Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Snollygoster schreef:Ik zat met exact hetzelfde probleem toen ik nog op een bijrijdpaard reed. Een pittige KWPN van 4 jaar die ook wel eens durfde weg te springen. Ik ben toen helaas op eigen initiatief gestopt omdat ik gewoon geen plezier meer had in het rijden.
Nu rij ik terug op mijn eigen paardje, die ik 100% vertrouw, om zelf weer even tot rust te komen. Ik hoop later wel stilaan terug op te bouwen naar wat pittigere paarden, want het ergste is dat ik wéét dat ik ze aankan, maar ik durf gewoon niet.
Ik herken zoveel van mezelf in jou verhaal, het enige verschil is dat ik eigenlijk nooit een angstige ruiter ben geweest, maar angstig ben geworden door omstandigheden..
Misschien moet je zelf ook even terug een tijdje op een paard rijden wat je volledig vertrouwt?
Angela schreef:Ík ben ook geen held. Gelukkig heb ik nu een paard dat niet zo kijkerig is, maar wel af en toe teveel peper in zijn *** heeft, zeker als ik gespannen ga doen. Wat bij mij helpt is zingen....
(ik zing echt vreselijk, maar het ontspant mezelf wel, en daardoor mijn paard). Favoliedje: always look at the bright side of life!
Vooral dat tu-du, tu-du tudu tudu is bijna lachwekkend, en precies die reactie maakt dat je gaat ontspannen in plaats van spannen. Door het vaker te doen, en te merken dat je paard daarin mee gaat, vergroot het je zelfvertrouwen, en kun je gemakkelijker terug naar het liedje zingen in plaats van maar door spannen.
Verder is het goed om als er een enge hoek is, al zingend verder de hoek in te rijden door voltes te vergroten en te sluiten.
LiVetime schreef:Lastige combi, een angstige ruiter en een kijkerig paard. Op die manier versterken jullie elkaar. Ben je ook snel angstig of onzeker in het dagelijks leven?
Is het trouwens jouw keus om op een kijkerig paard te rijden? Geen optie om hele brave coole dieren te blijven rijden?
Als je een keus hebt dan lijkt mij de keus snel gemaakt Dan zou ik zeggen: Maak het jezelf niet te moeilijk.
Focussed schreef:Das wel een hele goeie! Ga dat eens proberen...
Wanneer er iemand mee is waar ik tegen aan het praten ben merk ik dat het vaak ook beter gaat: Ik zelf ben dan ook niet zo gefocust op het "enge" en daardoor het paard automatisch ook veel minder.
Focussed schreef:LiVetime schreef:Lastige combi, een angstige ruiter en een kijkerig paard. Op die manier versterken jullie elkaar. Ben je ook snel angstig of onzeker in het dagelijks leven?
Is het trouwens jouw keus om op een kijkerig paard te rijden? Geen optie om hele brave coole dieren te blijven rijden?
Als je een keus hebt dan lijkt mij de keus snel gemaakt Dan zou ik zeggen: Maak het jezelf niet te moeilijk.
Deels. Ik ben erg goed in "schijn zelfvertrouwen" maar diep van binnen zeer zeker onzeker en soms afwachtend.
Een kijkerig/schrikkerig paard is zeker niet mijn eerste keus, maar dit paard is zo onwijs leuk en als het goed gaat is het gevoel echt werelds... Dus vandaar dat ik gewoon van die domme onzekerheid af wil omdat het mijzelf echt in de weg staat.
Marus schreef:Ik herken het heel erg!!precies het zelfde verhaal als jouw.
ook vroeger op bokkende paarden gereden, nooit een held egweest maar ik zette wel door.
Ook een tijd een kijkerig paard gereden die ook altijd weg schoot, ik vond het vreselijk maar zette wel door.
In mn zoektocht een paard gezocht wat niet kijkerig was en heel cool, maar toch blijkt het wel een schikdoos te zijn waardoor ik dus soms echt weer bijna aan het zand happen ben.
Maar zij doet het dan ook gewoon op momenten dat je het niet verwacht , de ene keer is het bij b de andere keer bij a, is geen aanleiding voor. Het kan op een recht stuk zijn of in een wendig.
Ik merk wel dat ik daardoor ook weer erg onzeker word en dus ook weer gelijk begin te draven tijdens het rijden want met in en uit stappen is het het ergst.
Verder is het zo'n koele doos, maar ze heeft echt enorme wegschiet acties
Marus schreef:Ts: ik herken het echt heel erg! Ook mijn paard heeft wel haar enge plekjes maar kan ook ineens uit het niets weg schieten.
Misschien herken je het probleem , als ik weet dat ze in die hoek spanning opbouwt dan ga ik automatisch mijn binnenbeen eraan zetten als ik daar langs rijd. Maar het gevaar is dan weer dat ik de spanning doorgeef met mijn been!! Vind dat ook zo;n lastig punt.
Ik ben nu ook weer aan het rijden na 9 weken stilstaan /ziek zijn .,maar ontwijk eerst de achterkant van de bak want ik weet anders zeker dat ik er per direct naast lig. Maar merk dus aan haar dat ze nu bij B al begint moeilijk te doen want tsja gaat het lekker uitbouwen niu! En ik moet mezelf dus ook weer een mega schop onder mn kont geven maar vind het soms doodeng