ruim anderhalf jaar is garfield ingeslapen, (hij was niet mijn pony en ik wil dan echter ook geen commentaar over dat hij zo mager was.. ik ben naar buiten gerend toen ik het hoorde en er was volgensmij geen tijd om schoenen aan te trekken dus ik heb slippers aan) hij stond op een zorgboerderij waar ik elke zaterdag heen ging om hem te verzorgen. in het begin reed ik nog stap rondjes op hem maar aan het enide struikelde hij bijna bij elke stap die hij zette. hij had een hart van goud en ik zal hem nooit vergeten de fotos zij van de dag dat ik afscheid nam.