Slaap lekker vriendje, dit waren mijn laatste woorden aan jou. Het kon niet meer je was er verschrikkelijk aan toe. Er was geen mogelijkheid dat je weer de oude zou worden. Je nieren werkte niet meer en je was in 3 dagen zo mager geworden. Je had geen puf meer en zondag had je besloten te stoppen met eten en drinken. Geforceerd heb ik wat eten en drinken naar binnen gekregen. Het was zo niet te bevatten, het leek alsof je je dag niet had. Maar niets was minder waar helaas. Zondag was alsof mijn wereld instortte. Je bewoog amper en je was ijskoud. Maar in de middag kwam je weer tot leven! Je voelde warmer en had weer eetlust! Om helaas 's avonds weer in te stortte. Vanmorgen om 09:15 zaten we bij de DA. Ik had een beetje hoop dat ze je konden helpen. En dat kon ze maar onder de voorwaarden dat je nooit meer de oude kon worden. Maar dit zou niet eerlijk zijn. Je zou niet meer jezelf kunnen zijn en nog steeds een kans hebben om het niet te halen. Dit wilde ik je besparen! Het was genoeg geweest je kon niet meer.
09:51: Daar lag je dan, je was zo zwak dat je niet eens meer kon vechten. Je lag binnen no time in een diepe slaap zo zwak was je. En zelfs bij de laatste spuit was er geen enkele reactie. Alles ging heel vredig je vertrok in een diepe slaap. En toen vertrok je naar de eeuwige kattenhemel. Gevuld met krabpalen onbeperkt eten en drinken. En waar je je moeder en zusjes en broertjes weer ziet. Want loslaten is moeilijk als ik je nog als kitten zie die ik met de fles heb grootgebracht. Je was samen met je zusje de enige van de 6 die het hebben overleefd.
Vaarwel Gray!
Het moment dat ik wist dat je een vechter was
Mijn laatste aandenken aan jou
En natuurlijk mis niet alleen ik je, ook je vriendje mist je ontzettend