Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
phormicola schreef:Eergisteren heb ik een fantastische fietskar voor mijn peuter gekocht. Je weet wel, zo'n mini caravan voor achter de fiets met zo'n kek vlaggetje erop.
Gister kwam het dure cadeau binnen en sindsdien ben ik in een schuimbekkende, bloeddorstige murdermama veranderd. Ik heb, even serieus, nog nooit zo'n vreselijk moeilijk object gekocht en ik ben er van overtuigd dat dit een teken is van het universum dat het einde der tijden is aangebroken.
Ik maak even een lijst van alle dingen die zijn fout gegaan:
1. Braaf heb ik eerst de hele handleiding doorgelezen. De zwartwit voorbeeldfoto's zijn van dusdanige kwaliteit dat ik amper zwart van wit kan onderscheiden. Heel vernuftig.
2. Het eerste dat ik moet doen is de t-pijp bevestigen met de schroef die er al in zit (die zit er natuurlijk niet in en is nergens te bekennen) en vervolgens klik ik die aan de overkant soepeltjes in het daarvoor bestemde inkepinkje. Dit om de canvas cover goed strak te spannen. Ik pak een schroef + moertje uit het bijgeleverde schroeven zakje. De krachtsinspanning die volgt is voldoende om me de komende vier uur te reduceren tot een duizelig hoopje. Kolkend van woede druip ik af en bedenk me dat het een goed idee van me was om die dure fles whiskey toch maar niet te kopen. Dat is pas vooruit denken!
3. De volgende dag, vandaag dus, lijkt het allemaal wel mee te vallen. Ik besluit de bumperbuis te installeren. Al snel kom ik erachter dat één van de bevestigingsstukken volledig uit het lood is gelast en de bumper dus niet past. Professorisch hamer ik het stuk verdriet op de juiste plek met de achterkant van een klopboor terwijl ik de aderen in m'n ogen voel knappen van pure opgekropte woede.
4. Nu is het volgens de zwartzwart foto tijd om de wielbeschermers (nog meer buizen) te bevestigen. Ik heb geen idee wat wat is maar ik ga vol goede moed aan de slag. De gaten voor de schroeven zitten goed verborgen onder het perfect strak gespannen canvas bereikt in stap 1, waardoor ik mezelf zowat een beroerte geef om er überhaupt een schroef bij in de buurt te krijgen. Na veel gevloek en bijbehorende excuses naar mijn driftig lachende en vloekende peuter, kom ik erachter dat twee van de moertjes net een nanometer te klein zijn voor de schroeven. Maakt niet uit, ik ga verder met de wielen bevestigen en ga met kind is fietskar bij de Gamma wel even moertjes halen. Ik onderdruk de neiging om heel hard te gillen tegen de te kleine moertjes.
Ondertussen trekt de kleine nog even de 8 eieren van het aanrecht en mag ik fijn een vloeromelet opdwijlen.
5. De banden zijn natuurlijk niet opgepompt en blijken een autobandventiel te hebben. Want waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?
Gelukkig is mijn dochter wel in voor een wandelingetje en we lopen naar de benzinepomp.
Aldaar staat er een man banden op te pompen die volledig lek lijken. Na vijf minuten pompen geeft de machine ERROR aan en weigert dienst. Ik wil mijn hoofd tegen de stoeprand rammen maar dat staat niet zo netjes, dus ik glimlach zoetjes.
6. Ten einde raad loop ik naar het huis van mijn vader en die heb ik opdracht gegeven de banden op te gaan pompen. De beste man heeft het overleefd en plaatst de banden met enige moeite waar ze horen.
Hier is mijn terror aankoop in al zijn onschuldige glorie:
[ [url=m/W8jpEP.jpg]Afbeelding[/url] ]
Wat is jouw rampaankoop?
Lente schreef:phormicola schreef:Eergisteren heb ik een fantastische fietskar voor mijn peuter gekocht. Je weet wel, zo'n mini caravan voor achter de fiets met zo'n kek vlaggetje erop.
Gister kwam het dure cadeau binnen en sindsdien ben ik in een schuimbekkende, bloeddorstige murdermama veranderd. Ik heb, even serieus, nog nooit zo'n vreselijk moeilijk object gekocht en ik ben er van overtuigd dat dit een teken is van het universum dat het einde der tijden is aangebroken.
Ik maak even een lijst van alle dingen die zijn fout gegaan:
1. Braaf heb ik eerst de hele handleiding doorgelezen. De zwartwit voorbeeldfoto's zijn van dusdanige kwaliteit dat ik amper zwart van wit kan onderscheiden. Heel vernuftig.
2. Het eerste dat ik moet doen is de t-pijp bevestigen met de schroef die er al in zit (die zit er natuurlijk niet in en is nergens te bekennen) en vervolgens klik ik die aan de overkant soepeltjes in het daarvoor bestemde inkepinkje. Dit om de canvas cover goed strak te spannen. Ik pak een schroef + moertje uit het bijgeleverde schroeven zakje. De krachtsinspanning die volgt is voldoende om me de komende vier uur te reduceren tot een duizelig hoopje. Kolkend van woede druip ik af en bedenk me dat het een goed idee van me was om die dure fles whiskey toch maar niet te kopen. Dat is pas vooruit denken!
3. De volgende dag, vandaag dus, lijkt het allemaal wel mee te vallen. Ik besluit de bumperbuis te installeren. Al snel kom ik erachter dat één van de bevestigingsstukken volledig uit het lood is gelast en de bumper dus niet past. Professorisch hamer ik het stuk verdriet op de juiste plek met de achterkant van een klopboor terwijl ik de aderen in m'n ogen voel knappen van pure opgekropte woede.
4. Nu is het volgens de zwartzwart foto tijd om de wielbeschermers (nog meer buizen) te bevestigen. Ik heb geen idee wat wat is maar ik ga vol goede moed aan de slag. De gaten voor de schroeven zitten goed verborgen onder het perfect strak gespannen canvas bereikt in stap 1, waardoor ik mezelf zowat een beroerte geef om er überhaupt een schroef bij in de buurt te krijgen. Na veel gevloek en bijbehorende excuses naar mijn driftig lachende en vloekende peuter, kom ik erachter dat twee van de moertjes net een nanometer te klein zijn voor de schroeven. Maakt niet uit, ik ga verder met de wielen bevestigen en ga met kind is fietskar bij de Gamma wel even moertjes halen. Ik onderdruk de neiging om heel hard te gillen tegen de te kleine moertjes.
Ondertussen trekt de kleine nog even de 8 eieren van het aanrecht en mag ik fijn een vloeromelet opdwijlen.
5. De banden zijn natuurlijk niet opgepompt en blijken een autobandventiel te hebben. Want waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan?
Gelukkig is mijn dochter wel in voor een wandelingetje en we lopen naar de benzinepomp.
Aldaar staat er een man banden op te pompen die volledig lek lijken. Na vijf minuten pompen geeft de machine ERROR aan en weigert dienst. Ik wil mijn hoofd tegen de stoeprand rammen maar dat staat niet zo netjes, dus ik glimlach zoetjes.
6. Ten einde raad loop ik naar het huis van mijn vader en die heb ik opdracht gegeven de banden op te gaan pompen. De beste man heeft het overleefd en plaatst de banden met enige moeite waar ze horen.
Hier is mijn terror aankoop in al zijn onschuldige glorie:
[ [url=m/W8jpEP.jpg]Afbeelding[/url] ]
Wat is jouw rampaankoop?
Wacht maar... Heb je de bevestigingsbeugel al aan je fiets geprobeerd te bevestigen?