Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
BloemBloem schreef:Zelf heb ik hier geen ervaring mee, maar heb wel een soort gelijk iets meegemaakt
maar dan in de Oma variant
Wat ik zou doen als ik jou was is eerst kennis maken met de moeder Dat lijkt mij in deze het allerbelangrijkste
IJsco_Love schreef:Het een andere naam geven (zoals 'een kennis' of 'goede vriend') hebben wij ook bewust niet gedaan. Mijn man zei tegen zijn zoon gewoon: 'Dit is Alexis' bij wijze van spreken en andersom. Niks verteld wat we nog niet wouden vertellen maar ook niks gebagatelliseerd. Wij afgesproken hadden dat als één van de kinderen eerder naar zou vragen als dat wij vertelden, dat we gewoon eerlijk antwoord zouden geven op niveau van het kind.
Het zal gerust niet altijd makkelijk gaan, overal zijn hobbels, maar denk dat je er al heel realistisch instaat, ts! Gewoon rustig het op zijn beloop laten en doen wat voor jullie goed voelen.
Er bestaan ook leuke kinderen boeken over stiefouders.
spottedponie schreef:Wij zijn gewoon wezen wandelen en hebben er niet meteen een naam opgeplakt voor haar. Zo hebben we verschillende dingen gedaan zonder er te veel van te maken. Dat is later wel in overleg met de moeder gebeurd, daar is een boekje gemaakt met dat papa nu bij mij woonde samen met de hond enz...
Moeder heeft inmiddels zelf een nieuwe vriend en heeft dit in mijn ogen best goed aangepakt, ze is wezen eten bij het pannenkoekenhuis met de kleine, en "toevallig" kwam haar vriend daar ook, en hebben ze samen gegeten, daarna wel ieder hun eigen weg en dat zo verder uitgebreid
Siesjuh schreef:Daarnaast denk ik dat je vanzelf wel merkt wanneer de tijd rijp is voor de ontmoeting. Ik denk dat jullie sowieso al goed bezig zijn door erover te praten. Als het eenmaal zover is, zou ik wel zo eerlijk mogelijk blijven. Kinderen kunnen meer handelen en snappen meer dan je denkt. Je hoeft er niet gelijk een label aan te hangen, maar dingen 'verzinnen' lijkt mij niet wenselijk.