hoeven te zijn. Je kunt alles saai maken, dat is zeker waar.

De discussie over energie vind ik ook boeiend. Ik zit zelf heel hoog in mijn energie, en kan niet goed tegen zowel mensen als paarden die dat niet zijn. Van die paarden die je nergens enthousiast voor krijgt en niets proberen, daar kan ik dus geen geduld voor opbrengen. 'trekken aan een dood paard' is niets voor mij.

En wat Pol zegt, sommige dingen vindt mijn paard mss niet leuk, maar doen we toch gewoon. Ik vind ook niet alles leuk, maar soms hoort het erbij. Ik bedoel niet dat je een paard over zijn grenzen moet jagen (mentaal of fysiek), maar grenzen verleggen is niets mis mee.

@elise, ik ga even terug lezen.

**Geplaatst**: 31-01-17 14:28

Geplaatst: 31-01-17 14:28

Ik ken het werk van Rashid absoluut onvoldoende om vanuit zijn filosofie te spreken, dus dit is puur op mijn eigen ervaring en overtuiging.

Ik heb even snel terug gelezen en wat er voor mij vooral uit jouw berichten spreekt is twijfel, liefde en onzekerheid. Ik heb jullie natuurlijk nooit in het echt (of zelfs op film) samen gezien, maar mijn indruk obv jouw berichten is dat jij zo graag in zachtheid een partner voor je paard wil zijn, dat je duidelijkheid en overtuiging mist. Je zegt ergens dat je er voor haar wil zijn, maar een partner biedt IMO meer dan liefde en zachtheid maar ook kracht (is niet dominantie) en grenzen. Jij hebt haar grenzen te respecteren maar dat geldt ook andersom. Alleen moeten daarvoor jouw grenzen ook wel duidelijk zijn en ik krijg de indruk dat je die voor jezelf al niet helder hebt.

Ik vind het verhaal dat ze vriendelijk naar je toe komt en dan ineens bokt of steigert ook heel opvallend, heeft jens dat ook gezien?

Ik zag je ergens iets zeggen over conditie opbouwen, ik weet niet of dat met een bepaald doel is, maar ik zou me daar nu total niet druk over maken.

Ga zo nog even verder denken.

Laatst bijgewerkt door Lielle op 31-01-17 14:40, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-01-17 14:35

Geplaatst: 31-01-17 14:35

elisedcl schreef:
Ik reageer straks op de andere, nu ik even pauze heb. Voor degen die het verhaal van mij en Cessie volgen, iemand een idee wat ik vanavond kan doen? Ik dacht zelf aan haar even los te laten en gewoon te wachten wat zei wil doen?

Weet niet of jullie al bezig zijn geweest met het terugzetten?
Vermoed haast van wel...gezien het gedrag van je paardje.

Misschien zijn er hindernisbalkjes aanwezig die je mag gebruiken hiervoor?
Je kunt er een paar op de grond leggen zodat er een vierkant ontstaat.
Dit vierkant is jou persoonlijke ruimte....jij staat in het begin net achter 1 van de balken en je paard los in de bak of paddock ( weet niet waar je traint).
Misschien duur het even voordat je paard naar je toe komt...bak is waarschijnlijk ook interessant.

Zodra ze jou kant op komt reageer dan enthousiast en optimistisch...maar zodra ze de balk over Wilt stappen om in jou vierkant te komen zet je haar rustig terug achter de balk.
Als dit lukt kun je de ruimte tussen jou en de balk steeds groter maken.
Dus meer richting het midden van het vierkant en je 'ho tot hier en niet verder' hulp minder fysiek maken.

Wat levert jou paard dit op?
Als je constant in het vierkant blijft niks...en zal de 'lol' er snel vanaf zijn.
Je paard zal geen reden zien om naar het vierkant te komen want ze wordt op afstand gehouden.
Niks aan dus....

Het wordt interessant als je op het juiste moment uit je vierkant komt.
Bijvoorbeeld, je paard reageert positief op je hulp om niet over de balk heen te stappen en in jou vierkant te kruipen.
Dat is een mooi moment om zelf uit je persoonlijke ruimte ( vierkant) te stappen en haar te belonen voor haar reactie.
Een kriebeltje of even in de hemel prijzen.
Je stapt weer terug je vierkant in...dikke kans dat je paard erachteraan komt want misschien wil ze wel meer kriebeltjes of vriendelijke woordjes?
Die kan ze krijgen maar dan zal ze eerst jou persoonlijke ruimte weer moeten respecteren.
Tot die tijd ontvangt ze niks....

Vind het een beetje moeilijk uitleggen zo via typen maar misschien kun je er iets mee...mijn ervaring hiermee is houd het kort en simpel.
Denk aan je Timing en wees duidelijk.
Maar altijd vriendelijk!

Aanvulling: Een leadrope is wel handig om in het begin te gebruiken als versterking van je arm. Dit zodat je haar niet letterlijk terug moet duwen maar de rope kan gebruiken als tool.

Laatst bijgewerkt door cissie op 31-01-17 14:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-01-17 14:38

Geplaatst: 31-01-17 14:38

Trekken aan een doodpaard heeft ook geen nut :p mijn paard is er ook zo een die nergens enthousiast voor te maken was. En nu vind hij een heleboel dingen leuk, zelfs dingen die hij eerst echt oersaai vond. Ik probeer alles zo leuk mogelijk voor hem te maken. En wat voor hem goed werkt is belonen, alleen mijn stem werkt al als een tierelier.

Gisteren trouwens les gehad. Van iemand anders dan ik normaal les heb. Was echt een fijne les, en hij liep zo lekker. Oortjes naar voren en hij was zo.. weet niet... het voelde gewoon heerlijk. Ook al vond hij het wel echt moeilijk hij probeerde het wel allemaal.