Ik heb momenteel twee geweldige, (te) gekke pony's, mijn gepensioneerde Arabische ruin en mijn multi-functionele Welsh merrie. Hoewel mijn ruin nog niet zo oud is (14 jaar momenteel) lijdt hij al bijna zijn hele leven aan artrose en begint het een beetje spannend te worden hoe lang hij nog bij ons zal blijven. Hoewel we hem nog lang niet willen missen, opende dat wel het gesprek over een opvolger.
Na goed nadenken en veel overleggen zijn we ervoor gegaan om te proberen een veulentje te fokken uit mijn merrie Kirsten. Kirsten is een 11 jarige Welsh merrie zonder papier. Kirsten is heerlijk veelzijdig: dressuur (tussen de paarden), springen, cross en mennen; het kan allemaal. Verder is ze super hard, geen blessureleed of ziek zijn (afkloppen! ). Als laatste is het een aparte tante qua temperament, lekker expressief en sensitief (en beetje explosief) maar met een goede werklust en hoge intelligentie.
Voor mij eigenlijk al wel een pony die flink wat boxen in de wensenlijst af kan tikken.
Maak kennis met Kirsten:
Met alleen een merrie kom je natuurlijk niet ver. Hoewel mijn merrie geen papier heeft wilde ik graag in de richting van het Welsh pony bloed blijven. Exterieurmatig zocht ik naar een hengst die haar kon verbeteren in haar front en iets meer losgelatenheid in haar lijf kon toevoegen op haar krachtige bewegingen. Aangezien ik uiteindelijk wil proberen of moeder en veulen samen in het tweespan kunnen (geen ramp als dat niet klikt) wilde ik graag stokmaat ongeveer hetzelfde houden. Dan was het karakter nog een puntje, ik hou namelijk wel van karakterpaardjes, dus een flink ego is wel gewenst. Die eisen werden allemaal waargemaakt in de welbekende hengst In de ban van Pjotr, een NAS en WPCV goedgekeurde hengst met 75% Welsh bloed.
Dus ging Kirsten op 5 mei op date. Hier in de kudde staat ze in de lente en zomer (en in de winter als ze op dreef is) altijd flink de sloerie uit te hangen bij de ruinen, dus ik verwachtte dat ik haar met 1 a 2 weken wel weer op kon halen..... Kirsten was alleen duidelijk not amused met haar gearrangeerde huwelijk en tijdelijke verhuizing. Ondanks super goede zorgen daar en de vele versierpogingen van de knappe hunk had ze een dikke maand (en een beetje hulp van de dierenarts) nodig om op te warmen voor haar date. Gelukkig heeft Pjotr het gelijk top gedaan en was ze in 1 ronde drachtig en was er op 18 dagen een mooi vruchtje te zien. Uitgerekende datum: 18 mei!
Ondertussen ben ik al lekker op dreef met elke 30 dagen een foto maken. De eerste paar foto's is er natuurlijk nog maar weinig te zien, maar als überenthousiast pennymeisje (kuch, paardenvrouw) is het een leuke manier om het de hele belevenis vast te leggen. In het echt heeft ze ondertussen al wel echt een buikje en is ze al helemaal overtuigd dat het tijd wordt voor zwangerschapsverlof dus vond ik dat het ook eens tijd werd voor een topic. Hier de buikfoto's van tot nu toe:
Omdat Pjotr natuurlijk een leuk kleurtje heeft en ik een genetica nerdje ben heb ik natuurlijk ook de kleurkansen klaar liggen. Ik ben er gemakzuchtig even vanuit gegaan dat Pjotr homozygoot is voor agouti, dit is niet getest. Mocht hij dat toch niet zijn, behoren zwart en smoky black (al dan niet appaloosa) eventueel ook bij de opties. Maar ik ga uit van de volgende kansen (super penny ingekleurd voor mijn vrienden en familie die niet in de paarden zitten en bij valk een vogel zien en bij vos een harig wild beestje, om van palomino en appaloosa nog maar niet te spreken). Als aftekeningen-fan heb ik stug elk veulentje een blesje gegeven, in de hoop dat Kirsten inspiratie opdoet voor het inkleuren .
En waar het uiteindelijk allemaal om draait, het aftellen. Omdat ik te lui ben om mijn onderschrift bij te houden, heb ik geregeld dat iedereen op elk gewenst moment gewoon hier kan spieken hoe lang we nog moeten wachten:
En als leuke afsluiter en waarschuwing De aankomstige moeder als pasgeboren lelijk eendje