Geplaatst Over twee weken is het drie jaar geleden dat ik Sheridan kocht.
Eerder dat jaar moest ik mijn allerliefst draver Titane laten gaan als gevolg van complicaties na een griffelbeenbreuk.
Alsof dat niet genoeg was, raakte ik drie maanden later ook Silver, de jaarling die ik net twee weken had, kwijt aan koliek.
Ik ging op bezoek bij Silvers fokster en daar zag ik Sheridan.
Iets in hem sprak me ontzettend aan. Ik vond het wel spannend, na net twee paarden kwijt geraakt te zijn. Maar ik ben voor Sheri gegaan.
Omdat hij pas 1 jaar oud was, is hij eerst twee jaar de opfok in gegaan.
Hier kon hij in een kudde met zowel jonge als oude ruinen/ hengsten opgroeien. En kreeg hij meteen de basis van grondwerk mee.
In mei 2023 was het dan zover. Sheri kwam naar huis, zodat hij samen met zijn 'broer' Matt (onze andere ruin) kwam te staan.
Wandelen had Sheri met zn opfokkudde al wel gedaan. Maar hier in het drukke poldergebied (ik woon in de hoek van Rotterdam), is het even andere koek.
Gelukkig leek Sheri het leuk te vinden. Ook zo ongeveer het enige dat hij met mij leuk leek te vinden.
Maar wederom bleef de pech ons achtervolgen. Op een dag tijdens een wandeling, schrok Sheri van een hond en gleed uit. Met een hele banketstaaf wond tot gevolg.
Hierop volgde verband en boxrust.
Tussen Sheri en mij ging het bergafwaarts. Hij accepteerde mij nu helemaal niet meer, beet naar me en dreigde zelfs met schoppen.
Van mijn kant was er schuldgevoel, dat hij gevallen was onder mijn begeleiding. En dat ik hem niet kon bieden wat hij nodig had.
Het weer hielp ons (naja niemand) erg mee. We hadden enkel een buitenbak, die volledig verzopen was.
In december besloten wij te verhuizen naar een andere stal. Hier hebben we overdekte plekken om aan de slag te gaan. Dan konden we hopelijk, als Sheri genezen was, weer aan de slag.
Gelukkig mocht Sheri, in overleg met de DA, al gauw op een paddockje, ipv stal.
Een goede maand nadat we op de nieuwe stal stonden, mocht EINDELIJK het verband eraf.
Hoewel ik op dat moment niks met Sheri kon (zelfs normaal meelopen lukte niet), was ik dolblij dat hij weer gewoon mocht spelen en doen.
En hij zelf ook, haha.
Maar toen begon het moeilijke gedeelte. Sheri en ik moesten vertrouwen in elkaar terug krijgen.
Met hulp van mijn vriend, onze instructrice en de Two Happy Athletes Academy gingen we aan de slag. Met resultaat!
Stapje voor stapje kwam het vertrouwen terug.
Met gewoon lekker chillen.
Met werken aan zowel enkele als dubbele lijnen. Want het beleerproces voor Sheri was inmiddels ook gestart.
We oefenen met trailerladen.
Sheri is inmiddels 4 jaar oud. Dus vonden we het ook wel tijd om de beginselen onder het zadel te maken.
Ik rij hem overigens niet zelf in.
Heb niet veel beeldmateriaal, want de eerste keren had ik hem aan de longe vast.
Rijfoto's zijn van afgelopen maandag, eerste keer zonder lijn.
Sheri en ik hebben nog een hele lange weg te gaan. Maar we hebben goede begeleiding, dus we komen er wel.
