Ze zijn nog niet terug dus ik wacht nog in spanning.
De schrik is er al weer af,op het moment zelf schrik je je kapot.
Ik maak me echt niet druk om de ruit want dat komt wel weer goed(is van de schuur dus what ever)Maar die wondjes.
Voor ons zijn onze honden geen gewone honden maar onze kindjes.
Het rare is dat deze hond nergens om geeft behalve zijn balletje.(heeft van de week nog een tas nieuwe ballen gehad van de vader van mijn vriend )Dus dat hij wondjes had deerde hem niks,spelen is wat hij moest.Hou zo'n hond dan maar eens even stil om de schade te bekijken.Dat valt niet mee.
Normaal gesproken onderzoek ik de dieren altijd eerst zelf voor ik beslis naar de dierenarts te gaan(verdiep er me veel in dus weet meestal wel wat een hond mankeerd) maar met glas vind ik het toch wel even nodig dat er dubbel gecheckt word.Nu is hij dus naar de dierenarts,waar wij echt alles voor opzij zetten.Of we nu druk aan het werk waren of niet,alles word laten vallen voor de hond.Ik vind dat dat zo hoort.