Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 11:59
Normaal doe ik dit niet zo graag, mezelf blootgeven maar over dit onderwerp doe ik het omdat ik niet weet hoe ik er mee om moet gaan. De laatste weken ben ik helemaal plat, eet slecht, slaap slecht, barst in huilen uit, … Het gaat dus niet zo goed. En waarom liefdesverdriet, 28 en liefdesverdriet als een puber van 14. Voor een banale relatie die niet eens lang duurde …
Januari
Ik raak aan de praat met een jongen op een chatbox. Ik vond het een rare snuiter, kwam niet bijster intelligent over maar studieontwijkendgedrag laat je allerlei dingen doen. Een paar dagen later is hij zonder ik het wist op de manege geweest, gewoon kijken hebben elkaar die dag niet gezien. Toen hij dat vertelde was ik overtuigd dat hij echt wel niet goed snik was. Maar een paar dagen later stond hij er weer, nette broek, gepoetste schoenen en een lange wollen jas! Ik heb heel veel moeite gedaan om mijn lach in te houden, ik sta nl. bij een boertje en zo ging hij dus de stallen in. Doodsbang van die beesten … Was geen leuke dag, frustratie, irritatie aan elkaar … Echt zelden gedacht “maaaaaaaaaaaaaan doe normaal” maar die dag vrij vaak dus. Nadien thuis nog even wat gedronken en hij vetrok. Die rit heeft hij afgelegd al huilend omdat hij niet wist dat mensen zo slecht met elkaar konden omgaan en ik was helemaal van slag want ik vond het ook verschrikkelijk en stiekem vond ik hem ondertussen onder al die vreemde gedragingen wel leuk: beetje klunzig, wel gevoel voor humor, …
Nu ja paar dagen later dus maar opnieuw afgesproken, want we hebben elkaar natuurlijk verteld hoe verschrikkelijk we het vonden en toen kwam ook het hoge woord eruit “we vinden elkaar wel leuk”. Dat was vrij moeilijk, hij kwam net uit een relatie van 9 jaar die met heel veel pijn en ellende geëindigd was. Hierdoor waren we beiden wat terughouden maar we zouden wel zien wat het gaf. Hij belde aan stond op de trap en ik denk dat we elkaar die dag niet meer losgelaten hebben, ook de volgende niet en die daarop …. Na een paar dagen stuurde hij me een smsje “Ik wil springen, in het diepe ik denk dat ik er klaar voor ben. Mama en papa vinden dat ik het moet aangaan, ze vinden je leuk”. Man wat was ik blij met dat smsje! Die dag was ik net naar de sauna met een vriendin, dat dagje is ingekort en hij is die nacht tot heel laat gebleven, we hebben gepraat, geweend, …
Na een tweetal weken denk ik dat hij voor het eerst bleef slapen en dat was ineens vaste mik. Door de afstand was het praktisch, maar het was ook gewoon leuk. Bij mij of bij hem, zijn ouders vonden mij wel leuk, de mijne hem. Maar we hadden vaak ruzie, twijfels … Was wat hij voelde wel echt? Was hij verliefd? Zag hij me graag genoeg? Ondertussen was hij in behandeling bij een psychiater voor zijn depressie en suicidegedachten. Die man was niet tegen de relatie, hij zag dat Ilja ineens wel weer zin in dingen leek te krijgen. We ging naar de paardjes, een hapje eten, …. Hij leek terug veel meer bezig te zijn. Maar de ruzies bleven en maakte me zo onzeker en boos. Het ging op een gegeven moment zo ver dat hij zich begon af te vragen of hij zo’n relatie wel wilde. Zijn ex (Leen) was het type bloedmooie vamp, groot, blond, slank, babyblauwe ogen. Nu had hij een klein, dikker propje … Maar die wel om hem gaf, van die negen jaar heeft hij zich de laatste zeven alleen gevoeld. Hij bleef omdat ze zo mooi was, om naar te kijken. Dat is zijn uitleg, niet de mijne ….
Nu ja uiteindelijk een breuk … Helemaal in zak en as. Een paar dagen later wilden we toch op een deftige manier afscheid nemen. Op een goede, volwassen manier. Nog een keer praten. Die avond hebben we veel gehuild. Ik heb hem gevraagd duidelijkheid te scheppen voor hem en voor mij. Hij dacht dan Leen misschien nog wel terugkwam, hij durfde niet zeggen wat hij dan zou doen. Hij was overtuigd dat ze terugkwam. Ik heb niet gehuild tot hij aan de deur was en toen kon ik ze niet meer tegenhouden. Hij vroeg wat er scheelde, waarom ik nu begon “Ik wil ni da je nimeer terugkomt”. Hij antwoordde dat hij sowieso wel terugkwam en gaf me een zoen en een knuffel. De dag nadien heeft hij Leen gemaild, gevraagd, misschien zelfs gesmeekt of ze wilde terugkomen. Ik heb die mail nooit gelezen, dat hoeft ook niet hij deed het. Haar vader antwoordde en daardoor was één ding toch al zeker: ze kwam niet meer terug.
En we gingen het terug proberen, onze schouders eronder zetten want we zagen elkaar graag dat stond vast. En een reisje Disney werd geboekt. Dat waren leuke dagen. Mickey en Minny, hij was compleet gek van Disneydingen … Ja bijna dertig, maar het innerlijke kind was nog zo groot en dat vond ik net zo leuk aan hem. We zijn thuisgekomen, hij ging naar een feestje ik naar het toneel en de dag nadien ging hij naar huis. Dat was een zondag … Op maandag is hij Tsjoep (da’s mijn paard) gedag gaan zeggen en dinsdag kreeg ik te horen dat hij het niet meer aankon. Hij had zich doodongelukkig gevoeld, dacht teveel aan Leen en het was niet eerlijk voor mij. Woest werd ik, in plaats van dat daar aan te kaarten en besprekbaar te maken vertelde hij het me in een smssessie enkele dagen later. Vrijdag hebben we de spullen uitgewisseld. Ik heb de mijne genomen, de zijne in zijn armen geduwd en de deur dichtgesmakt.
*einde 1*
Een paar weken later begonnen de smsjes terug. Wederom vonden we het afscheid fout. We wilden elkaar nog zien. Just friends … meer niet. Hij ging nog op vakantie naar Florida (ja weer Disney) en zou me oreo’s meebrengen. Als hij terug was gingen we elkaar weer zien. Enkel vrienden, ja dat was ook goed. Ookal zag ik hem graag met al zijn bagage, al die nachten wakker zitten naast hem, traantjes drogen, meeroepen, meewenen, … Dat was het me wel waard, ik wilde al die energie niet als nutteloos verspild zien. We gingen naar de film: Alice in Wonderland en daarna een hapje eten. Ik ben die avond van pure ontreddering in de bosjes gereden, ik was mijn kluts kwijt. Handjes vastpakken, knuffelen, … het leek zo vertrouwd. Maar enkel vrienden. Zo deden we nog wat uitjes, altijd met veel geknuffel, zelfs kusjes … De operavoorstelling keken we samen onder een dekentje hand in hand. Ik had het gevoel dat alles wel goed kwam, zo ga je toch niet met een gewone vriend om? Ook ging hij weer mee naar het paard. Daar begonnen de vragen dan zich ook op te stapelen, maar als het aangesneden werd, werd hij boos, ging roepen, schelden, hij voelde helemaal niets, alleen vriendschap.
*einde 2*
Weer een korte periode van stilte.
En weer zagen we elkaar. We hadden immers een hele tijd ervoor al tickets voor Aken gekocht, nu ja hij had die gekocht voor mij omdat hij wist dat ik graag dressuur zag. Zomaar een cadeautje. Hij vroeg of hij nog mee mocht. Ja hij had ze betaald, wat moest ik zeggen. De dag ervoor stelde hij voor dat ik beter kon blijven slapen die avond. Want anders werd het laat … Het was leuk. Synfoni des pferd ofzoiets gingen we kijken die dag. En toen begon het te regenen, of was dat op de tweede dag we zijn ook nog een Kur gaan kijken enkele dagen later. Telkens met knuffels en streeltjes tijdens de voorstelling
De eerste keer was hij ineens in bed gaan liggen, ik wilde slaapwel gaan zeggen en vervolgens verhuizen naar de logeerkamer. Hij nam mijn hand “Waar slaap je?”. “Ja daar zeker”, zei ik. Waarop hij vertelde dat ik ook naast hem mocht liggen. En dat deed ik, wat wederom zo vertrouwd aanvoelde. In zijn armen in slaap vallen, snachts wakker worden omdat hij ligt te snurken maar met een porretje stopte dat weer. En zo ging het enkele weken door … Geen enkele keer heb ik initiatief genomen, niet voor een knuffel, een kus, seks, … Ik wilde het aan hem overlaten, hem de tijd geven er klaar voor te zijn omdat hij het zo moeilijk met zichzelf had.
Ik dacht dat het nu wel goed zat, er werd niet over gesproken, maar hij kwam thuis terug over de vloer, deed dutjes in de zetel, … Ik woon bij mijn ouders dus dat is niet iets wat mijn gewone vrienden zomaar vanzelfsprekend vinden. Dus weer kwam de vraag … Weer werd hij boos en ondertussen krijg ik dit soort smsen:
“Bij mij was dat wel beredeneerd … sorry … Ik zag dat zo: om jou ‘gelukkig’ te maken en te plezieren. En had op dat moment had ik voor mezelf de lijn getrokken, dat dat kon, maar ‘het’ niet, dat zou problemen opleveren … Nogmaals als ik het zelf lees zie ik hoe pathologisch het is … En je hoeft me niet te geloven en ik begrijp het ook dat je dat niet doet. Maar dat zijn echt de gedachten die door mijn hoofd gingen ….Sorry”
Maar ook uitlatingen dat hij kunnen daten, vrij zijn, dat hij niet wil dat iemand nog in zijn hoofd kijkt. Hij heeft een meisje leren kennen op het internet, blond, mager, vast ook erg knap. Hij denkt dat als hij haar gaat ontmoeten hij misschien ineens weer dat droombeeld ziet, een huis, drie shelties, twee blonde dochtertjes.Nu ja haar of een van die andere waar hij online contact mee gezocht heeft, hij wil weten of hij dat gevoel kan hebben of of dat ook zonder dat droombeeld een relatie kan zijn.
Intussen sprak ik ook met zijn beste vriend (daarmee ging hij naar Florida). Die jongen schrik zich rot dat we elkaar nog zagen. Hij kreeg een verhaal waarin Ilja me nooit meer wilde zien. Hij was verhuisd en ik mocht niet weten waar naartoe zodat hij van me af was. Hij is inderdaad verhuisd maar dat is net waar alles terug goed leek te zijn ...
Zondag lag ik nog in zijn armen, kuste mijn handjes en mijn haar. Ik streelde zijn hoofd en zo zijn we in slaap gevallen ….
Dat was de laatste keer hoop ik voor mezelf voor er helemaal niets meer overblijft van ik
- Saskiaatje
-
- Berichten: 11435
- Geregistreerd: 28-03-06
- Woonplaats: Utrecht
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst: 06-09-10 12:07
Het klinkt alsof 'ie je een flinke tijd aan het lijntje heeft gehouden..
Ik hoop voor je dat je het nu vol kunt houden hem niet meer te zien!
Je verdient veel beter dan dit.
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 12:15
Ik snap het niet. Ik begrijp niet hoe iemand zo met iemand kan omgaan. Omdat ik met zijn beste vriend gepraat heb, was hij trouwens furieus. Alleen hij mag bepalen wie contact heeft met wie en wie wat over hem kan en mag weten ...
- Roosch
-
- Berichten: 36650
- Geregistreerd: 04-07-03
- Woonplaats: Anywhere
Geplaatst: 06-09-10 12:18
Een relatie aangaan met iemand waar je je al op de eerste dag gruwelijk aan geergerd hebt..
Een relatie aangaan met iemand die zo labiel is..
Een relatie aangaan met iemand die nog niet over zijn ex heen is..
Een relatie aangaan met iemand die hoopt dat zijn ex-vriendinnetje terugkomt en dat ook naar haar mailt terwijl hij met jou bezig is..
Iemand die bepaalt met wie je wel en geen contact mag hebben..
Ik denk dat die jongen eerst eens goed van zichzelf moet gaan houden voordat ie een relatie met een ander kan aangaan.
Suicidaal, depressie..
En volgens mij had hij je in die tijd zo ingeruild voor die Leen.
Ik hoop dat je over een tijdje dit verhaal terugleest en inziet hoe je je hebt laten behandelen.
En ik hoop van harte dat je een relatie met een leuke jongen krijgt, die wel helemaal over zijn ex heen is.
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 12:20
En toch liet ik het toe ... Kan mezelf wel voor de kop slaan, maar dat was wel duidelijk denk ik ...
Het enige waar ik nu mee zit zijn die meisjes, jonge meisjes ... Jonge mooie meisjes en misschien klinkt het stom maar ik zou ze dit graag laten lezen. Zodat ze misschien van hetzelfde leed bespaard blijven. Psychisch is hij er nu nl. nog slechter aan toe dan toen ...
- Roosch
-
- Berichten: 36650
- Geregistreerd: 04-07-03
- Woonplaats: Anywhere
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 12:25
- Anoeska
-
- Berichten: 5899
- Geregistreerd: 01-01-03
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst: 06-09-10 12:32
Sterkte!
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 12:37
Anoeska schreef:Ik denk dat deze kerel het zelf allemaal ook niet weet. Lijkt me niet direct iemand die erop uit is om jou te belazeren en pij te doen. Maar iemand die er gewoon nog niet uit is. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat jij daarop moet gaan zitten wachten. Hij zoekt het maar uit, en als hij wel zeker weet dat hij jou wil, dan mag hij (heel misschien) nog eens bellen!
Sterkte!
Hier twijfel ik aan, het lijkt zo uitgelezen ... Net op de moment dat die meisjes in de picture komen begint hij weer heisa te maken... Ik heb sterk het gevoel dat hij iemand wilde om het gat op te vallen en doordat hij wist wat ik voor hem voelde kon hij daar lustig van profiteren.
- Animal_ABC
-
- Berichten: 1343
- Geregistreerd: 21-01-06
- Woonplaats: Zoersel (BE)
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst: 06-09-10 12:40
- Anoeska
-
- Berichten: 5899
- Geregistreerd: 01-01-03
Geplaatst: 06-09-10 12:41
Belsje schreef:Anoeska schreef:Ik denk dat deze kerel het zelf allemaal ook niet weet. Lijkt me niet direct iemand die erop uit is om jou te belazeren en pij te doen. Maar iemand die er gewoon nog niet uit is. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat jij daarop moet gaan zitten wachten. Hij zoekt het maar uit, en als hij wel zeker weet dat hij jou wil, dan mag hij (heel misschien) nog eens bellen!
Sterkte!
Hier twijfel ik aan, het lijkt zo uitgelezen ... Net op de moment dat die meisjes in de picture komen begint hij weer heisa te maken... Ik heb sterk het gevoel dat hij iemand wilde om het gat op te vallen en doordat hij wist wat ik voor hem voelde kon hij daar lustig van profiteren.
Misschien ben ik wel gewoon te goed van vertrouwen
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 12:42
Animal_ABC schreef:Je bent psycholoog van opleiding... Kan het zijn dat je hem zag als jouw "projectje", dat jij hem op het juiste pad wou brengen? Niet negatief bedoeld he, maar dat is niet echt de beste basis voor een relatie lijkt me...
Als dit een projectje was, was ik nu rijk
Dus neen, zo heb ik het nooit gezien ...
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 12:45
Anoeska schreef:Belsje schreef:
Hier twijfel ik aan, het lijkt zo uitgelezen ... Net op de moment dat die meisjes in de picture komen begint hij weer heisa te maken... Ik heb sterk het gevoel dat hij iemand wilde om het gat op te vallen en doordat hij wist wat ik voor hem voelde kon hij daar lustig van profiteren.
Misschien ben ik wel gewoon te goed van vertrouwen
Ik normaal ook, maar dat is nu gewoon helemaal weg. Er zijn heel wat persoonlijke verwijten gevallen, hij wist waarmee hij me kon raken en net die dingen gebruikte hij altijd ... .
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 15:44
- dwaallicht
-
- Berichten: 3552
- Geregistreerd: 27-12-04
Geplaatst: 06-09-10 17:17
Als ik eerlijk moet zijn, klinkt het mij in de oren alsof je blij moet zijn dat je er vanaf bent. Hij klinkt erg labiel
- sallandval
- Berichten: 6056
- Geregistreerd: 21-09-08
Geplaatst: 06-09-10 17:36
'Wij' vallen wel vaker op de verkeerde tiepjes... noem het projectjes of niet; dat maakt niet uit. Ook een psychologenkwaal; wij zijn te lief en zien vaak ons eigen aandeel niet. Feit is dat deze jongen duidelijk problemen heeft waar je niet tegen opgewassen bent. Kijk daar maar heel goed mee uit want dit soort trekjes zijn zo besmettelijk als wat. Je zou niet de eerste zijn die er uiteindelijk zelf aan onderdoor gaat. Ruzies en agressie zijn op hun manier verslavend... vooral als het wordt afgewisseld met lief gedrag. Voor je het weet ben je zelf een persoon geworden die je niet wilt zijn.
Misschien zou je er wel tegen opgewassen zijn als je de relatie op vormniveau kunt zien, maar door je emoties blijf je opinhoudsniveau zitten. Op inhoudsniveau kom je geen steek verder; hoe veel kennis je ook hebt.
Als je echt met hem door gaat heb je alleen een kansje als je:
-blijft geloven in de volwassen man in hem; en deze blijven uitlokken... ga op zoek naar zijn innerlijke 'koning' bespreek dit met hem; maak het zichtbaar
-stabiel blijven en áltijd de verstandigste zijn (ook als dat betekent dat je altijd aan het kortste eind trekt of altijd degene die ruzies bij moet leggen) dit betekent; niet terugschreeuwen, niet reageren op onredelijk gedrag, niet ingaan op onredelijke verzoeken... kalm blijven... hij heeft nooit stabiliteit gekend; laat hem zien dat jij stabiel blijft onder alle omstandigheden... pas dan kan hij je vertrouwen
-hem heel veel prijzen en bewonderen als hij iets goed doet (zijn zelfvertrouwen moet zeeeer sterk worden opgevijzeld, waarschijnlijk zijn leven lang, want wat je tekort bent gekomen in je jeugd haal je nooit meer in)
-hem losweken uit zijn oude situatie (invloed van ouders)
-geen verwachtingen van hem hebben
dit is niet iets wat veel mensen trekken. Maar als je blijft vallen op dit soort figuren zul je er uiteindelijk mee om moeten leren gaan. Anders blijf je ook zitten met onvervulde wensdromen.
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 17:51
Alleen nu die andere vrouwen (meervoud dan nog) op de kust komen ... Hij heeft altijd gezegd dat hij niet wist wie hij was, dat kan ik me gezien zijn opvoeding ook ook voorstellen. Vrij atypisch, niet problematisch, eerder te beschermend, ... en dan die relatie waar hij zolang in zat, maar ook geen ruimte voor zichzelf had.
En nu ineens weet hij alles, wil hij daten, drinken (doet hij ineens ook veel) en het ergste van al zijn psychiater moedigt het aan. Zegt hij, ik weet dat natuurlijk niet. Ik vind het niet echt iets dat moet aangespoord worden op deze manier. Hij verliest zijn normen, waarden, gaat destructief met zichzelf om, verzorgd zich niet meer, ...
Dus ik zie dat eerder als een bergafwaartse beweging.
- sallandval
- Berichten: 6056
- Geregistreerd: 21-09-08
Geplaatst: 06-09-10 18:05
Belsje schreef:Dat is inderdaad de manier en dat ging eigenlijk vrij goed, ik heb het vaak moeilijk gehad da voorbije maanden maar ik bleef wel geloven in de jongen die ik vaak in hem zag. Een lieve, eerlijke kerel, tikkeltje gevoelig, geweldig gevoel voor humor, behulpzaam, attent, ... het zit er allemaal wel in.
ik begrijp dat je op hem valt hoor... het is net als wat sommige mensen met moeilijke paarden hebben he (-;
als er imo íets problematisch is is het wel een te beschermde jeugd... (voor een man dan) vooral als de moeder- zoon band heel sterk is en de vader de moeder niet aankon/ kan. In dat geval gaat een jongen die man wordt zichzelf wegcijferen voor de goedkeuring van zijn moeder. Ik weet niet of je erg onderlegd bent in mannen sexualiteitsproblematiek, maar een overbeschermende moeder is er vaker wel dan niet één van de oorzaken vanCitaat:Alleen nu die andere vrouwen (meervoud dan nog) op de kust komen ... Hij heeft altijd gezegd dat hij niet wist wie hij was, dat kan ik me gezien zijn opvoeding ook ook voorstellen. Vrij atypisch, niet problematisch, eerder te beschermend, ... en dan die relatie waar hij zolang in zat, maar ook geen ruimte voor zichzelf had.
Citaat:En nu ineens weet hij alles, wil hij daten, drinken (doet hij ineens ook veel) en het ergste van al zijn psychiater moedigt het aan. Zegt hij, ik weet dat natuurlijk niet. Ik vind het niet echt iets dat moet aangespoord worden op deze manier. Hij verliest zijn normen, waarden, gaat destructief met zichzelf om, verzorgd zich niet meer, ...
Dus ik zie dat eerder als een bergafwaartse beweging.
dat weet ik niet. De meeste negatieve dingen hebben ook wel een positieve kant. Misschien is hij zich nu wel los aan het maken van zijn ouders? Doet hij dat wat zij nu juist niet van hem willen zien. Als jij voor zijn gevoel 'aan hun kant staat' zal hij zich dus ook losmaken van jou. Dat is dan een positieve beweging. Aan jou om juist aan zijn kant te komen te staan... als je dat wilt natuurlijk.
- Belsje
-
- Berichten: 3506
- Geregistreerd: 28-10-02
- Woonplaats: Belgisch Limburg
Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-10 18:18
Het is vooral die laksheid met zijn eigen verzorging, er zit soms echt een geurtje aan dat zijn basale vaardigheden. Voor de rest doet hij wel wat zij willen, eigenlijk hebben zij altijd gedaan wat hij wil binnen de grenzen van wat zij acceptabel vinden en zo gaat het nu ook. Het enige positieve aan het vrouwendeel is dat hij wat sociale dingen weer gaat doen, in die acht maanden was ik zowat de enige waar hij eens iets mee deed, die beste vriend zag hij een keer in de twee maanden o.i.d.
Overbeschermend ... Dat is nog zacht uitgedrukt. Ik heb dat altijd als de bron van al het kwaad gezien. In combinatie met die relatie dan ... Daar heeft hij ook dat "droombeeld" overgehouden. Hij verwacht of denkt een meisje tegentekomen en ineens ziet hij het hele plaatje voor zich. Zelf geloof ik daar om te beginnen al niet in, maar in zijn huidige toestand denk ik dat dat sowieos niet mogelijk kan zijn ...
Momenteel is hij weer erg boos, wil me nooit meer zien, want ik reageer veel te heftig op de gebeurtenissen van de laatste dagen. Ik ben dan ook helemaal van mijn melk. Ik kan dat toegeven, maar ik probeer mezelf nog goed te houden naar hem toe.
Ben zo bang dat hij zichzelf wat aandoet, ik weet dat hij de middelen heeft en het is nauwkeurig voorbereid. Maar of hij het zou doen, hij zegt altijd dat hij te bang is om echt te handelen. Maar ik weet het niet ...
- sallandval
- Berichten: 6056
- Geregistreerd: 21-09-08
Geplaatst: 06-09-10 18:26
Wat betreft de suicide; de meeste blaffende honden bijten niet. 'chanteert' hij je er af en toe mee? En heeft hij anders altijd wel 'erge dingen' waar hij mee dreigt? Dan is het waarschijnlijk dat hij zichzelf overschreeuwt om anderen (jou) onder druk te zetten.
en trek jij het zelf nog wel een beetje? Je denkt wel veel aan hem maar wie denkt er nu eigenlijk aan jou?
- Concorde
-
- Berichten: 6692
- Geregistreerd: 14-08-01
- Woonplaats: Klein dorpje in Twente
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst: 06-09-10 19:09
Je bent de rebound.
(been there, done that, inclusief het hele 'labiele persoonlijkheid' verhaal)
Je kan 't 2 kanten op denken; 1. ik mis hem zo, hij is zo geweldig, en ooooh wat hadden we het fijn... Of 2. Iets realistischer. Het had goede kanten, jullie samen, maar met iemand die zelf psychisch ze niet 'op een rijtje' heeft en gelijk al zo twijfelt, zal het nooit simpel en ongecompliceerd worden. Hij zal altijd zomaar dingen kunnen vinden om onzeker over te worden. Wil je dat de rest van je leven? Dat getwijfel?
Een paar weken terug had ik ook direct ja gezegd hoor, ik was ook erg gek op de jongen in kwestie... Maar nu pas kom ik erachter hoe enorm veel energie dat kostte, dat onzekere. Het zoog me gewoon leeg
- NoaC
-
- Berichten: 5292
- Geregistreerd: 27-06-03
- Woonplaats: Utrecht
Re: Puberaal liefdesverdriet als je bijna dertig bent ...
Geplaatst: 06-09-10 19:27
- Tjaldur
-
- Berichten: 2017
- Geregistreerd: 04-12-05
- Woonplaats: Sint-Oedenrode
Geplaatst: 06-09-10 19:52
Je kende hem van een chatbox en hij stond zonder een afspraak met jou gemaakt te hebben bij je paard? Terwijl er ook nog sprake is van een afstand? Zou ik persoonlijk heel freaky vinden.
Hij bleef 7 jaar alleen om haar uiterlijk bij zijn ex? Ik zou gaan denken dat hij mij ook alleen om mijn uiterlijk had en me ook zo weer voor iets anders in zou kunnen ruilen.
Hij dumpte jou omdat hij dacht dat het wel weer goed kwam met zijn ex? Zou bij mij al dikke doei zijn, die neem je toch niet meer terug?
Met alle respect: als intelligente vrouw die ook nog psycholoog is trap je hier toch niet in?