Sonja89 schreef:In hoofdstuk 4 - Het beginnetje vinden wordt de gedachtegang uitgelegd door middel van een verhaal.
Ik heb het net gelezen en terwijl ging er een lampje branden, "dat bedoelde ze vast" dank je!
Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Sonja89 schreef:Zo, ik ben weer een beetje ontdooid na het bezoekje van Jens aan mij en mijn 2 IJslandse jongens
Allereerst: als je geïnteresseerd bent in de methode van Mark Rashid en je krijgt de kans Jens langs te laten komen: DOEN! Het eerste wat me opviel, is de enorme rust die Jens uitstraalt. Wat dat betreft doe je me een beetje denken aan de oude man in het boek 'Horses never lie'.
We zijn meteen aan de slag gegaan, eerst met Kees. Gelukkig voor mij liet Kees zichzelf goed zien zoals ik hem ken, met zijn slimme maniertjes. Zo vroeg Jens hem bijvoorbeeld achterwaarts met zijn hand om zijn neusbot, waarop Kees zijn hoofd omlaag liet vallen. In de bak heeft Jens zo een aantal dingetjes uitgelegd en laten zien, waarna ik het zelf mocht proberen. Het gebruik van 'druk' die eigenlijk niet eens 'druk' genoemd kan worden, finding the try (daar heb ik nog heel wat in te leren), release en het verschil tussen release als beloning en voedsel als beloning waren belangrijke thema's. Dat laatste toonde Kees zelf aan tijdens een kleine boswandeling, waarbij Kees de release van minimale druk verkoos boven gras eten (terwijl gras ongeveer het belangrijkste in zijn leven is).
Met mijn kleine Spuni van 3,5 hebben we dan ook een klein beetje gespeeld en geknuffeld.
Voor mezelf heb ik al pratend met Jens meer inzicht gekregen over de hele basis van het omgaan met paarden, hoe ingewikkeld je het voor jezelf kunt maken, maar vooral over hoe eenvoudig (en licht!) het eigenlijk kan zijn en dat alles binnen relatief korte tijd. Natuurlijk ging het tijdens het oefenen en wandelen ook veel over hoe je jezelf verkiesbaar kan maken als leider, niet alleen met het hanteren van bepaalde principes maar ook door een goede balans te vinden in de manieren waarop je tijd doorbrengt met je paard. Tot slot hebben we samen naar de kudde gekeken, waar een duidelijke demonstratie werd gegeven van alphagedrag.
Naarmate ik dichter bij mijn wens over de manier van omgaan met mijn paarden kom, realiseer ik me steeds beter dat dit een weg is die door het overgrote deel van de paardeneigenaren/ruiters nooit bewandeld wordt en dat ik afscheid moet nemen van bepaalde overtuigingen en verwachtingen die mij ooit aangeleerd zijn, maar niet meer passen bij mijn gevoel. Ik kan mezelf erop voorbereiden dat de twijfels af en toe zullen toeslaan en dat mijn acties soms vreemd en mijn doelen onbereikbaar zullen lijken, maar ooit hoop ik trots te kunnen zijn op de samenwerking tussen mij en de jongens.
Nog een leuk puntje om mee af te sluiten en om te onthouden voor mezelf: Jens was positief verrast over het vertrouwen dat Kees en Spuni in mensen lieten zien. Jens mocht het hele hoofd van Kees in zijn armen houden en Spuni ging voor een rolpartij naast ons in het zand.
Nu het volgende boek bestellen: whole heart, whole horse.
Sonja89 schreef:Zo, ik ben weer een beetje ontdooid na het bezoekje van Jens aan mij en mijn 2 IJslandse jongens
Allereerst: als je geïnteresseerd bent in de methode van Mark Rashid en je krijgt de kans Jens langs te laten komen: DOEN! Het eerste wat me opviel, is de enorme rust die Jens uitstraalt. Wat dat betreft doe je me een beetje denken aan de oude man in het boek 'Horses never lie'.
We zijn meteen aan de slag gegaan, eerst met Kees. Gelukkig voor mij liet Kees zichzelf goed zien zoals ik hem ken, met zijn slimme maniertjes. Zo vroeg Jens hem bijvoorbeeld achterwaarts met zijn hand om zijn neusbot, waarop Kees zijn hoofd omlaag liet vallen. In de bak heeft Jens zo een aantal dingetjes uitgelegd en laten zien, waarna ik het zelf mocht proberen. Het gebruik van 'druk' die eigenlijk niet eens 'druk' genoemd kan worden, finding the try (daar heb ik nog heel wat in te leren), release en het verschil tussen release als beloning en voedsel als beloning waren belangrijke thema's. Dat laatste toonde Kees zelf aan tijdens een kleine boswandeling, waarbij Kees de release van minimale druk verkoos boven gras eten (terwijl gras ongeveer het belangrijkste in zijn leven is).
Met mijn kleine Spuni van 3,5 hebben we dan ook een klein beetje gespeeld en geknuffeld.
Voor mezelf heb ik al pratend met Jens meer inzicht gekregen over de hele basis van het omgaan met paarden, hoe ingewikkeld je het voor jezelf kunt maken, maar vooral over hoe eenvoudig (en licht!) het eigenlijk kan zijn en dat alles binnen relatief korte tijd. Natuurlijk ging het tijdens het oefenen en wandelen ook veel over hoe je jezelf verkiesbaar kan maken als leider, niet alleen met het hanteren van bepaalde principes maar ook door een goede balans te vinden in de manieren waarop je tijd doorbrengt met je paard. Tot slot hebben we samen naar de kudde gekeken, waar een duidelijke demonstratie werd gegeven van alphagedrag.
Naarmate ik dichter bij mijn wens over de manier van omgaan met mijn paarden kom, realiseer ik me steeds beter dat dit een weg is die door het overgrote deel van de paardeneigenaren/ruiters nooit bewandeld wordt en dat ik afscheid moet nemen van bepaalde overtuigingen en verwachtingen die mij ooit aangeleerd zijn, maar niet meer passen bij mijn gevoel. Ik kan mezelf erop voorbereiden dat de twijfels af en toe zullen toeslaan en dat mijn acties soms vreemd en mijn doelen onbereikbaar zullen lijken, maar ooit hoop ik trots te kunnen zijn op de samenwerking tussen mij en de jongens.
Nog een leuk puntje om mee af te sluiten en om te onthouden voor mezelf: Jens was positief verrast over het vertrouwen dat Kees en Spuni in mensen lieten zien. Jens mocht het hele hoofd van Kees in zijn armen houden en Spuni ging voor een rolpartij naast ons in het zand.
Nu het volgende boek bestellen: whole heart, whole horse.