Hoi Osmo,
goed om een topic te openen...!
Wat je schrijft, klinkt mij bekend in de oren. Okee: ik had een moeder, die zowel op me leunde, als me afwees. Net iets anders dan bij jou - maar qua gevoel herken ik veel in wat je schrijft. et betekent, dat je van jongs af aan went aan hard werken zonder al te veel waarderign en wat al niet aan fijne energie tereug te krijgen. En dat je qua gevoel het "nooit goed genoeg" zou zijn...!
Ook ik heb tijdden gehad, dat ik me helemaal kon verliezen in mijn eigen wereldje - daar was het tenminste fijn...!!
En "onbewust" werken al die boodschappen van je ouders ('jij bent niet belangrijk', etc.) toch door.
En mbt. die boodschappen kan de GGZ een goede bondgenoot zijn: het helpt, om die boodschappen een voor een de nek om te draaien! (Zoals een vriendin van mij zegt: "Niet mee omgaan - er is beslist leuker gezelschap!" )
Dat helpt ook met de faalangst te laten verdwijnen en jezelf toestaan de lat lager te leggen, als je daar zelf achter staat. En om grenzen te stellen, inclusief "ik vind, dat het nu wel mooi genoeg is!"
En dat je giga moe wordt, van de angst om tegen te vallen en wat al niet, dat herken ik ook!! Logisch, dat je chaotisch wordt in je hoofd en dingen gaat vergeten, vaak is dat "gewoon" vermoeidheid.
OsMo schreef:Wat mij opvalt is ook dat ik erg hang op mijn man en als hij moe is en mij geen aandacht geeft dan ga ik negatief denken en haal ik in mijn hoofd dat hij niet van mij zou houden.
Heel erg rot om te voelen...!!!
Maar, mogelijk wel belangrijk: het zjn eigenlijk geen gedachten, het is 90% gevoel.
Laat de ggz dus alsjeblieft je geen therapie geven op basis van "ga nou anders denken over dit soort situaties". Het is een rotgevoel, punt uit. Erkenning helpt. En het rotgevoel komt "ergens" vandaan, van eerdere afwijzingen, alsof jij net de moeite waard zou zijn - en daaar wringt m de echte schoen.
In aansluiting op wat Kir_Ples schreef: emdr is een prima middel om die rottige oude "zinnetjes" de nek om te draaien. (Het is niet zo, dat emdr pas zin heeft, als je nachtmerries hebt, of als er een complete ptss kan worden vastgesteld. Hier staat wel een leuk artikel: http://nl.wikipedia.org/wiki/Eye_moveme ... processing ; vooralover de misverstanden mbt. emdr. )
Not to mention de andere dingen die je noemt: de scheiding zelf, gepest worden, ding X, een brand, het afscheid van je eerste paard dat jou tot op de huidige dag van de kaart kan maken - het is nogal niet niets...!
...en soms, als dingen heel heftig zijn, gaan mensen, om zichzelf te beschermen redeneren van "Neehee - er is niets". Volgende stap: je bent een aansteller. Wat eigenlijk het gevoel is "ik loop rond met zo'n berg aan emoties, als ik daar eenmaal aan begin, hoei....!!!!" Dat stuwmeer kan heel griezelg voelen...! (Het valt doorgaans, met een beetje verstandige aanpak, heel erg mee en het is in wezen ook gewoon alleen maar je eigen kracht.)
Idd: overlevingstechnieken...
Op zich zijn dat nuttige dingen - maar als je "uit de rotsituatie" bent, keert zo'n techniek zich vaak tegen je. (Je stoer houden als je wordt gepest is - als het lukt - heel erg verstandig!!!! Maar dat wil niet zeggen, dat het dus in het echchies geen zeer doet.)
En wat op zich vast wel de nuchtere waarheid is - is "dat je ouders er niks aan konden doen dat ze niet de juiste zorg konden geven want zij hadden dat nu eenmaal ook niet geleerd van hun ouders vroeger." - Ik geloof het grif, maar voor jou van binnen "maakt dat niet uit".
Ze deden het fout en doet doet pijn - je hebt daar nadeel van.
In de buitenwereld kan het idd wel een reden zijn, om niet met ze te breken.
Met emdr zijn er allerlei technieken, om jou tegen dat "stuwmeer" te beschermen. Leren, om jezelf te troosten, te kalmeren, elke dag een ontspaningsoefening doen, noem maar op. En dan het stuwmeer leeg maken!