Geplaatst Ik ga jullie eens de andere kant van het verhaal laten horen (pardon, lezen) De hond van mijn buurvrouw; daar word ik nou heel gelukkig van!
Mijn buurvrouw, alleenstaand, volwassen kinderen zijn de deur uit, had een half jaar geleden ongeveer een hond gehaald uit het asiel. Een groot en massief ras, ik denk een American Bulldog. Nou ja, je kent het type wel, groot, gladde vacht, massieve kop. Ach, wat een ziel was deze teef. Veel te dik. Sloom, bang voor alles en nog wat. Maakte geen contact met de baas, geen contact met andere honden (ging achter in de riem hangen "baas ik wil hier weg"), slofte achter de baas aan, staart op half zeven, oren plat tegen d'r kop aan (koppie kan je niet zeggen bij dit dier
) Kortom; haar hele houding en wezen straalde uit "ik ben ongelukkig!". Ik kwam met de buurvrouw in contact door de honden. Terwijl mijn honden haar hond begroetten vertelde buuf het verhaal. Ze had deze teef uit het asiel gehaald. Ze was voor de broodfok gebruikt, er was nooit aandacht aan haar besteed. Ze kon niets, kende niks, was overal bang voor, kon niet los lopen, want kende geen een commando, wist niet met andere honden om te gaan etc. etc. Vorige week stond ik voor het raam, en ik zag wat herfstblaadjes door de straat ritselen. De herfstblaadjes werden achterna gezeten door een vrolijke loslopende (!) Senna, die met de oren naar voren en de staart omhoog duidelijk op blaadjes jacht was. Ze keek om naar haar baas "he, ik loop vast even vooruit, te spelen. Kom je ook?" Ze hebben samen hard gewerkt die twee. En daar werd ik nou helemaal vrolijk van. Kunnen we ook eens een succes story delen. Leuk toch?
petje af voor de buurvrouw!! En leuk Om idd ook eens de Andere Kant Te lezen 
