Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Randy01 schreef:Vreemde mensen én paarden vertrouw ik beiden niet meteen voor de volle 100%.
Mijn paarden zijn mijn álles, mijn maatjes, mijn beste vriend en vriendin. Ik heb álles voor ze over en ga voor ze door het vuur.
Vorige week moest mijn vriendin die 6 maanden zwanger is, weer plotseling naar het ziekenhuis (ze heeft een miskraam gehad en tijdens deze zwangerschap al 2x 'kantjeboord' in het ziekenhuis gelegen) en vroeg mij mee te gaan voor de steun. Ik was op dat moment op stal, heb niet getwijfeld, gepoetste paard weer in stal gezet en ben meteen naar mijn vriendin gereden om met haar mee te gaan. Onderweg heb ik een stalgenootje gebeld of zij die dag mijn paard kon rijden.
Ik stel de mens niet boven het belang van mijn paarden maar het gaat dus ook niet andersom. Het is nét hoe de situatie is.
In de omgang met mijn paarden denk ik wel dat het vergelijkbaar is met die van de verzorging als je eigen kinderen: ik praat tegen ze (idd ook wel eens ietwat 'tuttig', ik knuffel ze, ik geef ze een dikke zoen op hun neus, ze krijgen een 'snoepje', ook wel eens een flinke pak op hun donder en probeer ze in alles het beste te geven.
Heb mijn toenmalige vriend onverwijld medegedeeld dat als hij het niet accepteerde dat mijn paarden een groot deel van mijn leven uitmaken omdat zij voor hun welzijn afhankelijk zijn van mij, het gat van de deur makkelijk te vinden zou zijn....
en dit zal ik dus mededelen aan elke vriend waarmee een eventuele serieuze relatie zit aan te komen...