Ik heb een hele lieve vriend en goede vrienden en vriendinnen die ik via mijn vriend ken. Ondertussen zijn er een aantal jongens op school waar ik het ook goed mee kan vinden, maar de 2 meiden bij mij in de klas wonen allebei ver uit de buurt (Zwolle en ik woon in Groningen).
Doordat ik erg vaak verhuisd ben, heb ik eigenlijk nergens een "beste vriendin". Soms mis ik dat wel, want er is niemand met wie ik op zaterdagmiddag eens lekker kan winkelen ofzo of uren aan de telefoon hangen zoals ik dat vroeger met Miranda deed.
Doordat ik verhuisd ben is het contact met Miranda verwaterd en sinds een tijd hebben we weer intensief mail-contact. Ik durf haar echter niet te bellen en al helemaal niet op te zoeken omdat het ondertussen al misschien wel zes jaar geleden is dat ik haar voor het laatst gezien heb.
Toen ik nog Pabo deed, had ik een goede vriendin, maar met haar had ik het eigenlijk alleen over school-dingen en op zaterdagavond ging ik met haar naar discotheken. Nadat ik een vriend kreeg, is zij met een andere meid gaan stappen en zie ik haar eigenlijk nooit meer. Eerlijk gezegd maakt me dat ook niet zo heel veel uit want we waren nooit echt beste vriendinnen.
Ik mis eigenlijk die ene beste vriendin met wie ik lekker kan lachen en kan bellen op elk moment. Soms heb ik wel eens het gevoel dat ik de enige zonder echte vriendinnen ben. Als Robert op zaterdagavond eens wat anders gaat doen, dan zit ik alleen thuis. Of ik bel mijn "schoonzusje", maar die zit dan ook meestal bij haar vriend.
Er zijn tijden dat het me niks uitmaakt, maar soms voel ik me er erg rot onder. Het lijkt wel alsof iedereen een vriendin heeft met wie die alles kan delen. Dat kan ik ook wel met Robert, maar dat is toch anders...