Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-05-13 23:38

Geplaatst: 22-05-13 23:38

ik schrik gewoon hier ,weer zo groot verdriet erbij ,het zit je ook niet mee de laaste tijd zeg :(:)

ik denk aan je ,sterkte femke

**Geplaatst**: 22-05-13 23:55

Geplaatst: 22-05-13 23:55

Ook hier wil ik je nogmaals vertellen dat er zoveel mensen met je mee lijden, die jouw verdriet zo goed begrijpen.

Lieve Fem sterkte, jouw puppiedo blijft altijd bij je waar niemand hem weg kan halen.
In je hart en je koppie!
Liefs

**Geplaatst**: 23-05-13 00:08

Geplaatst: 23-05-13 00:08

Neeeeee dat meen je niet!!! Sorry als ik erover heen lees, maar wat had die nou uiteindelijk ?

Super klote natuurlijk! Ik snap helemaal hoe je je voelt. Toen mijn maatje overleed (helaas nog geen 4 geworden) heb ik niks anders gedaan, dan huilen! Je houd zo ontzettend veel van ze. Het zijn net je kinderen!
Ik heb er kippenvel van. Ik lees altijd met veel plezier je topics, maar nu....

Achhh meid, wou dat woorden je kunnen troosten..

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-13 00:25

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-13 00:25

zijn lever was mega vergroot,zo vergroot en misvormt dat de dierenarts nog nooit zoiets in haar leven had gezien..

zijn lever was ook aan het lekken en hij had zwaar bloedarmoede..al met al vreselijk ziek en verzwakt...onbegrijpelijk want hij gaf amper wat aan,ja hij wilde de afgelopen 3 dagen slecht eten en ik vond hem zo stilletjes...

aan de andere kant loopt hier een loops teefje welke hij nog zondag probeerde het hof te maken,en liep daar hieperdepiep achteraan...

ik wijtte ook zijn niet eten eerder aan zijn verliefdheid als aan wat anders,alleen maandag wilde hij ook niet mee naar buiten en nookie had hij geen interesse in,en savonds braakte hij ook water...

ik dacht toen dat hij last van zijn maag had,ging dus eigenlijk voor iets simpels naar de dierenarts....totaal onverwacht moest hij dus met spoed onder het mes,en kreeg ik hem mee naar huis om afscheid te kunnen nemen en een kleine hoop dat hij de nacht zou redden ..

wat hij dus niet haalde

het is echt zo rauw op mijn dak gevallen,zo niet verwacht....

en ja je houdt inderdaad zo gruwelijk veel van ze...teveel gewoon...

zijn lieve smoeltje:

**Geplaatst**: 23-05-13 09:21

Geplaatst: 23-05-13 09:21

Heb je nog een beetje kunnen slapen vanacht??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-13 10:06

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-13 10:06

ja slapen wel,maar het is nu helemaal mis...

waarom moest ik nu 2 kanjers verliezen,2 vriendjes...en do..mijn mannetje...ik kan nog helemaal niet zonder hem...

waar is ie nou??

**Geplaatst**: 23-05-13 10:09

Geplaatst: 23-05-13 10:09

Ik kan me zo goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit, meid ...

Als ik in die oogjes kijk, smelt ik al helemaal, hoe moet jij je dan nu niet voelen

Er is ook niets dat je nu kan troosten ...

**Geplaatst**: 23-05-13 10:13

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 23-05-13 10:13

Ik heb zo veel aan je gedacht gisteren, zelfs vannacht en nu weer. Vind het zo erg voor je..
Moet er niet aan denken om mijn hondje te verliezen. Bij de oudjes weet je dat het een keer gaat gebeuren en zelfs dan is het nog verdomd moeilijk. Maar een gezonde hond van 9,5 zou normaal gesproken nog een tijd hebben..

Mocht je de behoefte hebben, mijn pb-box staat altijd open :(:)

**Geplaatst**: 23-05-13 10:24

Geplaatst: 23-05-13 10:24

De liefde zat zo ontzettend diep, dat gaat echt nog wel even duren voordat je zonder een traan aan hem kunt denken.
We leven allemaal ontzettend met je mee, hoop dat dat je een heel klein beetje steun geeft!?!
Dikke knuffel vanaf hier!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-13 10:33

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-13 10:33

ja ik kijk hier heel veel,ben ook heel blij als mensen reageren....is gewoon heel fijn om allemaal te lezen..

op onze wc hangt een verjaardags kalender en daar hangt deze maand deze foto bij:

dit is zo vreselijk Do,dat blije koppie van hem....ik was zo vreselijk gek op die hond...

**Geplaatst**: 23-05-13 10:39

Geplaatst: 23-05-13 10:39

Jeetje, ik zie zo vaak topics van jou voorbij komen met of prachtige foto's van je prachtige dieren, of wanneer er een dier is overleden. Helaas nu dus Donnie

Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 23-05-13 10:40

Geplaatst: 23-05-13 10:40

Kun je hem niet alvast een maand verder hangen??? Is dit niet jezelf ontzettend kwellen??
(1 van onze honden is een aantal dagen i.v.m. omstandigheden bij iemand anders geweest. Zijn foto staat als screensaver op m'n computer. Iedere keer als ik de foto zag, begon ik weer te huilen (en dan wist ik nog wel dat hij gauw weer terug kwam....))
We blijven posten hoor!!! Zeker nu we weten dat je er ook iets aan hebt!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-13 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-13 10:44

maar ik kan donnie toch ook niet verstoppen??

ik heb er wel aangedacht hoor,maar zo is hij toch nog een beetje bij ons...ik weet niet of het goed is of niet,ik word zo verdrietig als ik foto's zie,maar wil hem ook niet wegstoppen nu..

weet het eigenlijk helemaal niet meer...

**Geplaatst**: 23-05-13 10:46

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 23-05-13 10:46

Dan kijk je toch gewoon een maand verder, want je wilt 'm gewoon zien ...
En misschien z'n foto aaien of zelfs een kusje geven :(:)

**Geplaatst**: 23-05-13 10:48

Geplaatst: 23-05-13 10:48

meis, hij is toch voor altijd in je gedachten?!?!?!? Waarom zou je dan nu jezelf zo kwellen om steeds naar zijn foto te kijken???
Het is al moeilijk zat zo!
Als je het eventjes de tijd geeft, zijn in het ieder geval de scherpe kantjes er vanaf.
(toen onze vorige hond overleed, heeft het echt lang geduurd voordat we foto's bekeken/neer zetten. Nu kunnen we er naar kijken, zonder dat gelijk de tranen gaan lopen...Maar ze is geen moment uit onze gedachten geweest!)

**Geplaatst**: 23-05-13 10:51

Geplaatst: 23-05-13 10:51

Hé wat vreselijk zeg.. Ik heb ook mijn hond een maand geleden moeten laten gaan om een gescheurde milttumor. Totaal geen symptomen tot op het laatste moment.

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Wij leven allemaal met je mee.

**Geplaatst**: 23-05-13 10:53

Geplaatst: 23-05-13 10:53

Je moet doen wat jij denkt dat het beste is. Langzaamaan zul je dit gaan verwerken maar het is moeilijk om dat nu te geloven. Nu is vooral alles gewoon kút :(:)

**Geplaatst**: 23-05-13 10:55

Geplaatst: 23-05-13 10:55

kimmie261 schreef:
maar ik kan donnie toch ook niet verstoppen??

ik heb er wel aangedacht hoor,maar zo is hij toch nog een beetje bij ons...ik weet niet of het goed is of niet,ik word zo verdrietig als ik foto's zie,maar wil hem ook niet wegstoppen nu..

weet het eigenlijk helemaal niet meer...

Ik denk dat je in je hart moet kijken en moet voelen wat je wilt, wil je hem juist wel tegen komen op dit moment (zou ik denk ik toch hebben) of liever niet en dan daarna handelen. Wij hebben een hele uitvergrote foto van fargo en willy in de woonkamer hangen en ik was daar juist wel blij mee om de een of andere manier, maar dat is denk ik ook persoonlijk ..
Wat een schattig filmpje van Do ...
Goed dat je wel geslapen hebt, maar deze eerste dagen zullen toch wel behoorlijk heftig zijn en worden :(:)

**Geplaatst**: 23-05-13 10:58

Geplaatst: 23-05-13 10:58

Inderdaad, doen wat jij wil, waar jij je het beste bij voelt. Ik kon geen foto's zien van Barat toen hij net overleden was, filmpjes al helemaal niet. Nu, dik twee jaar later kan ik sommige foto's bekijken, maar de filmpjes nog steeds niet, heb ik ook nooit meer gedaan en krijg al een brok in mijn keel als ik alleen al denk hoe hij op de filmpjes staat.

Maar Fem, misschien heb jij er wel steun aan, vind jij het wel prettig om Dootje te zien. Verdriet is er toch wel, jij moet ermee dealen op jouw manier.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-13 11:07

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-13 11:07

sannx94 ,jij ook heel veel sterkte,wat een gemis he?

nu had do geen milttumor,hij werd ervan verdacht,maar zijn lever was zeg maar een keer of 8 vergroot en had eigenlijk geen werking meer...volgens de dierenarts had hij allang heel erg ziek moeten zijn,of al veel eerder dood moeten gaan,ze had nog nooit zoiets gezien zei ze,ze noemde het "catastrofaal en een chaos" in zijn buik...

ik kan me gewoon echt niet voorstellen dat hij er nooit meer zal zijn,als ik daaraan denk raak ik in paniek..maar als ik dan zo weer zo'n foto zie met zijn smoeltje erop...man ik breek gewoon af...

dit had nog zo niet moeten gebeuren...ik was hier al bang voor,ik hield zoveel van die hond dat ik al heel vaak tegen mezelf zei,dat dat niet goed was,dat ik wat meer afstand moest nemen omdat hij ooit dood zou gaan,maar ja...dat was leuk bedacht van mezelf,maar minder ervan gaan houden ging gewoon niet :+:

en nu betaal ik de rekening daarvoor...

en ik heb gister filmpjes gekeken van hem,waarschijnlijk omdat ik hem zo zoek en zo was hij toch nog even hier...zo had ik toch nog even levende beelden van do,ben ook zo blij dat ik filmpjes heb van hem...

zo kan ik net doen alsof hij er nog is...

**Geplaatst**: 23-05-13 11:28

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst: 23-05-13 11:28

Lieve Fem...

Ik weet niet of je er wat aan hebt maar toen ons kleine teckel meisje overleed, heb ik even alle spulen en foto's weg gelegd.. Gewoon ik en mijn herinneringen en geen tastbare of kiekjes..
Zo kon ik mijn verdriet verwerken en na een aatal weken zjn de foto's , riemen, dekens enz weer terug gegaan en die worden nu ook weer gebruikt.
Alleen foto's en alles wat mij op datmoment deed herinneren heb ik even weg gehaald...
Heel veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-05-13 11:44

Re: nee niet jij...lieve lieve donnie...

Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-13 11:44

ik merk juist dat ik hem heel veel opzoek met foto's en filmpjes..

alleen daarna word ik dan weer zo verdrietig,of tijdens het kijken...

is denk ik nog het ongeloof,mss beetje zoeken naar hem,ik was echt wel een paar uur per dag met hem bezig,aan het tutten en kijken...hij was ook altijd bij mij,hij hoort hier nu achter mijn stoel te liggen,of onder het buro bij mijn voeten..

mijn vriend is heel veel weg,die heeft in de jaren dat we hier nu wonen meer gedetacheerd gezeten waardoor hij de hele week weg is,als dat hij thuis komt,dus ik leef zo met de honden,zij zijn een beetje vervanging van een mens denk ik,weet niet hoe ik het moet zeggen,maar ze zitten zo diep kwa liefde..

**Geplaatst**: 23-05-13 11:47

Geplaatst: 23-05-13 11:47

kimmie261 schreef:
ik merk juist dat ik hem heel veel opzoek met foto's en filmpjes..

alleen daarna word ik dan weer zo verdrietig,of tijdens het kijken...

is denk ik nog het ongeloof,mss beetje zoeken naar hem,ik was echt wel een paar uur per dag met hem bezig,aan het tutten en kijken...hij was ook altijd bij mij,hij hoort hier nu achter mijn stoel te liggen,of onder het buro bij mijn voeten..

mijn vriend is heel veel weg,die heeft in de jaren dat we hier nu wonen meer gedetacheerd gezeten waardoor hij de hele week weg is,als dat hij thuis komt,dus ik leef zo met de honden,zij zijn een beetje vervanging van een mens denk ik,weet niet hoe ik het moet zeggen,maar ze zitten zo diep kwa liefde..

Jouw eerste 2 zinnen zeggen genoeg..
Je word er verdrietig van als je dingen gaat opzoeken..
Daarom zei ik dat herinneringen die in je hoofd zitten voldoende zijn.
Ik weet hoe het is als je je honden als een volwaardig lid van het gezin ziet..
Mensen denken makkelijk, met het is maar een dier, alleen dat dier was voor jou 1000 keer meer dan alleen dat.

**Geplaatst**: 23-05-13 11:49

Geplaatst: 23-05-13 11:49

Met allebei heel erg eens!! Kan daar ook altijd zo boos om worden, als iemand z'n huisdier verliest dat je dan reacties krijgt als 'Joh, het is maar een hond'..... of 'joh, hij was toch al oud'

als het goed voelt voor jou, moet je het zeker doen, maar het voelt voor mij nu aan als jezelf extra kwellen.....

**Geplaatst**: 23-05-13 11:51

Geplaatst: 23-05-13 11:51

Ik heb ook juist na het overlijden van mijn Hugo foto's laten uitvergroten en opgehangen in de huiskamer. Zo doet ieder dat op zijn eigen manier maar ik vond het prettig "om hem om me heen te hebben". In de winter had hij, vanwege spondylose, een dekentje op met uitlaten. Elke dag rook ik even aan zijn deken om zijn luchtje nog even te ruiken. Ik heb pas twee weken geleden zijn speeltjes gesorteerd en opgeruimd terwijl Hugo 1 maart 2012 is overleden. Zo heb ik alles op mijn eigen tempo en manier gedaan, waar ik me goed bij voelde. De urn met zijn as staat in de woonkamer, dat vindt een ander misschien ook niets maar ik vind het wel fijn.

Nog steeds kan ik ineens intens verdrietig zijn omdat ik mijn trouwe vriend zo mis maar ik kan niets aan de situatie veranderen. Het gemis wordt niet minder maar krijgt steeds meer een plekje..